Sorry dat ik stoor. Sorry omdat ik niks zinnigs te vertellen heb over de staatshervorming. Sorry dat ik er niet in slaag om eruit te zien als een Parisienne die onderweg is naar een les bikram yoga. Sorry dat ik niks weet over de politieke situatie in Zimbabwe. Sorry dat mijn huishoudelijk werk op niet veel trekt en ik soms roep tegen mijn kind. Sorry dat ik zo stil ben. Sorry dat ik zo luid ben. Sorry dat ik u om hulp moet vragen. Sorry dat ik zo enthousiast ben, dat is vast belachelijk. Sorry voor mijn ambetante vragen. Sorry voor het feit dat ik geen idee heb of dat nu een goed nummer is of niet. Sorry voor het ongemak.
Ik heb in mijn leven al vaker sorry gezegd dan goedemorgen.
Het is me zo ingelepeld door iemand die ook heel veel sorry heeft gezegd in haar leven. Niet te veel lawaai maken. Opletten dat je de mensen niet schoffeert. Niet denken dat je ergens beter in bent dan een ander. Onopvallend door het leven gaan. En heel vaak sorry zeggen als je denkt dat mensen toch dingen over je denken die niet zo koosjer zijn. Misschien hebben ze wel gelijk.
Ik heb me lang ambetant gevoeld over mijn eigen enthousiasme. Over een nieuwe Albert Heijn in de stad, of een nieuw boek van Jamie Oliver, of het feit dat ze weer Pumkin Spice Latte hebben bij de Starbucks. Ik heb heel lang gedacht dat ik me voor dat enthousiasme moest verontschuldigen, omdat het niet cool was. Dat ik niet luidop mocht zeggen dat ik geweldig kan genieten van een hele avond naar Knuffelrock luisteren. Hoe meer ik me van dat soort veronderstellingen losmaak, hoe blijer ik word. En hoe gekker ik het vind dat zoveel mensen rond mij nog steeds zo hard worstelen met cool en niet cool. Met goede smaak en slechte smaak. Met wat je mag uitspreken en wat niet, en in welke kringen. Dan denk ik: laat ons toch gewoon allemaal zeggen dat we graag naar Marco Borsato luisteren in de auto, jongens. Marco is de max. Power to Marco. En to Dave Grohl, die deze wijze woorden vol fucking sprak in een interview:
“I don’t believe in guilty pleasures. If you fucking like something, like it. That’s what’s wrong with our generation: that residual punk rock guilt, like, “You’re not supposed to like that. That’s not fucking cool.” Don’t fucking think it’s not cool to like Britney Spears’ “Toxic.” It is cool to like Britney Spears’ “Toxic”! Why the fuck not? Fuck you! That’s who I am, goddamn it! That whole guilty pleasure thing is full of fucking shit.”
Ouder worden is niet alles, maar het is veel. Ik voel het aan mijn bekken als ik opsta en mijn katers, maar gelukkig net zo goed aan hoe ik traag maar zeker minder sorry zeg om me te excuseren voor mezelf en de keuzes die ik maak.
Ja, ik heb vanmiddag uit vrije wil naar Billen Trillen van Trisha gekeken toen ik op de trein stond te wachten. ET ALORS?
Dit postte ik vanmiddag op mijn FB-pagina toen ik Billen Trillen deelde. Merk op hoe ik als trouwe Stubru-luisteraar me eigenlijk ook verontschuldig dat ik uit vrije wil dat gedrocht van een nummer heb beluisterd… :-) “Een vlaag van verstandsverbijstering waarin je “play” klikt. Geef toe, voor dit soort miserie is het delen op FB uitgevonden.
Enjoy. Voor zo lang je het kan uitstaan. Onder het motto: “Beter een oorwurm voor iedereen dan koppijn voor mij alleen” :P
Ik ben ook echt fan van die wijze woorden van Dave Grohl!
En billen trillen, je moet het gezien hebben! :-)
Wahaha, ik heb er vandaag ook naar gekeken. Ge kunt ervan zeggen wat ge wilt maar het is wel een oorwurm he :D
Volgens mij heb je die tekst van Dave al eens ergens gepost, niet? Ik zou niet weten waar ik het anders van kende. En hij heeft gelijk. sorry é.
Wel, mijn ogen zijn ooit geöpend tijdens een cursus assertiviteit (wat op zich al schaamtelijk is om hier openlijk te delen
Mijn moeder zaliger leerde me het tegenovergestelde. Doe wat je wil (qua kledij, smaak, muziek etc) en trek je niets aan van wat de rest denkt. Haar antwoord op mijn onzekerheden over iemands mening was dan ook steevast: “En? Je hebt daar toch geen land van?”.
Ze is in februari 10 jaar overleden en ik merk dat ik heel veel van haar uitspraken en levenswijsheden heb overgenomen. Ik betrap me er dan ook vaak op dat, als mensen twijfelen of ze iets zouden doen omdat ze teveel rekening met een anders mening houden, ik direct reageer met: “Heb je daar land van? Neen? Awel dan?” Go for it!”
Enjoy Marco dus. En alle andere guilty pleasures.
