lilith schrijft de nieuwsbrief voor maand twee

Lieve Dexter,

Ik zal heel eerlijk met je zijn: het heeft niet veel gescheeld, of ik had deze nieuwsbrief niet geschreven. Niet omdat ik je in de vondelingenschuif heb gelegd, enkele weken geleden, of je in ruil voor een paar flessen Chardonnay van een uitstekend jaar aan een zwerver heb verpatst. Al heb ik dat in mijn donkerste dagen wel overwogen. It’s just: ik had me mijn tweede nieuwsbrief iets meer happy go lucky voorgesteld, en het blijft moeilijk om te accepteren dat ook de afgelopen maand verre van over rozen ging. Dan nog liever niets schrijven dan zagen, dacht ik eerst. Maar dan doe ik oneer aan het echte leven, een leven met jou. En ik ben ondanks alles nog elke dag ongelooflijk content met jou. Zelfs als mijn gezicht vol uitgelopen mascara hangt van het meehuilen met jou.

mn2_4.jpg

We zaten ook de afgelopen vier weken vaak bij de dokter, jij, ik en je vader. Jij meestal krijsend, wij net als de dokters met de handen in het haar. Ik dacht een hele tijd dat ik het aankon, een krijsend kindje, dag in dag uit, uren aan een stuk. Ik zei tegen de bezorgde kinderarts die je om ons te ontlasten wilde opnemen in het ziekenhuis dat het wel zou lukken zo. Ik beet op mijn tanden, en toen op mijn tandvlees. En toen op de zenuwen eronder, en toen er nog iets gebeurde waardoor je drie dagen aan een stuk ontroostbaar schreeuwde – nog erger dan in alle weken ervoor- toen werd het ineens toch zwart voor mijn ogen. En moest ik plots naar de dokter voor mezelf.

Het plan voor deze nieuwsbrieven was om je voor later te laten weten hoe lief je lachjes zijn (en echt liefje, dat zijn ze ook, zelfs in je slaap), en hoe heerlijk het leven met drie.

mn2_1.jpg

En dat is het ook, soms. Maar ik wil ook eerlijk zijn: het is al zwaar geweest. Heel erg zwaar, zelfs. Als ik je een les kan meegeven die ik de laatste weken heb geleerd, laat het dan deze zijn: als het ooit niet gaat, doe je dan niet sterker voor dan je bent. Het is ongelooflijk hoeveel mooie dingen er gebeuren als je durft toegeven dat je het even niet alleen kunt. Dan staan er plots mensen voor je klaar, die je helpen waar ze kunnen. Dan komt er plots zo veel liefde in de vorm van kaartjes en bloemen en mailtjes en brownies aan de voordeur, gebakken door superlieve bloglezeressen die je niet eens in het echt kennen. Zelfs weekendjes weg. Lieve schat, als je je ooit overweldigd voelt, weet dan dat het altijd beter is om dat toe te geven. Weet dan dat er altijd mensen zijn die willen helpen.

mn2_5.jpg

We zijn nog niet uit de woods. Jij hebt nog altijd veel meer last dan ik ooit voor je heb gewild, mijn kind. Als we samen buiten komen schreeuw je het soms zo hard uit dat mensen mij bezorgd aanspreken om te checken of ik wel een goede moeder ben, want dat is toch echt niet normaal, hoe dat kindje krijst? Bel dan toch een ambulance zeg, iemand. Maar tegelijk beginnen we elkaar beter en beter te kennen, en weet ik wat je kan troosten, af en toe. Jij weet dan weer hoe je me na een zware nacht kan doen smelten. Zo.

mn2_2.jpg

Je vader en ik zijn zo trots op je, om de stomste dingen eerst. Toen je veel minder hysterisch huilde bij je vaccinaties dan het veel grotere sumokind dat naast je lag. Omdat je wat pijn betreft wel wat gewend bent, waarschijnlijk. Je kunt ondertussen dingen vastgrijpen, en tegen je beestjes slaan. Je maakt geluidjes. Je volgt ons met je ogen tot we helemaal weg zijn. Je wordt zo snel groot, en ik doe er alles aan om toch te genieten van deze periode, omdat ik weet dat je nooit meer zo klein zal zijn als vandaag.

mn2_3.jpg

Er is zo veel liefde, mijn kleine pocketbaby. Al de rest is minder belangrijk. Al de rest komt helemaal goed.

