Tyne Cot Cemetery in Passendale.
Toen ik in Gent studeerde was ik samen met een kerel uit Genk de enige van mijn klas die nog niet in het In Flanders Fields Museum was geweest. Niet omdat ik per se iets tegen de herdenking van oorlog of museums heb, en als het museum in Brussel had gelegen was ik er waarschijnlijk al lang geweest, maar ge kent dat, met uw eigen streek. Als het onder uw neus ligt is het plots minder interessant.
Natuurlijk wist ik ook lang voor dit herdenkingsjaar al hoe mooi deze streek is, anders was ik wel zo zot niet geweest om in deze uithoek te blijven wonen, maar nu ook de rest van de wereld en Peter Jackson dat beseft merk ik ook bij mezelf een hernieuwde interesse voor wat hier is gebeurd en waaraan je dat nog allemaal kunt zien. Stefan Hertmans zijn indrukwekkende boek heeft wat dat betreft ook wel een en ander in gang gestoken. En het feit dat ik de dingen die ik al wel ooit eens bezocht nu nog eens door de ogen van mijn zoon kan bekijken, dat ook.
Vanavond stopten we onderweg naar huis nog eens aan het ongelooflijk indrukwekkende Tyne Cot Cemetery, en maat, zo schoon en triest tegelijk. En zeggen dat er jaren waren dat ik niet eens meer lette op al die begraafplaatsen. Hebt gij dat ook met uw streek?
Sedert dat ik in Brugge woon en nog meer sedert dat ik mama ben is mijn interesse in “jouw”, ooit ook mijn, stad gegroeid.
Wanneer je ergens woont, dan besef je inderdaad niet altijd hoe mooi het daar is.
Ik kan dus enorm genieten van een simpele wandeling in Ieper, naar de markt gaan, de Menepoort, de Vesten, …
Gelukkig heeft dat mij ook doen beseffen om met elke teug te genieten van de mooie stad waar ik nu in woon.
Jep! Ik woon in Antwerpen en moet tot mijn grote schande toegeven dat ik zelfs nog nooit in de kathedraal ben geweest ……. . En de musea die ik hier ooit bezocht, dat was allemaal in de lagereschooltijd. Op een ander lopen wij nochtans alle musea af en in jouw streek hebben wij al héél veel kerkhoven, musea en anderssoortige bezienswaardigheden gedaan.
De remedie: vaak buitenlandse vrienden uitnodigen. Heel leuk om je eigen stad door hun ogen te bekijken.
Zekers! Ik heb dat ook vaak met mijn eigen woonplaats: Tongeren. Het is pas enkele maanden geleden geweest dat wij voor de 1e keer naar het Gallo-Romeins museum zijn geweest (dat het jaar voordien prijs gewonnen had van Best European Museum ofzo). En dan loop je verder door de stad: eigenlijk wel cool, zo’n standbeeld van Ambiorix. En dat kijkt dan nog uit naar best wel indrukwekkende basiliek. En daarlangs: zo’n glazen vloerplaat waar je over kan lopen en je restanten van opgravingen ziet. En een begijnhof. En Romeinse omwalling langsheen de stad. En dit en dat …. Dus: allen daarheen! Nu! Of gewoon toerist uithangen in eigen stad: even leuk! :)
Ik woon in hartje Vlaamse Ardennen en dus Ronde-van-Vlaanderen land.
I kid you not, maar ik vraag mij wekelijks af waarom ik geen fietsenwinkel begin, want dat moet toch wel big business zijn, gezien de wekelijkse stoet aan wielertoeristen die ik hier zie passeren. Mijn eigen fiets hangt al jaren stof te vangen :-( want een berg naar beneden rijden betekent ook hem weer naar boven moeten rijden ;-)
ja idd, ik woon mss net buiten Ieper maar ook hier liggen er op enkele meter afstand oorlogsslachtoffers, ik zie wekelijks een obus verschijnen in één van de electriciteitspaalgaten en ik sta dagelijks oog in oog met the last post en de drukte die het met zich meebrengt. Het begint mij meer en meer te interesseren daar waar het vroeger gewoon Ieper was.
Tyne Cot, echt zo indrukwekkend!
En ja, hier ook. Ik woon op een boogscheut van het Fort van Breendonk, maar ik ben er pas 2 jaar geleden voor het eerst geweest. Terwijl ik in Normandië alle plekken die iet of wat met WOII te maken hebben, gezien heb… Go figure.
Als ingeweken Leuvenaar heb ik al enkele gegidste stadswandelingen mee gedaan: heel boeiend om je stad op een andere manier te bekijken!
Enkele jaren geleden heeft mijn vriend me ook een city-trip Antwerpen cadeau gedaan, mijn geboortestad. Ook veel nieuwe plekjes en weetjes ontdekt!
Zeker de moeite dus!
Zeker herkenbaar. En niet alleen de eigen stad, maar gans België. Zo weinig dat ik eigenlijk van mijn eigen land ken!
Tyne Cot (of “t’innekot” zoals mijn grootouders zeggen) was een verplicht nummertje met school. Meer dan eens zelfs. Sindsdien jammer genoeg niet meer geweest…