Mijn reactie was te snel afgesloten, bij deze het vervolg:
Zeg geen sorry als dat voor niks nodig is. Bijvoorbeeld “sorry maar dat kan echt niet” of de “sorry dat ik stoor” die jij hierboven aanhaalt. In mails lukt het mij vrij goed om dit toe te passen, gezien je dan een beetje tijd hebt om te reflecteren, maar in de gewone omgang blijft het een uitdaging: het zit er -net als bij jou- ingebakken!
Amen to that!
Er is mij al een miljoen keer gezegd dat ik te veel sorry zeg. Nu heb ik ook ondervonden dat naarmate je ietsje ouder (&wijzer) wordt dit alvast een beetje afzwakt maar toch hoe ongezond het soms wel niet kan zijn om je voor alles wat je graag doet te excuseren in de veronderstelling dat de anderen het toch niet goed of leuk zouden vinden. Laten we voorstaan die sorry vervangen door een schoon overtuigd glimlachske van geluk ;)
Vorig jaar in april leerde ik tennissen met een vriendin. Na de lessenreeks zijn we blijven tennissen. Bij bijna elke slechte bal die ik haar gaf, zei ik in het begin “sorry”. Hoe dwaas is dat niet? Ergerlijk zelfs voor m’n tennispartner. Wat ik besefte. Dus ging ik sorry zeggen omdat ik altijd sorry zei bij de slechte ballen… :-D het was gewoon sterker dan mezelf. Ik heb het ondertussen gelukkig wel wat afgeleerd.
Amen. Ik ben een grote fan van Clouseau en dat is zo “niet cool”. Don’t care! En Marco is natuurlijk ook een held in het maken van nummers om luidop mee te zingen. Ik luister eigenlijk alleen maar naar “niet-coole” muziek. But I love it!
En nu spurt ik naar Youtube om naar Toxic te luisteren. Sorry
BRUCE SPRINGSTEEN, YEAH!
Sorry toch wel voor mijn vorige post, in feite.
Ik herken dit volledig. Ik ben ook op zo een manier opgevoed dat ik me voor alles verontschuldigd. Ik zeg volgens mij wel 30 keer per dag sorry. Ik ben er me zelfs pas sinds kort bewust van dat ik dat doe. Mijn vriend werd er knettergek van en heeft er me dan eend op gewezen. Oopsie..
Ook veel te veel sorry’s hier. Maar die Grohl-quote is zo hard mijn favoriet. I live by it! So what, ik luister naar Taylor Swift én StuBru. En yup, ons Trisha kan er wat van… Blij dat ’t tegenwoordig wel ok is om niet helemaal ok te zijn :-)
Ik krijg spontaan zin om Celine Dion op te zetten :).
erg herkenbaar! Ik word veel rustige met ouder worden, en kan eerlijk zeggen dat ik me niet meer aantrek wat de rest van me vindt. Echt, ik ben wie ik ben, en als je dat niet aanstaat is dat vooral pech voor jou :D En intussen brul ik erg luid mee met ‘Rood’ van de marco, om daarna de fantastische plaat ‘Toxic’ van vriendin Britney op te zetten maar zeer erg uit te kijken naar het optreden van de Foo Fighters deze zomer!
Hartje voor je “personal” posts!
Dit is zo herkenbaar! Altijd maar sorry zeggen omdat, tjah waarom? Omdat je iets wilt doen waar je je goed bij voelt en dat om een of andere duistere reden niet mag of wat de mensen wel niet gaan denken? Ik kreeg jaren terug es een kerstkaart van een goede vriendin met de tekst ‘Beste wensen en hopelijk een jaar met niet al te veel sorry’s’. Heel confronterend. En toch duurde het jaren vooraleer ik het aantal keer sorry zeggen kon naar beneden halen. Sorry dat ik deze reactie plaats zou ik toen gedacht hebben. Want stel je nu eens voor dat deze reactie niet voldoet?
Herkenbaar! En goed gezegd :) Vind ik leuk (thumbs up).
Ik ben er op het werk mee gestopt en kom nu veel professioneler over. Ik realiseer me namelijk dat ik mijn best doe, en niet lui ben. In plaats van ‘sorry dat ik dat nog niet gedaan heb’, zeg ik nu ‘ik heb prioriteit gegeven aan dit of dat alvorens ik dat kan oppakken’. Veel beter :). (En het is ook waar.)
En ik heb me ook niet verontschuldigd omdat ik tijdens mijn vakantie bijna niets gedaan heb voor het werk. Het lag op het puntje van mijn tong, maar ik heb gewoon met de glimlach gezegd: ik had vakantie. :)
eentje om over na te denken… Ik dacht eerst bij mezelf dat ik dat al best (met de jaren) uit mijn leven gebannen heb, dat sorry zeggen. Tot ik de reacties las van anderen, en ik tot de conclusie kwam dat ik dat nog best vaak toepas, heel onbewust eigenlijk.
