Ik had de journaliste die me onlangs interviewde voor een glossy magazine beloofd dat ik het nog even zou volhouden. Toch tot na haar stuk zou verschijnen. En waarlijks, ik heb mijn best gedaan, maar het vat is af. Het vat der onderwerpkeuzes is zo hard opgedroogd dat ik compleet vast zit.
Het is niet dat ik niet meer wil bloggen, want zelfs na een jaar of vijf blijf ik dit fenomeentje helemaal geweldig vinden. Het is dat ik niet veel kanten meer uit kan, eigenlijk. Het mag dan wel niet zo lijken als u mijn posts van de laatste weken leest, maar er is inspiratie in overvloed. Ik kan er alleen om allerhande redenen niets meer mee doen.
Ik denk met keiharde weemoed terug aan tijden waarin ik mijn collega’s van het callcenter op mijn blog kon uitgniffelen om hun blonde computeronkundigheid. En aan alle andere dingen die vroeger wel konden, en nu niet meer, omdat deze blog vroeger werd gelezen door drie man en een virtuele paardenkop. En ik bij wijze van spreken met stront naar heel de wereld kon smijten zonder dat ik daar de dag erna in mijn echte leven over werd aangesproken. Zoals een mens dat op café zou doen, ewaar. Opgepast: dat maakt mij geen strontsmijter, maar een mensch van vleesch en bloed. *steekt vinger op*
Het is dus tijd voor bezinnink, hastn.
Het kabbelt mij op deze manier iets te veel, en het zegt mij nog te weinig.
Kent iemand iets van paswoorden en molsloten, anders?
Als zelfs ‘de baas’ uw blog meeleest zou ik precies ook andere oorden opzoeken…Maar zeker niet stoppen met bloggen!
Zou het jammer vinden als je stopt. Maar kan het me wel voorstellen.
Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeen!!!!!!
Al gedacht aan Twitteren of vidloggen?
’t Is wel jammer… het succes van uw blog wordt ook een beetje z’n ondergang.
Hopelijk verander je nog van gedacht enzo.
Zoniet, nog veel succes in uw leven ;-)
Eén naam komt direct in me op: hoe zou Heather (Dooce.com) dit oplossen?
@el: dan zit je nog altijd een beetje met hetzelfde probleem, denk ik.
Ik vind er wel iets op, hoor, ik moet er gewoon eens over nadenken. :)
En nu allemaal naar buiten, het is zomer! :aah:
toch even zeggen dat ik jouw schrijfsels de beste vind van mijn hele favorietenbalk! Ik snap dat het succes van je blog je een beetje over het hoofd groeit en merkte ook dat sinds wijvenweek je er precies minder zin in had maar ik zou het idd ook heel spijtig vinden, moest je er mee ophouden… (want ja, ik kom elke dag meerdere keren piepen om te controleren of er geen nieuwe post verschenen is)
Er zijn blogs waar je je op moet abonneren, en je eerst volledig bekend moet maken bij de schrijver alvorens je een password krijgt. is dat wat?
Ik merk ook dat ik soms schrik van wie er allemaal meelezen, het is toch op je tellen passen. Ik schrijf ook minder dan voorheen, en summier over mezelf.
Mmmm ik begrijp je gevoel… Je kan misschien een sub-secret-cribblog aanmaken waar je je goe kan uitleven en waarvan niemand van weet wie het schrijft??
OK, hoeveel heeft Ignace Crombe moeten betalen om je blog monddood te maken?
Of was het Glenn Janssens?
Tess Goossens misschien?
of nee, wacht…
Hilde Debaerdemaker! Damn you! :(
Voila! Dat bedoelde ik nu met “jezelf teveel bloot geven” enzo. Niet meer kunnen/durven schrijven wat je wil schrijven, uit schrik voor de reacties/gevolgen/confrontaties van ‘de buitenwereld’.
