neen

busker.jpgDertig meter ver was ik, en ik had al zes keer neen gezegd. Eén keer om de vijf meter.

Neen, ik heb geen minuutje.
Neen, ik heb geen zin om even met u mee te lopen om een handtekening te zetten.
Neen, ik koop geen boeken en cd’s. IK HAAT BOEKEN EN CD’S! De brandstapel op met die ONDINGEN.
Neen, ik ben niet van zin om 50 cent te betalen voor de slechtste versie die ik al OOIT van Redemption Song heb gehoord.
Neen, ik hoef geen folder.
Neen, ik heb geen zin om even een paar vraagjes te beantwoorden over mobiel telefoneren.
Neen, ik voel niet de behoefte om even met u van gedachten te wisselen over sweat shops.
Neen, en het interesseert mij niet dat het echt niet lang gaat duren.

Als een bambi die in een groep bloeddorstige jagers gegooid was liep ik door de Veldstraat. Overal hoopvolle blikken van mensen die allemaal iets van mij wilden, liefst al mijn geld en een handtekening of zevenendertig. Kijk, ik ben heus sociaal geëngageerd tijdens mijn betere momenten, en ik geef zelfs aan goede doelen, elke maand en al, maar na vijf minuten in de Veldstraat is mijn sociaal engagement zo diep in mijn botten gezakt dat ik de eerste de beste arts zonder vakantie die mijn weg kruist zou omver duwen van colére.

NIET TIJDENS MIJN QUALITY TIME.
NEEN.
Nog één keer en ik zal iemand pijn moeten doen.
EN IK MEEN HET.

Reacties

  1. Elias

    Wat altijd werkt in Brussel is doen alsof je geen Frans spreekt (een keer legde ik dat helaas per ongeluk uit in het Frans, wat het effect een beetje teniet deed). In Gent kun je dus misschien doen alsof je geen Nederlands spreekt. Als West-Vlaamse kan dat niet moeilijk zijn.

  2. De veldstraat is echt een plaag voor al die enquete dudes en dergelijke. Je moet daar echt alert zijn als je tussen al die mensen wil slalommen. Voor je het weet zit je daar een half uur te luisteren naar nen uitleg over 1 of andere organisatie waar je totaal geen interesse in hebt.

  3. Als ze vragen: ‘meneer, mag ik u een vraag stellen’, zeg ik soms: ‘ja, ééntje, en dat hebt u juist gedaan. daaaag!’

    Heb ooit eens een Hollander een opdringerige horlogeverkoper zien afschudden met: ‘neen, zeg ik je! welk stuk begrijp je niet, de n of de e?’

    En hij wist direct hoe laat het was.

  4. Of het telefonisch terrorisme dat je onderbreekt in het begin van hun exposé: “Neen, ik ben niet geinteresseerd in Uw aanbod” en dan vragen ze “Waarom niet?”….Tsss.

  5. en dat ongeloof als je zegt dat je al geeft!
    ze hoeven me echt niet sympathiek te vinden. ik hoef mijn neen zelfs niet uit te spreken. ik heb een neen-aura.

  6. fcb

    Ik zeg altijd dat mijn les binnen 5 minuten gaat beginnen. En soms is dat nog waar ook…

  7. Ik woon in het centrum van Gent. Als ik naar de bakker wil, met ik drie keer ‘nee’ zeggen. Als ik nog maar een voet buiten zet, moet ik al drie natuurorganisaties, 11.11.11 en een kudde daklozen (met mp3-spelers, godbetert) van me afslaan. Ik kreeg tot voor kort al hardnekkige acne als ik nog maar dacht aan de Veldstraat of de Lange Munt.

    Maar ik heb er iets op gevonden. Gewoon doen alsof je doof bent. En doorlopen. Het is hard, ik weet het. Maar het is voor ieders bestwil…

  8. Gah! Ik voel met u mee. Sinds ik elke dag met de trein naar het werk ga moet ik zo’n mensen van me afschudden. En niet alleen enquêteurs of bedelaars, ook mensen die iets proberen in uw handen te duwen terwijl je al duidelijk nee hebt gezegd. Ooit heb ik eens éénmaal zoiets aangenomen en voor die kerel zijn voeten laten vallen. Nee is nee is nee. En vooral om half zeven ’s morgens.

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>