the rooi bottekes saga, the end

bottekes.jpgDe afgelopen weken heb ik ze allemaal afgelopen. De Avance, de Shoes in the Box, de Brantano, de Verduyn, de Ken, de Mach 3, de Mano, de New Paris Londres, de Berca, en gisteren ook nog eens de Torfs, de France Arno en nog wel een stuk of wat andere schoenwinkels erachteraan. In mijn kielzog een bewonderenswaardig geduldige Youri, die mij ondertussen al zo vaak “het zijn geen zulke” had horen zeggen dat het niet meer te tellen viel op de vingers van alle winkelmeisjes van alle bezochte schoenwinkels samen. Eerlijk is eerlijk: als de rollen omgekeerd waren en ik Youri was en Youri mij, dan was ik hem uit pure frustratie en ongeduld zeker al te lijf gegaan met een vlijmscherpe pumphak. Maar niet Youri. Youri zegt dingen als “je gaat er wel eens vinden, lilith”.

En vinden deed ik ze.

Gisteren rond een uur of vijf in de winkelstraat van Oostende, meerbepaald. Blij dat ik was: omdat de bottekes die tot op dat moment alleen in mijn hoofd hadden bestaan werkelijk door iemand gemaakt waren. Omdat schoenwinkel Maury ze had ingekocht en op ooghoogte in hun etalage had geplaatst, for me to see. Omdat Youri het glansrijke moment zou mogen meemaken dat ik ze kocht, na al die weken achter mijn gat lopen, en omdat hij zou inzien dat ik geen lastige schoenenkoopster was, maar iemand die kan wachten op het juiste moment en het juiste paar geweldige rooi bottekes. Omdat het model even perfect was als de kleur. Geen bordeauxrood of rozerood, maar knalrood met een ronde top en een goede hiel. Snakkend naar adem zei ik tegen Youri dat ik me ervan bewust was dat de bottekes van mijn dromen niet bepaald goedkoop waren, maar dat dit wel DE BOTTEKES VAN MIJN DROMEN waren. En hoeveel keer kom je die tegen in je leven? Eén keer? Twee? Sommige mensen waarschijnlijk nooit!

Een half uur later liep ik met een lip tot op de grond door de winkelstraat van Oostende. Zonder de bottekes van mijn dromen. Mijn droom was bloederig aan stukken geslagen door een kutverkoopster en de boodschap dat ze die “enkellaarsjes” enkel nog in maatje 38 hadden, alle andere waren onmiddellijk uitverkocht. Even had ik overwogen om ze toch te kopen en mijn slagschepen maat veertig met eeuwenoude chinese inbindtechnieken in te snoeren, maar ik koos uiteindelijk voor plan B: de winkel uitstappen en twintig minuten aan een stuk kwade dingen roepen over bottekes en voor het ongeluk geboren en kutverkoopsters en altijd hetzelfde! Wat een mooi moment had moeten worden was veranderd in een complete anticlimax zonder bottekes. Op de weg naar huis was ik er zo het hart van in dat mijn maag aanvoelde alsof iemand er een houten klomp tegen had gegooid.

Maar hey“, doorbrak Youri de oorverdovende stilte in de zilvergrijze bolide. “Als je morgen nu eens naar een andere Maury zou bellen om te kijken of ze ze daar niet meer hebben?” Ik knipperde even met mijn wimpers. Geniaal was het! Ik vond het het beste idee dat ik de laatste jaren had gehoord. Ik had hem wel kunnen zoenen, zo fenomenaal fantastisch vond ik Youri op dat moment, en dat kwam goed uit want hij is al een paar jaar mijn leaf, en die mag je zoenen zoveel als je wil.

Bij thuiskomst ging ik aan de slag met blaadjes en opzoekingswerken en stylo’s, en rond een uur of negen kon ik wel gillen van de spanning omdat ik alle telefoonnummers van alle Maury’s van het land had verzameld, klaar om mijn zoektocht naar de rooi bottekes voor eens en voor altijd af te ronden. Ik was er zo klaar voor. Het zou me lukken, en ik zou zeer binnenkort door het leven gaan als het meisje met de extreem geweldige rooi bottekes.

