lilith en de dingen waarover haar zoon vreselijk kwaad kan zijn

dexter is boos
  • hij wil een yoghurtje. Zijn moeder geeft hem dat yoghurtje, maar hij wil het niet. Tot zijn moeder dat yoghurtje weer wegneemt, en hij het erg hard weer wel wil. Voor een volle halve seconde.
  • hij mag niet met wasco’s op de iPad van zijn vader tekenen.
  • hij is het autootje kwijt dat hij zelf ergens heeft verstopt.
  • hij moet zijn jasje aandoen.
  • hij wil niet tekenen op dat papier en ook niet op dat papier maar op ander papier. Maar ook dat niet.
  • hij mag niet voor eeuwig en altijd naar een tekenfilmpje blijven kijken.
  • het licht is aan. Hij wil dat het uit is.
  • het licht is uit. Hij wil dat het aan is.
  • hij heeft zijn fopspeen zo ver weggegooid dat hij er niet meer bij kan.
  • zomaar.

Vanaf wanneer beginnen die eerste vakantiekampjes anger management precies?

Reacties

  1. Isolde

    Je vergeet nog: hij wil spelen met Pauline, hij wil niet spelen met Pauline maar toch wel spelen ;-) Toch blijf ik het een fantastisch mannetje vinden (hartje)

  2. Heel herkenbaar, om zot van te worden! Op dat moment wilde ik echt geen tweede kind, gelukkig is die fase hier grotendeels voorbij. (En kan ze binnen een paar jaar opnieuw beginnen, aiai…)

  3. Meg

    Hij is stilaan twee, niet? “Terrible two”, een loutering, ’t is hier al een tijdje geleden, maar ik word nog gek bij de gedachte. Ook dat gaat over en in vergelijking is de puberteit dan een vreselijk leuke periode. Echt waar!!

  4. Maja

    Reasons my son is crying, stuur het maar op!
    Nog altijd spijt van dat ik geen foto heb genomen van die ene crisis: omdat ik Oslo in een atlas wou laten zien in plaats van op Google maps, streetview.

  5. Nadine

    Ik denk er nog met weemoed aan terug. Valt al bij al mee in vergelijking met pubercrisissen…. Al is dit wellicht een magere troost. Zou nog even willen terugflitsen naar die fase, echt !

  6. Eva

    Oooh, dat is dus overal zo. We vroegen het ons vandaag nog af, is dat nu alleen bij die van ons? Gisteren 1,5 jaar geworden.

    Ze wil de deur dicht. Maar dan open. En dan dicht. Maar ze wilde wél buiten zijn. Maar ze wil geen jas aandoen. Of toch. Of nee toch maar niet. Of jawel, maar die van mama. En als die dan te groot blijkt, dan toch weer niet. En ze wilde echt wel binnen spelen. Of nee, buiten maar dan met al het speelgoed van binnen. Ja echt AL het speelgoed van binnen. En als alles buiten is, moet alles echt wel binnen zijn.

    Ze wil niet eten of toch wel, maar dan uit het bord van mama. EN nee, niet met de lepel van haar, maar met de vork van mama. En als mama dan zelf een hap wil doen, dan mag dat niet, want ZIJ moet eten. Met de vork uit het bord van mama. En nee mama mag niet uit HAAR bord eten.

    Ze wil niet onder de douche. Of toch? Jaja toch wel! Ze wil alle potjes vasthouden en als ze er vijf vast heeft en het zesde valt, dan moeten ze allemaal weggegooid worden. En dan heel verdrietig en boos zijn omdat ze er nu geen één vast heeft. En dan een klein tantrum omdat de douche stopt.

    Dat was zo ongeveer tussen 17.30 en 20.00 mijn avond, na een hele dag hard werken.
    EN om 20.30 kwam er een geweldige taapwel mama, jou van jou.
    Alles weer goed.

  7. Annick

    Onze zoon heeft het vlak voor zijn tweede verjaardag gepresteerd om veertig minuten te krijsen, op zijn hand te bijten (tandafdrukken stonden er in) en aan zijn haar te trekken omdat hij WEL wilde eten, maar NIET in zijn stoel wilde zitten…’t Wordt kalmer naarmate ze ouder worden, maar soms heeft hij opflakkeringen. Gezellige momenten!

  8. Herkenbaar tot en met, hihihi. Vorige week op de markt was onze kleine Viking een soort toeristische attractie geworden voor alle bejaarden, omdat hij midden op de looproute had beslist dat hij boos was en geen stap verder meer verzette. Een krachtmeting van formaat, omdat hij noch wij wilden toegeven. Ik had me bij een kraampje 20 m. verderop verschanst, maar al die bejaarde dametjes en heertjes keken met grote ogen naar dat peutertje dat daar zo ‘moederziel alleen’ boos zat te wezen. Ik had hem bijna zo ver dat hij weer naar ons toe kwam, totdat hij plotseling door een wildvreemde meneer werd opgepakt, omdat hij dacht dat mijn zoontje zijn moeder kwijt was. Schrikken voor mij, een wildvreemde met mijn kind! Eind goed al goed, vijf minuten later speelden we treintje met de snoeren van de marktkramen. Crisis bezworen ;-)

  9. Mijn zoontje heeft daar ook last van en de jongste dochter had dat ook heel hard.
    Die wil een koek, verpakking l open en de koekjes moeten er exact 2 cm uitsteken want bij 3 wordt hij kwaad en bij minder denkt hij dat we met zijne kop aan’t lachen zijn.

