We moeten er nu ook niet superdramatisch over doen, vind ik, maar de afgelopen twee weken voelde ik me eerder in de hel dan op een roze wolk. Een kindje dat elke dag meerdere uren krijst van de pijn, afziet, wild met armpjes en beentjes zwaait en je met een trillende lip en een roodaangelopen hoofd aankijkt op zoek naar verlossing, en dat ’s nachts gewoon blijft doen, vanaf de eerste nacht tot twee weken later, dat is moordend. Dat is waanzin ook. Mijn gsm bleef maar rinkelen, maar ik kon nooit opnemen wegens te veel gekrijs. Ik kreeg niks gedaan met een hysterisch kind op mijn arm. Bezoekers trokken na een kwartier met een blik vol medelijden weer de buitenwereld in, en ik bleef zitten. Het is vreemd om te zeggen, maar ik voelde me de afgelopen twee weken slechter dan na de dood van mijn moeder. Ik zag mijn moeder ongelooflijk graag, ik ben daar kapot van geweest. Maar dit was mentaal en fysiek van een totaal andere orde.
Hoe sterk ik ook probeerde te zijn, ik heb Youri drie keer gebeld om terug te keren van zijn werk omdat ik het niet meer hield. Gisteren bereikte ik compleet rock bottom. Na een volledige nacht krijsen ging de nacht over in de dag, en bleef het kind afzien. Steeds erger, leek het. Tegen drie uur was ik compleet ten einde raad, zat ik mee te huilen met het kind en hielp ook dat niet. Er was een goddelijke interventie van mijn vent nodig, en een dringend telefoontje naar een kinderarts die ons werd aangeraden op Facebook. Aangezien onze eerste kinderarts ons met een kluitje in het riet der wanhoop had gestuurd was zij onze laatste hoop.
En ze luisterde. Ze noemde ons verhaal niet minder dan pure horror. Alleen al dat deed zo veel deugd. Ze dacht net als ik steeds meer aan een extreme vorm van koemelkallergie. Er werd ingegrepen in zijn voeding (aja, want dat horrorverhaal van na negen dagen afzien moeten stoppen met borstvoeding moet ik nog vertellen, interwebs), en gezegd dat we binnen de tien dagen vooruitgang moesten zien.
Ik durf niet te luid roepen.
Echt niet.
Ik ben zelfs doodsbang om te roepen.
Maar vannacht sliep hij voor het eerst sinds zijn geboorte zo goed als door.
Had hij geen krampen meer.
Vanmorgen heb ik al meer kunnen doen dan de laatste twee weken samen, terwijl mijn baby met een vredig gezichtje ligt te slapen.
Ik wil nog niet roepen, maar als dit werkt, dan ben ik de hel uit. En heb ik dat al overleefd.
Supermerci voor alle tips en mails en berichtjes, ik heb nog niet alles kunnen beantwoorden, maar duimen jullie mee?
Heel heel voorzichtig?
Ik duim heel heel heel voorzichtig mee.
Amai, Lilith…heftig jong! En ik begrijp wat je zegt ivm je mama. ’t Is van een andere orde hé. Dat kind is van u, komt uit u (even plastisch uitgedrukt) en je moet daar voor de rest van zijn en uw leven voor zorgen. Heftiger kan niet!
Hier heeft bij kind nr 1 het gejank 2 maand geduurd, maar die stopte dan min of meer ’s nachts, omdat hij uitgeteld was.
Ik ben nog altijd heel blij en dankbaar dat mijn man het geweldige idee én de kans had om een maand ouderschapsverlof op te nemen. Anders, alleen…mag er niet aan denken.
Oooh, ik hoop zoooooooo hard dat alles nu goed komt! Dus, duimen!!!
Sterkte! x
Allez hups, veel succes! Ik duim mee, want kindjes die zeer hebben, dat is echt niet leutig!
Meid, ik zou meehuilen als ik je verhaal lees! Ik hoop echt zo hard mee dat het dit is!