Zoals je zelf zei, je kiest er idd voor hoever je dingen wel of niet schrijft, welke mensen je wel of niet uitkaffert,… maar uiteindelijk wordt je automatisch gecensureerd door ‘buiten’. En dan blijft er na verloop van tijd blijkbaar niet veel meer over… jammer.
Take a break en je ziet wel wat je ermee doet. Vond het in elk geval leuk lezen hier…
Of start anders een privé-blog over vriendin J en maak me lid. ;-)
@Joeri L.
Geen slecht woord over Hilde Debaerdemaker hé makker!
Die mag altijd wel ne keer mijn peloeze komen vetten…
Ik merk dat ook. Hoe meer mensen mijn blog ‘ontdekken’, hoe meer ik nadenk over wat ik schrijf… Hopelijk blijf je toch nog even, ‘k heb je nog maar net ontdekt!
Jammer, maar te verstaan.
Nu ga ik geen leuke adresjes meer in het ieperse ontdekken (n)
NOOOOOOOHOWWWWWWWWW
:-(
NOOOOOOOHOWWWWWWWWW
:-(
Hey lilith, als dit het einde is, dan graag bedankt voor de blik op een fractie van jouw leven. Geniet van het mooie weer, van Joeri en de uitdagingen die je vond in je boek en je nieuwe job. Ik zal het hier missen, maar ik begrijp je goed. Bedankt voor de inspiratie rond kleine dingen. Al hoop ik nu stilletjes, dat je hier en daar nog eens opduikt.
Nooooooooooooo
Wat je ook beslist, ik hoop dat je verdergaat en dat ik er dan deel van mag uitmaken :)
Veel plezier op bezinning ;-)
:( Maar het zat er aan te komen, niewaar?
Bedankt dat ik de afgelopen 3 of 4 jaar mocht genieten van je schrijfsels. :)
maar… maar… bezinnink en dan toch gewoon weer verder loggen ?!!
Het zou spijtig zijn moest je stoppen Lilith… maar wat je ook doet, veel succes!
Oi, oi, oi.. dat zou jammer zijn.
Zet een slot op de posts die ietsje te gevoelig liggen: de overige kan je dan gewoon voor iedereen publiceren, zoals nu? En hopelijk ga je volop door met de foto’s op Flickr? Dat zijn miniatuur-blogjes op zich: altijd weer verrassend en inspirerend. In ieder geval bedankt voor al het verslavende leesvoer tot nu toe; ik hoop dat het nog lang, lang niet gedaan is!
Ik zou het enigzins spijtig vinden, dit is zowat de enige blog die ik echt heb opgevolgd. Je bent altijd ergens een voorbeeld geweest dat het nog goed kan komen met mensen die een diploma journalistiek of iets in die aard hebben bemachtigd. :)
Bedankt voor de leuke leesmomenten en hopelijk keer je toch nog op je beslissing terug.
Je weet toch wat voor een drama’s dit teweeg kan brengen? Straks begin ik nog naar Sara te kijken, Ben Crabbé grappig te vinden en de Story te lezen…
@me: paswoordbeveiligde posts lijken mij ideaal, eigenlijk,maar dat kan volgens mij niet met het systeem waarop deze blog draait. Misschien toch eens bekijken.
en @ alle andere lieverds: zo goed was het hier de laatste tijd precies ook niet. ;)
Hey, zie het positief! Deze blog was je springplank naar meer en beter niet waar! Wel, ik wens je het beste met je nieuwe toekomst, in het leven moet je durven een deur dichtdoen om een andere te kunnen openen! Succes, al zal ik je ook missen. (krijgen we nog een tip over je boek voor je definitief afsluit?)
Iets meer dan een jaar geleden heb ik deze blog ontdekt! Ik zou het enorm jammer vinden moest je ermee stoppen, maar ja… ik begrijp het wel dat je minder kan schrijven over je privé en dergelijke als er meer en meer bekenden beginnen meelezen.
