Beelden: Kaat Pype.
Vorige week was het exact een jaar geleden dat mijn eerste “Doodgewone Dingen” gepubliceerd werd in De Standaard Magazine. Voor wie de vaste afsluiter niet kent: ik vraag elke week aan een interessante Vlaming naar de ongelooflijk gewone, banale dingen die zijn of haar hart doen zingen. Een jaar al, dat wil zeggen dat ik er ondertussen tientallen heb gemaakt, en toch verveelt het eigenlijk niet. Elke keer weer krijg ik een lijst waar ik zelf vrolijk van word, of waardoor ik kleine zaken meer ga appreciëren, en als ik dan het uiteindelijke resultaat zie in print met een knipoogportret van de übergetalenteerde Kaat Pype erbij, dan denk ik soms: Kelly, ge hebt gij daar iets leutigs bedacht, destijds. En het wordt pas helemaal leuk als ik van toevallige voorbijgangers hoor dat het elk weekend de eerste rubriek is waar ze naar bladeren, omdat het hen net zo vrolijk maakt als het mij doet.
Om mijn lievelingsrubriek op gepaste wijze te fêteren heb ik een lijst gemaakt van mijn 15 favoriete doodgewone dingen van de laatste tijd, en hun eigenaars. Het is zo onvolledig als de beesten, dat zeg ik erbij, want er waren genoeg ongelooflijk leuke doodgewone dingen om een boekje mee te vullen. Omdat ik dacht dat ge wel een opstootje van positiviteit kon gebruiken op een maandag heb ik toch mijn best gedaan.
De vijftien doodgewone dingen die mijn hart het meeste deden zingen:
–Als mijn zoon tijdens het spelen van een van zijn computerspelletjes vraagt „Moet ik op OK of op KANKEL drukken?” En mijn man en ik in de keuken dubbel liggen van het lachen en ‘KANKEL!’ terugroepen. (Josie Daelemans van Charlie)
– Doen alsof ik mijn eigen assistent ben. Mensen verwachten vaak niet dat ik al eens zelf de telefoon opneem in mijn atelier, en dan vind ik het heerlijk om wat tijd te kopen en te zeggen dat Tim niet in gesprek kan komen, maar het zal bekijken en iets zal laten weten. (modeontwerper Tim Van Steenbergen)
–Een West-Vlaamse zegswijze horen die ik al lang vergeten was. Bijvoorbeeld: iemand die een luide scheet laat en zegt “Dju toch, en ’t was juste zo schone genezen”. (Zanger Wannes Cappelle)
– “De mooiste…” intikken als zoekterm op mijn iPad, en me laten inspireren. De mooiste Spaanse deuren, bijvoorbeeld, en me dan zitten vergapen aan supermooie Spaanse deuren. Die dan zelf willen maken. De mooiste gemetste waterputten is ook een goede. (zangeres Els Pynoo)
– Mijn Nesquikritueel. Dat gaat als volgt: Ik doe enkele grote lepels in een lang glas, en roer, maar niet goed genoeg, zodat er grote bolletjes Nesquikpoeder bovenaan het glas drijven. Die lepel ik dan eerst uit met een lange lepel, om daarna de slecht geroerde melk met weinig poeder op te drinken en dan aan het einde de bodem waar ook een laag chocoladepoeder aan is blijven kleven leeg te lepelen. (radiopresentatrice Kirsten Lemaire)
– Inwendig supporteren voor iemand die nog net de trein probeert te halen. Ik voel de adrenaline die zij tijdens het spurten moeten voelen en heb vaak zin om te applaudisseren als ze het hebben gehaald. (Tom Cole van woonblog en wolf en wolkje)
– Mijn oud papier, glas en vuilnisbakken die worden opgehaald. Misschien omdat ik vaak op plaatsen kom waar het systeem niet zo goed functioneert als bij ons. Het is een ongelooflijk privilege om ontdaan te worden van je ballast, en ik besef dat elke keer weer. (fotografe Lieve Blancquaert)
– Het Royal Boch-servies van mijn grootmoeder gebruiken. Gegrilde aubergines van Yotam Ottolenghi op een van haar schalen leggen, daar word ik blij van. Op het moment dat mijn lief een bord liet vallen besefte ik dat zo’n dingen onoverkomelijk zijn, en dus heb ik onlangs een hoop identieke verweerde borden in de Kringloopwinkel gekocht. Door origineel en kringloop met elkaar te mixen hoop ik mijn hoofd genoeg voor de gek te houden om de pijn van het breken te verzachten. (radiopresentatrice Linde Merckpoel)
