Disclaimer: dit is een gigantische zaagpost vol negatieve energie. Indien u vandaag nog vrolijk door de velden wilde gaan huppelen leest u hem beter op een andere moment.
Prijsstickertjes: man, ik word zot van de manier waarop prijsstickertjes tegenwoordig geplakt worden. Zijn het gedachten, of plakken die kleine klootzakjes tegenwoordig honderd keer beter dan tien jaar geleden? Het is dat, of ik ben met de jaren seniel en incapabel geworden om basishandelingen tot een goed einde te brengen.
Ik zou graag een oproep doen aan alle stickerplakkers dezer aardkloot om in het vervolg langer dan een halve seconde na te denken bij het aanbrengen van een prijssticker. Stickerplakker, denk “locatie”.
Op de onderkant van een wok? Slecht idee, als je ooit nog van plan was om effectief met dat spel te koken zonder dat je keuken na twee minuten ruikt naar verschroeide lijm en brandend papier. Op het venstertje van je portefeuille? Cool, mocht ik er ooit nog in slagen om het eraf te krijgen zonder dat heel dat venstertje volhangt met repen papier en lijm en andere stickertjesviezigheid. Oe, en don’t get me started over alle keren dat het stickertje net geplakt is op de plaats waar je normaal kunt lezen hoe je bepaalde etenswaren moet klaarmaken. Ware het dus niet dat je bij het aftrekken van het stickertje heel die beschrijving naar de eeuwige jachtvelden scheurt, en dus geen idee hebt of je die Indische bonen moet koken of drie maal in een neerwaartse beweging over je linkerschouder moet gooien.
Terugbellen: als er één thema is waarvan ik wekelijks zevenhonderd keer goesting krijg om met mijn schedel tegen de dichtsbijzijnde muur te knallen dan is het deze wel. Ik heb er deze week speciaal extra hard op gelet: ik ben wel zeker dertig keer beloofd dat men mij zou terugbellen. Voor interviews, voor dienstverlening allerhande, om uitsluitsel over iets te krijgen, over een bestelling die niet aankwam, whatever.
En mind you, het was niet ikzelf die tijdens het gesprek aandrong op een belletje terug, neen, telkens was het de persoon aan de andere kant van de lijn die zelf voorstelde dat hij of zij asap terug zou bellen. U mag drie keer raden hoeveel mensen mij effectief hebben teruggebeld. De tip is: nul.
Kijk, misschien erger ik me daar wel steendood aan omdat ik de enige resterende mens ben die alleen maar zegt dat ze zal terugbellen als ze dat ook effectief gaat doen, maar hey, wat is dat eigenlijk tegenwoordig? Is “Ik zal terugbellen” dan zonder dat ik ervan op de hoogte ben gebracht iets als vragen hoe het is zonder een antwoord te verwachten? Een vullertje tegen de stilte waar ik verder geen aandacht aan moet besteden? Ik weet niet ze.Het enige dat ik weet is dat ik deze week tachtig procent van mijn tijd heb gevuld met mensen proberen te bereiken die mij hadden beloofd om binnen de halve dag terug te bellen.
Dus waarde lezer: als u er ook zo eentje bent, dat zegt dat er zal teruggebeld worden zonder dat dat ook ooit echt gebeuren zal, weet dan dat ik u een ongelooflijke incompetente jeanedde vind.
Volgende sessie: Les Lacs du Connemara.
Ik durf wedden dat die van Passage Fitness wel woord zouden houden.
Nu, mensen die het beloven en het niet doen, durf ik al eens telefonisch als dirt te treaten. Van zodra hun periode verstreken is, bellen, bellen en blijven bellen. Meestal reageren ze dan redelijk bedremmeld en met een zekere vorm van schuldgevoel.
Ik denk echter wel dat het eigen is aan de wereld van de Vlaamsche BV’s, eerlijk gezegd, ik hoor mijn collega MiCo op de redactie ook wel eens foeteren daarover. Alsof ze er van uitgaan ‘dat zij toch wel ietsje belangrijker zijn dan dat, en dat de reporter toch wel mag terugbellen zeker’. Dat ze toch zeggen zelf terug te bellen, zullen ze wellicht eens op een feestje opgevangen hebben en vonden ze wel nog goed klinken. Trouwens, drukdrukdruk hé die mannen, terwijl wij toch maar met onze vingers zitten te draaien!
Vlaamsche BV’s, zei ik. Heel mijn post naar de kloten.
I hear ya, sista! Het is om zot van te komen. Vooral het laatste is iets wat mij bezig houdt. Ik kom er keer op keer achter wat een loze frase ‘ik bel je op tijdstip x’ is. En dit is toch echt wel iets typisch Belgisch volgens mij, want ik kan me dit niet zo extreem herinneren van toen ik nog uw bovenbuurvrouw was.
Eerlijk gezegd is het dan ook een beetje een geruststelling om te horen dat ik niet het enige slachtoffer ben. Ik zou nog denken dat het (alleen) aan mij ligt.
“Of je die Indische bonen moet koken of drie maal in een neerwaartse beweging over je linkerschouder moet gooien. ”
:)
Ik ben gek op Ikea maar minder gek op hun vermogen alle producten vol prijs- en streepjescodeplakkertjes vol te mikken. Mijn tip:
wasbenzine. Simpel en effectief.
zeer herkenbaar,
ik vind dit een beetje een vorm van geen respect hebben..
Ik heb het overlaatst zelf nog meegemaakt en toen ik dus niet gebeld werd, zat ik daar dan te wachten en te wachten en was uiteindelijk heel mijn avond om zeep. En nu zit ik te piekeren over of ik nu zelf zou bellen om die persoon uit te foeteren of het gewoon zo zou laten en als die persoon ooit belt, gewoon dan sarcastisch zou reageren ofzo.
Als oplossing voor je stickertjesprobleem kan ik “Label Off 50” van het merk Kontakt Chemie aanbevelen. Op etenswaren zou ik het niet gebruiken, hoewel het een lekker sinaasappelgeurtje heeft.
Ik mail je nog wel eens met de oplossing voor jouw sticker-probleem. Of niet ?
Gebruik anders zo’n product waarmee je nagellak kan verwijderen. Volgens mij werkt dat. Ok, ik had beloofd te mailen, maar is dit berichtje ook goed (en rap ook nog) ?
Hebben een monopolie op het niet terugbellen zelfs al hebben ze het beloofd : aannemers !!! Wat de stickertjes betreft inderdaad één oplossing : wasbenzine.
Waar ik mij het meest erger aan prijsstickers: cd’s! Je wil weten welke liedjes op de cd staan, maar het gaat niet, omdat het etiket gans de tracklist bedekt. Als je verschillende cd’s naast elkaar legt, kan je er misschién nog iets van maken, maar anders?
Ik heb ook een hekel aan mensen die niet terugbellen, of die niet zeggen wannéér ze gaan terugbellen. Onlangs nog de assistente van mijn tandarts, die zei dat hij nog net met iets bezig was en dat hij direct ging terugbellen. 1.5 uur! Ik durfde amper naar het toilet gaan…
Inderdaad, prijsstickers op cd’s. Die kleven nl. altijd knal bovenop de tracklist. Oef, dacht dat ik de enige was die dat ergerlijk vind.