Hopelijk hou je ons op de hoogte wanneer je een oplossing voor het probleem gevonden hebt, en kunnen we misschien toch nog een beetje meegenieten van de “Tales from te crib”.
urgh…dit is echt wel jammer!
In ieder geval, veel succes met het boek.
Voor de rest: bedankt voor de vele gniffelbuien, ik heb genoten.
Jammer! Lees deze blog nu een tweetal jaren, en vond het steeds een leuke onderbreking van mijn werkactiviteiten. Zoals een vriendin die je opbelt met een leuk verhaal. Indien je iets anders verzint, wil ik zeker op de hoogte gehouden worden, indien niet nog een plezierig leven tegewenst!
Ik ken dat. Als de sleur er wat te veel inkomt, dan zoek ik een nieuwe gebeurtenis waar ik massaal kan over bloggen. Na de 20km van Brussel, een trouw, de verkiezingen en een kind ben ik me aan het afvragen wat ik nu nog kan verzinnen! :-)
Voortdoen, Lilith!
Ik lees ook al twee jaar mee en ik zal het ook missen… Hopelijk vind je een oplossing en anders veel succes met alles en ik kan niet wachten op je boek!!
allé seg :aah:
Ik voelde het ook wel wat aankomen, maar zou het enorm jammer vinden mochten we helemaal niets meer van je horen. Je was gedurende 3 jaar mijn vaste afspraak tijdens de lunchbreak en dat zou ik toch wel enorm missen!
Ik ga ervan uit dat we wel iets zullen “opvangen” als je besluit ergens anders op te duiken, en anders … het ga je goed Lilith!
Snap ik wel… gewoon je blog actief laten en ooit op een verdwaald moment van plotseling opdwarrelende bloginspiratie de url “talesfromthecrib.be” terug herinneren
You’ll be back…
(het is veel leuker bloggen als je je naar het publiek toe niet verplicht voelt, maar gewoon af en toe iets zet, als ontspanning)
Ik hoop dat je een oplossing vindt! Maar ik begrijp je volkomen… Bezin maar eens goed ;)
huil!
als je een private blog maakt, wil ik me graag registreren.
Publiek geheim en bezit. Ook ik voel het na 4 jaar bloggen in mijn koude kleren kruipen. Hoewel ik steeds foto’s vermeden heb en nooit mijn echte naam op mijn blog liet vallen, toch zijn er nu veel te veel mensen uit mijn omgeving die meelezen. Of bloggers die me leren kennen hebben irl.
De dag zal misschien zelfs komen waarop mijn werkgever ook de weg naar blogland vindt en dat is voor mij zo’n beetje mijn grootste angst. Want mijn baas die heeft geen affaires met wat ik denk/voel (en die zou daar oh ramp uit afleiden dat ik niet werk tijdens de kantooruren, wat niet waar is want ik plan mijn logs op voorhand en schrijf dikwijls tijdens de middagpauze).
Ik was van plan om weer opnieuw te beginnen, had zelfs al een heel plan uitgedokterd, maar mijn bezoekersteller ging tegen alle verwachtingen in toch naar 500.000, dus blijf ik (voorlopig) nog even verder doen. Maar de onderwerpen raken uitgeput: met ‘oej die leest ook mee’ in ’t achterhoofd en ondertussen al mensen die menen mijn recht op meningsuiting te moeten beknotten, want je mag dus liet lachen met anderen blijkbaar. Dat verzuurt het soms een beetje. Dat en het feit dat het allemaal begonnen is als een vervangmiddel voor een dagboek, dat nu plots aan banden wordt gelegd..Ik begrijp jou dus helemaal. Zeker omdat jij veel gemakkelijker traceerbaar bent dan ik en je helemaal uit de anonimiteit bent getreden.
Spijtig voor je lezers, maar je verdient na ons al die tijd zo ongelooflijk goed geëntertained te hebben het allerbeste. Ik sta ook op de lezers-wachtlijst als er paswoorden te bemachtigen zijn.
