Dag vier, dag vier! Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar ik vind het helemaal geweldig om te zien hoe de comments onder de wedstrijden hier aan het uitgroeien zijn tot vreselijk boeiende lijsten vol inspiratie. En het is hier nog lang niet gedaan: er zijn nog vijf kansen om je kerstsok te laten vullen met iets leuks. En vandaag is het wederom een fantastische prijs voor mensen die hun eigen kinders of die van iemand anders tof willen kleden.
Isabelle van Mini Maniac en ik go back a long way. Op onze visitekaartjes staat: voormalige collega bij Story Magazine, zelfs. Jep, Isabelle is naast iemand met zeer veel goede smaak wat kinderkleertjes betreft ook enorm bedreven in het interviewen van bekende Vlamingen, maar dat doet er in deze weinig toe. Het belangrijkste is: ik mag een waardebon weggeven waarmee je voor vijftig euro mag shoppen in haar winkel. En believe you me: het aanbod daar is wreed de moeite.
Als ik zelf mocht kiezen ging ik voor de hoodie van Albababy, de sterrenbroek van Beau Loves of de pandatrui van Be Lucky. Als dat je niets zegt: geen ramp! Je mag helemaal zelf kiezen waaraan je je waardebon spendeert.
Het enige dat je hoeft te doen is in de comments antwoorden op de volgende eindejaarsvraag: “wat heeft 2013 voor jou onvergetelijk gemaakt?”. Dat kan tot morgenmiddag twaalf uur, daarna wordt er een random winnaar geloot die bekend wordt gemaakt op mijn Facebookpagina. Straks maak ik daar ook de winnaar van gisteren bekend.
Good luck!
Nachten van méér dan 6 uren slaap aan één stuk.
Dat was én is voor mij onvergetelijk in 2013.
de geboorte van mijn dochter
De geboorte van mijn dochter Nora <3
De eerste verjaardag van mijn dochter vieren na net ontdekt te hebben weer zwanger te zijn. Never thought that would happen!
de zalig warme zomervakantie. En de avonden aan onze tent ergens aan een riviertje in Frankrijk.
2013 was voor mij persoonlijk het meest onvergetelijke jaar tot nu toe: getrouwd in februari, huwelijksreis naar Lapland, 35 weken zwanger in juli en kindje in stuit gedraaid, afspraak om kindje uitwendig te doen keren begin augustus maar kindje draaide vanzelf weer juist tijdens voorbereidende echo, uitgerekend voor begin september en bevallen van salto baby op 11 september :)
Het krijgen van een dochter en het verliezen van een moeder. En de maandenlange pijnlijke doorkruising van die 2. Hallucinant jaartje, dat 2013.
Het eerste wat in mij opkwam, waren de zeer onderbroken nachten, waardoor ik als sinds augustus 2012 blij ben als ik meer dan een uur aan een stuk mag slapen en waardoor ik voor de rest alles vergeet. 2013 wordt het jaar van presteren als moeder en een beetje falen op alle andere vlakken. Maar ik weet waar mijn prioriteiten liggen :)
Dat ik mee heb gedaan met de Dodentocht, na jaren van excuses maken.
Ik ben misschien maar tot de 31 km geraakt, volgend jaar doe ik gewoon weer mee.
En de Color run was ook de max.
voor de eerste keer op reis met mijn ventje en onze 2 prachtdochters, naar frankrijk met de auto! en dan bij thuiskomst ontdekken dat we weer een kindje mogen verwelkomen, een 3e dochter op komst, het vervolledigen van ons gezin.
Onze verhuis naar een huis dat drie keer zo groot is.
Zalig, al die ruimte.
Zalig, al die bbq’s die we hebben gehouden in de zomer.
Zalig, plaats voor alle babyspullen + een kerstboom!
2013 is onvergetlijk voor mij omdat ik getrouwd ben met de man van mijn dromen, eerste huwelijksreis naar stad van mij dromen, New York. Vier maanden later zijn we dan nog op rondreis van ons leven geweest, Westkust van Amerika! Als dit geen jaar is om nooit te vergeten.
Mijn lieve jongen Leo, die elke dag weer de moeite maakt :)
Fijn dat er niets dramatischer is gebeurd dit jaar dan dat ik maanden zonder badkamer zat én het genot om de eerste keer terug een echte douche te kunnen nemen.
Na anderhalf jaar interimmen op dezelfde plaats een vast contract aangeboden krijgen, van het vriendje te horen krijgen dat zijn nieuwe auto van het werk groot genoeg moest zijn voor kinderen (nadat hij al jaren zegt dat kinderen voor binnen 10 à 15 jaar is) en ons appartmentje dat nu écht van ons is.