Super (dat je eindelijk eens een goede nacht gehad hebt ), ik duim heel heel hard en heel voorzichtig mee! Want het kan ne mens kraken….
Hopelijk werkt het Kelly, courage!X
Hi, wij duimen ook. Mijn kindjes moesten Nutramigen drinken. Een “voorverteerde” melk… Oh wee als ik eens een druppel morste op mijn hand en dat dan oplikte… VRESELIJK slecht, maar zij dronken het gulzig leeg. En zonder krampjes!
Allez hups, veel succes! Ik duim mee, want kindjes die zeer hebben, dat is echt niet leutig!
Duim duim.
Ik heb zelf maandenlang een huilertje gehad (reflux, 8u/dag gekrijs, helft van tweeling, beeld je mijn plezier in) voor De Oplossing werd aangereikt, en die roze wolk is inderdaad in geen velden of wegen te bespeuren op die momenten! Spijtig dat je geweldig verhaal met Dexter een valse start kent,ik duim zeker hard mee dat het ASAP goed komt!
Wat mijn geestelijke gezondheid heeft gered was een elektrische schommel van Fischer Price met lichtjes en visjes en muziekjes (tweedehands gekocht) en Aymeric zat daar soms wel 5 uur per dag in te wiegen, de enige momenten dat hij toch wat gelukkig was en zweeg :-s
Toitoitoi!
Thumbs up!
Duim! Duim! Duim!
(Wij hebben dat ook gehad met onze zoon, pas na een maand hadden we door dat er zoiets bestond als nutramigen, aagh. Niet minder dan de hel is dat, zoals je zegt. Zorg goed voor jullie zelf ook, heel belangrijk!)
Ik duim mee!
En ik besef nu hoe moeilijk mijn moeder het soms met me gehad moet hebben. Ik ben jarenlang naar ’t schijnt een huilbaby geweest, maar de dokters hebben toen nooit echt verder gekeken. Enkele jaren geleden heb ik pas ontdekt dat ik koemelk niet zo goed kan verdragen. Op dat moment werd het wel duidelijk waarom ik als baby altijd zo gehuild had, “zeker juist nadat je je melk had gedronken”, zei ze er nochtans altijd bij…
Ik duim mee! Dat je baby het zo lastig heeft is echt moordend voor een kersverse mama!
Ik hoop dat je de komende dagen wat meer kan gaan genieten van dat kleintje en wat tijd kan vinden voor jezelf want dat is ook belangrijk!
En hoera voor facebook, ook grote fan hier!
Er wordt hier keihard (en tegelijkertijd muisstil) voor jullie meegeduimd! We zijn hier ook door zo’n periode gegaan, mijn kleine meid en ik. Borstvoeding gestopt na een paar dagen. Overgeschakeld op melk. En daar waren de krampen, de huilbuien, het ongelukkig baby’tje en de wanhopige mama. Alle tips geprobeerd. Collikind gehaald, infancol gehaald en uiteindelijk andere voeding geprobeerd. En dat hielp. Sindsdien nooit meer krampjes… Zorg vooral ook héél goed voor jezelf lieve Lilith! En huil maar eens goed mee met de kleine Dexter, dat kan ook eens deugd doen… Het wordt écht wel beter, écht waar! Duim, duim, duim voor een krampjes-vrij Dextertje en een uitgeruste, genietende mama.
Ik duim voor jullie! Als het inderdaad koemelkallergie is, dan ga je snel kunnen genieten van een veel gelukkigere baby.
Wij staan nu 6 weken op Novarice, melk op basis van rijst, en het is dag en nacht verschil met de eerste weken.
ik duim muisstil mee
Hallo,
je moet echt eens contact nemen met kinesist Eddy Lippens uit Machelen. gegevens op internet. Huilbaby’s hebben vaak een functiestoornis in de nekgewrichten door de geboorte. Het is eenvoudig te behandelen. Het heet het Kiss syndroom. Als het niet behandeld wordt draagt men er heel zijn leven de gevolgen van.
