Schrijf een boek. Neem daar een maand of drie voor. Smijt u volledig, want hoe vaak in uw leven gaat ge dat doen? Blijf ondertussen ook nog columns en stukjes schrijven voor andere mensen, want ge zijt een freelancer, er moet brood op tafel. Hou een erg strak schrijfschema aan. Zie dat van de ene dag op de andere volledig door elkaar geschud worden doordat uw kind door omstandigheden plots maar twee dagen per week naar de crèche kan. Vang hem op op de dagen dat er geen opvang is van lieve mensen die in de bres springen, en probeer het aantal tekens dat ge elke dag moet schrijven in zijn middagdut van twee uur te proppen. Probeer niet te huilen als hij geen middagdut wil doen en ge niks gedaan krijgt. Ja, ge zit hopeloos achter op schema, maar ge kunt het. Ge hebt dat al dikwijls genoeg bewezen in het verleden.
Schrijf en smijt u. Probeer u niet te schuldig te voelen over het feit dat ge minder tijd hebt om te bloggen terwijl ge ongelooflijk geïnspireerd raakt door uw eigen boek. Die tijd komt wel weer, en snel. Plan de enige twee weken verlof die ge met uw gezin hebt knal op het moment dat uw manuscript binnen moet, en zit twee weken lang te corrigeren, tussen de uitstapjes met het gezin door. Begin na die twee weken semi-verlof direct weer te werken, want ge zijt een freelancer en ge hebt drie maanden veel minder verdiend. Ge hadt al bezig moeten zijn.
Maak uzelf wijs dat het nu het moment is voor alle leuke blogideeën die ge on hold moest zetten door het boek, en voor dat ene rubriekske dat supertof lijkt. Ook voor die cursus die ge wilde volgen, en al die boeken die ge nog wilde lezen maar waar geen tijd voor was omdat ge zelf moest schrijven. Ga twee keer per week zwemmen. Blijf verder werken aan de issues rond uw rug en uw kind. Probeer elke avond vers en veggie te koken. Doe dat allemaal na een loodzwaar jaar waarin ge al een en ander voor uw voeten gesmeten kreeg. Zie het langzaam herfst worden. Stort van de ene dag op de andere een beetje in van vermoeidheid.
Om maar te zeggen: het zat eraan te komen, dat ik moe zou worden. En ik wil zeker niet klagen, ik heb het allemaal ongelooflijk graag gedaan. Dat is bij mij zo vaak het probleem: ik kan niet niks doen, omdat ik zo veel dingen veel liever doe dan niks doen. Ik ga wel even op de rem staan, en al mijn blogideeën doorschuiven naar een paar maanden verder. Niet dat ik hier volledig ga stoppen, maar something’s got to give, en ik denk dat het het tempo zal zijn waaraan hier nieuwe dingen zullen verschijnen. Eens zien wat dat geeft.
Heel erg bedankt voor alle tips, ik doe er binnenkort iets mee.
Eerst efkes keihard chillen in mijn zetel.
’t Is misschien nu wel het juiste moment om u te laten ontvoeren ;-)
Goed gezegd, goed gedaan. Wij gaan u niet minder graag zien als we minder blogjes zien. En ondertussen zijn er al een hoop die een wilde poging doen om de blogfakkel hier en daar door te geven ;-)
Thanks to you, woman!
Niets anders dan begrip daarvoor. Moest het helpen: mensen zoals ik zijn dankbaar voor je boek. Dat je er die tijd instak en het gemaakt hebt tot wat het is. Twijfel niet, ge zijt een Topwijf.
Helpt het als ik zeg dat je boek super is geworden? Nee. Tijd om op adem te komen is ook echt belangrijk dus neem die. En gave foto!
Rust. Geniet. Laat je nu onderdompelen door al die fantastische reacties op je harde werk van die afgelopen 4 maanden!
Rust. Pak een glas wijn. Wens jezelf een dikke proficiat omdat je heel veel aan andere mensen hebt gegeven (tsjonge, dat Blogboek is zo inspirerend). En laat nu mensen vooral aan u geven. Veel plezier in uw zetel!
