de drie dingen die ik had willen weten toen ik thuiskwam met baby 1

thuiskomenbaby2

In de crib zijn we amper bekomen van de komst van Flo, of het is al aftellen naar de volgende baby. Gelukkig niet van ons, god sta me bij, maar wel de eerstgeborene van mijn kleine broer, die zich als alles goed gaat al binnen enkele weken laat zien. Mijn kleine broer zal niet kwaad zijn als ik zeg dat hij op dit moment niet ongelooflijk gespecialiseerd is in pasgeboren mensenkinderen. Hij heeft er al wel eens een gezien, maar de echte nuts en bolts zullen zich de komende maanden op natuurlijke wijze aan hem en mijn schoonzus moeten openbaren.

Je kunt jezelf dan wel wat sussen met lijstjes afvinken en geboortelijsten leggen, als puntje bij paaltje komt is er een voor en een na de komst van de baby, en dat krijg je pas uitgelegd aan iemand die die transitie zelf heeft doorgemaakt. Life can only be understood backwards but must be lived forwards en andere Pinterestspreuken, ik weet het, maar toch zijn er een paar zaken die ik ondertussen heb geleerd die de eerste weken met een kersverse baby wat makkelijker kunnen maken. Wat werkt is voor iedereen anders, dat besef ik wel. “Slaap als je baby slaapt” werkt bijvoorbeeld niet voor mij, maar andere zaken hebben wel een en ander vergemakkelijkt. Je weet maar nooit dat ze iemand helpen die met de handen in het haar zit.

Drie dingen die ik had willen weten toen ik thuiskwam met mijn eerste baby:

– hoe goed het nachtelijke shiftensysteem werkt:

Ik weet het, uw man moet gaan werken den duts, en gij moet niet anders doen dan wat in de zetel lummelen met uw pasgeboren baby, dus is het maar normaal dat gij elke nacht opstaat terwijl hij blijft liggen. Gelukkig zijn de jaren vijftig gepasseerd, en mogen mannen ook gerust eens een hand toesteken als het lastig wordt. Zelfs als het niet lastig wordt. Waarom hebben we anders onze bustehouders verbrand, eigenlijk? Youri en ik werken met het systeem van opgesplitste nachtelijke verantwoordelijkheid. Mede omdat er weinig dingen irritanter zijn dan ’s nachts niet weten aan wie het is om op te staan voor een huilende baby of voeding. Als wij uit een diepe slaap komen zijn wij allebei soms zo cranky dat we elkaar zouden kunnen slaan, en om dat te voorkomen doen wij van afspraak. De ene nacht geef ik de laatste voeding (meestal rond tien uur) en ben ik vanaf dan van dienst tot aan de volgende voeding. In het begin was dat een shift van een uur of vier, en als ze in die shift niet wilde slapen dan was het aan mij om dat op te lossen.

Ondertussen slaapt Flo al blokken van een uur of zeven na elkaar (wij zijn dankbaar en hopen het niet gejinxt te hebben nu), dus begint de shift van Youri in dit geval om vijf uur ’s morgens met een voeding. De volgende nacht is het dan omgekeerd. Op die manier weet je altijd dat je toch zeker vier uur kunt slapen, ook al zorgt het kind voor een zware nacht. Helemaal in het begin lieten we Flo de eerste shift beneden slapen en sliep de verantwoordelijke van dienst in de zetel tot aan de aflossing, maar nu loopt alles zo vlot dat we al weer met zijn allen samen slapen. Zij in haar bedje naast ons bed, evenwel. En dat werkt perfect. (ik weet het: als je borstvoeding geeft dan kan de man niet veel doen bij honger, maar een baby is lang niet altijd wakker van de honger. En voor vrouwen die kolven kan dit natuurlijk wel perfect, al is het om wat rust te hebben)

thuiskomenbaby1

dat je het zo klein mogelijk moet maken:

Een gouden raad uit de tijd dat we compleet kapot bij de kinderarts zaten met Dexter de kleine huilbaby. Ook al kun je soms weinig doen om krampen weg te nemen bij een baby, toch kun je het voor hem of haar wel zo klein mogelijk maken. Dat was toen nieuw voor mij, maar ondertussen heb ik al zoveel gelezen dat die theorie bevestigt (zie het werk van de geweldige Harvey Karp, over inbakeren en sussen en wiegen en andere tovermiddeltjes) dat het eigenlijk logisch is: een baby heeft negen maanden krap behuisd in je buik gezeten, en als hij het zwaar heeft, dan is dat meestal omdat zijn omgeving plots te groot is, te imposant en te veel impulsen op hem afvuurt. De oplossing is dan om het weer klein en knus te maken. Inbakeren helpt bij ons geweldig (Flo wordt elke nacht ingebakerd en ondergaat dat ook veel makkelijker dan Dexter destijds, die zich elke nacht als een Houdini los wist te maken. De kans bestaat evenwel ook dat wij toen nog niet zo goed konden inbakeren, maar kom), en een draagdoek waarin de baby dicht tegen je hartslag aanzit is ook fantastisch. Iemand raadde het me aan in de reacties van de vorige post, maar Flo wordt dus al eens gedragen.

Ik volgde deze keer een draagconsult aan huis bij Bieke van Draaggraag (en kan dat iedereen aanraden). Flo wordt of in mijn tricot slen (een rekbare doek zoals deze) gehesen als ze het lastig heeft, of als ik het lastig heb dan kies ik voor de fantastische Bondolino die ik heb van bij Babybij, de draagdoekenshop van Webkim. Het grote voordeel aan die Bondolino is dat je hem niet hoeft te knopen, en je baby dus nog veel sneller in de juiste houding in de drager krijgt. Lees: echt waar op een paar seconden. Ik zou iedereen die wat bang is voor het knopen maar toch wil kiezen voor een ergonomische drager waarin de baby perfect in kikvorshouding zit (en dus niet zoals in de Baby Bjorn carrier die je vaak ziet wat hangt te hangen) de Bondolino aanraden. Fantastisch geboortegeschenk ook, volgens mij, en Webkim is de perfecte vrouw om je alles uit te leggen, zo bewijzen ook haar geweldig populaire filmpjes op Youtube die mij alles geleerd hebben dat je maar over dragen wilt leren.

thuiskomenbaby3

dat vergelijken alle pret wegneemt.

Zeker als je zo’n eeuwige piekeraar bent als biebie hier. De curves van Kind en Gezin. Het aantal voedingen en de hoeveelheden waaraan een baby al vanaf dag één moet zitten. Of de baby al doorslaapt (dat wordt tegenwoordig soms al gevraagd als het kindje twee weken oud is, merkte ik. Met een zorgelijke “ah, oei” als je ontkennend moet antwoorden). Ik kan alleen maar zeggen dat ik me al over van alles zorgen heb gemaakt en dat de meeste dingen gewoon goed komen als je het tijd geeft. Is dat niet zo, ga dan naar een goede kinderarts en ga niet te veel voort op volkswijsheden en internetfora. Allemaal goed bedoeld, maar ik heb vorige week nog meegemaakt dat een veronderstelling rond medicatie die iedereen van elkaar overneemt helemaal nergens op leek te slaan. Altijd best eens checken, dus.

Heb jij nog tips voor ouders in spé? Ik lees ze graag in de reacties hieronder!

(Het zijn dit soort blogposts die ervoor zorgen dat ik tegenwoordig vaker aangesproken word met “beste mamablogger,” dan ik op een nuchtere maag aankan hé? Dju toch.)

