Als kind heb ik mijn ouders tot wanhoop gedreven door jaren aan een stuk te smeken om een hondje. Ik was er nogal obsessief in door de Woef te lezen in plaats van de Joepie en ostentatief posters van Cavalier King Charlen in mijn kamer op te hangen in plaats van Plaza. Mijn ouders slaagden er vaak in om gedurende erg lange tijd te weerstaan, maar heel soms dook er al eens een viervoeter op in ons huishouden. Veel verder dan een mentaal gestoorde straatloper, een verstoten pekinees en überwollige bobtail (nog voor er sprake was van Samson, mind you) zijn we echter nooit geraakt. Ik was er dan ook van overtuigd dat ik dat zo zwaar zou compenseren eens ik alleen zou wonen dat je mijn huis niet in zou kunnen zonder te struikelen over zes Newfoundlanders, drie chocoladebruine labradors, twee corgis en een verdwaalde chinchilla.
Toen ik Youri leerde kennen zakte die droom als een mislukte flan ineen. Youri wordt niet meteen warm of koud van een wollig pootje of een zacht stukje vacht en denkt eerder in termen van wijzijnnnooitthuis en wiegaatervoordatbeestzorgenalswijopreisgaan en heelonskoertjegaatvolhondenstrontliggengajegijdatopkuisentzalwel. Ik mag dan nog koetjiekoetjiegeluiden maken en hem overdonderden met links naar de daily puppy, het helpt niet. En dus is ons huis, net als mijn hondenhart, leeg.
Ik dacht dat ik er overheen was, eigenlijk, tot ik gisterenavond op een feestje in contact kwam met Bob. Bob is de niet meer erg jonge bastaardhond van mijn nonkel en tante, en Bob maakte heel wat los toen hij gisteren met de blik van een enigzins geslagen yet enthousiaste hond de kamer inliep. ‘Wat een sympathiek uitziende hond!’, riep ik. ‘Hij ziet er oud uit, maar hij heeft zo’n jonge blik’, zwijmelde mijn broer. ‘En kijk’, zei Youri, ‘hij kan zitten en pootjes geven!’. Daarna ontspon zich een spel van achter Bob zijn oren krollen tot we helemaal naar hond roken en ons hart voor eeuwig hadden willen achterlaten bij de sympathieke oude bastaardknul Bob. Toen hij zich ook nog eens op ons aller benen stortte om ze te berijden als waren het gewillige luxeprostituees waren wij zelfs geweldig geflatteerd.
Het heeft iets in gang gestoken, mijn encounter, want ik droom sinds gisteren enkel nog van hoe Youri morgenavond een lichtjes bewegend doosje in mijn handen duwt onder de boom van dienst, en dat ik het open en een kwispelende puppy bijna helemaal zie liggen stikken in de rode strik die rond zijn nekje is gedraaid. :cry: Waarop ik het red en Lady noem. Liefst deze.
Hint Hinnnnnt! Hopelijk marcheert het :)
:ooh: wat een ontzettend schattig ding! Wij hebben vorig jaar dit exemplaar in huis gehaald ;-) http://dailypuppy.com/index.php?itemid=674 Hondjes zijn leuk!
Oké, oké: hij ziet er schattig uit. Maar ik vind honden niet zo leuk als katten. Ik hou van het niet-volgzame karakter en eigen willetje van katten. En vooral ook van het ontbreken van de hondengeur ;-). Maar het is je gegund hoor. Youri?! Wakker worden, man!
Wat een onmetelijke druk nu op de schouders van Youri. Sterkte man !
@ninfje: wat een extreem schattige puppy! Ik kan echt uren naar deze foto kijken>> http://cdn-www.dailypuppy.com/images/flok_cockerspaniel04.jpg (maar niet zonder constant te moeten giechelen)
@ lilith: lol! Zowel lief als ik waren zonet zeer blij deze foto te zien, wij verbazen ons immers al een jaar over het Emiel Goelen fenomeen bij onze Belle. Het ligt aan het ras, hiep hoi! :-)
En ieder ander kdootje dat youri nu koopt is “Leuk, maar geen puppy é”
Respect voor de manipulatieve krachten, Lilith.
Awwww :) Met mijn vriend had ik soortgelijke gesprekken, waarna ‘maarwijwonenopeenappartementdatiszielig’ altijd won. Maar we hadden we al een naam gereed tegen we een tuin hadden: Elvis (een franse buldog).
maar een hond vraagt nu eenmaal veel tijd
en perkt je vrijheid in. ik wil niet aanvallend uit de hoek komen maar werd de zorgen voor billy ook niet aan anderen overgelaten?
maar een hond vraagt nu eenmaal veel tijd
en perkt je vrijheid in. ik wil niet aanvallend uit de hoek komen maar werd de zorgen voor billy ook niet aan anderen overgelaten?
Het komt mij bekend voor. Gisteren nog bij een boswandeling: “Het zou toch leuk zijn om nu met een hond te gaan wandelen, hé”.
