bummer

130873_westeuropeancustomsholidays_aprilfish.jpgGeen enkele aprilvis, mopje of fopje op mijn weg tegengekomen vandaag, noch zitten gniffelen om televisie- of radiograptjes die ik vakkundig doorhad en de rest van de wereld niet. Geen levende ziel “1 APRIL!!!” horen roepen door de gang of lijm aan deurklinken zien smeren, om maar te zwijgen over het totale gebrek aan scheetkussens.

Dan weer wel een mailtje teruggekregen van een madam die ik had uitgenodigd voor een interview, including de gevleugelde woorden:

moest dit waar zijn zou ik graag mee werken aan
het artikel.
Maar jammer genoeg denk ik dat dit een 1april grap is

Serieus, in mijn tijd waren de foppertjesdagen toch knallender.

Reacties

  1. De chef-facteur heeft vandaag een nieuweling facteur naar het interimkantoor gezonden met als reden dat ze hem daar zeer dringend wilden spreken.

    Voor te lachen vind ik dat eigenlijk niet zo zeer. Eerder een waste of gasoline. Ja, mijn ziel is verzekerst wel dood. Dat kan.

  2. De Baas

    Hoe dwazer hoe beter. Ik heb mijn madam vanochtend uit bed geroepen, samen met mijn dochter, met het toch redelijk ongeloofwaardige bericht dat zij – mijn kind van 13 – in haar bed gekakt had. Toen mijn madam in paniek en vol medelijden de kamer binnenstormde, het dekbed wegsnokte en begon te zoeken naar die kaka: LACHEN!!!

  3. ik ben al heel de dag ah zoeken naar wat nu de 1 aprilgrap was op het Het Journaal of Het Nieuws….zonder resultaat! is idd zielig dat ze niets meer uithalen van grapjes!

  4. Heb je dan geen zakje vijgen gebracht naar één van de bibs in de streek (te lezen in agenda in PP)?! Helaas heb ik het grapje een beetje moeten bijsturen na een nogal zelfbeschermende “nee”. Eén van de betrokkenen had er een probleem mee hadden dat hij wel eens aprilvissen over de vloer zou krijgen. Tegenwoordig is het echt wel oppassen geblazen om niet te struikelen over lange tenen en zuurpruimen.
    Grappen die wel goed bevallen zijn :
    ik heb ooit een collega gemaild met de mededeling dat ik ‘iets’ had zien liggen op het bureau van de chef die toen voor me zat. Het leek me heel sterk op een grote boete met de vermelding van de nummerplaat van zijn bedrijfswagen. (Ik had kort ervoor vernomen dat hij die ‘verzamelde’.) Binnen de minuut stond die mens volledig in paniek, rood tot achter zijn oren te snuffelen op het bureau van de chef.
    Het jaar ervoor liet ik een kennis bellen naar een andere collega. Ik had een artikelnummer doorgegeven van iets wat niet meer te verkrijgen was. (Ik had dat enkele dagen ervoor zien staan op een fax.) Die kennis moest zich voordoen als klant en aandringen. Hij moest absoluut dat ene product hebben. Het was redelijk ver te horen hoezeer mijn collega zich uit de naad werkte om de klant toch ten dienste te zijn…

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>