Ik weet niet of u het beseft, maar nog heel even, beste vrienden, en de klok slaat 2010.
Twee-duizend-en-tien, mannen, dat is tien jaar na het jaar 2000 waar we allemaal zo dolletjes over gedaan hebben, mezelf o zo incluis.
Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik vind dat zot. En ik had precies andere dingen verwacht.
Dat de hover boards al enigszins in productie zouden gebracht zijn bijvoorbeeld. Net als de jet packs en de vliegende auto’s. Dat er vet coole steden op de maan zouden zijn, met veel blinkende tunnels, waar we zeer binnenkort allemaal zouden gaan wonen. En dat ons eten zou bestaan uit pilletjes met een volledige maaltijd in.
Als ik als kind aan 2010 dacht (en ja, zo’n kind was ik) , dan was ik ervan overtuigd dat ik getrouwd zou zijn, en mama van minstens twee kinders. Ik zou wonen in het huis dat ze toen toonden in de reclames voor mister Proper, en in mijn gigantische hof liep een gigantische hond rond, zoals die in de reclames voor Frolic.
Ik had helemaal niet gedacht dat roken op restaurant en in de trein gewoon helemaal niet meer zou mogen, dat ik al één van mijn ouders zou kwijt zijn en dat ik nog immer mijn rijbewijs niet zou gehaald hebben. Ik had wel keihard gehoopt dat ik Koen Wauters al eens zou geïnterviewd hebben, en kijk, vorige week nog, beste kleine lilith. Ik had mezelf vast ook ranker en slanker gedroomd, maar doordat ik toen geen idee had in hoeveel richtingen dit lichaam eerst nog zou uitzetten maak ik er geen punt van.
Maar in mijn hoofd was het toch anders, precies.
En van ui?
Ik zat altijd maar te rekenen en te tellen dat ik zo verschrikkelijk OUD ging zijn in 2000. OUD man! Wel Zes-en-der-tig jààr! En nu ben ik nog tien jaar OUDER maar in mijn hoofd nog altijd niet zo oud als ik dacht dat ik me in 2000 oud ging voelen. Zoiets.
ik bezocht ooit ergens op vakantie een museum van de prehistorie. Waar ik vooral van te kijken stond was dat de mensheid er miljoenen jaren over heeft gedaan om van een stenen vuistbijl tot een bijl-met-steel te komen. Als je dan bedenkt hoe ontzettend veel er is veranderd tussen pakweg de jaren 50 en de jaren 90!
Ik telde ook uit hoe oud ik in 2010 zou zijn, en nog in 2000 vroeg ik me af hoe het leven in 2010 eruit zou zien… ’t valt eigenlijk tegen! Ik had alternatieve vervoermiddelen verwacht (en dan wel iets anders dan elektrische auto’s of brommers op vier wielen), en dat we nog veel meer ge-computer-iseerd zouden zijn. Maar het gros van de mensen staat blijkbaar nog altijd liever 2 uur in de file om een vergadering van een uur bij te wonen dan zich aan videoconferencing te wagen! Er is nog geen spoor van buitenaards leven, en strijken doen we ook nog altijd met de hand. Dat huis en de twee kinders zijn er dan wel, maar al met al is het toch niet wat ik verwacht had van 2010, nee.
Ik was van het praktische type, als kind. Ik heb me zo eens uuuuren beziggehouden met een overzicht te maken van hoeveel geld ik zou nodig hebben om te leven met mijn man en mijn twee kinderen, als ik… mja, zo ongeveer zo oud als nu zou zijn, tweeëndertig dus (twee kinderen… de eerste is op komst ja…). En het verdict: met 8000 frank zou ik er wel moeten geraken, dacht ik. Eten en kleren en speelgoed en schoolspullen en alles meegerekend hé. Hmmm. We doen met ons tweetjes al een veelvoud daarvan op.
Ik dacht ook dat ik zo ongeveer half bejaard ging zijn. Met koters en een vent, dat ook. Maar vooral oud. Héél erg oud.Zo als in ‘mijn leven is dan zo goed als voorbij’
Was ik ff mis: ik ben gewoon in de fleur van mijn leven jong.