Reacties

  1. 10a

    Hey Kelly, mooie blog weer.
    Toch een kleine kanttekening ivm het zo klein mogelijk maken: zoveel jaar geleden toen ik uren en dagen met een huilende (krijsende) baby zat heb ik ook al mogelijke manieren geprobeerd waaronder inbakeren, knus leggen, inpakken, draagdoek, enz….
    Niets wou helpen, elke week een bezoek aan de kinderats… jou niet helemaal onbekend denk ik :)
    Toen we uiteindelijk via via bij een dokter terechtkwamen die ik nu, 15 jaar later, nog altijd dankbaar ben. Vraag me zijn naam niet, ik weet enkel dat het ergens in Borgerhout was. Het eerste wat hij zei was: “dat kind heeft ruimte nodig!” en “afleiding” . Wij keken naar elkaar alsof hij van een andere planeet kwam.
    Maar zoals je wel weet, wil je op zo’n moment alles uittesten, al was het maar om 1 uur rust te hebben. Dus vanaf dat moment gestopt met knus inpakken, dekentjes, en consoorten. Eureka! Ze weende nog meer dan genoeg maar wat een verschil.
    Echt ik heb nog gebeld naar de verpleegster die voor hem werkte om hen te bedanken. Waarschijnlijk is” klein maken” voor 95% van de baby’s de oplossing, maar voor de lezeressen die dit allemaal al geprobeerd hebben, misschien heb je een 5% baby. Eentje die ruimte nodig heeft en afleiding. Vanaf het moment dat ze in haar relax kon zitten en kon kijken hebben we de Teletubbies opgezet, die hebben er samen voor gezorgd dat ik af en toe een boterham in mijn mond kon stoppen. Dus voor eeuwig opgenomen in mijn gebeden: Dokter én Teletubbies :)

    1. Ah voila, weer het bewijs dat er geen algemene regels bestaan. :) Merci voor de aanvulling, ik heb ook wel het gevoel dat Flo nog beter dan Dexter reageert op dat klein maken. Sommige kindjes zijn ook van nature troostbaarder dan andere. En neen, dat is vast geen echt woord. ;)

  2. Maja

    dat je eigenlijk niet zoveel nodig hebt, laat je niet doen door alle folders die je in je handen krijg. Koop/leen de spullen maar op het moment dat je voelt dat je ze nodig hebt, anders staat je huis volgestouwd met vanalles dat je achteraf gezien slechts éénmaal hebt gebruikt.

    1. Oh ja, goeie! Dat verschil was bij ons zo duidelijk bij een tweede, dat we heel veel niet meer wilden. En heel weinig nog wel. En inderdaad lang niet alleen omdat we het al hadden van bij Dexter, maar gewoon omdat het ons was aangepraat en compleet nutteloos bleek. Misschien een goede voor een blogpost. :)

  3. Winnie

    Mijn tips: wapen jezelf met massa’s goede informatie over borstvoeding, bijvoeding, slapen,… Dat maakt het eens zo makkelijk om alle “goede” raad van Kind en Onzin te kunnen relativeren (en lekker je eigen ding te doen ;)) Knowledge is power!
    En zoek een paar gelijkgestemde, meer ervaren mama-goeroes op die je kunnen steunen in je missie en klaarstaan als je toch twijfelt (daarvoor zijn Facebookgroepen erg handig).

  4. Marthe

    Ik ben precies op het goede moment zwanger :) Bedankt voor de tips! Binnen een paar weken kan ik testen of ze voor ons werken of niet.

  5. Nagel-op-de-kop-tips! Vooral de nachten, wij maakten daar ook altijd afspraken over. Niets zo’n goede voedingsbodem voor echtelijke ruzies om ’s nachts te moeten beslissen wie opstaat. Omdat het bij ons zo erg was na een zestal maanden, raadde de dokter ons aan om elk twee nachten apart te liggen en de andere deed dan de nachtshiften (na de laatste fles). Wat ons betreft was dat, met twee ‘zeurbaby’s’, maar vooral slechte slapers , de beste tip die we gehad hebben. Twee nachten laten je veel beter recuperen dan één. En het beste wat ik nog kan toevoegen (maar jij gaf het al eens mee in een andere blogpost): onthou dat dit voorbij gaat! Bij de eerste zaten wij zo diep dat we het einde niet meer konden zien, maar nu zijn ze bijna 5 en 2 en kunnen wij al eens een weekje achter elkaar doorslapen. :-)