Ja, ik ben zaterdag naar Jan Smit geweest (zalig by the way, en een knappe gast in het echt), en daar zeg ik al heel lang geen sorry meer voor. Maar als ik volleybal (ik ben één van de zwakste speelsters) zeg ik inderdaad nog vaak sorry. En op het werk durft het er ook soms nog eens insluipen…
Heer-lijk :) Ik heb ook last van dat ‘syndroom’, zoals sorry zeggen als er iemand tegen me aan botst, wanneer dat duidelijk helemaal niet mijn schuld was… Volledig mee eens dus! Nu daar nog iets aan veranderen…
Sorry is een zo erg misbruikt woord.
Door te weigeren sorry te zeggen heb ik nu wel al meer dan twee jaar geen contact meer met mijn broer omdat ik zelf vond dat ik niets verkeerd gedaan of gezegd had kreeg ik die sorry niet over mijn lippen. Ik weet nu nog altijd niet of ik niet beter sorry gezegd had zonder het te menen dan geen sorry :-). Het zij zo nu.
Mijn dochter van vier heeft geleerd sorry te zeggen MAAR misbruikt het ook. Dan doet ze haar jongere broertje opzettelijk pijn en slaat hem en zegt dan : Sorry!!! Wanneer we haar dan toch berispen zegt ze: ‘Ik heb toch sorry gezegd!’ Hier is dus ook al werk aan de opvoeding.
Zelf heb ik dat helaas ook. Ik zeg wel sorry wanneer ik per ongeluk tegen iemand aan botst, maar in sommige gevallen is het zo belachelijk dat ik het nu ook probeer af te leren.
Ik moet toch geen sorry zeggen omdat ik af en toe Het Laatste Nieuws lees (vooral op zaterdag dus), maar toch verberg ik die krant alsof er een smet op is en dat niemand maar ziet dat ik die krant echt eens lees. Er zijn dingen die ik wil lezen in DIE krant.
Of dat wij een abonnement op Plopsaland hebben. Daar durf ik ook niet voor uit te komen. Ja. Sorry, maar we gingen meer dan dat ons dat abonnement zou kosten.
Of Sorry dat ik zaag (dat is één die ik vaak gebruik) of sorry dat ik in herhaling val…
Laten we dus proberen minder sorry te zeggen :-).
Helemaal mee eens! Ik doe al lang niet meer aan zogenaamde guilty pleasures, ik vind sommige dingen leuk, that’s it. In De Wereld Draait Door hebben ze ereen hele rubriek van gemaakt, enfin over ‘foute’ liedjes dan. Ze noemen dat Guilty Pleasures en de artiesten van nu (..) steken dat in een nieuw jasje. Minutenlang zitten ze uit te leggen (verontschuldigen!) waarom ze dat liedje van pak ‘m beet Anita Meijer tóch wel echt heel mooi vinden… (hallo, Anita Meijer, die is sowieso totally cool). Ik vind dat zo zonde. Het moet een soort eerbetoon voorstellen maar het lijkt meer een biecht: ‘Ja ik ben heus wel echt heel stoer en hip en happening want ik ben Een Artiest maar eigenlijk vind ik xxx wel erg leuk….vinden jullie dat erg,als coole Amsterdammers?’ :’) En dat geldt voor zoveel dingen, niet alleen muziek, ik vind dat zo jammer…
Ik zeg niet vaak sorry, ik ben beleefd opgevoed, doe wat ik moet doen, dus waarom zou ik. Het is wel iets dat ik met ouder worden afgeleerd heb. Enkel bij te laat komen doe ik dat wel, elementaire beleefdheid is dat.
Mijn ervaring is dat mensen die sorry zouden moeten zeggen dat vaak niet doen (gebrek aan manieren, opvoeding, …) en diegenen die het niet moeten doen zeggen wel sorry.
En muziek, ik luister naar hoe fouter hoe liever, zelfs naar Julio Iglesias :-) maar dat is dan wel om mijn Spaans te oefenen (die mens zingt nu eenmaal traag en verstaanbaar)
Superleuk geschreven en héél erg herkenbaar. Ik vind het bevrijdend om op een leeftijd gekomen te zijn waarop ik me geen fuck meer aantrek van wat mensen van me denken. Vroeger – als tiener – deed ik superveel moeite om cool te zijn, maar ja, ik vind Toxic van Britney Spears een supergoed nummer en ja: naast de Griet Op De Beecks van deze wereld lees ik ook graag chicklit.
fuck it! Ik brul volle bak mee met Mariah Carey als het All I want for Christmas is!
Ik werk bij een zender die bijna alleen uit muzikale sorry’s bestaat :). Maar wel een goeie tip, ik ga er ook op proberen te letten!
Wat mooi geschreven, hoe herkenbaar!
way to go! … als je denkt dat mensen dingen over je denken… ’t is moeilijk af te leren, die sorry’s, maar je niet meer excuseren voor jezelf is het beste voornemen dat je kan hebben voor 2015!
Word! Mijn ouders hebben het vaak tegen me gezegd: ‘met ouder worden, zal je wel gaan relativeren’… En ja, ’t is nog waar ook!
Bij deze: ik vind One Direction best cool en ik vond het Backstreet Boys concert op het strand van Oostende vorig jaar zalig! En diegenen die daar niet mee om kunnen: tja, so be it!