Dank je wel voor het blogboek, je blogs/instagrams/… .
Geniet ervan. ’t Is welverdiend. We zullen met z’n allen na uw rustpauze nog steeds aan uw lippen hangen. ;)
Wij wachten wel. Doe maar op’t gemak.
Dit is de mooiste foto die ik ooit van je gezien heb. Ik vind ze prachtig. De foto drukt alles wat jij eronder schrijft uit. Je kan het er zo op zien. Ik zit met tranen in mijn ogen, zo mooi vind ik de foto, zo expressief.
Ik hoop da je stap voor stap weer tijd krijgt. Ik weet hoe je je voelt (je kan mij een wetenschappelijke freelancer noemen die ook haar eigen geld bij elkaar moet zien te rapen, met 2 kinderen).
Dat je groot gelijk hebt. Tijd om even wat aan jezelf te denken, me dunkt. Geniet ervan!
Doe rustig aan en schaf u een wekelijkse pyjama dag aan. Dat is gij en uw gezin een hele dag in pyjama en rondhangen in huis zónder iets te doen. Dat is mijn supertip voor u en de rest van overhaast Vlaanderen. Ge mist echt niets hoor, in de winter, op een zondag. Nee ge wint er rust en blije kinderen mee. Zo een hele dag met ons mama en papa seg. En wij doen dat al tien jaar. Dus al.acht jaar voor we een kind hadden.
Wij gaat niet lopen. Take your nap. When you’ll be ready, we’ll still be there. Just wake us :-)
En er dan niet nog eens een blogje over schrijven, over die tips en wat je ermee doet. Gewoon doen. En af en toe hier eens passeren. Of niet.
Als je terug bent, verspreidt het nieuws zich wel ;)
Hop weg, je zetel in!!
Rust ze! Wij lopen niet weg.
Zoooo herkenbaar ! :)
En dan zegt je lijf “hé, meid, nu is het even genoeg”.
Luisteren doe je dan.
Ook omdat het moet :).
Geniet van de rust. Die kan zo’n deugd doen.
Tot later !
Rusten, niksen, rondhangen, liggen, leegmaken. We wachten wel!
Ik word alleen al moe van het te lezen. Neem je tijd. Je lezers wachten wel.
Oh Kelly, ik ben zo blij dit te lezen. Allez, het is niet tof dat je je zo voelt, maar nu weet ik ook weer dat je ook ‘maar’ een mens bent. Ik ben dan wel niet iemand die zich snel spiegelt aan andere mensen, maar toch, soms denk ik wel eens dat ik zwak ben, als ik mezelf vergelijk met vrouwen die een man, een kind, een drukke job, een sociaal leven en gans de reutemeteut hebben. Gelukkig is dat maar soms en gelukkig zijn er ook berichten als dit. Vind de rust, laat je soigneren en inderdaad, we wachten wel.
We kunnen efkes verder met uw boek, haal de druk maar gauw van de ketel!
Mooi en eerlijk. Dankjewel om te zeggen dat jij, als mens, niet alles kan. En dat wij dat ook niet moeten (willen). Mercie om die voorbeeldrol op te nemen. En nu maar even (leren) genieten van al dat moois dat er naast werk ook is. We gaan je niet minder graag zien/lezen.
Goed gezegd. Neem je tijd! Erg belangrijk, de rest komt wel (weer)…
En bedankt voor je eerlijkheid, nu en al die tijd op je blog. Enne, we lopen niet weg hoor!
Zeer wijs!
Ik denk dat je eerlijkheid (en niet kwantiteit) je grootste kwaliteit is op je blog. Dus ik denk dat het beter past bij jouw blog, misschien ook bij jou, maar zeker bij wat jouw lezers graag lezen, om dit nu te schrijven en dan wat kalmkes aan te gaan doen, dan te doen alsof alles gaat en off line in elkaar te zakken.