  6. Deborah

    Ik heb geleerd dat vergelijken idd voor nergens nodig is (op dit moment zit onze net niet/wel op DE curve van K&G) maar I DON’T CARE!!!
    Ik heb geleerd dat je af en toe hard moet zijn naar bezichtigers van je baby…neen je mag er niet aankomen, neen je mag hij/zij niet oppakken, neen je moet hij/zij niet overnemen terwijl hij/zij SLAAPT op mijn borst, neen doe je handen uit de buggy enz…
    Ik heb geleerd dat borstvoeding niet alles is. Na 7 huildagen bij mama en baby (en evenveel raad!!) had ik het gehad en ben ik overgegaan op flessen, best ever!!!
    Last but not least heb ik geleerd dat mama’s onder/tegen elkaar bijzonder hard zijn. Niet gewoon hard hé maar sommige trekken echt zoals in de middeleeuwen ten oorlog met messen zoooo scherp. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje en in plaats van elkaar te steunen of schouderklopjes te geven maken we elkaar net niet af. Een bloemlezing: jij geeft potjes of wa (als in: jij geeft vergif of wa), pf ik geef altijd alles vers macrobiotisch gestoomd, geef je geen borstvoeding (how dare you! bad bad mother), je doet dat toch zo niet/wel, slaapt ze nog niet door (oei, de mijne sliepen door in het ziekenhuis), spreekt hij/zij nog niet (de mijne spreekt al in volzinnen) enz enz… om stapelgek van te worden!

  7. Lewis

    ik ga akkoord met Deborah… Kinderen krijgen/opvoeden is bij veel mama’s nog een strijd… Dat eeuwige vergelijken toch! We doen allemaal ons best hoor, en soms weten we het echt niet meer. Een harde opmerking is dan echt niet nodig….
    Bij Elias trok ik mij dat ook veel te hard aan. Ik legde mezelf veel te veel druk op. Ik sta nu veel sterker in mijn schoenen! En de tip van Maja is ook mijn tip: je hebt echt zoveel niet nodig als anderen je wijs maken. Mijn meetje zei: “melk, een warme pyjama en veel knuffels. Daar wordt een kind groot van” ;)

  8. Die afspraken met manlief voor de nachtvoedingen werkten bij ons ook perfect. Duidelijke afspraken voor meer en betere nachtrust :). Bij de overschakeling van borst naar fles nam ik alle richtlijnen die ik kon vinden (ergens tussen 6 en 12 voedingen per dag) en besloot dat als ik daar ergens tussen beland, het wel in orde zou zijn. Kind&Gezin vind het zeer goed als je zelf je weg zoekt en daar duidelijk stelling inneemt. Dat heb ik toch zo ervaren. Ik voedde gewoon als mijn kind honger had en dat voelde goed, soms was er maar 1.5 uur tussen, soms 4 uur, net als bij volwassenen hebben baby’s niet op exacte tijdstippen honger. Gelukkig volgden al onze oppassers ons daarin. Een prenatale cursus bij de Bakermat (Leuven) heeft ons wel sterkere ouders gemaakt die bewuste keuzes maken en daar ook mee naar buiten komen. We zijn thuis bevallen, deden geen babyborrel (het ouderschap vergde al onze energie), gebruiken herbruikbare luiers (niet tot ieders vreugde), eten (niet strikt) vegetarisch, laten ons kind na 1.5 jaar nog steeds regelmatig bij ons in bed slapen,… Wij vinden onszelf goede ouders, krijgen complimenten over onze vrolijke dochter en soms wordt het ons teveel en nemen we wat gas terug. Want het ouderschap is naast een verrijking toch ook extreem vermoeiend. :)