Het jaar van ups en downs: jaar inzetten met moeder, man en zoontje gelijk in het ziekenhuis; jaar eindigen met een heupfractuur. Daartussen genieten van de laatste crechedag van zoontje en zijn eerste schooldagen, leuke vakantie in de bergen, en vooral ons eigen stekje aan de Belgische Kust!
De blogcoaching van Lilith :-)
Na een jaar verbouwen in ons (half)afgewerkt huis gaan wonen en ondertussen zwanger worden van ons 1e kindje… Dat beloofd voor volgend jaar!
Mijn lief. Eindelijk: mijn lief.
Twee dingen.
Trouwen in mei. Met een man die zo zwaar tegen trouwen was dat het niet schoon meer was, maar die me toch ten huwelijk vroeg. Al was het maar omdat ik al van mijn drie jaar droomde van een lange witte jurk en een groot groot feest. Ik kreeg alles die dag. Maar vooral het besef dat er niemand op aarde is die ik liever zie.
Zwanger zijn is nummer twee.
En hoewel het al 6 maand de hel is is het het zotste gevoel ter wereld, zo een bewegend bolletje mens in je buik. Aftellen naar april 2014 dus :)
De vreselijke diagnose van mijn lieve schoonmama, de zware financiële maanden (tot zelfs een week geleden, blijven de kosten ons in 2013 achtervolgen).
Ik kan alleen maar hopen dat 2014 dromen doet uitkomen en betere dingen brengt
Live my dreams: zwanger worden van een broertje voor onze meid en het lanceren van mijn eigen webshop met handgemaakte kinderkleertjes.
Met speciale dank voor de support van vriendlief bij dit alles ;-)
Het jaar waarin ik voor het eerst afviel. En die trend zetten we gewoon door in 2014!
Een onvergetelijke reis naar Afrika met de liefste vrienden en terugkomen met een ring aan mijn vinger. Dolletjes!
Een huis kopen! Met onvergetelijke wanbetalende huurders in, maar dat zullen we in 2014 maar achter ons laten, we zijn ondertussen verhuisd. :)
De periode januari – mei waarin mijn zoon heel vaak ziek was en in het ziekenhuis werd opgenomen. De onzekerheid over zijn immuniteit. De zomer waarin hij gezonder werd. De periode oktober – december waarin hij gezond bleef. Het besef dat gezondheid echt héél veel waard is.
Eindelijk iets kunnen loslaten dat ik al 5 jaar aan’t meesleuren was. Hoera voor mijn lege rugzak!
De fantastisch dolce-far-niente-reis naar Frankrijk, met onze 2 kindjes. Terug thuis bleef de zalige zomer ook hier maar verder duren. Waar kan ik tekenen voor elk jaar zo’n zomer alstublief?
Op mijn 34ste, met een fulltimejob en single mama van twee kinderen zijnde, eindelijk afstuderen. Bliss.
De dagen dat m’n kinderen ontslagen werden uit het ziekenhuis!
geen Grote Gebeurtenissen, maar wel alle kleine dingen: een vrolijk lachende baby elke morgen, hem zien opgroeien, stappen, zijn eerste verjaardag, een warm huis, eindelijk een badkamer, met ons gezinnetje op reis, ach zoveel…
Mijn tweede pagadderke Casper! En de fratsen van zijn oudere broer. De spraakontwikkeling van zo dichtbij mogen meemaken is gewoon onvergetelijk!
Positief is mijn tweede zwangerschap. En mijn oudste dochter, die ongeveer even oud is als Dexter, zien opgroeien tot een echte peuter. Zalig!
Negatief is het overlijden van mijn grootmoeder en grootvader.
zoals zovelen hier: de geboorte van mijn zoon, het eerste jaar in ons huis
en zeer pijnlijk: de zeer onverwachte dood van Jonas, onze ‘kleine’ neef.
2013 was onvergetelijk omdat ik knopen doorhakte.
Ik die eindelijk mijn draai in het leven vind en daar nu volop van geniet !
Zonder twijfel verhuizen! Na 5 jaar met 2 en later met 3 op 35 vierkante meter waren we dat toch wel beu :)
take your pick: een nieuw huis gekocht, 15 jaar samen met mijn vriend, daar een super feestje voor gegeven (waen dan uiteindelijk vorige week na al die tijd toch nog getrouwd, wat ook nog een heel fijne dag opleverde. 2013 was een goed jaar voor ons.
Horen dat ik zwanger was van een tweeling en de daarbij horende bevalling 8 maanden later.
Het afwerken van mijn doctoraat (en daarmee het verwerken van een zwaar trauma) en de positieve zwangerschapstest een kleine week daarvoor.
Na 3 jaar zoeken dan toch het huis met tuin en garage in de stad gevonden. Met als extra bonus: bomen om in te klimmen, een plek om kampen te bouwen en plak genoeg om iedereen zijn ding te laten doen. Volgend jaar trekken we er in.
