Ondertussen is de achtendertigste week van mijn zwangerschap bijna achter de kiezen, en heb ik daar de volgende zaken over te vertellen >>
In de achtendertigste week:
* werd ik bijzonder frequent gevraagd of ik al bevallen was. Smsjes met “En? EN? EHEN?!!”, Facebookberichtjes en mails, ze bleven maar komen. Ik vond dat nogal opmerkelijk, wetende dat een eerste kind eerder laat dan vroeg komt (volgens de steekproef die ik alhier uitvoerde), en het toch echt wel nog eventjes is tegen mijn uitgerekende datum. Naar ’t schijnt ben ik ook bijzonder stil op Facebook, maar dat is niet met opzet, zulle. Ik moet gewoon nog duizend enveloppen schrijven tegen de komst van kind 1, en ik doe soms van middagdutjes omdat ik ’s nachts bijna niet kan slapen en af en toe ben ik zelfs een paar uur away from keyboard. I know! Ik was een beetje vergeten hoe geweldig dat was
* begon ik er steeds meer van uit te gaan dat ik overtijd zal gaan. Geen idee waarom, maar ik zie het allemaal nog niet rap gebeuren, eigenlijk *tart het lot*
* heb ik de indruk dat ik zelf minder hard aftel dan andere mensen. Ja, ik ben nieuwsgierig enal, maar van mij mag hij echt wel nog eventjes blijven zitten waar hij zit, heur. *kijkt met verschrikte ogen in die van u*
* keek ik vier uur naar de Kattenstoet vanop een zachte stoel in mijn favoriete koffiehuis. Beste plekken van heel Ieper, check!
* zag ik er ongeveer zo uit
* kreeg ik te horen dat de kans klein is dat kind 1 een reus van vier kilo zal zijn bij de geboorte, zoals de papa. Eerder drie en een beetje, wordt gegokt. Peace of cake, I say
* rolde ik veggie sushi like a boss, maar begon ik stiekem ook wel keihard uit te kijken naar nog eens echte sushi, met rauwe vis. En een stukje rood vlees, een kleintje. EN EEN HALVE FLES WITTE WIJN. IN MIJN MOND. :aah:
Maar goed, dit was dus ook wel lekker.
* dit trouwens ook:
* werd het haar nog eens gerost.
Wat er dus ook scheurt of geknipt wordt of uit de hand loopt tijdens die dekselse bevalling, het zal alvast niet aan mijn uitgroei liggen. Peace out!
Hey Meid,
Ik wens je een superbevalling toe!
En dat kleintje voor ’t eerst in je armen houden, is magisch! Enjoy x
Ieneke (die bestaat ook nog ergens, buiten het web dan!)
Jong toch, dat zouden ze bij mij toch niet moeten doen ze, zo twee weken op voorhand al beginnen te “zagen”. Ik zou daar stekezot van worden… Allee, Nog een week of drie en uw kindjen is er :-)
Binnen 3 jaar kom ik ook nog eens naar de Kattenstoet, misschien nu al een date maken (ik zie dat wel zitten zo vanuit dat favoriete koffiehuis van jou).
Die sushi van je ziet er gewoon mmmmmmmmmmmmm uit, zou ik zo opeten.
Je ziet er stralend uit en ik wens je heel veel succes, binnenkort, xxx
Wij kregen dat ook telkens te horen dat Romi geen reus van een baby zou zijn. Op onze laatste controle bij gyn. 1 (dr. Traen) werd gezegd dat ze max. 3 kg zou wegen, bij m’n eerste (en tevens ook laatste controle) bij gyn. 2 (dr. Quintelier) werd dat gewicht bevestigd. Een dag later kwam Romi ter wereld en woog ze zomaar eventjes een halve kilo meer (dacht even dat de weegschaal in de verloskamer het niet meer deed)! Ze kunnen er dus geweldig naast zitten die mannen!
Een dikke week bevallen van mijn 2de kindje. Ik weet ook nog dat ik heel content was dat het 1ste kindje niet te vroeg gekomen is. Er is altijd zoveel te doen en ik ben iemand met uitstel gedrag.
Ik hoop dat scheuren zal meevallen, k vermoed dat knippen minder erg is dan scheuren (maar geen ervaring met knippen). Je merkt niks van het scheuren tijdens de bevalling, maar een grote scheur is enorm irritant en zorgt ervoor dat recuperen achteraf veel trager verloopt (van een kleine scheur merk je niet al te veel).