Gemis is iets raars.
Je leeft verder, zo goed en kwaad als je kan, maar het is er wel op elk moment van de dag. Soms heel ver naar de achtergrond verdreven, zodat je het eigenlijk even bijna niet meer voelt, en soms ineens heel erg aanwezig, zodat je bijna niet meer in staat bent om nog iets anders te voelen.
Mijn mama overleed vandaag precies een jaar geleden, en er is geen dag, neen geen halve dag geweest dat ze niet in mijn gedachten was. Bij alle coole dingen die ik deed, maar zeker even hard bij alle dingen die ik liever had gedaan als ik even had kunnen bellen naar mijn mama om me moed in te spreken/ raad te vragen/ even te klagen dat ik het niet wilde of zou kunnen.
Ook hier, in Florida, heb ik elke dag wel vijf keer iets gedacht in de aard van “straks even naar mama bellen om dit te vertellen!”. Niet omdat ik het ontken, wel omdat het soms even niet het eerste is waar ik aan denk. Dat ze er echt niet meer is. Dat ze ook echt niet meer terug komt.
Mijn mama was niet echt gelovig, gewoon heel soms een beetje twijfelend. Ik herinner me een moment, enkele weken voor haar dood, waarop ze een beetje lacherig zei “het zou toch geestig zijn mocht er toch een hemel bestaan van waaruit ik jullie allemaal soms nog eens kon zien.”
Ik geloof niet in hemels, maar mocht ik ongelijk hebben, dan hoop ik heel hard dat ze daar een internetaansluiting hebben. En dat je toch een beetje trots bent op ons allemaal, mama. En dat je weet hoe ongelooflijk hard we je hier missen.
Mooi geschreven Lilith… ken dat gevoel volledig. En spijtig genoeg gaat dat nooit slijten… al zal er misschien wel al eens een dag of meerdere voorbij gaan zonder dat gevoel, maar dan opeens “boem” en het is er weer.
Inderdaad mooi geschreven. Ik herken het ook. Dat ik mn vader even wil bellen want wat ik nou weer heb meegemaakt….Maar dat gaat niet meer. Maar hij weet t wel. En hij ziet het. En jouw mama weet en ziet het ook allemaal. Weet zeker dat ze trots op jullie is.
Knuffel voor jou.
Je moet er maar in geloven dat ze jullie ziet en reken maar dat ze verdorie heel trots is op haar gezin!!! Alles wat jullie afgelopen jaar doorstaan en bereikt hebben, zijt maar zeker dat ze bij jullie was.
Maar het belangrijkste is nog steeds dat ze bij jullie nog steeds in jullie hart en gedachten mee verder leeft in alles wat jullie doen.
Want meid, wat je niet kraakt maakt je sterker !! Ik heb het afgelopen jaar nog meer respect voor je gekregen hoor echt waar!!
*fier op mijn schoonzus en schoonbroer* en mijn kindjes zijn dat ook (denk ik toch)
Want vanmorgen kwam hier de nieuwe story en Denika wou weer direct bladeren op zoek naar “tantie kelly, in haar woorden: tantie kelly reis” wil zeg zeggen op reis hahaha
Ja lap… Bleiten hè…
*slik*
Sterkte op deze moeilijke dag(en)!
Ik weet gewoon héél zeker dat ze trots op je is…where ever that may be!
zoals ik al schreef hier, heb ik bijna hetzelfde meegemaakt en gewoon al het feit van die KLOTE kanker van zo dichtbij mee te moeten maken, maakt dat ik spontaan tranen in de ogen krijg als ik dit lees…
(((hugs)))
Niet dat je mama nog niet wist wat voor een sjiek jonk ze als dochter heeft, maar toch!
liefs!
ik had een mooi tekstje voor je geschreven en kon het niet posten…
in ieder geval, een mama is een persoon die niet kan sterven. oma, tante, nonkel, die wel, maar een mama…nee, da kan niet…tot je ermee geconfronteerd wordt dat dat wel kan.
mijn mama heeft 2 keer kanker gehad. ze leeft nog, met alle nodige miserie erbij.
dikke knuffel meid, ze is trots op je!!
Quite speechless vanwege de herkenning.
Je bent op zijn hollands gezegd ‘een stoer wijf’ Kelly!
Soms moet je dat gewoon een keertje kwijt hé dat gevoel. ’t is iets waar je niet mee te koop wil lopen, maar tegelijk lucht het op één of andere manier op om het in de anonimiteit (al is dat bij jou van twijfelachtige aard ;) ) de lucht in te sturen.
Hemel of niet, je mama draag je altijd voor een stuk mee in jezelf. Ze zal er altijd zijn, ook al is ze er niet.
En neen, toch is dat niet genoeg… Maar hopelijk zijn al de mooie herinneringen dat wel.
Dikke kus!
Ik denk dat ze heel trots is op jullie.
Waar ze ook is…
NATUURLIJK is ze TROTS!
tgaat nooit over, maar willen we dat wel…
Van nog een meisje zonder mama
tgaat nooit over, maar willen we dat wel…
Van nog een meisje zonder mama