2013 was een aaneenschakeling van onvergetelijke momenten. In chronologische volgorde: huis kopen, opa verliezen, 1ste kindje krijgen (met zware zwangerschapsvergiftiging en uiteindelijk spoedkeizersnede), oma van die opa verliezen, 30 worden, verhuizen naar dat huis en dan eindelijk wat rust, na 4 maanden leven met een huilbaby en leren mama zijn met vallen en opstaan. Ons Joanna is vandaag 9 maanden oud, een lachebekje eerste klas en heel flink, niks meer huilbaby. We genieten nu volop en zijn klaar voor 2014, hopelijk met meer stabiliteit maar evenveel avontuur. En ik, ik ben op 1 jaar tijd vele jaren wijzer geworden!
Oh en mijn blog, niet te vergeten! Samen met de rust kwam mijn blog, wil ik vooral blijven verder zetten!
Zo een mooie kadootjes allemaal! Over deze vraag hoef ik niet lang na te denken: 2013 blijft voor mij onvergetelijk, omdat ik dit jaar zwanger ben geworden! Het moment dat ik het ontdekte, zal ik echt nooit vergeten!
dat is een moeilijke, er is niets heel speciaals gebeurd eigenlijk, maar misschien maakt dat het jaar juist goed.
Als ik toch moet kiezen, de zoon die voor het eerst naar school ging en het feit dat ik mijn werk nog altijd graag doe en dat is niet iedereen gegeven.
Een jaartje met vooral veel goede momenten; verhuizen naar ons verbouwde nestje, leuke gezinsmomenten met ons zoontje, een dochtertje op komst… could I be more lucky? (aah ja… met die bon natuurlijk :) )
Mijn zwangerschap!
En misschien de geboorte van mijn eerste kindje? We’ll see, wordt het een kerstekindje of een nieuwjaarskindje…. Spannend!!
een nieuw huis met ruimte en licht; echt genieten!
Onvergetelijk in positieve zin: het eerste succes in het vermageren!
Onvergetelijk in negatieve zin: een tweede miskraam…
dat ik er een kleuter bijkreeg in september en een beetje later een versche baby, ik weet dus wel wat te kiezen in die lovely webshop!
Op ons 31 eindelijk “settelen” en neerstrijken met ons drietjes in het charmante Ieper – of all places.
Op dag 2 van de nieuwe job bij het Rode Kruis ontslagen worden. Dat moet toch een record zijn!
En bijgevolg: 2013 als het eerste jaar in tijden waarin ik geen Rode Kruis-stickers gekocht heb aan het kruispunt van den Dellijs in Willebroek.
Mijn kleinste ventje dat het jaar starte als een baby en eindigt als een echt peuter (fier!)
Het genieten van onze dochter Pauline en alle dingen die ze leerde van haar geboorte tot nu, 1 jaar later. O ja, onze playdates ook. Super om te zien hoe Dexter en Pauline overeen komen (al wordt er soms met ballen gegooid en naar ogen gekrabbeld ;-) )
@Saskaya Hahaha, ik voel daar nog een onverwerkt traumaatje, precies? Misschien eens langsgaan bij de hulpverleners van het … Of neen, laat maar. :-) Bij mij was 2013, tja, heel wat. De jezusleeftijd bereiken, Jerom de BleitBaby op de wereld zetten, ons huis verkopen, een ander huis kopen, verhuizen. Ik heb dus weinig tijd gehad om te shoppen ;-). Wat ik mezelf wens voor 2014? Rust. In mijn hoofd en in mijn hart.
Het overleven van een banale appendix operatie die hélemaal verkeerd liep… Ik liep alle mogelijke complicaties op & heb serieus afgezien, maar het heeft me geleerd nog meer te genieten van het leven!
Dit is een jaar dat ik eigenlijk zo snel mogelijk wil vergeten.
Verlies van mijn grootvader, 30 worden, verlies van mijn tante aan kanker. Een andere tante die ook borstkanker kreeg. 2 miskramen en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.
Ik wil 2013 vergeten. 2014 wordt mijn jaar.
En dan steeds twijfelen of ik zo’n comment wel zou posten. ..
Beseffen dat het mij allemaal wel lukt!
daar kan ik dit jaar wel héél gemakkelijk op antwoorden. de geboorte van mijn zoon!
de ongelooflijke veerkracht van mensen en de warmte van je vriendenkring
Geboorte van onze derde zoon !
Geboorte van m’n dochtertje Nore, eerste schooldag van Obe en de bijbehorende traantjes. Het leven op het eerste verdiep van je huis terwijl de rest word verbouwd (en het natuurlijk langer duurt dan gezegd)
Verhuizen naar ons huis (na een zoektocht van meer dan anderhalf jaar), dat al snel onze thuis werd. En trouwen met de man van mijn leven en beste vriend, op de dag dat we zeven jaar samen waren – zeggen dat het de mooiste dag van mijn leven was lijkt cliché, het was vooral de leukste dag van mijn leven. En misschien ook wel de gelukkigste :-).
