- “Fuck, ik ben te warm gekleed precies”.
- “Ik ga mijn windjack een beetje open zetten om af te koelen”.
- “Dammit, als mijn windjack openstaat ga ik trager vooruit. Dit gaat echt geen goede loopsessie worden.”
- “Mijn benen zijn nu al moe.”
- “Zou ik niet beter terugkeren, en een andere keer gaan lopen? Zo ver ben ik precies nog niet.”
- “Ik heb nog altijd veel te warm.”
- “Wanneer gaat mijn iPodmadam eigenlijk maar zeggen dat ik aan vijf minuten zit?”
- “Neen hé, mijn veter is los. Alles gaat hier mis.”
- “Ik heb geen goesting meer, eigenlijk. Zou ik niet beter gewoon stoppen en terugwandelen?”
- “Ik ga stoppen. Ik heb te warm en mijn benen zijn moe.”
- “Maar als ik stop ga je dat kunnen zien in mijn statistieken. Dat is wel een beetje belachelijk, dan.”
- “Zie mij hier eigenlijk lopen. Waarom loop ik eigenlijk? Ik loop niet eens graag.
- “Ik ga stoppen. Lopen is stom.”
- “Maar ik loop al zo weinig tegenwoordig, zou ik dan niet beter gewoon doorlopen? Dan ben ik rapper thuis.”
- “Oke, ik ga doorlopen.”
- “Dit is echt de laatste keer ooit dat ik ga lopen. IK HAAT LOPEN HE MAN.”
- “Oew, cool liedjen. Zie mij hier lopen en al! Het lijkt wel alsof ik zweef!”
- “Ik ben zo goed bezig terwijl al die andere lege fakkers in hun zetel zitten.”
- “HOE STRAK GA IK NIET ZIJN BINNEN EEN PAAR MAANDEN?! :aah: EENDERETESTRAK!”
- “Ik ben eigenlijk echt wel moe. Zou ik niet beter stoppen? Wie gaat dat weten, als ik stop?”
- “Nog vijf minuten. Dat kan ik toch wel, vijf minuten?”
- “Maar waarom zou ik eigenlijk nog vijf minuten lopen? Lopen suckt.”
- “Mijn knie doet pijn.”
- “Wiehoew, nog twee minuten zegt ze!!”
- “Lopers zijn echt de coolste hastn ooit.”
Ziedaar wat er zich gemiddeld in mijn hoofd afspeelt telkens ik er het beste van probeer te maken langs de vaart.
Doorgaans loop ik het aantal minuten of kilometer dat ik wil lopen ook uit, ondanks de gigantisch uitputtende oorlog in mijn hoofd. Vandaag dus niet. Ik heb keihard verloren tegen mezelf. Door na twee kilometer en half gewoon terug te wandelen, en me bij mijn thuiskomst op de chocolaatjes te gooien die ik van Sinterklaas heb gekregen.
En ik meen het: lopen suckt. Het is alleen dat gaan lopen hebben zo ongelooflijk geweldig fantastisch is hé man.
ik denk al die dingen zonder ooit aan lopen te beginnen, spaart heel wat uit denk ik :D
Ik herken mijzelf hierin. Ik bedoel dan vroeger he. Volhouden, hoe saai het ook is loopers zijn echt de coolste hastn.
Voila, de essentie van lopen samengevat in één blogpost.
ik vind het ongelofelijk dat je het ondanks alles toch doet.
Ik wil ook nooit gaan joggen. En tijdens het lopen heb ik ook zo’n discussies met mezelf (toch wel wat minder hard). En dan nadien voel je je zo geweldig… Spijtig dat het niet omgekeerd kan.
Pfff, zo belachelijk herkenbaar. Meestal nog voorafgegaan door een kwartier of half uur en op top dagen zelfs een halve dag door “zal ik wel gaan lopen vandaag? Ik kan maar beter nu lopen dan ben ik er vanaf? Pfffff, ma k heb echt geen goesting hé….Als ik al vertrokken was, was ik nu al halfweg”….Afin, je kent het ongetwijfeld wel ;-)
wij mannen denken aaan heel andere dingen hoor, als we lopen;-)
naar het schijnt natuurlijk, want ik loop zo weinig mogelijk
Zo verlopen mijn sporadische loopsessies ook. Demotivatie ten top.
Ik haat lopen, ik vind dat andere mensen niet zo gemotiveerd moeten zijn als ze gaan lopen, vooral niet als ze daarvoor speciaal om zes uur ’s ochtends opstaan. En al zeker niet als ze dat tegen mij vertellen alsof dat de normaalste zaak van de wereld is. En toch loop ik ook, gewoon voor het voila-gevoel achteraf.
Ik stel playlists samen. Of ik maak virtueel ruzie met mijn schoonmoeder. Of ik bedenk messcherpe supergeestige reacties die ik had moeten geven op domme opmerkingen van gesprekspartners. Of, nog vaker: wiskunde. ‘Ik zit nu aan 13 minuten: hoeveel hoeveelsten en welk percentage is dat van de totale afstand?’ En ik kijk natuurlijk ook naar de andere lopers.