– Balletjes in bliksoep. Als ik een hongertje heb dan kan zo’n tomatensoep uit blik zo smaken naar mijn kindertijd. Het verdelen van die balletjes, ik hou daar nog steeds van. Ik kan ook teleurgesteld zijn als er plots “vernieuwd recept” op die blikken staat. Nergens voor nodig! (tuinman Bartel Van Riet)
– Het geluid van brekend glas of porselein. Dat gebeurt wel eens in mijn restaurant, dat ene moment waarop alles plots stilstaat en iedereen zich afvraagt wat er gebeurd is en wat er precies is gebroken. (chef Michael Vrijmoed van Vrijmoed)
– Iets eten dat eigenlijk een paar dagen vervallen is. Yoghurt bijvoorbeeld. Als het niet rot smaakt of vanzelf beweegt, eet ik het op en voelt dat aan als een overwinning op het leven. Soms mail ik wel even een foto naar mijn mama om te vragen of zij het risico nog zou nemen. (schrijfster Nele Reymen)
– Een nieuwe pot Nutella openen. Eerst het krakje dat het deksel geeft, en dan met een mes een perfect rondje uit de dunne gouden sluiting proberen te snijden. Je mes net iets te diep steken zodat er choco aanhangt. (radiopresentatrice Heidi Lenaerts)
– Het blauw moment. Dat ene moment vlak voor zonsopgang of ondergang waarop er een diepblauwe gloed in de lucht hangt. Het is iets waar ik elke dag op let, en andere mensen graag op wijs omdat het zo mooi is. (beroepsantwerpenaar Tanguy Ottomer)
– Vlaamse woordjes leren aan buitenlandse contacten. Ik heb er mijn persoonlijke missie van gemaakt, en als onze Mexicaanse agent een mail afsluit met het woord “ciao-kes” dan is die voor mij helemaal geslaagd. (muzikant Jef Neve)
– Kruisende blikken die blijven hangen. Flirten zonder bijbedoelingen omdat je weet dat er niks van gaat komen, maar tegelijk toch even checken of je nog goed in de markt ligt. (Radiomaker Sam De Bruyn)
Nog meer Doodgewone Dingen? Bij wijze van opstart lanceerde ik een jaar geleden de vraag naar jullie Doodgewone Dingen, en dit was het resultaat: lilith deelt haar Doodgewone Dingen. Meedoen mag nog altijd, en drop dan eens een link in de reacties hieronder, dan komen we lezen!
Ik las die van Lieve dit weekend nog, en dacht ‘dzju, die kelly mag toch een fijn rubriekske maken, ik moet haar da ne keer zeggen’, et voila, you read my minds!
Kelly, gij maakt echt een tof rubriekske jong :-)!
Hier ook: zoveel liefde voor dat rubriekje. Een gedeelde eerste plek met Eva’s gedacht!
Die beschrijving van de pot choco… <3. Ik hou er ook van om als eerste mijn mes in die perfect egale bovenlaag te steken. :)
Eens goed lachen dankzij jouw artikel én een goedgevuld mandje op Kiabi om weer naar uit te kijken, ook dankzij een eerdere tip van jou… zo mogen er nog lunchpauzes op maandag zijn!
Merci daarvoor! :)
Bedankt, Kelly. Dit was net wat ik nodig had vandaag…
Inderdaad, fijne rubriek! Stilstaan bij de kleine dingen…
Soms zijn de doodgewone dingen in het leven ook echt het fijnst.
Ik had wat een baaldag, maar dit tovert een smile op mijn gezicht.
Leuke blogs lezen = 1 van mijn doodgewone dingen ♡
doodgewone dingen, daar bouw ik mijn leven een beetje rond, en ik ben daar content mee.
Hartje voor Kelly en de doodgewone dingen!
Een hele toffe rubriek die ik elke week ook lees. Die van Lieve vond ik trouwens heel goed. Dat van die vuilbakken is zo waar. Zelf ben ik ook altijd zo blij wanneer die mannen geweest zijn. Dat is zo een luxe.
En dat van op een regenachtige dag alleen thuis zijn en dan lekker eens niks doen. Lezen en series kijken. Héérlijk.
ooooh, geweldig!!! ik heb geen ‘gazet’, maar als ik er eens eentje koop, of bij de mama lees, of vind op de trein, is dat toch ook zo’n geluksmomentje, zeker als ik dan nog op mijn gemak kan zitten lezen… Maar ik kende de rubriek dus nog niet (dat was eigenlijk ’the point’ en vind het echt een superleuk idee! Ik ga misschien ook eens meedoen, of toch alvast beginnen nadenken :-)
Elke keer weer is die laatste pagina de kers op de taart bij mijn zondagse leessessie. Leuke rubriek waarbij ik elke keer een beetje jaloers ben dat jij die mensen mocht interviewen. Maar vooral heel blij dat je die interviews met ons deelt :)
Oh dat Nesquikritueel, zo herkenbaar! Tijd om dat nog eens te doen … makes me happy!