Hah, easy question, het eerste levensjaar van mijn kleine man :-)
Tja, hier ook maar één mogelijkheid. De geboorte van mijn dochter.
2013 was het jaar waarin een droom werkelijkheid werd: een eigen webwinkeltje én zeer tevreden klanten :-)
In 2013 kochten wij ons huisje, waardoor we volgende zomer eindelijk met ons drietjes in onze eigen tuin zullen kunnen zitten!kijk er zo hard naar uit!
http://vikingvictor.tumblr.com
De geboorte van mijn jongste zoon en van m’n metekindje. De eerste schooldag van de oudste zoon. Het besef hoe gelukkig we mogen zijn… 2013 was een jaar vol mijlpalen, niet te geloven dat het bijna voorbij is.
Easy! De geboorte van onze zoon in september!
Hem vergeten is onmogelijk. En als het toch even gebeurt, dan horen we het snel! :)
De geboorte van mijn jongste zoon in januari, maar niet op de klassieke rozige manier. De ontnuchtering dat een baby krijgen ook wel eens geen droom is maar een ontwrichting van alle stabiele zaken die er al waren. Maar bovenal: de realisatie dat we, nog voor het jaar helemaal om is, terug helemaal in ons plooien beginnen vallen, twee heel vrolijke lieve kindjes hebben en elkaar graag zien.
We made it through!
2013, let me kiss your ass.
2014: let’s rock you!
In 2013 het startschot gekregen voor een verhuis naar het buitenland in 2014, pfieuw. Kort daarna gevolgd door een positieve zwangerschapstest, 2014 wordt een boeiend jaar!
Jammer genoeg geen mooie herinnering: ontslag op mijn vorige werk.
On the Bright side: gelukkig een tof team op mijn nieuwe werk!
Professioneel: mijn thesisverdediging. Op privé-gebied hoop ik dat 2013 snel vergeten kan worden…
Het summum van pijn en geluk: zonder verdoving in een uur bevallen van een ferm zwaar sterrekijkertje.
Mijn lief die eindelijk werk vond! hoera!
9 augustus 2013! Met stip! Na een bloedafname in het ziekenhuis ter voorbereiding van een operatie te horen gekregen dat ik terug zwanger was en de operatie niet kon doorgaan. Als je te horen hebt gekregen dat een spontane zwangerschap uitgesloten is dan verschiet je je wel een bult ;-) En nu kijken we dus uit naar ons 2de, totaal onverwachte kindje!
Ik maakte in 2013 de reis van mijn leven: 2 maanden toerde ik alleen door Australië en daarna nog 1 maand door Indonesië. Een héérlijke tijd met mezelf, de natuur en veel onbekende reizigers :-) Ik schreef er ook een blog over en ontdekte dat dat kei leuk is!
De verhuis naar onze eigen huisje
De eerste verjaardag van de zoon
Positieve zwangerschapstest van kindje nr 2….
Let’s hope 2014 brings even more hapiness…
Drie woorden: New York City. En meer hoeft daar niet bij.
Op persoonlijk vlak: de vrolijkheid van ons dochtertje (18 maanden nu).
Op professioneel vlak: een aantal obstakels overwonnen!
easypeasy: een droomzwangerschap waar ik zo lang op heb moeten wachten, en alles wat daarbij hoort. Geboortekaartjes! Suikerbonen, en die inpakken! Babyspullen mogen gaan kiezen! Babykamerbehang kiezen! uren staan rondkijken in die kamer en niet kunnen geloven dat er daar een écht jongetje in ging komen liggen! En dan mijn zoontje natuurlijk!
2013 was vooral zacht en mild. Soms een pijnlijke steek, maar telkens weer kon die weg gestreeld worden door te genieten van kleine dingen.
2013, een jaar dat slecht begon en zo bleef verder kabbelen. Maar ook waarin ik voor de eerste keer in mijn leven succesvol heb gedieet, zo 15 kg ben verloren en nu minder weeg dan toen ik 18 was! :-) En waarin ik de stap heb gezet om na 14 jaar mijn werk op te zeggen en ergens anders te beginnen, in 2014 (scary)…
niks spectactulairs, een jaar vol “simpel” geluk samen met mijn dochters en man
Alle kleine, fijne momenten tijdens een prachtige zomer!
Een dikke knuffel van mijn metekindje van 1,5 jaar. Zo klein maar oh zo mooi.
Ik kreeg een zoon. En wat voor een. 2014 wordt het jaar van het Grote Doorslapen. Dat heb ik toch als kado onder de kerstboom gevraagd.
een miserabele nazomer en herfst die we hier snel willen vergeten.