Maar ik blijf bij mijn standpunt: geen hond!
Maar ik hoop voor jou dat er bij jullie wel een kwispelend pakje onder de boom ligt. ;-)
Ga voor de newfy!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Trust me!
maar énkel als je héééél veel thuis bent een hondje nemen, het zijn roedeldieren, hè!
maar dan wel voor de newfy gaan! (newfy = newfoundlander)
aan allen: geen paniek, er komt geen hond in huis wegens dat ik best wel een rationeel denkende volwassene geworden ben. Maar het zou wel leuk zijn als ik dat niet was, echter. ;)
En Bill is trouwens verhuisd omdat de verbouwingswerken aan ons huis het niet toelieten om een kat te houden, en we hem daarna niet nog eens wilden verhuizen. Hij is heel gelukkig nu, trouwens. En wij ook. :)
Ben benieuwd wat je dan wel onder de kerstboom zal vinden.
Die puppy is too cute voor zijn eigen goed!
Puppy’s zijn leuk, maar not only for Christmas! En volwassen honden zijn heel wat minder leuk, neem het van mij aan.
oh woont Bill nimeer bij ulle? Damn had da gezegt die wilde ik ook wel adopteren zenne zoon cuty
Laat hem dit stukje lezen en dan vooral die laatste zin. Hoe kan hij het weerstaan jou dat geluk te geven? :)
Hoe dan ook, ik wens jullie een heel gezellige en warme kerst toe!
Laat hem dit stukje lezen en dan vooral die laatste zin. Hoe kan hij het weerstaan jou dat geluk te geven? :)
Hoe dan ook, ik wens jullie een heel gezellige en warme kerst toe!
Pup’s zijn idd heel schattig, maar volwassen honden veel leuker (al beweert hierboven iemand van niet ;) Met een pup kún en mag je immers nog geen lekkere, uitgebreide boswandeling nemen. Ze luisteren nog niet. Zitten overal aan. Je moet ze continu in de gaten houden. Combineer dat eens met een net-kruipende-9maander, ik kan je verzekeren dat is een flinke kluif haha, maaaaar wél leuk, zeker als die 2 elkaar ook heel leuk vinden. Wij hebben dus ook een cocker trouwens, wel geen rode al had dat onze eerste voorkeur maar met kleine kinderen zijn schimmeltjes betrouwbaarder, de éénkleurigen zijn dominanter en onzekerder wat een vervelende combinatie kan zijn met een dreumes die zich plots aan de staart vastklmapt, vandaar :)
Lilith! Een Stokje! Voor u! Rap, rap, rap!
Zaaagen heb ik gedaan voor een hond. Niet te doen. En dan steeds al die verstandige argumenten die mijn toenmalig lief (nu man) opsomde. Op denduur begon ik al de redenen waarom niet zelf als en mantra te herhalen en zou het er mee geeindigd zijn dat ik me slecht voelde omdat ik überhaupt een pup wou (en dat op een app? someone call GAIA)
Toen stierf mijn mémé (ik was ontroostbaar) en ik had net mijn job opgezegd waardoor ik 2 weken thuis was voor ik mijn nieuwe job begon rechtover ons app woonde en dus elke 2 uur zou kunnen komen checken. Enfin, ik heb hem toen mee gekregen naar een nestje (gewoon kijken hoor) en uiteindelijk zijn we de dag nadien direct ons Jolientje gaan halen. T was dikke miserie at first om haar zindelijk te krijgen maar na 5 maanden werd ze geleidelijk aan superdog. Tragisch dat ze na een ontsnapping (mijn man had niet gezien dat ze hem gevolgd was) werd overreden. S anderendaags wij naar een acherblijvertje gaan kijken van een nestje en mijn man helemaal verknocht aan zo’n veel te klein minicavaliertje, Nohr. Bleek ze nadienondervoed te zijn en heeft het een hele tijd geduurd (met paté in strotje rammen en al) eer ze buiten levensgevaar was. Ze is helemaal gek van mijn man, terwijl Jolien echt mijn hond was. Rotverwend eigenzinnig hondje met een zeer uitgesproken wil om mij e manipuleren, maar ja ik kan niet streng zijn met haar, want ik was zo bang om ahar ook te verliezen.
Thuiskomen is al voorpret aan de deur omdat je weet dat dat beestje daarachter staat de kwispelen en dansen tot het jou kan begroeten. Als mijn an gaat ‘sporten’ ligt zij lekker bij mij op mijn schoot. Het is zalig. Maar je hebt er werk aan en het doet verdikkeme veel pijn als er iets mee scheelt. Maar is houden van niet altijd een beetje een risico nemen op pijn lijden bij verlies?
Ik lees nu dat je tot je ‘verstand’ bent gekomen, maar ik denk: Neen Lilith je hart mag het luidst spreken, laat je niet overdonderen door al die argumenten en ga ervoor (volgens mij word je een zeer goed baasje)