London baby, niks te London baby. De sneeuw en de Eurostar dachten er anders over, en dus ben ik dit weekend onverwacht thuis in plaats van op plaatsen met ontbijtbuffet en sushi a volonté. Mijn weekmenu ziet er daardoor een beetje anders uit dan origineel gepland, maar laat dat de pret vooral niet drukken.

Tomaat-mozzarellastrikjes zijn een beetje een klassieker in de crib, ook al was het nu wel al ages geleden dat we het nog aten. Ooit door de mama van Youri gezien bij Piet Huysentruyt, als ik me niet vergis, en snel overgenomen door haar kroost. Ooit door de broer van Youri gezien bij Piet Huysentruyt, zo blijkt. Ik herinner me vooral dat dit gerecht het enige was dat mijn mama nog met heel veel smaak kon eten in de periode dat de chemotherapie haar eetlust volledig had weggenomen. Vooral de combinatie van warm en koud vond ze fantastisch, en ik vond het dan weer zo fijn dat er nog iets was dat haar kon smaken dat ik dit tientallen keren heb klaargemaakt.

Ingrediënten voor vier:

* twee à drie bollen buffelmozzarella (met de nadruk op buffel, want die andere is niet te vergelijken)
* farfalle ofte strikjespasta voor 4 personen
* verse basilicum (een blaadje of acht)
* opklopbare room
* piet huysentruyt pomodorikruiden
* een fijngesnipperde ui
* twee teentjes knoflook
* tien ovale trostomaten, ontveld en ontpit

Bereidingswijze:

Zet eerst en vooral water op voor de pasta. Snij de tomaten in blokjes. Klop de room op en bestrooi rijkelijk met de pomodorikruiden. Als het water kookt doe je de pasta erin. Doe op hetzelfde moment wat olijfolie in de wok (de wok ja, weet je nog? Dat spel dat ooit überhip was, en nu jullie kast niet meer uitkomt?) en voeg de versnipperde look en ui toe. Als het er glazig begint uit te zien mag je de tomatenblokjes toevoegen met de basilicum, die je in stukjes hebt geknipt. Voeg er nog wat pomodorikruiden aan toe. Laat enkele minuten opstaan op een klein vuurtje (maar niet te lang, de tomaten mogen niet te zacht worden) en snij ondertussen de mozzarella in blokjes. Als de pasta gaar is mag je die bij de tomatenmengeling voegen en goed roeren. Laat dit enkele minuutjes staan en voeg er dan de blokjes mozzarella aan toe. Doe dit helemaal op het einde, want dit durft serieus rekkeren. Je eet dit door eerst een lepel uit de wok op je bord te scheppen en er dan de koude room op te lepelen. Delicieus!

Zaterdag eten wij bij de schoonouders, want de sint komt, naar ’t schijnt! ’s Avonds maak ik misschien tuna melts, als ik nog zin heb.

Zondag maakt mijn man een grote pot spaghettisaus, zodat er maandag ook nog van kan gegeten worden en er misschien ook nog een portie in de diepvries kan. Hij lust dat niet, maar ik doe daar voor mij dan nog een hoop worteltjes en champignons en courgettes bij. Yum!

Op dinsdag moet ik niet koken maar werken, want ik draai voor een reportage een hele avond mee met een mannenkookclub. Als in ik vooral proeven, en zij vooral koken.

Op woensdag houden we het simpel met eitjes en tomaat en champignons, donderdag trek ik gewoon wat restjes uit de vriezer (kalkoen voor mij, vis voor hem, geen vieze kalkoenviscombinatie, gene paniek) en op vrijdag evenzeer: er staat nog pompoensoep in, en die mag op. En zo zijn we weer een week ouder, en hebben we ze weer verdiend, zeg ik.

(ook dra terug te vinden op weekmenuten, samen met een hoop andere ideetjes)