lilith beleeft de 34ste week

Vliegen doen ze, vliegen! Als ik op maandag even met mijn ogen knipper is het plots al weer vrijdag. And what have we done? Vanalles en nog wat, gelukkig, al moet ik toegeven dat ik nogal aan het sukkelen ben met mijn energielevels, lately. Nu al, ja, en dan heb ik nog niet eens een krijsend en stampend en krampend kindeken om me wakker te houden. En wacht, dan ben ik ook nog niet eens officieel aan mijn gezaag begonnen, want in de vierendertigste week van mijn zwangerschap:

* ging het van kwaad naar erger met mijn rugpijn. Gecombineerd met een baby die erg hoog zit ging het ook van kwaad naar erger met de hoeveelheid zitposities die ik nog kan aannemen zonder zonder adem te vallen/ bandenpijn te krijgen/terecht te komen in een algehele malaise terwijl ik eruit zie als een aangespoelde potvis. Liggen gaat nog net, soms. Voor een half uur. Mijn nachten zijn dus ook niet wat je noemt feestjes

* kreeg ik EINDELIJK een zwangere buik. Zo’n buik waarvan mensen die niet kunnen weten dat ik zwanger ben zeker zijn dat ik zwanger ben. En erover beginnen. Of het nog lang is enal. Dear diary moments! Ook al denken ze allemaal dat ik nog maar een maand of vijf ver ben in plaats van bijna aan het einde van de rit, maar het kan me niet schelen. Ik zie er zwangerder uit dan verdikt. Ik had gedacht dat het moment niet voor deze dame was weggelegd, maar kijkt

* kreeg ik vragen over mijn bevalling. In bad, of niet? Epidurale of niet? Ik doe alsof ik ze niet heb gehoord. Ik doe alsof ik niet echt moet bevallen. Ik wil uw bevallingsverhalen niet lezen. De best geïnformeerde zwangere van het moment wil veel dingen weten, maar dat van die watermeloen door dat sleutelgat? Dat zien we dan wel het moment zelf. Kijk daar, een vogeltje!

* begon ik eindelijk licht aan het einde van de opdrachten te zien. En daar ben ik vreselijk blij om, want eerlijk? Het is hier toch al ernstig aftellen geblazen naar mijn zwangerschapsverlof. We moeten daar niet valselijk dwaas over doen

* kreeg de baby zijn eerste uitnodiging (crowd goes “aaaah”)

enbaby.jpg

(jullie wisten al dat lilith eigenlijk ook maar een doodgewone tante Kelly is hé? Toch? Indien niet: mijn excuses)

* kreeg ik een donkerbruin vermoeden dat kind 1 een hooligan is in het diepst van mijn baarmoeder. Of is dat normaal, dat hij al weken systematisch tegen dezelfde rib aan het stampen is, volgens mij volledig met de bedoeling om hem te breken? Ik dacht het niet

* raak ik mijn zetel niet meer uit en de trap niet meer op zonder puffen en blazen. Ik ben een gezellige geworden, kan ik mij voorstellen

* heb ik oogproblemen. Ik, die bekend sta om mijn arendsblik! Echt maat, tijdens zo’n dracht krijg je de zotste dingen, en alles blijkt altijd doodnormaal te zijn. “Aha, uw linkerbeen schiet soms tegen uw rechteroor? Doodnormaal tijdens een zwangerschap, niet mee inzitten”

* niet dat ik wil klagen, trouwens. Ik ben nog steeds ongelooflijk blij dat ik zwanger ben, besefte ik toen ik vorige week iemand hoorde vertellen over zes jaar van proberen en zotte behandelingen en teleurstellingen en uiteindelijk alle hoop moeten laten varen. Dat ik hier niet overkom als het ondankbaarste wicht van de blogosfeer. Ik ben echt blij blij blij, zulle

* neen, echt

Reacties

  1. “…en alles blijkt altijd doodnormaal te zijn. “Aha, uw linkerbeen schiet soms tegen uw rechteroor? Doodnormaal tijdens een zwangerschap, niet mee inzitten”

    LOL, heel erg LOL. Succes met de weken als gestrande potvis.

  2. esther

    “de dracht” heeft alleszins je humor en zelfrelativering niet aangetast! juij
    en ik zwier het er toch stiekem even in: leve de epidurale!! als je naar de tandarts gaat, vraag je toch ook een spuitje?!

  3. Lies

    Zalig stukje, ik moet altijd zo glimlachen bij het lezen van je blog! Heel herkenbaar allemaal!

  4. Bie

    Toen ik vorig jaar op het einde zwanger was vroeg mijn nichtje van 6 aan mijn ouders (haar grootouders dus) in de auto hoe ik dan wel zwanger geraakt was. En dan ook nog eens hoe de baby uit mijn buik zou geraken.
    Eerst werd gehoopt dat de aandacht kon afgeleid worden, maar uiteindelijk was er geen ontsnappen aan, daar in dat kleine autootje. En dus vertelde mijn vader over de feiten des levens en vertelden ze hoe de baby uit mijn buik zou komen.
    Waarop het nichtje hard riep: “Nee, dat kan niet” en besloot dat er vast een andere oplossing zou zijn. Die bevalling van jou, dat wordt rozengeur en manenschijn, geloof me maar, niks afzien, mijn nichtje heeft het gezegd.

  5. Potvis … hmm, brings back memories :-)

    It’s all worth it Lilith! Als ze dat krijsende ventje op je buik pletsen, ben je dat allemaal vergeten, for sure.

    Mijn zus is nu 16 weken zwanger en zij had ook al last van een opbollend buikje dat haar organen begint weg te duwen. Brrps, maagzuur …

    Nog even doorzetten en je kan weer gezellig zetelen, tafelen, stappen zonder op je adem te trappen.

    Take care!

  6. Ge blijft wel ongelooflijk grappig: watermeloen door het sleutelgat, haha, Lilith toch ;-)
    Veel succes daar nog met uw kleine hooligan.

  7. bernadine

    haha,wat zal ik je gesprekjes missen Kelly,echt waar.Je doet dat zo spontaan,ik val hier soms van mn stoel van t lachen.
    Nog een duwke en je bent er wi,hihi k zou zeggen door dat sleutelgat!
    toi toi
    bernadine

  8. jessie

    Ik ben al ZO benieuwd!! En hallo, als moeder van twee 4 kilo 500 baby’s (waarvan één een sterrenkijker) kan ik u zeggen: ze geraken er uit! ECHT WAAR.

  9. Bevallen is echt niks jong, écht!

    Het beste wat je kan doen is NU nog beginnen met mediteren, serieus, allee niet de volle zes weken hé, maar zo een keer per dag, dat gaat zo van pas komen tijdens de weeën.
    Ik was zo compleet de controle kwijt bij mijn eerste bevalling en ik had zo geen goesting in de tweede, maar door al dat preventief gemediteer heb ik dat de hele rit kunnen toepassen en het was geen watermeloen maar een eitje!

  10. Inge

    Als moeder van 2 watermeloenen van meer dan 4 kg het voor mij ideale scenario:

    1. epidurale
    2. niet te lang wachten om die epidurale te vragen
    3. lekker relaxen na epidurale (boekje lezen, tukje doen, grapjes maken met het lief)
    4. als je die epidurale tijdig vraagt, dan is die idealiter al wat uitgewerkt tegen dat het echte werk begint (lees persen)en dat is ideaal want vanaf dan heeft de pijn ook zin: watermeloen door sleutelgat
    5. laat u volledig gaan – ogen toe – geen schaamte

    En watermeloentje is daar dan in 20 minuutjes uit, 4 kg of niet :-)

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>