De geboorte van ons zoontje, en alle dagen die we sindsdien met hem mogen meemaken.
Het verlies van een supersterke madam, die een oneerlijke strijd moest vechten.
Maar door dat tweede nog veel harder beseffen dat we met volle teugen moeten genieten van dat eerste en al de rest wat het leven ons biedt.
Eindelijk zwanger worden, eindelijke goede echo’s, eindelijk uitkijken naar… 2013 was GOOD!
Het besef dat ik weer gelukkig ben :)
De geboorte van mijn tweede kind en hoe ik deze keer (vul hier analogie in over ezel en steen) de postnatale depressie meteen aanpakte en zodoende er, dankzij hulp van vrienden en professionelen, er na 3 weken weer volop bovenop was en weer van mijn schatje kon genieten ! Trots op ons beiden.
De job van mijn leven!
2013 is voor mij onvergetelijk omdat ik voor de eerste keer heb ervaren hoe snel, onvoorwaardelijk je iemand doodgraag kan zien… Mn liefste dochtertje Lore
Eindelijk de stap durven zetten om mijn vaste job op te geven en terug naar school te gaan. En nog geen moment spijt van gehad !
Wij kregen een prachtig meisje , onze omgeving moest een prachtig meisje afstaan.
De beslissing om tijdskrediet te nemen om een oude droom waar te maken: juf worden, en ook effectief starten met de opleiding.
De ontdekking dat ik eigenlijk wel een echt mamaatje ben (in tegenstelling tot wat ik dacht)
De geboorte van onze mini man en elke dag die daarop volgde :)
Terug gaan studeren, bovenop een full-time job. En dat dan nog een verademing kunnen vinden, zo tussen de 18-jarigen op de universiteitsbanken.
de vaststelling dat beide dochters in september op school heel goed gestart zijn; de oudste dochter in het eerste leerjaar en de jongste in de eerste kleuterklas!
2013 was het jaar dat Fien naar school ging en een échte kleuter werd. Het jaar dat Sam langzaam maar zeker van baby naar peuter schoof en stilletjesaan leerde stappen. Het jaar waarin ik mijn Nia Blue Belt deed en besloot om volgend jaar niet langer één Nia-les maar meteen vier Nia-lessen per week te geven. Een jaar van kleine gebeurtenissen die de raderen in gang zetten van véél grotere dingen. Kortom, het jaar waarin het leven gewoon verderging en we vastbesloten voor evolutie kozen in plaats van voor gewoonte.
Ik zag er zo tegen op om 40 te worden, maar dankzij mijn man werd het een fantastische dag met als grote verrassing een etentje bij Kobe Desramaults!
De geboorte van mijn zoon op 14 oktober en een hele leuke ontspannen reis naar de dordogne in juni met mijn vriend. Niet veel’later moest ik platliggen omdat ik kans had op een vroeggeboorte…
Oh nee, hoe confronterend, er komt niet onvergetelijks in me op… Maar verder wel ongelofelijk gelukkig met mijn man, zoontje, werk, vrienden, enz. :)
Na een lange en koude winter, tijdens de eerste zonnestralen in mei te weten gekomen dat we een kindje mogen verwachten. Een gelukkigere koppel ga je nergens zien lopen want wat zijn we ooohhhhh zo ongeduldig om onze prutsemie in onze armen te mogen houden eind januari. We lopen al heel het jaar met een BIG smile op ons gezicht, dus 2013 is een jaar dat we niet zo snel gaan vergeten!!!!
Mijn metekindje.
Definitely.
Ongetwijfeld de geboorte van onze meid Eloise….en alles wat erop volgde…de ups and downs!! De mensen die je leert kennen.
2013 was voor mij een jaar om nooit te vergeten: we kochten een nieuw huis, ik gaf mijn eerste boek HET LEUKE MAMABOEK uit, mijn zoontje ging voor het eerst naar school, mijn dochter leerde alleen stappen én ik veranderde van werk! Naast een paar kleine dalen heb ik dus enorm veel pieken beleefd! Die Minimaniac-bon zal goed van pas komen voor mijn twee monstertjes.
De plotse dood van iemand die nog zoveel te beleven had. En dat zorgde voor zodanig veel hartzeer rondom ons, dat 2013 altijd onlosmakelijk met het gevoel van ongeloof en verslagenheid zal verbonden zijn.
De geweldige zomervakantie: 1MAAND vakantie. 1 MAAND onderbroken!! ahhhhhhhhhh *zucht*
moet natuurlijk ONonderbroken zijn. Ik was té hard onder de indruk van de panda-trui ….
2013 was een topjaar! Eind januari ontdekt dat ik zwanger was waardoor ik niet meer mocht werken… Ik ben nu bijna 1 jaartje thuis en geniet volop van onze 3 maanden oude zoon Lennox. Heerlijk!