Maar dan kende ik mezelf nog niet.

Youri?” fluisterde ik gisterenavond, toen we al eventjes in bed lagen.
Ja?“, klonk het van aan de andere kant van ons bed.
Ik ga ze toch niet kopen geloof ik, de bottekes.”
“Ik heb eigenlijk al een paar botten, en het zijn ook goede.”
Toen werd het even stil in onze slaapkamer.

Dat die jongen mij nog niet vermoord heeft in mijn slaap, ik snap er werkelijk geen snars van.

Reacties

  1. esther

    soms kan een mens dan zo plots, out of nowhere, verstandig ende redelijk zijn. waarom??? de IDEALE bottekes…ze waren misschien te perfect

  2. botjes zijn uit.. naar het schijnt…
    heel herkenbaar verhaal. Het stelt mij in ieder geval gerust dat er nog mensen dwangmatig op zoek gaan naar perfectie en dan veranderen van gedacht met perfectie binnen handbereik.

  3. yab

    Hihi, ik denk dat Youri en mijn vriend eens samen op café moeten gaan. Ongetwijfeld gaan ze veel interessante verhalen uit te wisselen hebben. ;-)

  4. Lilith, mijn kind; go eBay.

    Ik eb daar een gewéldig paar bruine botses gevonden vanuit de UK en sinds ik ze heb, draag ik nie el dan rokken omdat ik mijn botten nie meer uit wil doen.

    eBay (r)

  5. Shit. Ik kan mij helegans vinden in uw manier van schoenen kopen (behalve dan “ik ga ze toch niet kopen”). Ben ik nu een vrouw ?

  6. Oeps, daar gaat mijn vorige statement. De maat 38 was er nu blijkbaar wel… meestal hebben ze geen 38 meer omdat dat zo’n “courante” maat is. Misschien moet je ze toch maar kopen, misschien beklaag je je het anders nog wel (zo ben ik dan weer).

  7. rockstarbaby

    Héhé, we moeten elkaar net mislopen hebben daar aan de etalage van de Maury gisteren :) Want ik ben ne keer naar de nieuw sandaaltjes gaan kijken rond datzelfde uur. Blijkbaar had de verkoopster bij jou nie veel goesting, want normaal stellen ze zelf voor om de andere Maury-filialen op te bellen. Dat hebben ze voor mijn zwarte daim botjes nog gedaan en zo.

    Nu anyway, ‘k zou toch nog eens informeren hoor :p

  8. Sandrissimo

    Aaarghh er zijn er nog zoals ik, alleen is mijn wederhelft nog niet half zo geduldig als uwen Youri… Mijn ventje probeert altijd in een ruime boog rond elke schoenwinkel te lopen en zagen man!!! “Hebt ge die nu echt nodig??? Ge hebt al ’tig paar schoenen en botten!!!”

    Ik heb dit najaar de perfecte botten gevonden, ik heb nogal (heel) forse kuiten, dus kniehoge botten waren altijd te smal… Depressief werd ik ervan!

    Tot ik in oktober het perfecte paar kniehoge zwarte leren laarzen met crocprint vond! En nog beter, met net de geschikte hak!! Ik ben er gewoon verliefd op, ze kostten een vermogen, ik was er even niet goed van, maar die botten laten gaan, no way!!!

    San

  9. Hadden ze die laarsjes ook niet in het zwart?
    Ik herken op die foto precies de botjes waar mijn liefste mee rondloopt.
    Ook wreed schoon hoor. Maar als ik die foto zo zie: damn ze had ze meteen in twee kleuren moeten kopen.

  10. kim

    Ik heb dat ook wel eens, dat ik met iets in mijn hoofd zit en enkel dat wil hebben. Maar toen ik deze herfst ‘zwarte leren botten met vetersluiting zonder hak’ wou, kwam ik toch thuis met ‘groene cowboylaarzen met hak’. En heel soms is de jacht en vondst naar het perfecte item het fijnste van het ding in kwestie. Maar dat is dan op het randje van shopaholic behaviour…
    En ben ik nu de enige die die enkellaarzen oerlelijk vind?

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>