de vieproom

champagneoesters.jpgIk weet niet hoe het met u zit, maar ik ben opgegroeid in een doorsnee arbeidersgezin. Een gezin dat nooit ergens voor nieten naartoe mocht en dus ook nooit in VIP-tenten gesignaleerd werd. Ik denk niet dat ik voor mijn vijfentwintigste ook maar van enig privilege heb genoten op dat vlak, wegens geen lange armen of belangrijke persoonlijkheden in mijn familie.

Flash forward naar de afgelopen week, beter bekend als de week waarin ik drie verschillende avonden in drie verschillende VIP/backstage-locaties heb doorgebracht. Zijnde die van Radio 2 Zomerhit (zaterdag), Het Tien Om Te Zien Artiestendorp (maandag) en de première van het supergeweldige Glow (gisteren). Allemaal om beroepsmatige redenen, inderdaad.

Ik ben het al heel mijn leven gewend om voor alles de volle pot te betalen en daarnaast in de lobby vijf euro neer te tellen voor een glas cola light zonder bubbeltjes. Ik heb daarmee leren leven. Het is zoals de dingen gaan in het leven waarvoor ik voorbestemd ben, zeg ik.

De afgelopen week was ik dan ook redelijk verbouwereerd toen ik plots ontvangen werd als een geweldig belangrijk mens dat niet snel genoeg gratis kon binnengeloodst worden langs de rijen vol wachtend gepeupel. De rijen waar ik normaal gezien sta, met veel geld in mijn hand om binnen te mogen. Ik kreeg bandjes om waarmee ik niet alleen gratis binnen mocht, maar ook champagne à volonté mocht heisen hijsen en niet snel genoeg voorzien kon worden van toastjes en andere lekkernijen. Veur nieten. Alles.

Terwijl ik anders word buitengekeken nog voor je “première” kan zeggen wordt mijn glas de laatste tijd sneller bijgevuld dan ik kan drinken, en kan ik niet snel genoeg knabbelen om de grote hoeveelheden sushi en oesters naar binnen te werken die ze onder mijn neus schuiven. Daarnaast word ik geconfronteerd met meer chocoladefonteinen en exotisch fruit dan ik ooit daarvoor heb gezien, en staan er op VIP-tafels geen kleine potjes nootjes maar manden vol chips en andere versnaperingen. Allemaal door dat ene polsbandje.

Waarlijks, hastn: ik had geen idee.
En eerlijk: ik zou eraan kunnen wennen, aan dit leven.
Al is dat vast niet het allerbeste idee.

Reacties

  1. Hijsen, Lilith, hijsen.

    Ik moet me tevreden stellen met de lokale viptenten, waar het vooral de sponsors en dergelijke zijn die op hun wenken bediend worden en waartussen ik dan als eenzame persmuskiet rondwaar. In mijn geval is het dan vooral ook nog het geestigst als ik iemand kan meepakken als aangenaam gezelschap. Gelijk mijn lief of zo.

    Trouwens gezien dat Mevrouw Kniezwengel is blijven plakken in de viptent van Zomerhit, vorig weekend? Ze zou daar zijn gesignaleerd, terwijl ze eigenlijk nog ergens moest optreden in het Izegemse en dat had afgebeld in laatste instantie ‘omdat ze oververmoeid was’. Ik ruik een story.

  2. Kate Ryan kwam rechtstreeks van Polen en is daar alles samen twintig minuten geweest om haar award af te halen. Ze heeft een glas champagne gedronken en richting camera gehouden voor de foto en is dan weer vertrokken. Ik denk dat de Izegemse organisator dus vooral is afgegaan op die ene foto.

    Weinig story, dus, maar misschien iets voor de Weekbode. :)

  3. tomadde

    Het is ook opmerkelijk hoe snel je een “pfft, als ik moet betalen dan ga ik niet” – houding kweekt. Zelf een beetje van geschrokken bij mezelf. Terwijl gewoon inkom betalen eigenlijk de normaalste zaak van de wereld is.

  4. ‘onze man’ heeft haar daar minstens drie kwartier of zo gezien, blijkbaar, en bewijst dat met de datumsignature op zijne kodak… Allez, niet dat het mij iéts kan schelen, ik vond het gewoon een grappig tussendoortje :-)

  5. dat wil ik via mail wel eens melden, niet in ’t openbaar. sebiets wordt die mens geveld door een welgemikte kniezwengel!

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>