Hail to Nutramigen?
Ik duim hier keihard mee! Ik hoop zo hard dat Dexter nu echt van alle ongemakken verlost is en dat jij ook een beetje kunt recupereren!
Echt goed dat jullie de stap hebben gezet om naar een andere dokter te gaan. Ik herinner me ook nog goed de opluchting die ik voelde toen ik met de flesweigerende dochter (flesweigeren als in: geen druppel melk meer drinken) bij een dokter kwam die het probleem erkende en er mee voor gezorgd heeft dat het opgelost raakte. Lang leve dokters die ouders wel serieus nemen. Echt wel.
Niets zo erg en uitzichtloos als een huilende pasgeboren baby, waarvan je niet weet wat nu juist het probleem / of beter nog de oplossing is. Probeer in tussentijd ook voor jezelf te zorgen. Ik duim in stilte mee!
wij duimen zeer stil keihard mee. Draag zorg voor elkaar.
Ik leef zo met je mee, twee kolieke kindjes en reflux en allergieen en al ook gehad.. Eentje die moest ik zelfs na maximaal 3u slapen wakker maken of ze kon in coma gaan.. leuk leuk.. het enige dat ik je kan zeggen: het gaat over.. blij te horen dat er al licht aan het einde van de tunnel is, maar je geraakt ook hier gewoon door
Toch sorry voor de momenten dat ge bijna iemand (uzelf?) met de kop tegen de muur kon slaan, maar troost u dat ge het nooit gedaan hebt, ge zijt een goeie moeder
Ik had er ook zo eentje , tot ik sojamelk begon te geven. het was zo erg dat ik hem net een nachtje ging weg doen bij zijn meter om zelf eens goed te kunnen slapen. En toen wonder boven wonder hield het op! En hij zit alive and kicking in Canada!
Kiekenvel… Ik denk dat we met zijn allen meeleven. Probeer bij te slapen als prutske slaapt en als je wilt huilen, huilen.. kan alleen maar opluchten. Als je opkropt ben je prikkelbaarder en dat voelt je baby ook. Ik hoop zo dat het mag werken en dat je terug op je roze wolk terechtkomt !
Zo blij dat je ernstig genomen bent en vooruit geraakt! Het zal nog met ups en downs gaan, maar ik duim volop mee dat jullie wolk nu alsnog roze kleurt!
ik duim heel hard en heel voorzichtig!
ik moet gewoon al glimlachen met de stilte te lezen, wat moet dat zijn in het echt!
Oei … dat is minder natuurlijk, je roze wolk dondert op die manier wel heel snel naar beneden.
Mijn twee kinderen hebben beide reflux gehad. En bij allebei zijn we na heel veel switchen van melkpoeder uiteindelijk ook bij Nutramigen aanbeland. Een heel dure en heel slechte (bah!) melk maar heel efficiënt tegen reflux en kindjes die niet zo goed tegen koemelk kunnen. En met de hulp van een fantastische osteopate werden mijn kinderen na verloop van tijd weer vrolijke baby’s.
Ik begrijp je machteloosheid, je onrust, het gevoel van totale wanhoop. Maar het gaat voorbij! Probeer zelf te rusten zoveel je kan zodat je tijdens de moeilijke momenten er voor hem bent. En laat papa tijdens de uren dat hij niet moet werken zeker inspringen, je hebt die me-time nodig hoor!
Veel succes!
Ik duim hier heel erg hard en in alle stilte mee! Wie weet, heel misschien… komt de roze wolk toch nog langs??
