Als je aan het einde van je Latijn bent, en ook nog eens op je tandvlees zit, en plots wordt het nog erger in plaats van beter, dan kan je daar heel erg stil van worden. En geen zin meer hebben om nog eens je verhaal te doen, een verhaal dat overloopt van de frustratie en wanhoop en van angst. Dat het misschien nog erger wordt. Dat het veel langer zal duren dan je aankan. Dat zowel je kind als jij als je lief hier misschien geweldig geschonden gaan uitkomen.
Ik ben niet depressief, maar ik moet er op dit moment wel alles aan doen om niet te crashen. En dus zwijg ik. Pomp ik om niet te verzuipen. Worden de laatste dingen geprobeerd die nog kunnen geprobeerd worden. Hoop ik dat ik later kan zeggen dat dit rock bottom was, en dat het hierna enkel is beginnen beteren.
En dank ik de goden voor helpende handen.
Vooral dat.
shit… ik word hier ook stil van.
mo meisje toch,ik hoop dat het nu vlug beter mag gaan met de kleine Dexter,och arme.Ja en met jullie ook natuurlijk,maar weet:na regen komt zonneschijn,alles komt goed dat weet ik zeker.
Maar soms word het je allemaal te veel hé,ja dat ken ik,maar doorbijten hé nu,jullie zullen er straks mee lachen,dat weet ik zeker,alli veel courage,het lukt jullie wel,ik denk dat jullie al alles geprobeerd hebben hé,maar geef hem vooral veel knuffels en liefde,dat is het voornaamste.
grtjs bernadine,het ga jullie goed
Mo moksje toch.
Ik zou het willen overpakken, alle helpende handen nemen, zoveel als je kunt.
Ik hoop uit de grond van mijn hart dat dit het ergste is.
Dat, en dat altijd alles goed komt.
Courage courage courage courage courage.
Courage, voor jezelf, voor kleine Dexter en voor het Lief. ’t komt wel goed, echt, ooit…
Blijf vooral op je moederinstinct vertrouwen, jij voelt als geen ander wat Dexter nodig heeft, ook al geloof je dat misschien zelf nog niet.
Ma sjoe toch….Dikke miserie. Als t echt niet meer gaat, even alles uit handen geven he Kelly, ook kleine Dexter…. Ni tot op uw tandvlees gaan of nog dieper, dat is voor niemand goed. Ik wou dat ik kon helpen. Je mag hem altijd even naar Antwerpen brengen :-). xxx
Oei meid …
Ik wens je veel sterkte, veel kracht, veel rust als het rustig is.
Tot binnenkort,
Sabine
fuck!
sterk blijven en vertrouwen blijven hebben, het zàl goedkomen!
Sterkte. Ik hoop met je mee…
En hier word ik stil van… Hoezo is het nog erger geworden, en kan het nog langer duren? Weten jullie dan al wat meer over de oorzaak?
Heel veel courage voor alle drie!
Hey Lilith,
Misschien best kleine Dexter even uit handen geven bij iemand die nog fris is en niet op zijn tandvlees zit. En jullie samen wat proberen te recupereren. Ik vrees dat er niets anders op zit. Je zou eens een paar nachten goed moeten slapen.
Vreselijk voor jullie, ik hoop dat jullie elkaar op zijn minst wat kunnen aflossen. Ik wens jou uit de grond van mijn hart het allerbeste toe!
Oh nee, wat een ellende!
Veel goede moed, rust en positieve berichten toegewenst.
Bel je huisarts en zeg dat het niet meer gaat… Een opname in het ziekenhuis voor het manneke op sociale indicatie is hier op zijn plaats, op zijn minst voor jullie om even bij te kunnen komen. Ach, wat gun ik jullie gauw rust en geluk samen.
Esther heeft gelijk.Je bent niet depressief maar je geeft toch aan dat je het redelijk uitzichtloos vindt momenteel.Check inderdaad es met je huisarts of er voor jullie geen time-out kan genomen worden,al is het maar voor een paar dagen !
