Soms, een enkele keer
Soms, een enkele keer,
met heel veel moeite en voornamelijk toevallig
lukt het iemand
om met beide armen zijn verdriet te omvatten.
Hij tilt het op.
Laat de deur niet op slot zijn, nu…
Hij duwt hem open met zijn knie
en loopt met grote breedsporige passen naar buiten.
Kijk uit! roept hij
want het verdriet is zo groot dat hij er niet overheen kan kijken
en doorzichtig is het nooit.
Ver weg, in een sloot of op een drassige plek
onder populieren
of achter een scheve schutting tussen oude autobanden,
speelgoed, resten van een vuur,
gooit hij het neer
en fluitend loopt hij terug naar huis.
– Toon Tellegen
zalig gedicht.
Toon Tellegen is zo goed. Samen met Joke. Van Leeuwen. X
zo mooi!!!
ja
Niks beter dan Toon Tellegen op gedichtendag, of eender welke andere dag for that matter. Errug sympathieke man ook, vorig jaar ontmoet op een literair concert. Ik zou ‘m zo willen adopteren als mijn nieuwe grootvader!
Héél mooi!
wauw
Mijn allerallerallerste lievelingsgedicht. Ik blogde het vorig jaar met gedichtendag. Van mijn held, Toon Tellegen. <3
Een prachtig, rakend gedicht.