*duimt*
Mensen die vinden dat je overdrijft, die hebben het ongetwijfeld zelf niet meegemaakt. Onze eerste had serieuze last van verborgen reflux, het heeft twee maanden geduurd vooraleer we de juiste medicatie hadden en het huilen stopte. Kan je geloven dat wij de eerste jaren absoluut geen zin hadden in een tweede? Oh en al die mensen die ons zeiden “Geniet ervan, ze zijn zo vlug groot!” Ik had veel zin om ze ons krijsertje mee naar huis te geven.
Nummer twee heeft ook last van reflux maar doordat we zeer op onze hoede waren en ons niet meer met een kluitje in het riet lieten sturen (direct PH-metrie laten doen) was dat snel onder controle en kan ik nu, voor het eerst, genieten van mijn roze wolk.
Ik duim ernorm hard mee dat jullie nu eindelijk wat kunnen recupereren en beginnen genieten.
Ik duim heel hard mee!
Geen ervaring, dus ook geen raad, maar ik weet wel dat de roze wolk niet bestaat.
Dat rijmt :-)
Ik duim superhard, zelfs. Dat gevoel van onmacht is vreselijk, en al zeker als je nog maar pas mama bent!
En waarom zijn er in godsnaam nog kinderartsen die zeggen ze niks kunnen doen? Dat kan toch niet!
Natuurlijk duim ik mee! Ik ben heel blij voor jullie drie, en hoop dat het alleen maar nog beter wordt. En het klinkt misschie grof, maar zoals je schrijft, houd je er toch nog iets positiefs aan over: “dat heb je dan al overleefd”. Alles wat hierna komt, zal je dus wat beter weten relativeren, en dat helpt! succes!
Ik duim mee. Sta op het punt te bevallen van nummer 2 en hoop op een niet-allergisch boeleke…
Heb je al aan kramhulp gedacht? Ze helpen in het huishouden en met de baby en dan heb jij eens tijd voor zeg maar, een douche van langer dan twee minuten. Of een wandelingetje alleen.
Na zulke horror zal alles wat er nog komt een piece of cake zijn. Das het positieve aan het verhaal. En knap dat je het met zo weinig slaap nog helder in woorden gegoten krijgt!
Ik duim ook mee uiteraard! Hopelijk vanaf nu een blije Dexter. Die eerste weken zijn al zwaar genoeg zonder een kindje dat 24u per dag pijn heeft en jij zot wordt omdat je niks kan doen. Wij hebben onze portie reflux en krampen en huilen ook gehad maar niet in de mate die jij beschrijft… En zoals Piglet zegt; kraamhulp. Als die van mij kwam, durfde ik al eens een half uur zonder baby de wereld in te trekken, deed wonderen, letterlijk en figuurlijk even adem happen. Maar dat doe je natuurlijk niet als hij ligt te krijsen, daarvoor moet het probleem al wat beter zijn natuurlijk.
Wat een verhaal.. ik duim!
Wss heb je het over dokter Boens hé…
Zij was ook onze redder in moeilijke tijden.
Misschien nog een kleine tip: als je aan speciale melkpoeders moet beginnen: die kosten in Belgische apotheken veel meer dan in Nederlandse. Wij haalden melk in Sluis of Oostburg en spaarden zo een aardige duit uit. Ik weet wel niet of dit ook zo is voor baby’s onder de 6 maanden.
Ja we duimen mee! Dextertje heeft nog veeeel slaap in te halen nu. En vergeet dat zelf ook niet te doen he meid.
sssst….en oeffff
geen pijntjes meer!
Huh, ik heb toevallig deze week net een boek gelezen (“Spring maar achterop” van Sarah Dessen) waar een krijsbaby met krampen werd gerustgesteld door het in te bakeren. Weet natuurlijk niet hoeverre dit fictie is. Het ziet er wel schattig uit, zo’n mini baby jezus worstje.
Go Lilith! Go Dexter!
Het lijkt idd op een allergie of een (verborgen) reflux he. Hopelijk vinden ze snel het juiste.
