Terwijl het gisteren -op aanraden van Evy een rustdag- best meeviel met de spieren, viel het vanmorgen -volgens Evy een loopdag- helemaal niet mee. Alles trok tegen, zelfs op plaatsen waarvan ik niet eens wist dat er spieren zaten. Maar ik kon niet afhaken, toch niet al na één les, vond ik. Na een les of vier, dat zou nog gaan, maar dat ik nu al een les zou overslaan, daar zou ik bij mijn teerbemind blogpubliek toch niet mee durven afkomen.
Aangezien er vanavond spaghetti op het menu staat leek het me geen goed idee om daarna nog met een maag vol bolognaise naar de vaart te trekken, en dus deed ik het onmenselijke: ik trok mijn loopschoenen aan voor acht uur vanmorgen, plugde mijn iPod in en sleurde mezelf en mijn stramme spieren richting looppaadje. Aldaar sloeg de paniek mij al snel om het hart: blijkt dat mijn looppaadje voor hele horden scholieren rond acht uur ’s morgens gewoon het fietspaadje naar school is. Ik zou mezelf en mijn lousy loopcapaciteiten dus moeten openbaren aan stoere zestienjarigen op fietsen, die waarschijnlijk zaten te wachten tot er iets hobbelends passeerde om gemene dingen te kunnen roepen.
Wapenfeit 1: ik heb me er gewoon overheen gezet en ben beginnen lopen alsof ik dat al heel mijn leven deed. Met een blik van “ik kom uit een lopersfamilie. This is what we do.” En geen scholier die er vreemd van opkeek. Ik had moeten meedoen aan Witte Raven, ik.
Het fijne was dat mijn spierpijn al in de eerste minuut begon weg te ebben, en het van dan af plots stukken beter ging dan tijdens les 1. Ik had me voorgenomen om trager te lopen, en dat lukte. Na een minuut of twee had ik zelfs al iets gevonden dat op een tempo leek, meteen wapenfeit nummer twee. Wapenfeit nummer drie was dat ik extra heb gelet op mijn ademhaling, en ook dat loonde. Was ik twee dagen geleden al helemaal op toen ik twee minuten moest lopen, dan ging dat nu eigenlijk voor niets. En ook drie minuten ging zo vlot dat ik schrok toen Evy “eeeeeen stop!” deed. Ik heb stukjes wandelpad gezien waar ik nog nooit was geweest, inclusief reigers en paaslammetjes en vreemde eenden in de bijt, en het was fijn, zo voor dag en dauw. Les twee was voorbij voor ik het goed en wel door had, en dat is goed, want les één leek wel een eeuwigheid te duren.
Ik geloof dat dit wel eens een zeer belangrijke les kan geweest zijn. Als ik me vandaag weer zo belabberd had gevoeld als twee dagen geleden dan zou de handdoek zeer hard richting ring hebben gevlogen, maar het ging zoveel beter door trager te lopen dat ik zelfs al zin heb in les drie, ergens diep van binnen.
Toch niet te veel fijn stof ingeademd? Want dat schijnt niet zo gezond te zijn.
prachtig dat je het volhoudt!
ik ben er ook eens aan begonnen, maar heb het heel snel opgegeven..
nog veel succes ermee!
Zou dat ook eens moeten doen. Heb je dat ergens op iTunes gevonden die podcast??? Heb zelf ook een iPod dus zou die podcast ook erop kunnen zetten. Proficiat hoor!! Ik weet niet of ik het zou kunnen volhouden.
@Isolde: hier vind je alle lessen>> http://een.typepad.com/vlaanderensportland/de_start_to_runpodcast/index.html
geen dank. :)
Goed van je! Je wordt nog een echte sportvrouw!
Respect !
Ik heb helaas slechte oren, die MP3-oortjes floepen er bij mij al uit op mijn hometrainer ;-)
Is er eigenlijk ergens een overzicht van hoe lang elke les duurt ? Of zegt ze halfweg dat je halfweg bent, zodat je ongeveer terug thuis bent tegen dat de les gedaan is ?
Hey tof zeg! Witte Raven, ja, bestaat dat nog???
Ge ziet, dat ritme dat duurt een tijdje tegen dat je dat gevonden hebt, maar die podcasts zijn zo superleuk omdat ze zo langzaam opbouwen, er zullen nog lessen komen dat je echt spijt hebt dat het al gedaan is.
Ik ben alvast supporter op de eerste rij hoor, verder doen he, ik kijk al uit naar je volgende avontuur! (want dat is het toch wel een beetje he?)
Hardlopen, brrrrrr
@Willie: ook ik heb anti-oordopjes-oorschelpen die totaal niet meewerken als ik naar muziek wil luisteren. Daarom kocht ik zo van die sportdopjes (ook al sport ik nooit) die zo met een haakje rond uw oren zitten… Ik vond die van mij zelfs in een grote Carrefour.
Groetjes,
Daphné en Eiko
ik zit nu aan les 18
en geloof me – het bouwt zo mooi en rustig op – dat je het wel zal kunnen volhouden
succes !
Respect… Ik zou het zelf nooit op kunnen brengen, zelfs wandelen vind ik verschrikkelijk!
[sub] offtopic: Ik ben wel benieuwd naar de prijzen van die Rocket-dog schoenen in Euro’s, anyone? Dan weet ik of het de moeite is om er naar te zoeken als we weer eens een dagje richting Antwerpen gaan…[/sub]
http://bazooka.web-log.nl/where_is_my_mind/2007/03/them_sporty_peo.html
Merci voor de link! Zal direct eens gaan kijken, zi! By the way, als je eens zin hebt om te scrappen, laat het maar weten hé.
ik zit, nu donderdag, aan de 5 volle kilometers. Nog veel succes ermee.