Toffe rubriek … :)
Heb het hele lijstje met een lach op het gezicht gelezen.
Er zit net zoveel in die kleine dingen. Maar mensen moeten het vaak willen zien.
Telkens ik de De Standaard koop, is ook dit de eerste pagina waar ik naartoe op zoek ga. Heerlijke rubriek met steeds de meest verrassende en eerlijke antwoorden!
Eerst mijn Evy Gruyaert-looples afwerken, tijdens het lopen al fantaseren over dat grote glas melk met overdreven veel Nesquik om zoveel mogelijk brokken bovenaan eruit te kunnen lepelen, zo herkenbaar en zo lekker, niet normaal ! En zoals in één van vorige reacties, gewoon eens ongestoord de gazet kunnen lezen, zalig ritueel dat eigenlijk niet veel voorstelt, maar dat me doet denken aan het nietsdoen op vakantie, de gazet lezen !
Ei Kelly, ge hebt gij daar iets leuks bedacht, destijds! Veel doodgewone dingen maken samen groot geluk. En omdat ik het zo’n leuk idee vind, doe ik gewoon nog eens mee. :-)
https://trijnewijn.wordpress.com/2016/01/26/doodgewone-dingen-2/
Hier ook het eerste dag ik lees in het weekend. Mijn hoofd kan dan nog niet het gewicht van De Standaard aan, dus is jouw rubriek een goede inleiding ! Het hart is meteen verlicht !
zo’n rubriek is inderdaad zalig…ook op blogs waar mensen lijstjes maken van simpele dingen die hen vrolijk maakt. Dat werkt aanstekelijk.
ook jouw selectie hier is grandioos, ‘k zit met grote smile
Ik kende het niet, ik lees dan ook DS niet. Maar ik vind het een schitterend idee! Hier ga ik ook eens mee aan de slag.
Ik kreeg gelijk een supergoed gevoel bij die kruisende blikken … Héérlijke portie feelgood zo vlak voor het slapengaan.
Ook een van mijn favorietjes, al van de eerste editie! Naast pretfonkels en een brede lach, kreeg ik vooral veel zin om mee te doen. Misschien tijd voor een update :) https://rienderien12.wordpress.com/2015/01/22/dingen-die-mijn-hart-doen-zingen/
Wat een heerlijke rubriek! Een tijd geleden schreef ik ook al over mijn contentementjes, en een aanvulling staat voor volgende week op de blogagenda! Trouwens, over dat inwendig supporteren voor mensen die hun trein net halen/missen: zullen we dat vanaf nu met z’n allen luidkeels doen ipv inwendig? Ik zou dat zo zot vinden om ne keer te doen, of zelf een applausje te krijgen als ik het gehaald heb :-) Willen we dat dus afspreken?
O ja, en sinds gisteren loopt er op mijn blogje een give-awayke met een klein baby-kadootje, misschien iets voor jullie dochter binnenkort? ;-)
Ik deed vorig jaar ook mee en sindsdien verschenen er al vier doodgewone lijstjes: http://lepetitrequin.com/?s=doodgewone+dingen
En telkens opnieuw word ik blij van de opsommingen die ik kan maken, dus heel erg bedankt daarvoor!
En dat inwendig supporteren voor mensen die hun trein moeten halen is zo herkenbaar! Net zoals mensen helpen om hun trein te halen door de deur open te houden en dan hun dankbaarheid ook een puntje waard is :-)
Ik heb mij ook aan een poging gewaagd (beter laat dan nooit), zoals je kan zien op https://samajatalk.wordpress.com/2016/02/19/mijn-doodgewone-dingen/
Overigens blijf ik het een heel mooi idee vinden, we mogen allemaal wel eens wat vaker stilstaan bij de vele kleine dingen des levens die ons gelukkig maken.
Wij hebben een abonnement op een andere krant, maar ik laat mijn papa de Standaard Magazines voor me bijhouden speciaal voor die rubriek :-)
Een jaar na datum ga ik ook eens meedoen haha!
https://bostonbaby.org/2017/05/24/doodgewone-dingen/
Zo schoon! Wist je dat ik ze af en toe begin te herlezen? Schoon!