  10. Tina

    Geweldig grappig! Ik ben 2 en ik zeg NEE !
    Ik sluit me aan bij de comment van Nadine en word bijna nostalgisch als ik terugdenk aan de peuterpubertijd met een dametje dat plat op de grond ging liggen midden in een druk shoppingcenter.
    Had ik toen dit maar geweten: http://www.youtube.com/watch?v=n6XZ-0ns2yA

  11. marlies

    hier ook eentje van nu net 3j geworden en net als je het begint onder de knie te krijgen hoe met deze onvoorspelbare buien om te gaan, komt er weer een andere soort aan :o) het leven met kinders is toch nooit saai hè

  12. Veerle

    Ik vond die driftbuien het ergst toen mijn zoon 21 maanden was. Ik wist toen soms echt niet waar ik het had. Soms was het ook gewoon niet duidelijk waarom hij kwaad was, en het feit dat hij geen vlotte babbelaar wasd (is), helpt daar uiteraard niet bij. Meestal was het wel duidelijk: hij mocht niet alleen naar beneden op de trap, hij mocht niet aan het raam likken, hij moest zijn schoenen aandoen, zulke dingen.

    Nu gaat het beter. Hij heeft nog wel boze buien, maar ze duren minder lang en ze zijn afgenomen in frequentie. Als hij een boze bui heeft, negeer ik hem vijf minuten en wijs hem dan kordaat op het feit dat hij flink moet zijn. Als dat niet helpt, zet ik hem even op de strafplaats. Tegen dan is hij meestal bijgedraaid.

    Ik vond het wel enorm vermoeiend, die buien. Ik heb toen vaak gedacht: ‘als ik nu een tweeling had, allebei van dat kaliber, dan zette ik het op een lopen.’

  13. Jamaisneutral

    Mijn bijna-vierjarige was vanmorgen heel boos omdat hij een nieuwe lepel wou, want de lepel die hij had was te warm en hij wou een koude lepel en hij wou meer melk, en hij was niet akkoord dat hij eerst zijn bord moest leegeten voor hij extra kreeg.
    En daarom was hij NIET MIJN VRIEND en NIEMAND zijn vriend meer, ALLEEN MOETIE ZIJN VRIEND en was hij BOOS OP MIJ en ging hij nog een keer op de tafel slaan!!

  14. Gniffel…
    Ik zou er nog bij zetten “Hij huilt, maar weet niet meer waarom”

    Hier zijn we stilaan in een ander stadium. Dan gillen ze omdat iets niet lukt. Roepen ze nog harder, en kijken me aan. Mijn standaardantwoord is dan: nog harder gillen, 2 keer stampen met je rechtervoet, rond je as draaien en 3 keer stampen met je linkervoet, dan lukt het zeker!

  15. Mijn zoon heeft dat gehad van zijn 1,5 jaar tot nu (2,5 jaar). En eigenlijk nog altijd, maar sterk verminderd. Peuterpuberteit, my ass, het enige dat werkt en langdurig effect heeft is: consequent zijn. (maar consequent is saai hahaha)

  16. maud

    @ veerle hierboven, ik had een tweeling, allebei van dat kaliber… oh, de glorieuze momenten dat ik onder elke arm een krijsend speenvarkentje meesleurde ;-)
    binnen 2 weken worden ze 4. bij de dochter is het over, bij de zoon… tja.
    maar ik voel me altijd heel goed als ik zie dat het overal van ’t zelfde is.

  17. Marjolein

    superherkenbaar. massa’s geduld heb je nodig. en soms een beetje lachen met je eigen zoon, dat mag ook wel, vind ik. maar dan stiekem, of samen met hem. als hij weer in de ‘Nee!’ -fase vastzit, zing ik van ‘schipper mag ik overvaren? Ja of …’ en krijg ik direct antwoord en beginnen we er na felle overdrijving alletwee mee te lachen. En dan mag die schipper toch eens overvaren en is de ‘Nee!’ er uit… voor een kwartiertje :) top.

  18. Vicky

    soms gaat ‘ik ben twee en ik zeg nee’ naadloos over in ‘ik ben drie en ik wil nie’ … het is de leeftijd, het hoort erbij… zorg dat ze weten dat je hen begrijpt … “jij bent wel heel erg boos he nu” (klinkt onnozel, maar werkt zo goed!) en laat ze uitrazen, niet proberen van het op te lossen, dat lukt toch niet want ze zijn (meestal) niet voor rede vatbaar

    (zoek eens naar ‘luisteren naar kinderen’ van Thomas Gordon… het klinkt soms vreemd en het werkt niet in alle situaties, maar het is zoooooo verhelderend!)

    (en die ene iemand die er hier adhd bij betrekt … komaan zeg!!)

  19. En dan soms keihard proberen om niet in schateren uit te barsten als hij een boze pruillip trekt… ;-D

    @Anomama: hilarisch, keigoede oplossing, hahaha!

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>