“Neen”, snikte ik, “Ik stop ermee. Het is gedaan. En boehoehoew. En ik wil hier weg en rap.” Youri keek geschrokken naar mijn gezicht dat steeds meer rode en zwarte vlekken begon te vertonen door een combinatie van bittere tranen en mascara. Het scheelde bijzonder weinig of ik liet mijn hoofd op het stuur vallen, voelde ik aan mijn hartslag en algehele staat van in een hoekje willen kruipen en er nooit meer uit komen.
“Als je zegt dat ik naar rechts moet, en je zegt dat te laat, dan sla ik tilt en toeteren ze naar mij”, snikte ik, als was ik een kleuter die net een standje had gekregen van de juffrouw, in plaats van een venijnige claxon van een achter mij rijdende snelheidsduivel/lomperik. “En ik wil niet dat ze toeteren naar mij.”
Met mijn pruillip bijna op mijn knieën voelde ik een nieuwe lading waterlanders komen. “Ik heb het gevoel dat ik al tien jaar rijles volg”, snikte ik, met bijzonder veel gevoel voor drama. Wat waar is, als je er eens over nadenkt, want ik doe op mijn negenentwintigste dezelfde dingen als op mijn achttiende. Alleen is het op heel veel vlakken niet helemaal gegaan zoals het moest, waardoor ik me jaren niks van dat rijbewijs heb aangetrokken en nu een paar maanden voor mijn dertigste zat te snikken in een hippe nieuwe bolide waarvan ik nooit had durven dromen dat ik erin zou mogen leren rijden.
“Je hebt al in zes auto’s leren rijden, en dat is goed, maar je moet gewoon elke keer weer wennen. En je doet het echt heel goed”, zei de man van mijn leven. “Je mag gewoon niet opgeven.”
“Het is gedaan”, zei ik beslist. “Ik doe het niet meer. Ik koop wel een brommer. Rij jij maar naar huis.” Maar het pakte niet. Ik maakte een mental note om, als ik ooit hertrouw, uit te kijken naar een minder strenge man.
In de tussentijd parkeerde ik een half uur later roodgevlekt mijn bolide achteruit, zonder brokken te maken, en moet ik dit weekend weer het verkeer in om daarna zo snel mogelijk dat examen te gaan doen en ervan af te zijn, van de algehele deprimerende malaise die ‘het halen van mijn rijbewijs’ heet.
Willen jullie de komende weken niet meer claxoneren als jullie een blauwe Mini Countryman zien met een rosse chauffeuse?
Ik ben daar blijkbaar nogal extreem en belachelijk overgevoelig voor, en ik koop nooit waterproof mascara omdat ik denk dat dat alleen maar voor in het zwembad is. Daarmee.
ocharme toch , laat je niet doen door die achterlijke chauffeurs.
Troost je , toen ik de eerste keer moest auto rijden vloog ik bijna uit de bocht wegens te snel en ramde ik op een haar na de brievenbus van mijn ouders omdat ik de afstand niet kon inschatten.
Dus eigenlijk ben je schitterend bezig want je kan iets dat heel weinig vrouwen is meegegeven: achteruit parkeren zonder brokken maken
Als het een troost mag zijn: ik bezorgde tijdens mijn oefenperiode mijn vader -letterlijk- net geen hartaanval en mijn lesgever was drie dagen voor mijn examen er rotsvast van overtuigd dat ik niet eens zou slagen.
’t Is mij ook gelukt, met gelukkig geen bloed, maar wel zweet en tranen. Ik vond pas van mezelf dat ik écht (ontspannen) kon autorijden eenmaal ik dat roze rijbewijs op zak had… Het komt allemaal wel goed, volhouden! Ge zijt goed bezig! :-)
Wat? Jij kan achteruit parkeren zonder brokken? Ik heb al 18 (achttien!)jaar m’n rijbewijs en mij lukt dat nog altijd niet. Way to go, girl!
Het lukt je wel!!! Ook hier is die periode doorgebracht met veel traantjes. En ik heb mijn rijbewijs al enkele jaren, maar ik doe er niets mee omdat ik geen auto nodig heb (ik moet tien minuutjes fietsen naar mijn werk).
“Where there’s a will there’s a way”
Als ik dit kan schrijven, in een voor mij vreemde taal, dan kan u zeker auto rijden. Succes!
als ik 1 ding vermijd is het achteruit parkeren, ik rij nog liever een blokje om :-) dus als je dat al kan chapeau :-)
doorzetten, het lukt je wel hoor, gewoon een beetje vertrouwen
en wat dat geclaxoneer betreft: probeer er je niet aan te storen, maar ik begin me ook wel op te jagen hoor dan, maar dat heeft geen zin
Leren autorijden is ni simpel he. Het brengt soms het meest dramatische in ons naar boven. maar eenmaal dat je het onder de knie hebt is het wel tof hoor… :-)
Autorijles. Drie keer met de auto met “ons ma” vertrokken en drie keer met de trein terug naar huis gekeerd. Dit alles wegens Hyacinth-lady -of-the-house-speeking-achtige commentaren. Uiteindelijk maar met de rijschool leren rijden. Bij een vreemde mens gaat altijd een beetje meer uw manieren houden.
Nog veel succes en hopelijk toeteren ze niet teveel meer!
Lieve Lilith,
lees deze blog binnen een jaartje nog eens en je zal lachen…tegen dan ben je een volleerd chauffeur die met het grootste gemak door Brussel sjeest.
ps : ik vind je artikel in de standaard schitterend…ik wil ook wel een butler!
Ik deel uw pijn. Ik ben bijna 25 en ik heb mijn rijbewijs ook nog niet. En als ik niet binnen een x-aantal weken aan mijn examen begin, dan vervalt mijn voorlopig rijbewijs. Bah. Autorijden is niet leuk. Fietsen, wandelen, pendelen, zelfs vertragingen zijn toffer. En ik snap ook niet waarom autorijden zo’n must is.
Ow… ik heb VIJF keer mijn praktisch rij-examen afgelegd, theoretisch gelukkig maar één keer… dus ik snap je wel… maar ’t is echt zoals met zoveel dingen, hoe meer je het doet, hoe vlotter het gaat.
Alhoewel, achteruitparkeren, ik weiger nog altijd ;)
Ochere, Lilithje, k snap het helemaal! Maar niet opgeven, one day, you’ll reach the top!
Ik had niet zoveel geluk als Joke De Smet met de brievenbus. Bij mijn eerste rijles heb ik de (bakstenen) brievenbus van de buren omvergereden, in stukken vaneen. Te mijner verdediging: mijn pa had de auto (een oude break zonder servostuur) _bergop_ geparkeerd in de berm, op een meter van de brievenbus, met het stuur helemaal in de richting van de brievenbus gedraaid. En ik had nog nooit een stuur in mijn handen gehad. Wat wil je dan? :-/
Verder wel zonder veel problemen rijbewijs gehaald, en nu rij ik al 12, 13 jaar als de besten, zonder verdere brokken. (Tip: ben onlangs overgeschakeld van hele grote naar hele kleine auto, en vaak lukt het met die kleine om gewoon vooruit in te parkeren waar anderen op dezelfde achteruit moeten indraaien. :-) En parkeersensoren zijn ook tof natuurlijk.)