Heel veel sterkte !
Ingrid
Ik heb al paar keer willen reageren, maar hield me in omdat ik niet de zoveelste wou zijn die je goede raad wilde geven. Misschien heb je er geen boodschap aan. Ik heb ook een huilertje gehad (bleek na lange tijd om verborgen reflux te gaan), misschien kan ik je helpen met de gegevens van onze kinderarts? Ze heeft ons er helemaal doorgetrokken. Mail me maar gerust, en nog heel veel goeie moed gewenst!!
Mijn zoontje was ook een echt blèterke. Hij had dan ook reflux. Het heeft maanden geduurd vooraleer wij wisten wat er aan de hand had. Toen ik begon te hallucineren (spinnen van een halve meter lang) door slaaptekort heb ik hem toch eventjes uit handen gegeven. Laat het niet zover komen, kelly, als je eens goed kan slapen voel je je al veel beter.
Veel sterkte!
Ik herken het gevoel, ik voel(de?) me precies zo het laatste half jaar. En ik kreeg ook alleen maar advies en goede raad. En allemaal even goed bedoeld en je probeert dan nog maar eens wat van wat ze allemaal zeggen maar helpen doet het niet want de feiten blijven de feiten. En intussen ben je gewoon doodmoe en vreselijk bang. Soms is het wat het is..
Pak die helpende handen aan, die kunnen net dat beetje moed geven voor een nieuwe dag.
Ik heb ook nog niet durven reageren omdat ik zelf een hartsgrondige hekel heb aan te veel tips en advies. Maar, toch een paar woorden tegen beter wete in. Na een paar maanden met een kleine schreeuwerd, weet ik hoe het kan voelen in zo’n stadium. Pak alle helpende handen die je kan pakken, en laat het leven weer wat in je stromen op zo’n momenten. Ook ik heb gedacht dat het echt nooit ging overgaan (ik zag hem al op zijn veertiende nog altijd aan het schreeuwen) en kijk, het is nu écht het vrolijkste, moedigste, sterkste kind (als er maar een kijkdoos bestond waarin je dat kon zien op de zwartste momenten). En b.t.w. bij ons was het verborgen reflux, en de medicijnen maakten echt het verschil na een paar dagen.
Moed!
’t is dat ge zo ver woont; of ik zou maaltijden in uw brievenbus komen stoppen (er vanuit gaande dat ge soms wrsch helemaal niet wil zien)..
take care!!!
Hopelijk !!!! HOPELIJK !!! is het gewoon de volgende groeischeut. Zelf gemerkt bij mijn beide jonges dat ze zo tegen dat ze tegen 2 maand aanlopen eens door een zware periode gaan (exact tijdstip hangt af van kind to kind en lengte ook, maar ze zeggen max. 2-3 dagen). Na die 2 maanden scheut werd alles kalmer (niet alleen in vergelijking met die dagen, maar ook in vergelijking met voordien). Dus kruis ik al mijn vingers en tenen.
Ik zit hier te janken. Herken het gevoel. Knuffel van ons.
Amai jong. Courage.
Zo spijtig dat het zo moeilijk en zwaar blijft daar :-(
Hopelijk kunnen jullie toch proberen zoveel mogelijk bij te slapen en af en toe tijd voor u zelf en elkaar nemen hé. Ik wens jullie héél veel moed en courage. En voor die lieve, kleine Dexter natuurlijk veel beterschap gewenst.
Een druppel op een hete plaat wellicht,maar zeker het proberen waard : haal eens Digemel en Calmomel bij de apotheek. 2 kruidenmiddels die helpen voor een vlotte vertering en het andere is om wat rustiger te worden. Deed wonderen bij mijn kinders en kan absoluut geen kwaad…..
Ik duim zoooooo hard voor jullie.
Auwie, da’s geen leuk berichtje, maar dat is het voor jullie en de kleine Dexter ook niet.
Laat de helpende handen je nog maar een tijdje helpen! Je hebt het nodig en heel erg verdient.
