Zegt het iets over je, de film die je in je leven al het vaakst hebt gezien?
Ik weet het niet, eigenlijk. Ik ben absoluut niet zo’n filmkijker, wegens een compleet gebrek aan geduld. En als ik bij mezelf na ga welke film ik in mijn leven het allervaakst heb gezien, dan komt die eigenlijk ook helemaal niet overeen met de film die ik het allerliefst heb gezien.
En toch. Het zal wel iets zeggen.
Die van mij is deze, vrees ik:
Minstens twintig keer, vast wel meer.
En elke keer weer smelten als Brad Pitt dat ene ding doet met zijn cowboyhoed.
Elke keer bleiten ook, niet alleen aan het einde, maar ook aan het begin en in het midden en een stukje verder.
Ik kan hele stukken meezeggen, ook al is het ondertussen jaren geleden dat ik hem zag.
En jullie?
Welke film hebben jullie het vaakst gezien, en waarom?
Update: Er gaat blijkbaar soms iets mis met het posten van comments. Mocht dat het geval zijn: mailen met de foutboodschap naar lilith@fromfrats.com, en ik laat het uitchecken door mijn computermannetje/lief.
The notebook… zowel de film als het boek.
De film nu ongeveer wel *schaam* 26 keer en het boek een keer of 12….. en ja het zegt iets over mij… dat ik eindeloos romantisch ben. Te veel zelf voor het echte leven, soms :-)
Ik denk dat ik het vaakst ‘Dirty Dancing’ gezien heb. En maar hopen dat ik ooit ook eens zo zou kunnen dansen.
‘First Knight’, met Richard Gere. Ik weet niet waarom, maar wegzappen is gewoon fysiek onmogelijk. Ah, en ook bleiten he…
the Lord of The Rings, alle drie, kan ik ook hele stukken meezeggen. Zelfs in het elfs *freak* :)
Four weddings and a funeral. Omdat ze die regelmatig uitzenden. En wegens de leuke dialogen en grappige scènes.
Le fabuleux destin d’Amélie Poulain…Ik ben verslaafd aan dat mooie sprookje!
Van “recente” films Pulp Fiction. 2 keer in de cinema (unicum), en intussen een aantal keer op video of DVD. Maar vroeger La Grande Vadrouille met Louis de Funès. Volgens mij heb ik die tijdens een regenachtige paasvakantie eens minstens 10 keer gezien. En nadien nog.
E.T.,
Poltergeist
en 7even.
Moulin Rouge.. En maar meekwélen tijdens al de liedjes.
Todo sobre mi madre. Mss vreemde keuze.
Totaal onvoorspelbare film en elke keer zie je andere dingen. Daarom dus rond de 7 keer bekeken.
Heu… *bloos* De kleine zeemeermin
Kan ik ook hele stukken meezeggen. En nee, niet omdat ik kindjes heb ofzo. Ik zie hem gewoon zelf heel graag. En ja, ik bleit elke keer op het einde…
hier ook dirty dancing vrees ik … na tig keer nog steeds huilen wanneer Patrick Swayze wegrijdt met de auto en ze daar zo tussen het stof staat en dan doorwenen tot aan “nobody puts baby in a corner”
erg, I know…
Voor mij breken hoogdagen aan… want jawel: The Sound of Music is toch wel de film die ik al het vaakst zag! Op naar de musical….
jeej, ook bij mij is the sound of music de film die ik vast al het meest heb gezien, samen met annie…
telkens die ergens op tv vertoond worden, kijk ik terug!!!
Bij mij zijn dat The Sound of Music, Annie, Pride and Prejudice en Sense and Sensibility.
Geen film, wel een serie: De BBC-versie van pride & predudice. Zalig, die Mr Darcy…
Ik bedenk me net dat het weer eens tijd wordt om die dvd uit de kast te halen.
vreemd hoe wij in sommige dingen overeenkomen, want deze film blijft 1 van mijn lievelingsfilms.
mmh … weird heb zelfs de soundtrack gekocht van “Legends” en 2 maal gezien in de bioscoop en ik weet zo niet eens meer wat ik ooit zo goed vond aan de film :)
Meeste gezien, in mijn kindertijd: The neverending story. Meeste gezin in volwassentijd: The pianist
Ik heb nog nooit Legends of The Fall gezien :o
Ik vrees dat het bij mij Coyote Ugly is. Heb hem 3 of 4 keer gezien. Niet met mijn volledige aandacht welteverstaan, maar toch. Pulp Fiction komt toch ook wel aan 3. Moet ik mijn nu zorgen maken??
the notebook.. zo een 15-tal keer! ik ben gewoon zelf verliefd geworden op dat verhaal…
Legends of the fall staat toch ook wel in m’n top 10 denk ik. Welke films heb ik ook (te)veel bekeken:
Seven (huiveren en janken op het eind)
Leon (janken op het eind)
Message in a bottle (janken, janken en… ja hoor janken)
King Kong van Peter Jackson (janken in het midden en janken op het eind)
En als ik er nog enkele mag aanraden:
Away from her
Nights in Rodanthe
The house of sand & fog (supertip qua film en qua soundtrack trouwens).
Dat is bij ons thuis altijd zeer grappig. Mijn vrouw en ik kijken dan naar een triestige film, en op het eind zegt ze doodserieus “Tja,… dat was toch wel een triestige film hoor”. Jammer genoeg kan ik op dat moment weinig anders doen dan met een klein stemmetje “Inderdaad” mompelen. de krop in m’n keel is vaak te groot en m’n tranen moeten nog snel afgedroogd worden (en meestal moet m’n neus ook nog gesnoten worden).
Vreemd, want in het dagelijkse leven zal ik niet snel een traan laten. Maar bij films leef ik echt zodanig mee dat er niet veel hoeft te gebeuren om een ware zonsvloed teweeg te brengen. Mijn vrouw blijf nogal nuchter bij zulke zaken. Ze volgt de film wel maar blijft er zich wel bewust van dat het “maar” een film is.
Het einde van “the notebook” daar was ik ook echt niet goed van. Zulke zaken gebeuren ook in het echte leven hé. Het zal je maar overkomen…
En by the way,
Het triestigste stuk van Legends Of The Fall is toch wel die scene met z’n jongste broer tijdens de oorlog! Verschrikkelijk gewoon!