Als ik het te druk heb om goed te zijn, zoals tegenwoordig pijnlijk hard het geval is, dan is er eigenlijk maar één bezigheid waar ik helemaal chill en tegelijkertijd ook warm van word: koken. Het opeten is zelfs zo belangrijk niet, hoewel ik niet kan ontkennen dat het mij nogal een geweldig gevoel geeft te ontdekken dat wat ik gemaakt heb ook werkelijk te vreten is. Drukke winters vragen om weekends waarin ik kan koken. Punt.
En dus duik ik wanneer ik kan in mijn kookboekencollectie die echt beyond belachelijk groot aan het worden is en droom ik ervan om ooit fulltime huismoeder te worden met zeeën van tijd om de meest geniale gerechten op tafel te toveren tegen dat de kinders thuiskomen van school. En schorten te dragen. En weer meer dan honderd kilo te wegen van al het proeven en toch van ’t straat zijn, dus whatever eigenlijk.*sigh*
Mijn allergrootste liefde op dit moment? Mijn potten van Le Creuset.
Ooit eentje gekregen van mijn schoonmama voor mijn verjaardag, later nog een formaatje kleiner dat ze ergens voor mij op de kop had weten te tikken, en daarna geïnvesteerd in een werkelijk overdreven groot exemplaar waar je gemakkelijk met zevendertig uit kunt eten omdat er een domme man op de rommelmarkt hem liet gaan voor zeven euro. Bahaha, maat, domme domme man. En domme domme lilith, want ik heb niet eens plaats in mijn minikeuken om hem op te bergen, laat staan dat hij op mijn minifornuis past. Maar ooit! Ooit!
En sinds vandaag heb ik dus, na maanden kwijlen en sparen, ook een zelf aangeschaft exemplaar.
Pokkeduur, maar content dat ik daarvan word, dat kunnen jullie niet geloven.
Ze zijn het waard! Ik ben ook aan het sparen en zoek ook al eens in een outlet of een kleurtje dat niet meer in de mode zou zijn
jammer dat het een grijze is… de oranje blijven the real thing :-)
(en nog steeds te verkrijgen in zo ongeveer alle formaten in stock woesten (hebben er ook het grootste exemplaar aangeschaft een jaartje geleden))
trouwens, idd domme domme man… wij betaalden er veel meer voor :-(
Ik heb er ook zo een stuk of vijf… inderdaad veel geld… maar het zo waard!
Net als mijn potten van De Meyere pokkenduur, maar ze zijn elke frank (euro) dubbel en dik waard!
@Beuntje: het is geen grijze hoor, dat ligt aan de foto. Het is in teal, een schoon appelblauwzeegroen dat ik nog mooier vind dan de oranje. :)
@Alice: ooit, als ik nog meer heb gespaard, wil ik ook eens een pan van De Meyere. Reizen en keukengerief, dat is zowat het enige waar ik geld aan kan uitgeven. En boeken. En oke, kleedjes. :/
Ik word al blij in uw plaats! Ooit he, ooit, dan koop ik me ook zo één!
Wel, dat probleem heb ik ook. Ik heb er al 3 + de tajine, maar feitelijk helemaal geen plaats daarvoor. Ook geen centen, maar dat is een detail. (Boehoe.)
De mijne is ook in dat appelblauwzeegroen. Super kleurtje, hé!
En zeggen dat ik dien pot gebruik om de hond zijn eten in te doen! Shame on me! ER is wel een brok email af, en mijn moeder had die niet meer nodig!
Ik heb een namaak le creusetpot geërfd van mijn oma en ik moet zeggen dat die het toch ook heel goed doet…
Vraag me niet naar het merk, maar ik ben er toch content van.
@ Tales from the crib: Welke rommelmarkt was datte jong? Zo’n koopke!
ah jaloezie…
Ik sla ook aan het koken in de winter, maar dat is vooral voor het opeten (en de geur die dan in huis hangt, dat schreeuwt gewoon gezelligheid). Creuset staat al even op mijn verlanglijstje…