Als ik u was zou ik er toch eventjes niet naast juichen, want na drie weken en een sjieke is het dan zo ver: ons kamerbreed massief eikenhouten parket is zo klaar als een klontje!

Dat wil niet alleen zeggen dat onze woonkamer er werkelijk fenomenaal goed uitziet qua bevloering, maar ook dat ik vanaf dit eigenste moment geen excuus meer heb voor het feit dat ons huis nog steeds meer op een werf dan op een knusse cocoon lijkt. “Het wordt zo onderhand tijd om van ons huis een thuis te maken!”, riep de domestric goddess in mij, waarna ze in haar handen klapte en zichzelf een gekartelde schort aanmat.

Ik wandelde de dure interieurzaak uit met de twee goedkoopste zwarte kandelaars die ik er kon vinden, en even later kocht ik in de Blokker goedkopere versies van andere dingen die ik er had gezien. Ik zag het al helemaal voor me: onze marmeren haard, en dan daarop zwarte kandelaars en vazen met zwarte steentjes in en alles. Kinky, yet knus!

Alleen: toen ik de zwarte kandelaars net op het plaatsje van mijn dromen zette en de vaas met steentjes had gevuld was het toch nog niet helemaal wat ik ervan verwacht had. Er was iets te kort. De geur van koekjes in de oven. Een zwarte kader met een coole foto die ik elke week zou veranderen. Een boeketje bloemen in een leuke vaas. Theelichtjes in mooie houdertjes.

“Hey”, dacht ik. “Ik had bloemetjes.” Als ik niet vergeten was dat ze in een keuken stonden waar ik niet bij kon om ze water te geven had ik nu nog steeds bloemetjes. Ik heb een kader, ik heb alleen geen enkel idee in welke doos hij zit en of hij wel in de kinky yet knusse stijl past. Ik mag geen koekjes meer eten, maar ik heb wel theelichthouders die ooit funky waren toen ze nog niet vol roet en kaarsevet hingen. Ergens, in een stoffige doos op zolder liggen ze waarschijnlijk nog steeds, onbruikbaar geworden door slecht onderhoud en mijn vergetelheid. En die vaas had ik ook, ware het niet dat ik hem drie jaar geleden een half uur na aankoop kapot heb geslagen met een fles cola en nadien nooit meer aan een vaas heb gedacht. Ik zal wel betere dingen te doen gehad hebben.

Hoe doen andere mensen dat? Mijn moeder heeft dozen waaruit ze alleen maar domestic goodies hoeft op te diepen naargelang de tijd van het jaar. Halloween, kerst, pasen, ze heeft de meest geweldige decoratieve ensembles in allerhande kleurencombinaties. Ik heb twee zwarte kandelaars, een vaas met zwarte steentjes en een attention span die zo kort is dat ik maar tien minuten per jaar besef dat ik toch wat beter mijn best zal moeten doen als ik ooit de huiselijke godin wil worden die ik in mijn hoofd heb.

Gelukkig ben ik dat morgen al lang weer vergeten.