Soms vind ik het feit dat ik een blog heb één van de leukste dingen van de wereld. Met al dat roze, en al die archieven vol dingen die ik normaalgezien al lang vergeten zou moeten zijn. En met lezers en mensen die commentaar geven op de stukjes die ik schrijf, en soms ook mensen die helemaal geen commentaar geven, ook al op stukjes die ik schrijf. Meestal vind ik dat allemaal wel geweldig fijn. Commentaar leuker dan geen commentaar, maar goed, je kan het niet allemaal hebben.
Soms, zoals vandaag, zou ik willen dat ik helemaal geen blog had.
Soms, zoals vandaag, zou ik willen dat mensen die mij al twee jaar niet meer hebben gezien en vanavond met mij hebben afgesproken in een fijn café geen idee zouden hebben wat ik de laatste twee jaar heb uitgestoken. Want dat was me wel wat, de laatste twee jaar, zou ik zeggen terwijl ik met mijn hand naast mijn hoofd zou staan zwaaien. Journalistiek, en maagverkleiningen en huizen kopen en verbouwen en wel honderd leuke en minder leuke dingen. Uren vertellen, dat zou het zijn!
Maar misschien ben ik wel ooit zo achterlijk geweest om hem doodleuk mijn url mee te geven.
Duimt u even keihard mee dat dat nooit het geval is geweest?
For the sake of a pleasant evening gevuld met spontaan opgetrokken wenkbrauwen, zo.
ik ken het fenomeen…
mensen die ineens alles over je weten!
dan wil je al eens een spannend verhaal doen, kennen ze het al, gelezen op je blog!
soms echt vree frustrerend!
er is in die twee jaar vast ook wel iets gebeurd in het leven van je vriendjes…gespreksstof genoeg, en indien pijnlijke stilte, kunnen jullie ook commentaar geven op de andere cafégangers (da’s ’t allerleukste) :-)
Ja, ken het probleem. De dooddoener “Ja ik las het ja” hangt mij de keel uit!
Gij hebt tenminste nog effectief afgesproken! Ik heb vorig jaar eens een poging ondernomen om long lost friends te contacteren, en ééntje antwoordde : “we moeten toch niet meer afspreken, ik kan heel uw leven volgen op uwen blog”. Ik dacht dat het een grapjes was, maar dat was het laatste dat ik van die persoon gehoord heb. :-)
een grapjes … ja !
Eens postje wijden aan je nauwgezette voorbereidingen om die dude te molesteren, in stukken te hakken en naar het containerpark te brengen, als hij niet snel contact opneemt. That should do the trick (maar het kan zijn dat het ijs weer eerst wat gebroken zal moeten worden).
Vooral wegens het feit dat er geen container voor mensenvlees staat op het gros van de containerparken in Vlaanderen, uiteraard.
(bon, ik ga aan mijn middageten beginnen, kheb het nodig precies)
commentaar of not commentaar … Ik heb verkiezt >> commentaar !!
Commentaren laten me gemotivereed zijn. Ik kan advies hebben. Het is nooit kwaad !
http://lechaperonrouge.canalblog.com/ >> de ouderst in het frans en een nieuwe in het Nederlands >>