Wat doet een mens die om drie uur ’s nachts klaarwakker is in een huis vol schilderijen van parkieten, valse bloemen en gigantische ventilatoren in de vorm van gebladerte?

Slapen ging echt niet meer, televisiekijken was ook niet meteen opbeurend met alle berichten van allesverscheurende orkaanders, en dus moesten we op zoek naar een andere optie.

Wij kwamen op het fantastische idee om met de SUV naar een Walmart in de buurt te rijden die volgens de overlevering 24/7 open was.

En boy, was it. Mensen die ons een beetje kennen weten dat Youri en ik al uit ons dak gaan als we in Lo-Reninge een Delhaize ontdekken die we nog niet vanbinnen hebben gezien. Walmart was dan ook een droom voor supermarktlovers als wijzelf.

Could this be jell-o heaven, lilith asks herself.

Youri met zevenhonderd zakjes, omdat dat nu eenmaal de manier is waarop ze hier dingen verpakken. Eén ding per zakje. Zo slecht gaat het nu ook weer niet met het milieu, waar.

Hiermee komen we de eerste dagen wel door, zullej!

Na een snelle sprong in ons zwembad dat overspannen is met een net omdat er anders alligators in onze billen zouden bijten reden we voor het eerst naar het gigantische domein van Disney. En als ik zeg gigantisch dan bedoel ik ook gigantisch, want met alle parken samen overlapt het gelijk 121 vierkante kilometer. No kidding.

Ik was al een keer of drie in Disneyland Resort Parijs geweest, Youri een keer of *kuch* vijftien *kuch*, en met deze geweldige expertise kunnen wij verklaren dat Disneyland Orlando er goed op lijkt, maar op heel veel vlakken toch net iets mooier/echter/sprookjesachtiger/beter afgewerkt is. En het helpt natuurlijk als het 33 graden en overweldigend zonnig is, dat ook.

Youri geeft zijn goedkeurink.

Lilith is tihihi voor de winkel waar je zelf je mickey oortjes kunt customizen. In tegenstelling tot de helft van alle volwassen Amerikanen in het park haalde ze het niet in haar hoofd om er te kopen, nvdr.

Ook fijn: het was eigenlijk helemaal niet druk, en we hebben nergens langer dan tien minuten aangeschoven.

Voor de rest van de dag hebben we eigenlijk vooral onze dollars laten wapperen. Eerst in de Premium Outlet Store, een Maasmechelen Village maar dan nog veel goedkoper wegens in Amerika en een nogal belachelijk gunstige wisselkoers. Daarna in de Virgin Megastore in Downtown Disney, waar Youri en ik er met gemak drie maandlonen door hadden kunnen jagen. Gelukkig waren onze armpjes te kort om alles te dragen, en hielden we het bij tien dingen, maar wel heel erg leuke. Waaronder enkele cadeautjes voor het thuisfront, een kick ass Johnny Depp in Cry Baby t-shirt voor mezelf en dit.

Whahaha, het is een Koopa uit Mario, y’all!
Mocht u zich afvragen waaraan ik zoal mijn zuurverdiende centen uitgeef in dit leven.

Now if you’ll excuse me, ik ga nog een beetsen naar één van de tien bijbelzenders op onze tv gaan kijken en me dan stillekesaan beginnen klaarmaken voor een dag Epcot. Should be fun.

Bedenking van de dag: als je hier een winkel binnenwandelt staan er altijd wel twee winkelmensen aan de deur die je niet alleen begroeten, maar ook nog eens iets vragen als “Hey, how are you guys doing today? Having fun?”. Ik ben op zoek naar een manier om sympathiek yet accuraat te antwoorden op die vraag tijdens de anderhalve seconde dat ik een stap over de winkeldrempel zet. Die hastn kijken mij altijd met zoveel verwachting in hun ogen aan dat ik bang ben dat elk woord dat ik tot nu toe heb gebruikt om aan te geven dat alles a-okey is een beetje teleurstellend is.

Voor de rest evenwel alles onder controle.