Een paar weken geleden kreeg ik van iemand het rariteitenstokje toegegooid, maar aangezien ik toen weinig tijd had en daarna weinig zin wegens slecht nieuws zijn mijn antwoorden altijd half en half op unpublished blijven staan. Nu heel de blogosfeer het stokje heeft ingevuld acht ik het moment gekomen om u ook eens kennis te laten maken met mijn rare kantjes. Want ja, die heb ik echt!
- Ik was vroeger een teletext-verslaafde. Lang voor het internet bestond kende ik alle coole pagina’s op Nederland en BBC uit mijn hoofd, en ging ik die elke dag minstens een keer bekijken. Ook nu nog ken ik de belangrijkste pagina-nummers van verschillende zenders uit mijn hoofd, ook al gebruik ik teletext nooit meer sinds ik internet heb.
- Ik ben gefascineerd door begraafplaatsen. Als ik op vakantie ben in een vreemd land dan moet ik er een plaatselijke begraafplaats bezoeken. Punt.
- Ik haat het om mensen tegen het lijf te lopen in winkels. Ik ben dan ook diegene die wegduikt als ik u van aan de andere kant van de rayon mijn kant zie uitkomen. Niet dat ik u niet graag heb of uw tote niet kan zien, maar ik haat de obligatoire winkelpraatjes waarbij je heel snel moet improviseren en ook nog eens de andere mensen ophoudt. Ik haat het dat die praatjes soms eeuwig blijven duren omdat niemand weet hoe ze af te ronden. Ik ga het liefst naar supermarkten die zo ver mogelijk van mijn huis liggen, omdat de kans dat ik iemand tegen het lijf loop op die manier comfortabel klein wordt.
- Ik bel elke dag minstens één keer met mijn moeder. Vaak nog meer. Dat is ooit begonnen tijdens de examens toen ik op kot zat, en serieus blijven meegaan. Ook als ik in het buitenland zit, trouwens. Ook als zij in het buitenland zit, trouwens.
- Ik heb tot mijn tiende geslapen met het licht aan. Ik was doodsbang in het donker en een klein nachtlichtje was niet voldoende, het moest vollen bak aan blijven liggen. U kunt zich niet voorstellen hoe compleet in paniek ik was als de elektriciteit ’s nachts plots uitviel. Nu ben ik absoluut niet meer bang voor donker en vind ik het zelfs leuk.
- Toen mijn vriendjes en ik een jaar of veertien waren vonden we niks coolers dan in onze armen snijden met breekmesjes. Niet op een zelfdestructieve depressieve manier, maar eerder bij gebrek aan andere zottigheden. Op mijn linkerarm staan nog steeds gekerfde bloemetjes en initialen, die gelukkig maar goed zichtbaar worden als ik erg gebruind ben.
Als er nog iemand op deze aardkloot rondloopt die het nog niet heeft ingevuld: gaat uw gang!
Toen ik vroeger klein was en bang had in bed kneep ik m’n ogen heel erg goed toe en fantaseerde dat ik in een Parasol fabriek werkte (die om op te drinken, niet om onder te gaan zitten bij zonnig weer). En dan was ik niet meer bang … Gek genoeg drink ik nu geen Parasol Orange meer, maar vooral sprite en andere vetzakkerij.
aaah, iemand tegenkomen in een winkel…vooral iemand die je al in geen jàààren hebt gezien; “Jan…ben jij dat? En hoe is ’t nog met je? jaja, met mij gaat alles ook goed… *wordt rood* o.k., allé, ‘k moet er dan eens van door, ‘men’ wacht op me.” verschrikkelijk zijn die conversaties!
Doodsbang in het donker en nu een passie voor begraafplaatsen. Bizar hoe het kan keren he!
Als ik een trap oploop tel ik ALTIJD het aantal treden. Het is net alsof ik niet anders kan. Ik doe het niet bewust, maar ik doe het wel.
Op een zebrapad probeer ik altijd op de witte strepen te lopen, net alsof de rest een diepe afgrond is.
Nu ik het zo zelf lees klinkt het wel freaky :)
* Als ik in een auto zit moet de deur aan mijn kant ALTIJD op slot. Dat stamt af van een traumatische ervaring in de auto van mijn peter waarvan op volle autostrade de deur waar ik net 5 seconden daarvoor tegen had zitten leunen openzwaaide en mij er bijna uit smeet =/
* ’s Morgens moet er altijd Samson&Gert opstaan. Ja. Ik vind het ook erg.
* De onderkant van de rechterpijp van AL mijn broeken is altijd tot op de draad versleten en hangt aan draden en stukken aan elkaar, en de linker is altijd nog in perfecte in staat. Ik vermoed dat mijn ene been korter is dan het andere ofzoiets =X
* Kan eventjes niets meer bedenken, maar het komt wel =P
Haha, idd wel een beetje rare kantjes. Leuk om te lezen. Ik heb ‘m ook al gedaan!
Merci za, ik zit nu al een paar dagen in mijn hoofd met ‘hit me, hit me, hit me with your rhythm stick…’ :-p
Als ik op mijn vingers tel doe ik 1-2-3-5-4… dus eerst pink en dan ringvinger, ik kan dat niet anders. Volgens mij zitten er daar zenuwen verkeerd aangesloten ofzo. :-s
Talitha, ik heb ook altijd één versleten pijp aan mijn jeansbroeken! Ben al blij dat ik niet de enige ben op deze aardkloot.