Je mama

Reacties

  1. Isabel

    Goh hier zit een emo-mama met een ferme krop in haar keel.
    Hou jullie goed ! Dexter heeft het getroffen met zo’n fantastische mama en papa x

  2. Saskia

    Krop in keel, tranen in ogen.. smelt… Hang in there ! Al osteo geprobeerd ? Hier hielp het tg de kolieken.

  3. Wat een mooie en eerlijke brief aan je lieverd! Later zal je zo blij zijn als je dat kan voorlezen!
    Mijn gasten zijn bijna uw leeftijd en vragen me soms nog om voor te lezen uit hun schriftje die ik voor elk van hen bijhield de kleine was ook zo’n bleiterke die ik af en toe wel door t raam gegooid zou hebben ware het niet dat hij zo lief was , enfin, je verstaat het wel hé!
    groetjes

  4. Karen

    slik, krop, traan
    en verdorie, waarom schrijf ik zelf geen brieven, misschien last minute toch nog aan beginnen.

    “Al de rest komt helemaal goed”, vooral dat ja!!

  5. Kan alleen maar vol bewondering kijken. Dat je durft toegeven dat het je niet altijd lukt én dat je om hulp vraagt… echt knap. Doet mij beseffen hoe moeilijk ik het mezelf (en mijn omgeving) gemaakt heb door te verbloemen die eerste maanden.

  6. Superlieve en eerlijke brief.
    Zo hoort het ook, ’t leven gaat niet over rozen, dat hoort hij ook te weten ;-)
    Doe zo voort!

  7. Veerle

    Dexter heeft het getroffen met jullie.
    Ik duim heel hard dat de derde nieuwsbrief er anders uitziet, of toch dat stuk waarin je schrijft dat het heel lastig is.

    En het is waar, dat we niet altijd moeten doen alsof alles van een leien dakje loopt, al merk ik bij mezelf dat ik ook soms die neiging heb.

  8. Wat een prachtige brief! En onthoud vooral zelf je eigen laatste zin want alles komt inderdaad zeker goed. Veel goede moed, hoor!

  9. Oh lieve Lilith,
    Ik heb nog niet vaak gereageerd de laatste tijd, vooral omdat ik je blog tijdens Sam zijn nachtvoedingen lees en een smartphone niet ideaal is om op te typen, maar ook wel omdat ik je vooral niet wil ambeteren met vergelijkingen met mijn kindje. Maar weet dat ik veel aan je denk, en dat ik in mijn eigen moeilijke (hmpf) momenten jouw kracht oproep voor mezelf… Sterkte en geniet toch ook van je krijsende kjoetie…

  10. Zo mooi, ik raak er helemaal ontroerd door. Het zou zonde zijn geweest om zo’n mooie brief niet te schrijven. Nog veel goede moed toegewenst, en dat de 3-maanden-brief één en al happy go lucky mag zijn!

  11. Heb zelf geen kinderen maar ken voldoende moeders waarvan ik weet dat het pad eveneens niet over rozen gaat maar zij blijven doen alsof. Vind het erg moedig dat je de brieven schrijft maar vooral dat je ze openbaar maakt. Goed dat je hulp hebt gevraagd, goed ook dat je het hebt gekregen (dat gaat ook wel eens anders heb ik her en der gezien).

  12. Je eerlijkheid raakt me keer op keer. Veel courage, veel steun en vooral: veel smeltmomenten… Want wat een heerlijk kereltje.

  13. het blijft vreemd voor andere mensen als iemand zegt “amaai, die van mij is ambetant” terwijl het gewoon soms zo is (of soms vaak) Ik vind dat chique van je en ik wens je het allerbeste want zo’n kind dat niet stopt van wenen, fuck dat moet lastig zijn! veel goeie moed!

  14. sok

    Ik vind die twee mannen zooo lief. En ja, het leven doet zoals het doet, en niet altijd hoe wij vinden dat het moet.
    Toeter hem maar eens als het een vervelende puber is :)

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>