Goed dat je een knoop doorhakt. Hopelijk volgen er nog. En komt er een rustige, fijne winter waarin je tijd hebt om lekker op de bank te hangen, kopjes thee te drinken, te genieten van je zoontje en een keer pizza te bestellen. :)
(En tegelijk denk ik; voor ons, buitenstaanders, ziet het er zo simpel uit: je doet het gewoon even kalm aan, klaar. Dat merk ik bij mijn blog ook. Mensen geven tips die me zeker helpen en keilogisch zijn, maar als je er zelf helemaal middenin zit, is het toch altijd complexer om keuzes te maken en knopen door te hakken. Zeker als je moe of zelfs uitgeput bent, daar word je emotioneel van en dat tast je denkkracht aan. Dus laat ons ook maar wat praten ;) ).
Klinkt herkenbaar, al was de combinatie bij mij blijf fulltime werken (en pendelen), doe een zotte verbouwing op drie maand en een verhuis en dan nog drie maand verder verbouwen en gooi er nog wat belangrijke vragen over uw werk en de combinatie met uw gezin bovenop. Ik voer nu elke dag strijd tussen het ‘ik ben moe, laat me gerust’ ‘ ik heb eindelijk tijd om terug wat toffe dingen te doen, dus moet dat maar’ ‘aaah wanneer is dat huis nu klaar’ en ‘Wie ben ik nu en waar wil ik naartoe’. In mijn hoofd dodelijk vermoeiend, maar gelukkig weet ik wat voor mij helpt: wandelen en fietsen- dan wordt het rustig in mijn hoofd. Daarna gaat altijd alles beter, en besef ik meestal dat er inderdaad helemaal niet zoveel moet, maar dat het een beetje de aard van het beestje is. Dus doe wat voor jou goed is, de rest wacht wel.
der loopt ier niemand weg….doe maar chillekes
Relax! ;)
alle begrip zoals hierboven al meermaals zo mooi uitgedrukt werd.
onthaasten klinkt zo cliché maar is o zo nodig in deze vluchtige tijden waar bijna iedereen om ons heen zichtbaar of onzichtbaar met alle verwachtingen en rolinhouden worstelt.
begin met iets kleins en geniet ervan. voel je niet schuldig als je eens iets weigert, maar ervaar waarvoor je dan bewust wél kiest net dat ietsje meer als zinvol!
en idd: zet die tv en internet eens een avond uit, ineens een zee van tijd erbij.
wij lopen niet weg, no worries.
je schreef net een boek voor ons, we zijn nog wel even zoet zonder dagelijkse postjes hoor!
Euh.. “Ge hadt al bezig moeten zijn.” Had met DT? Ga maar lekker slapen, je hebt het blijkbaar nodig :-)
http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/343/gij_had_hadt/ ;-)
Denk da ge da goe verdient hebt, platte rust, je trouwe volgers leven mee met je :-) mvg Tim
rustig aan doen, Lilith! Je blog loopt niet weg en je lezers lopen ook niet weg!
@Youri: gniffel…:)
Ik zag je boek staan in de winkel en heb ‘m meteen gekocht. Ik denk dat ik ongeveer ergens halverwege zit nu? Hij leest als een trein. Zo ook op je blog terechtgekomen, deze blogpost lezen en een comment typen.
Tot binnenkort…
Héél herkenbaar, bv. wat de gezinsvakantie betreft. Twee jaar geleden deed ik na een nachtelijke rit richting Gardameer tijdens de ochtendspits ter hoogte van Milaan een telefonisch interview over reuma (ik zat in de passagierszetel, welteverstaan). De dag nadien schreef ik in een bloedhete tent het artikel uit op een laptop die tegen mijn bezwete benen plakte. Ondertussen suisden mijn medevakantiegangers van de glijbaan in het zwembad. Ook de dagen nadien zat ik geregeld op de computer te tokkelen. Business before pleasure, maar ooit moet je het bekopen. Beter nu op adem komen en dan met frisse moed er weer tegenaan!
By the way, ik ben je boek aan het lezen, heel inspirerend!
Verzorg je, laat je verzorgen. Wees vooral lief voor jezelf. Rust goed, neem je tijd en volg je gut feeling. Knuffels!