Ik twijfelde of het wel done was om hem te bellen, maar ik begon nogal zenuwachtig te worden. Met enigzins trillende vingers tikte ik zijn nummer in.
“Hallo?”, sprak hij, en ik kon alleen maar denken dat zijn stem helemaal niet klonk zoals ik had verwacht.
“Hallo”, zei ik, mijn blik op de wagondeuren gericht om toch maar zeker te zijn dat ik hem niet zag binnenkomen.
“Met lilith. Wij hadden toch afgesproken in de eerste wagon?”
“Ik zit in de eerste wagon”, zei hij, alweer met een stem die niet bij mijn beeld van hem paste.
Ik keek nog eens rond in de wagon, en ik vond niemand met de afgesproken gele trui en rode bodywarmer. Ik zag ook niemand zoeken naar mijn kaki trui en bruine jas. Het duurde enkele seconden voor ik doorhad dat ze een treinstel aan dat van mij hadden gekoppeld, en ik dus niet in de eerste wagon zat maar in de middenste. En we hadden afgesproken om elkaar in de eerste wagon richting Disneyland te ontmoeten. Het was nog maar het begin van de meest chaotische treinrit/eerste date ooit.
Ik zag hem uiteindelijk voor het eerst toen we allebei van de trein sprongen in Brussel Zuid. Het was twee jaar nadat ik zijn nickname voor het eerst online had gelezen, een jaar nadat we zwaar toevallig waren beginnen chatten en een maand of twee nadat ik me in een zotte bui had laten overhalen om samen met hem en een andere, homoseksuele internetbuddy een weekend naar Disneyland te trekken. Zonder dat we elkaar ooit hadden ontmoet. Ja, in die tijd kon dat nog allemaal hé hastn.
Ik had al zodanig veel verhalen gehoord over teleurstellende internetdates dat ik me Youri zo lelijk mogelijk had voorgesteld, compleet met mocassintjes en een foute debardeur, een probeersnor en een lispeltje. Het was trouwens ook geen date, het was gewoon een impulsief uitstapje. Nul komma nul verwachting, dus. Ik was dan ook niet op zoek naar een lief. Hoewel. Online was hij zo geweldig dat ik soms bijna over de vloer rolde van het lachen, tot wanhoop van mijn ouders die dachten dat ik gek was geworden.
Maar man, toen bleek plots dat mijn chatmakker ook nog eens een heet keun was. In zijn gele trui en rode bodywarmer. En aan de blik van onze homovriend te zien was ik lang niet de enige die dat dacht. Tijdens het weekend dat volgde voerden wij een subtiel gevecht om in de attracties naast Youri te mogen zitten. Om tegen hem te mogen praten tijdens het verorberen van een hamburger in het park. Om per ongeluk zijn arm aan te raken als we uit de Space Mountain stapten. Alleen ’s avonds durfden we allebei niet voorstellen om bij hem te slapen in één van de tweepersoonsbedden, en dus sliep Youri alleen. De homoseksuele buddy en ik smachtend samen in het andere bed.
Ik heb het gevecht uiteindelijk gewonnen, vier maanden later in een hotelkamer in Barcelona. Toen was onze internetbuddy er al niet meer bij. Wat misschien maar goed ook is, wegens anders toch waarschijnlijk net iets te kinky allemaal voor een simpele boerenmeid als ikzelf.
En juicht allen, want deze zomer zijn wij vijf jaar samen, mijn internetkonijntje en ik. U mag uw traantje nu wegpinken ter ere van de liefde. En ik wil nog even benadrukken dat wij nooit ofte nooit virtuele me to you-beertjes naar elkaar hebben verstuurd noch speeksel hebben uitgewisseld via msn messenger. Ik zag u kijken.
(als antwoord op de vraag: “Hoe zijn Youri en jij een koppel geworden? Ik herinner me wel iets van een competitie met een homo in Disneyland, maar verder is het nogal vaag.” Kim mag me haar gegevens bezorgen. De anderen zullen nog eventjes moeten wachten op hun beloning want mijn fotoprinter weigert eventjes dienst. :( )
Ik ben vooral benieuwd wie die 3e was… ;-)
Wreed skoon! :)
Ah! Internetdaten is da bomb :)
Bij ons was het zeven jaar geleden, gewoon in plain old Roeselare, maar ondertussen een jaar getrouwd.
Al zou ik niet graag hebben dat mijn kinderen dat ooit doen, met al die weirdo’s out there ;)
Iedereen in koor: aaaaawwww… hoe schoon! :D
Nu zijn we weer helemaal up to date zi!
aaaaaaaaaah zo romantisch!!
hiero ongeveer hetzelfde verhaal, maar dan naar big fish gaan zien in plaats van naar disneyland :)
Amai, da’s gelijk geen onwaarschijnlijk edoch stikromantisch verhaal zekerst?!
Hoe schattig…
De eerste (en enige keer) dat ik in Disneyland raakte was trouwens ook met een homovriend (wellicht een andere), maar zonder heet keun, dus dat is nooit iets geworden.
Een heet keun? Zeggen ze da zo in Kortrijk? *strijk*
Was leuk om eens te lezen (heb mijn 1ste lief ook via internet -ICQ, waaay before MSN- leren kennen, dus heb een grote tere plek voor zulke verhalen). Heb m’n gegevens gemaild, k wacht in spanning af :D
@june: in Kortrijk zal het waarschijnlijk eerder “heet kenien” zijn, maar in Ieper zeggen ze inderdaad keun. ;)
Een lief via internet?
da’s echt marginaal. cyberseks enal.
Maar allez.; blij voor u! en na al die jaren,still hanging strong
Schoon! En kan iemand mij efkes uitleggen hoe je in het echte leven iemand mee vraagt… Voor een kopje koffie ofzo? :)
Moh! Hoe mooi is dat?! Proficiat, op naar de volgende 15 jaar!
Hier in september is het 19 jaar geleden dat we elkaar leerden kennen via ICQ. Een maand later woonden we samen. Ondertussen al twee kids en nog steeds samen ❤️
En stoemelings op Okcupid gesukkeld… 10 jaar en 2 kinderen later ondertussen ;-)
:) ik heb nog steeds de chats opgeslagen staan van onze beginperiode op MSN… we kenden mekaar ook wel IRL, maar een beetje van ver. Nix mis met den chat!
Ondertussen 10 jaar getrouwd vandejaar!
Ben je geen tien vergeten in je laatste stuk tekst? Deze zomer zijn we vijf jaar samen?
Ik heb deze geschreven in 2008. :)
Maar zo schoon en ook wel zotjes om ineens voor een heel weekend te gaan
En ook hartjes voor keun. Al is dat vooral omdat dat het enige west-Vlaamse woord is dat onze kindjes kennen. Steven en ik zijn allebei west-Vlamingen en kozen voor beide kinderen een konijn als knuffel met de naam “keun”. Want “mama, dat zijn geen stutjes, dat zijn boterhammen” 💔 Auw mijn west-vlaams hart
Haha chatten en daarna daten. Komt mij bekend voor :-) De tijd van MSN en IRC en zelfs nog ICQ. Gouden tijden voor het internetdaten toen. Zijn volgens mij heel veel koppeltjes gevormd in die tijd. Was toch veel plezanter volgens mij dan Tinder. Een soort blind-date meestal.
En ondertussen zijn we hier ook al ruim tien jaar samen en een dochter (en verloving) rijker. :)
Zalig!
Ik ben vorige week getrouwd (na 13 jaar samen) met mijn MySpace-sweetheart :D.