Een man vinden die na een jaar nog steeds bij mij past. En de reis naar India, mijn eerste verre reis. Dat moment op het dak van die tempel. Beneden de gezangen voor de goden en mijn medereizigers. Boven de blauwe lucht en de zon en vast wel minstens een van die goden. En daartussen ik, met mijn blote voeten of het warme beton, precies tussen hemel en aarde. Wauw.
Dat al ons harde werk geloond heeft, en ons bedrijf serieus goed begint te draaien.
2013 was voor mij het jaar dat ik eindelijk een beetje op gewicht was, het jaar dat ik tien jaar samen was met mijn vriend (en we dat vierden met een feest voor vrienden en familie) en het jaar dat ik miserie had met mijn auto, waarna ik die weg heb gedaan, om geen andere in de plaats te kopen.
iemand die koos om uit het leven te stappen en de zoektocht daaropvolgend voor mezelf naar de zin van hulpverlening
Mijn zwangerschap van ons eerste kindje!
2013 met ups and downs, maar vooral weten dat elke dag een nieuw avontuur is dat je kan delen met al je geliefden en dat je met een gemeende glimlach kan terugkijken op veeeeeeel zalige, grappige en vertederende momenten.
Potverdikke, deze wil ik keihard winnen!
Heel cliché en simpel, maar de zwangerschap van Els en de geboorte van Finn natuurlijk!
Onverwacht zwanger van een vierde kindje, halsoverkop trouwen en hiervoor een geweldig gezellig tuinfeest geven, druk, druk, druk, en nu onze kleine lieve Cesar in mijn armen! Voor mij was 2013 een onvergetelijk mooi jaar!
2013 is een uniek jaar voor ons: na enkele maanden verbouwen zijn we verhuisd en is mijn eigen dierenartsenpraktijk van start gegaan. Wat later in 2013 heb ik mijn vrouw zwanger gemaakt. Allee, in hield haar hand vast terwijl ze geïnsemineerd werd.
De lange, hete, fantastische zomer!
Een beetje te persoonlijk maar laat ons zeggen dat 2013 mijn jaar was :-D klein beetje nerveus voor 2014 ;-)
Eindelijk kunnen doorslapen, na 3 helse maanden (dank u baby osteopaat) terwijl m’n wederhelft het mooie kotsende meisje uithing wegens zwanger van baby 2…
De onvergetelijke zomer en het nieuws dat we ons vijfde kleinkindje mogen verwelkomen in januari!
Eindelijk begonnen met studies grafische vormgeving!
De bouw van ons eigen huis. Een liefdesnest waar we hopelijk binnenkort een kuikentje in kunnen verwelkomen.
een zomer vol liefde, een warme herfst en een hartelijke winter met goeie voornemens en heel veel goesting om dat te herhalen in 2014 (met sinds augustus 2013 een verlovingsring aan de vinger) :)!
Dat moet het moment geweest zijn waarop lijn eerste klassertje fier als een gieter thuis kwam om te vertellen dat ze kon lezen en schrijven :)
mijn 1ste staptocht met familieopstellingen!
Er zijn zoveel dingen gebeurd, maar vooral het feit dat ik besloten heb om NU voor mezelf te gaan zorgen in plaats van “ik doe dat later wel eens” zal veel goedgemaakt hebben van wat scheef aan het lopen was.
Geboorte van de jongste zoon, start van een geweldige nieuwe job en de voorbereidingen naar onze verhuis naar de US (over 3 weken al, slik)
Geboorte van mijn lieve zoon Fons maakten 2013 onvergetelijk!!!
Zoals bij zovelen hier: het zien opgroeien van een gelukkig peutertje máákt gelukkig ^_^
Het meest mooie moment van 2013 was gisteren. Toen ons 4 jarig adoptiezoontje met wereldbol en fotoboek én filmpje naar school trok en daar helemaal in zijn uppie – zonder mama of papa erbij – zijn toch niet evidente verhaal vertelde aan zijn lieve juf en 24 klasgenootjes. Hij deed dat zo met verve en overtuiging dat de hele klas er stil van werd…
Het bezorgde me gisteren kippenvel en ik liep over van trots.
2013 was een jaar zonder drama’s en met heel veel geluk en plezier. Alles gaat goed met de zaak, ik ben verliefder dan ooit op mijn man, we hebben het geweldig leuk met onze vierjarige tweeling en onze dierenbende in huis, iedereen in de familie stelt het goed… Ik heb denk ik heel 2013 met een tevreden glimlach rondgelopen :-)
De ferme valpartij van ons zoontje. Zonder veel erg uiteindelijk, maar het bracht wel mijn weeën op gang. Nog geen twee uur later werd onze dochter geboren. Spannend dagje!
Voor de rest heeft 2013 me geleerd om te genieten van elk klein/groot moment. Beide pollekes kussen, elke dag.
