De derde week van mijn start to run-avontuur zit er bijna op, en ik zit helemaal in the zone. Het ene moment gaat het lopen beter dan het andere, maar ik zit wel al helemaal in het stramien van woensdag loopdag, vrijdag loopdag en zondag loopdag. Bij voorkeur ’s morgens in de vroegte, want dan gaat het lopen een stuk beter dan na een dag waarop ik honderd keer “bleh, straks nog gaan lopen” heb kunnen zeggen tegen al die het horen wil.
Het is nochtans niet dat ik het niet graag doe. Vaak kijk ik zelfs uit naar mijn looples met Evy, al was het maar omdat het zo fijn is om in de vrije natuur rond te hossen en al, maar toch: old demons die hard. En sport is vies. En lastig. Mijn vijfentwintigjarige rotsvaste overtuiging brokkelt stukje bij beetje af, maar er is nog werk aan. Zeker als ik met een vermoeid hoofd mijn sportschoenen sta aan te trekken en daarbij inwendig zo hard op Evy zou willen slaan dat het niet goed zou aflopen. Maar ik kom er wel.
Over die natuur gesproken: wat is die soms zot mooi, sieg! Langs mijn looppaadje kom ik zoveel geweldige dingen tegen (watervogels die broeden tussen het riet! reigers! dikke vette ganzen! dode konijnen!) dat ik zou willen dat er een fotocamera ingebouwd zat in mijn rechteroog. Tussen al die mooie dingen (behalve het opengereten basic instinct-konijn dan) en op de beats van de muziek word ik soms zo zen dat ik bang ben om plots omhoog te gaan en niet meer beneden te geraken. Eens curieus wat Evy daar van zou zeggen.
In elk geval: les acht was de lastigste die ik al heb gelopen, maar het ging. Veel lopen en weinig wandelen, en dat ik dat heb gekunnen zonder opgeven en zonder doodvallen. Daar ben ik toch wel een beetje trots op, ja.
helemaal niet slecht! Ik moet telkens opgeven na een of twee weken, wegens kapotte knieën of een kapotte rug. Ik vind het nochtans ook leuk om opgepept te worden door Evy! keep running zou ik zeggen!
Keep on tripping!
Way to go seniorrunner! Je bent een rolmodel voor al diegenen die les één tot en met zeven nog moeten lopen. Ik weet het, een zware last rust nu op je schouders, maar naast al die gepaste trots is het een reden te meer om door te gaan. Niet?
Groeten, je fan uit Italie.
Kijk nu toch eens naar die laatste posts hier: het lijkt wel alsof je niets anders doet als lopen, en alsof je nooit anders gedaan hebt. :-)
Aaah, nog eentje die het volhoudt!!!
Komt dat konijn niet uit een andere film met Michael Douglas. Ben de titel even kwijt, maar hij had overspel gepleegd met een blonde die hem van dan af stalkte.
Les 8 was sheer hell! Iedereen die zich door les 8 heeft kunnen ploeteren verdient wat mij betreft een standbeeld.
Op naar les 9, auw…