Sterkte nog!
Beste Lilith,
Al jaren lees ik trouw elk bericht dat je post. Nog nooit heb ik een bericht achter gelaten, maar deze keer kreeg ik echt kippenvel… Ik wil je gewoon een hart onder de riem steken. Volhouden en de hulp aannemen die je aangeboden krijgt en hopen… Veel sterkte!
Beste Lilith,
Al jaren lees ik trouw elk bericht dat je post. Nog nooit heb ik een bericht achter gelaten, maar deze keer kreeg ik echt kippenvel… Ik wil je gewoon een hart onder de riem steken. Volhouden en de hulp aannemen die je aangeboden krijgt en hopen… Veel sterkte!
It gets worse before it gets better?
Ik hoop het echtechtecht voor jullie…
Elke keer ik naar je blog surf, hoop ik dat ik het Eureka!-bericht ga lezen. Dat jullie eindelijk de oplossing voor Dexter hebben gevonden. Voorlopig nog niet dus, maar ik blijf hopen en duimen en met jullie meeleven.
Heel veel sterkte voor jullie!!
Ik wil komen babysitten, het een paar uur van je overnemen, morgen als je wil. Echt!
Sterkte en veel geduld gewenst.
Brrr. Ik kan het me nauwelijks voorstellen. Ik heb geen goede raad of tips, maar wel veel sterkte! En goede vrienden/familie zijn de max, laat je maar lekker omringen. x
Don’t know what to say. Hou vol, weet dat heel wat “vreemde” mensen hier voor je duimen.
Ik kom telkens weer met een klein hartje lezen…
Ik ken je eigenlijk helemaal niet, maar ik zou in mijn auto stappen en je even komen ontzetten… Voor je ventje komen zorgen, het huishouden wat doen, naar de winkel gaan of eens een 3-gangenmenu komen koken, ik zou het zo doen…
Tijd om je baby te laten opnemen voor een observatie, zodat ze kunnen uitzoeken wat er met hem aan de hand is, want dit is niet normaal en het is nodig dat jullie daar geschonden uitkomen. Doen! Echt waar.
NIET nodig, bedoel ik natuurlijk.
Ik hoop oprecht dat men snel kan vinden wat jullie kleine ventje en jullie zo doet afzien, zodat jullie nadien samen terug op de roze wolk kunnen klimmen.
Lieve Lilith,
Het is keinormaal dat je hiervan crasht of depressief zou worden, al is dat het laatste wat ik je toewens. Net door jouw ongelooflijke ingesteldheid die ik zelfs telkens aan mijn lief laat lezen – Kom eens kijken, Lilith heeft het weer zo grappig en superaangrijpend tegelijk beschreven op haar blog – heb jij het langer volgehouden dan menig andere ouder, daar ben ik zeker van. Maar daar ben jij vet mee. Weet dat immens veel mensen met je meeleven. Ik duim en bid met je mee dat Dexters lijfje kalmeert zodat voor jullie de normale dingen des levens aan zullen voelen als de hemel op aarde. We kunnen met je blogfans misschien een clubje oprichten en een beurtrol afspreken om een paar uurtjes met Dexter te gaan wandelen?
Veel sterkte daar. Neem alle hulp aan die je kan krijgen. Ik duim echt dat Dexter snel beter is.
Jullie zijn zo sterk. Veel moed-vibes uit Antwerpen.
Mijn hart bloedt als ik dit lees: drie kinderen, en gelukkig is het bij ons nooit zo erg geweest, verre van.
But this too shall pass. Blijven bijten, al is je tandvlees rauw. Het is niet alsof je veel andere opties hebt. En pak elke hulp met open armen aan. Dexter heeft zijn mama en papa nodig, en liefst nog rechtstaand en niet gecrasht. Het is echt niet egoïstisch om even tijd voor jezelf te willen, hoor!
Hou vol, nog even. En dan nog even, en nog eventjes. En voor je het weet, is het voorbij.