foto: Chris Van Houts
Gisteren heb ik me nog eens ondergedompeld in de gedichten die ik verslond toen ik in Gent studeerde. De Gedichten, heette de bundel die ik met kerst had gevraagd aan mijn mama, en ze waren allemaal van Herman De Coninck en alleen al het herlezen van enkele van zijn mooiste katapulteerde me helemaal terug naar een periode die ik al lang niet meer heb bezocht in mijn hoofd, om verschillende redenen die maar goed zijn ook. Wazenaarstraat Ledeberg, revisited.
Ik ben eeuwige fan, besefte ik gisteren nog maar eens.
Ik ben nochtans niet zo’n gedichtenmens, maar iemand die zot mooie en toch toegankelijke zinnen schrijft als
“Ze zijn er bijna niet
zoals heel slanke vrouwen
na heel licht verdriet’ (uit ‘Flamingo’s’)
of
‘Luxe is het verschil tussen
in een auto rijden zonder autoradio,
en in een auto rijden mèt een autoradio
die niet aanstaat’ (uit ‘Twee soorten niets’)
ja kijk, daar kan ik alleen maar bewondering voor hebben. Ik las ooit een interview waarin hij zei dat je het niet moet hebben over het grote verdriet na een liefdesbreuk, maar over de lippenstift die ze achterliet op de laatste sigaret die ze bij je rookte. Die zin is mij altijd bijgebleven. Qua inspiratie kon die tellen. En dus, op deze gedichtendag 2016, een van mijn favoriete gedichten van Herman De Coninck. Het zijn er zoveel. Maar deze vond ik gisteren extra mooi.
Huurcontract
Misschien rust op dit huwelijk geen levenslange zegen,
maar wel het soort zekerheid
van een te hernieuwen huurcontract
drie-zes-negen.
We zijn binnen voor de regen
van melancholie.
Misschien is dat minder passionant
dan vroeger, als je klaarkomt vraag ik ‘wablieft’
en grappen in die trant.
Maar ik heb je meer dan vroeger lief:
er is zoveel meer ‘jou’ nu dat ik ken,
zoals ik ook voor jou meer ikken ben.
En allemaal samen hebben we dat zootje van zes.
(Zoontje bedoel ik, maar de schrijffout mag blijven staan.)
Vaak kan ik niet slapen
van het denken eraan.
En dan denk ik: net een heus gezin.
En ik tast naar jouw hand.
En jij slaapt evenmin.
– Herman De Coninck
“En dan denk ik: net een heus gezin.
En ik tast naar jouw hand.
En jij slaapt evenmin.”
♡
Prachtig!
Die laatste wou ik op onze trouwuitnodiging zetten maar mijn man zag dat niet zitten :)
Ik houd niet zo van gedichten, maar dit is een mooike.
Ook eeuwige fan van Herman. Ik heb hem vroeger meermaals uit eigen werk horen voorlezen. Dat was zo mooi. Samen met een vriendin liftte ik van Leuven naar Gent (en terug) om Herman te horen (en te zien). Ah, the memories.
Mooitje.
Eeuwige liefde voor Herman (en ook voor Bart Moeyaert)
“je het niet moet hebben over het grote verdriet na een liefdesbreuk, maar over de lippenstift die ze achterliet op de laatste sigaret die ze bij je rookte”
Die komt binnen, zo mooi !
Of ook nog: ‘De gelijkheid van er is voor iedereen evenveel water, groeien jullie maar, planten/En de prachtige ongelijkheid die dat oplevert.’ Fan van Herman!
ik ben ook geweldig grote fan van Herman De Coninck en Bart Moeyaert. Bedankt voor de inspiratie!
Mooi – echt gewoon mooi!
Prachtig toch. Zo kan ik soms ook echt lyrisch worden van een prachtige songtekst. Taal, het kan soms echt iets doen met een mens…
Prachtig!
Grote liefde voor een groots dichter <3
Hier ook een grote fan!
Op het geboortekaartje van mijn dochter stond ook eentje van hem:
o ,ik weet het niet,
maar besta, wees mooi.
zeg: kijk, een vogel
en leer me de vogel zien
zeg: het leven is een brood
om in te bijten en de appels zien rood
van plezier, en nog, en nog, zeg iets.
leer me huilen, en als ik huil
leer me zeggen: het is niets.
Prachtig! Die laatste zin <3
Mooi! Dankje om dit te delen. Het deed mij even terug katapulteren naar mijn puberjaren waar ik hele gedichtenbundels las en bleef herlezen. Iets wat ik in eeuwen niet meer heb gedaan maar misschien moet ik poëzie toch maar af en toe terug toelaten in mijn leven. Vandaag hou ik het bij dit gedicht delen met de liefde van mijn leven. Dit is nu zo toepasselijk voor ons zoveel meer dan al die jaren geleden…
Ken je zijn verzamelde brieven ‘Een aangename postumiteit’ ? Een heerlijk tijdsdocument, 444 brieven die hij schreef naar vrienden, dichters, uitgevers, mensen die hem gedichten toestuurden. Verhelderend, vaak ontroerend en soms hilarisch – hij kon zijn pen echt als een wapen gebruiken ! Een aanrader !
Mooi! Hier nog een fan. Hij heeft zoveel mooie dingen geschreven.
Hier ook, een grote Herman De Coninck fan, jawel. Zijn verzamelbundel ‘Onbegonnen werk’ is niet meer weg te denken.
Eeuwige hartjes voor Herman De Coninck; ook dit is weer zo’n schoontje! Zijn “De gedichten” hebben mij van poëzie leren houden; gevloekt dat ik heb toen ik besefte dat die twee rode bundels die ik in de bib ontleende als puber niet meer uitgegeven werden toen ik ze wilde kopen. En gejuicht toen bleek dat er een heruitgave kwam als één bundel :-)