Ik lees hier ook over inbakeren… Ik deed dat ook bij mijn zoontje en kindjes opt werk (werk in een kribbe). Dat helpt heel goed bij zenuwachtige kindjes die veel rondslaan/rondstampen. Maar uiteraard heeft niet elk kindje dit graag.
In ieder geval moeten ze in de boekskes maar eens zwijgen over die roze wolk! In de meeste gevallen is die toch eerder purper/grijs/of erger: zwart! Mensen die heel de rijd op een roze wolk zitten, zijn toch eerder in de minderheid denk ik!
Ik duim mee!
Hopelijk hebben jullie je draai al wat gevonden.
Ikzelf had veel aan het boek ‘Regelmaat en inbakeren’ van Ria Blom. Vooral de rust en regelmaat die ze aanraadt, zijn hier een voltreffer gebleken. Inbakeren in een puckababy (waarin ze zich niet wakker kunnen slaan met hun maaiende armpjes) hielp heel goed bij mijn dochter. Wel maar tot 3 maanden doen.
Veel succes!
veel goeie moed en pizza’s laten leveren!
duimt stilletjes mee
Heel herkenbaar. Had ook een huilbaby, ben ook naar lactosevrije melk overgestapt en venkel, veel venkeldrankjes.Gelukkig sliep ze ’s nachts wel goed. Toen ze naar de kribbe ging hebben ze mij zelfs tot 3x toe gebeld van “kom alsjeblief je kind halen, we weten niet meer wat te doen, ze schreeuwt hier iedereen wakker.” Maar het gaat wel over hoor. Ik duim in ieder geval mee en hoop stilletjes dat het aan de melk lag.
*duim*
Hier ligt er ééntje van 10 weken, niet de gemakkelijkste drinker, beetje last van krampjes (ColiKind druppels helpen echt!) en mogelijks verborgen reflux door afplatting achterhoofd wegens heel lang ingedaald in de buik gezeten…
Wij gaan naar Osteopaat Christophe Tylleman in Nieuwkerke (Heuvelland) om dat recht te zetten.
Van hieruit dus ook een dikke duim!
Dat lijkt sterk op mij als baby (had en heb lactose intollerantie, pas ontdekt op mijn zesde), ik krijste ook constant. Maar, als het een melkallergie is, is het idd de juiste soort melk geven en het gaat al snel stukken beter. Succes!
Heel veel succes!
Echt sterk van je dat je hebt durven hulp vragen en naar een andere kinderarts bent gestapt, ik heb dat allemaal veel te lang laten aanslepen bij onze kerel met koemelkallergie (pas vastgesteld na 3 maanden afzien).
Enne…nog een tip, misschien is het niet nodig, maar wat we bij ons zoontje merkten was dat soms een melk of medicatie een paar dagen werkte, en dan toch het wenen terug begon… in dat geval: gewoon teruggaan, hoe sneller, hoe beter! We hebben wel 4 melken en 3 soorten medicatie moeten proberen,nog een ziekenhuisopname erbij, maar uiteindelijk wel de juiste remedie gevonden… Dus onthoud: er is altijd hoop :)
ps: ik vind het echt super dat je deze ervarinegn eerlijk deelt met de wereld, ik zou er alvast heel veel steun aan gehad hebben, mocht ik vorig jaar ontdekt hebben dat zoveel mensen mijn lot deelden…
Thanks! En nog veel moed!
Ik vind dat ook straf dat je dat allemaal zo eerlijk vertelt. Zou mij ook veel deugd hebben gedaan in de eerste maanden, want, laten we wel wezen, ’t is toch veel geploeter. Volgens mij begint die roze wolk pas te komen na een maand of 8 (toen sliep ons zoontje door). En wordt die daarna groter en groter: ons zoontje is nu 11 maand, en amai, goed gerief om in huis te hebben: elke dag lachen gieren brullen. Soms zou ik hem wel eens tegen de muur willen plakken, maar hij lacht dan eens lief en *smelt*.
Succes – hoop dat je kindje goed reageert op de nieuwe melk!