Cliche tot en met, maar ja: de zwangerschap en de geboorte van onze dochter!
Eindelijk rijbewijs halen.
lap, origineel ben ik precies niet met de geboorte van mijn eerste zoontje…
maar het zorgde uiteraard wél voor een onvergetelijk jaar!
Na de ellendig lange winter, de zalige zomer, waarin mijn twee jongens elkaar beetje bij beetje gevonden hebben: samen allerlei fratsen uithalen!
De geboorte van Renée!
Eindelijk promotie gekregen op mijn werk, na heel wat examens en bijscholingstoestanden, super content!!
Mijn oudste zoon is in de loop van 2013 18 geworden, een lieve vriendin gevonden, en zijn hogere studies begonnen…veel veranderingen voor hem – en voor mij als mama!
Gewoon samen met mijn vriend genoten van de kleine dingen en samen nog meer toekomstplannen gemaakt. Ook enorm genoten van vriendinnen en hun kleine wondertjes.
In 2013 is ons zoontje geboren. De wereld bestaat nu uit ‘voor ie er was’ en ‘sinds hij er is’.
Na een medische weg met operaties, veel tranen en een hele hoop hoop. Dat positieve streepje op onze zwangerschapstest.
Zes weken thuis moeten zitten (platliggen, beter) en daarna voor het eerst in mijn leven met een je m’en fous-mentaliteit gaan werken. Ik doe mijn best, ik ga ervoor, ik ben nog altijd bereid om over te werken als ik denk dat dat nodig is, maar ik slaag er nu wél in om grenzen te trekken en ook gewoon op mijn strepen te staan als het erop aankomt.
Mijn allermooiste metekind: Mina!
zwanger worden! :)
Terug mijn draai vinden en er zowaar in slagen een goede work/life balance te vinden na een heel zwaar eerste jaar met mijn tweeling (geboren januari 2012). 2013 was het jaar waarin we dit allemaal wat achter ons konden laten en nu is het vooral genieten! Ik heb veel aan je blog gehad in die moeilijke periode, gewoon beseffen dat het bij andere mensen ook niet allemaal rozegeur en maneschijn is doet al heel veel!
Dagen met een dochtertje, het besef laten groeien dat ik haar mama ben, zoeken naar manieren om oud en nieuw te combineren tot een ander soort geluk.
Moet ik echt kiezen? Onze trouw? De verhuis van appartementje naar een huis? Die positieve zwangerschapstest? 2013 was het bangelijkste jaar EVER!!!
Niet origineel, wel ongelooflijk. De geboorte van mijn zoon
2013 was in elk geval een jaar dat ik nooit vergeet. Daarvoor had het te veel hoge pieken en bij momenten toch ook diepe dalen. In december 2012 was ik erg ziek, net toen we begonnen waren met proberen om nog een kindje te krijgen. In januari 2013 ontdekte ik dat ik zwanger was en kreeg ongeveer tegelijkertijd de diagnose ‘enkelzijdige doofheid’. Tegen de zomer besliste ik om na mijn zwangerschapsverlof nog slechts halftijds te werken. Mijn oudste veranderde in dit jaar van baby in peuter en werd in oktober grote broer. Drie weken na mijn bevalling/keizersnede ging ik onder volledige verdoving om een implantaat te krijgen dat me helpt om opnieuw te horen wat er zich links van mij afspeelt. Sinds gisteren is dit up-and-running, op dezelfde dag dat mijn oudste voor de laatste keer naar de onthaalmoeder ging, want in januari gaat hij naar school.
2014 mag wat mij betreft heel wat rustiger worden…
Een verbouwing die af is! Of toch bijna ;-)
De geboorte van mijn zoontje, dat kan ook niet anders natuurlijk… I love him to pieces.
2013 was vooral een jaar waarin niets liep zoals ik het wilde/plande. Een jaar waarin ik door verbouwingen, inwonen bij mijn schoonmoeIer (euhm ik bedoel schoonmoeDer ) ver weg van alles en iedereen, werkperikelen, veel veel veel discussies met mn teerbeminde en all that jazz amper tijd had om bewust het eerste levensjaar van mn mini-me mee te maken. Maar 2013 was ook het jaar waarin ik jouw blog leerde kennen en die gaf mij de opkikkertjes die ik dit jaar vaker dan mij lief was nodig had. Waarvoor een welgemeende merci (om helemaal in de kerstspirit te blijven).
Het is het jaar van de zoektochten: de zoektocht naar een school die onze kinderen op het lijf geschreven is (gevonden, check), de zoektocht naar de oorzaak van onze oudste haar verdriet (gevonden, check), de zoektocht naar een goed evenwicht tussen werk/gezin/koppel (nog zoekende, maar eerste belangrijke stappen zijn gezet)
wij zijn dit jaar getrouwd en dat was al onvergetelijk maar ook hoe trots mijn 2 zoontjes waren toen hun mama en papa trouwden!