Lilith, je bent een toffe madam en uitstekende schrijfster! Voila, daarmee heb ik het toch nog eens gezegd
Heel erg spijtig, want ik las je enorm graag.
Maar wel te begrijpen…
En hier ook graag een paswoord, moest het zover komen :)
*smeekt op handen en knieën voor het paswoord mocht die er komen*
Maar jongens,
er zal toch altijd ishku zijn! Naar’t schijnt is ze zelfs 30 keer grappiger!
Ja, ik ken het probleem, omdat ik ook onder mijn eigen naam blog. En weet dat allerlei klasgenoten en docenten meelezen. Kan dus lastig klagen en zeuren… ;) misschien is verhuizen / opnieuw beginnen een optie? En dan alle mensen die je niet irl kennen, maar wel commenten even je nieuwe adresje mailen? ‘k Hoop dat je ergens doorgaat met schrijven, want je site is mooi! En off-topic: in welke glossy ga je komen? :D
Malaise in blogland blijkbaar. Ik heb nog gehoord van mensen die willen stoppen.
Overigens vind ik die spamfilter van jou maar niks. Het is me nog nooit gelukt hier iets te posten.
Zoveelste poging om hier een comment te posten. Ik geef het hierna ver op, denk ik.
Ik weet niet wat ik aan 42 bovenstaande reacties nog kan toevoegen. Ook ik zal je geestige schrijfsels missen. We zullen nu maar massaal de Story beginnen kopen zeker? Succes met al je projecten!
Elke dag voor ik begin te werken, is uw blog zooo goed om mijn dag te starten. Het zou jammer zijn maar ik begrijp het wel … ik wens je verder nog heel veel succes!
bedankt voor al het moois dat we dagelijks mochten lezen, heb je er al eens over nagedacht om gewoon massaal veel boeken te schrijven, volgens mij wordt je beter dan Herman Brusselmans (mijn favoriete schrijver), doen !
’t is ook een kunst om steeds weer hetzelfde te herhalen hé, sorry…
ja, een beetje zoals Brusselmans ook altijd hetzelfde schrijft… paar scheldwoorden en namen van bv’s in een generator en hup : weer een schijtboek van 600 pagina’s zonder inhoud
is dit nu dan officeel het einde???
Heel erg bedankt voor de leuke verhalen al die jaren, ik ga je blog zeker missen! Nog veel succes met je boek en laat toch iets weten wanneer het uit komt.
Als je echt stopt zal ik je heel erg missen… Je site was mijn vaste routine geworden gedurende toch al een jaar of drie.
Ik wens je in ieder geval nog heel veel succes met alles wat je onderneemt. Vergeet je trouwe fans niet!
Wat jammer!!!
Ik volgde je van september 2004 en kwam hier elke dag piepen in de hoop op een berichtje.
Maar eigenlijk vroeg ik me al een tijdje af of je niet ging stoppen. Persoonlijk vond ik de laatste maanden je berichtjes wat minder zoals je zelf aangaf. En ook het feit dat je regelmatig in een krant ofzo verscheen vond ik geen goede evolutie voor je blog. Doemme toch, waarom was mijn gedachte ivm ‘die gaat niet lang meer bloggen’ juist?? :( :(
Ik blijf toch nog trouw elke dag komen piepen in de hoop op een nieuw logje.
Aaaaaaaargh neen. Wie zal er nu mijn werkdag een beetje brighter maken?
Ik check uw blog zowaar een keer of drie per dag (op slechte dagen een keer of 17 ofzoiets)
Waar ga ik nu mijn ellenlange dagen moeten mee vullen? Ik hoop dat jouw denk-tijd resulteert in bakken herwonnen blog-energie!
Ik ga je in ieder geval missen!
Oe ? Is dadier gedaan ofwa ?