Ik weet niet hoe het met u gesteld is, maar in al mijn jaren hotelervaring is het me nooit of te nimmer overkomen dat er post voor me was op het moment dat ik incheckte. Tot nu. Samen met mijn kaartje voor de kamer kreeg ik bij aankomst een joekel van een envelop, met mijn naam op. Wat het eenderetespannend maakte, want plots voelde ik me in Mission Impossible.
Hoe impossible die mission was hadden wij toen nog niet door, wij dachten alleen maar: waheyfietskaartjes! En: waheykaartjesvoorhetopenbaarvervoer! En: dingenomopbotentemogen! Gratis! En fietskaartjes!
Volgens het bijgevoegde briefje waren er ook fietsen voor ons gereserveerd, waarmee we konden rijden tot overal we wilden. Aangezien ik niet zo’n fietser ben (lees: 3 km per vouwfiets is nog net haalbaar) duwde ik de gedachte aan fietsen nog een beetje weg. Lees: riep ik naar Youri dat we toch echt eerst naar de stad moesten om proviand.
Ow, en had Nederland niet net gevoetbald, trouwens?
Dit soort winkeltjes? Om de vijf meter. Nederlanders met shirtjes van Robben en Sneijder? Om de drie. En wij daartussen, met onze witte bol met kaas voor onderweg, helemaal uit de Albert Heijn. Heb ik al eens gezegd dat ik zwaar fan ben van de Albert Heijn? Oke, nu dan. Ik ben ook bijzonder zwaar fan van Amerikaanse boekhandels, zoals deze:
Dan trekt een mens even vlug de stad in voor wat drank en boterhammen, dan komt een mens terug op de hotelkamer met maar liefst zeven (zeuven!) boeken. Fail. Zes van mij trouwens, één van Youri. Arme, arme Youri.
En toen gingen we toch maar fietsen halen, vlakbij ons hotel, knal aan Amsterdam Centraal. En pas op, ik heb niks tegen centrale stations, alleen word ik er onnozel van dat ik er altijd vier dagen door rondloop met dit niet eens goede nummer van Guus Meeuwis, man. Kutzooi.
Alsof ik nog niet genoeg Guus Meeuwis had gehoord in de auto onderweg, wegens Hup Holland Hup, eigenlijk.
Anyway: fietsen huren, en dan de veerpont over, op naar Zaandam! Want daar was een festival, met zingende mensen op boten! En volgens het boekje in de envelop was dat een half uurtje fietsen. Haha, hadden we gedacht, zekers!
Youri en ik, wij dachten namelijk dat wij het fietsknooppuntennetwerk te snel af zouden zijn door de bordjes naar Zaanstad te volgen. Niet eens Zaandam. Wat dachten wij eigenlijk? En dus fietsten we en fietsten we, langs bijzonder gemoedelijke kroegen.
Jaja, wij kwamen er wel! Dachten we dus.
* wordt vervolgd, want veel foto’s en lange posts zijn zo 2007.
kutzooi :)
Wat ik me nu echt serieus zonder zever zit af te vragen, is dat daar op die zesde foto, in die jeansrok, nu een man of een vrouw eigenlijk feitelijk? *schrik*
Troost u. Elke keer als ik in de buurt van Willebroek kom, is het bij mij een hele week van “kstond veur de bruug van Wielebroek”. En vermits mijn moeder elke 15de augustus per sé in Mechelen mosselen wil gaan eten en wij dan ’t kortste via daar rijden, is dat elk jaar ne vrëe schone moederkesdag voor mij. NOT!!!
Haha, Youri = geek! (eigenlijk wil ik dat t-shirt stiekem ook wel). Wat is er eigenlijk te doen/zien in Zaandam? Ik hoop dat jullie er geraakt zijn want nu ben ik nieuwsgierig.