De hartslag van ons kindje voor het eerst horen, ons kleintje voor het eerst naar de echocamera zien wuiven, de gedachte dat ik mama word en waaraan ik soms nog moet wennen!
Jammer genoeg de dood van mijn 2 grootmoeders en van een studiegenoot :-( 2013 was geen topjaar, ik kijk heel hard uit naar 2014!
Mijn dochtertje voor het eerst naar school !
Beginnen aan ‘start to run’, sommige lessen moeten herdoen wegens te lastig en toch volhouden! Whoehoew! Het effectief lopen van 5km aan 1 stuk is dan weer een doelstelling voor de lente van 2014…;-)
Manlief vroeg me ten huwelijk, mijn zus verwacht een babymeisje waar ik meter van word, mijn moeder vond een lief! <3 ! Dat 2014 even zot en zalig mag worden!
De eerste keer “aai mama” horen met een geweldige knuffel erachter.
De geboorte van mijn metekindje. Ikke meter, stel je voor!
Eindelijk in een iet-of-wat rustigere periode komen, nadat de jaren ervoor nogal gevuld waren met twee snel-na-elkaar kindjes. Nu gaan ze eindelijk alletwee naar dezelfde school, waardoor we niet meer om moeten rijden naar de creche in Brussel en elke dag moeten rushen om toch maar op tijd te zijn. En ook: het aanleggen van de spitsstrook op den E40: elke dag véél én véél sneller thuis!! HOERA ende hoezee daarvoor!
duidelijkheid over de gezondheid van de (schoon)ouders. Slecht nieuws is soms beter dan niet weten…
De zwangerschap van en het grote verlangen naar onze onze tweede zoon!
schitterende klassen op school
De Cis, mijn klein ongelukje, een lief zoontje na een rij van drie meisjes.
De beslissing om na mijn diploma pedagogie, en na het baren van 2 rakkertjes, toch te gaan voor de passie die ik voel in mijn hart: vroedvrouw. Sinds september begonnen met de studie (in afstandsonderwijs). Het heeft me nog geen moment gespeten. Ik ben zo blij met die keuze. Als alles goed gaat, ben ik op m’n 30e vroedvrouw, yes!
Geen grote dingen, maar wel bijzondere kleine momenten: een dochter die in mijn armen vliegt van blijdschap toen ik thuiskwam na een drukke werkdag, een andere dochter die zo koddig kan schatterlachen waardoor ik zelf nog eens tranen met tuiten heb kunnen lachen, een weekendje met mijn vriendinnen zonder kids en mannen, onze vijfde huwelijksverjaardag vieren, …
Mijn zoon die na 18 maand eens een nacht langer dan 6 u na elkaar slaapt. Ik durf het bijna niet te schrijven.
De geboorte van onze zoon Ewoud ! Hoe kan het ook anders!
aaaah cliché..maar de geboorte van mijn tweede dochtertje was toch behoorlijk fantastisch :-)
Mijn neefje van 2 jaar dat de wereld ontdekt (en bij wie de terrible 2 tot nu uitblijft)
De geboorte van mijn zoontje Alexander (formerly known as ‘de kevin’) en mijn trouw met de vent van mijn leven een paar maand daarna.
Op 3 maanden tijd iemand van wie we erg hielden zien aftakelen en sterven, 3 weken daarna nieuw leven verwelkomen.
Terug aan het werk gaan was een hoogtepunt dit jaar, het doet altijd deugd als mensen in u geloven en een kans willen geven.
twee ellendige miskramen, maar intussen 29 zwanger hoezee! En onze peuter zien opgroeien tot een geweldig lief, grappig en nieuwsgierig ventje – héérlijk!
De goeie momenten: 3 supervakanties met onze dochter van nu een jaar, haar kapriolen in het zwembad, de zeldzameochtenden dat ze ons liet uitslapen en ik me tegen mijn man kon vleien (eventjes terug in de tijd), ons droomhuis vinden qua locatie, de talloze pasgeboren baby’s die bij onze vrienden en familie dit jaar extra bijzonder maakten, de nieuwe job, etc.
Spijtig genoeg ook deze dingen: bij dat droomhuis ontdekken dat we er pas vanaf 1 april in mogen (no joke), het onnoemelijke verdriet toen het 9-jarig zoontje van onze vrienden stierf dit voorjaar en dit pas een paar maanden nadat mijn schoonbroer en -zus hun pleegzoontje moesten afstaan.
En hopelijk vergeet ik heel snel die momenten vol twijfels of ik het wel goed doe als moeder. Dito voor het gevoel dat ik pompaf ben door die gezin-werkcombinatie. Hopelijk vinden we met z’n allen in 2014 ein-de-lijk die balans en rust met ons gezin! X