  9. Twinmom

    Als het inbakeren niet goed lukt…. Ik gebruikte een (geleende 😉) paco. Voorgevormde inbakerdoeken met velcro. Zag er eerst een beetje wreed uit, maar dat was echt een zegen. Ik had, toen ze 6m waren, een beetje schrik om dat inbakeren te stoppen, maar dat ging heeeeel goed. Ik ben er redelijk van overtuigd dat mijn twins zo hebben leren slapen. Tot op vandaag, ruim 6j later, gaat het nog altijd heel goed. Feit dat ik ’s nachts er bijna nooit uit gemoeten heb, was vaak mijn redding en is het trouwens nog altijd. Te kort aan slaap is zooooo slopend.
    En over K&G, ik volgde die nooit slaafs op. Gewoon je gevoel en je gezond boereverstand volgen. Op die consultaties liet ik ze maar zeggen. Achteraf thuis deed ik wat ik wou.
    En inderdaad, geen twee baby’s zijn dezelfde, dus vergelijken heeft geen zin. Als mama van een tweeling kan ik het weten. 😉

  10. Inge

    Ik ben fan van de draagdoek: we hebben een rekbare, maar een draagzak lijkt me wel fijn als het vlug moet gaan. Daar ga ik zeker eens naar kijken. Ik heb ook geleerd dat je gewoon je zin moet doen, wat andere mensen ook zeggen over wat je doet… wel of geen borstvoeding, samen in 1 bed slapen,… jij voelt als mama best aan wat goed is voor je baby. Laat je niet bang maken, volg je moederinstinct. En misschien dé belangrijkste: zorg voor jezelf! Ik werd de eerste drie weken thuis gek van het alleen thuis zitten, ik miste de grote mensenbabbels en was dan ook heel blij de eerste keer dat ik een avondje met vrienden weg kon (zonder baby). En ja, onze dochter haar eerste cafébezoekje maakte ze als ze 4 weken was… ik was blij dat ik onder de mensen kwam, zij sliep heerlijk door en de cafébazin was verheugd dat we op bezoek kwamen.

  11. iets dat ik persoonlijk anders zou aanpakken: blijslapen lukte -als het lukte- makkelijker in de voormiddag. gewoon in pijama blijven rondhangen en mee slapen met de puk. in de namiddag kwam dat er niet meer van, ook al had ik goede voornemens. ik had mijn kraamphulp en vroedvrouwbezoekjes vaak in de ochtend gepland en dat was achteraf gezien eigenlijk gemiste slaaptijd. geen idee of dat zinvol is voor anderen? en ook: ik zou veel sneller werk maken van héél duidelijke taakverdeling met mijn lief. man dat had ons veel ambras gespaard :-) en ik zou veel sneller zeggen tegen mensen dat ik hun adviezen apprecieerde maar dat ik eigenlijk gewoon liever steun wou in de keuzes die ik maakte. dénk ik :-) (zo assertief ben ik nu ook weer niet :-) )

  12. – Dat je alle slaap die je tekortkomt, heus niet op een later moment moet inhalen. Dat heb ik geloofd tot mijn dokter me zei dat het niet waar was. Ik voelde toen een enorme last van mijn schouders glijden.
    – Dat rustige, eerder lege dagen soms een beter effect hebben dan drukke dagen.
    – Dat wonderoplossingen niet bestaan, maar wel mini-oplossingen, zoals inbakeren.
    – Dat het niet is omdat je weken- of maandenlang aan niks anders dan kolfapparaten, soorten fopspenen, soorten zuigelingenmelk, soorten indikmiddel, het voorkomen van afgeplatte hoofdjes en je eigen geruïneerde borsten kan denken, dat dat altijd zo zal blijven. Er komen dagen waarop je leven weer meer lijkt op het leven dat je voordien had. Hoe onvoorstelbaar ook. Alleen die borsten, tja.

  13. Ans

    Heel nuttige tips! De ene die ik er nog wil aan toevoegen is: Geef je baby regelmatig eens uit handen. Een heleboel bezoekers, vrienden, familie vinden het echt leuk om een uurtje met een baby rond te wandelen, te sussen, te dragen, … ook al weent hij/zij of niet) en kan je je zelf niet inbeelden dat iemand dat voor zijn plezier zou doen. Als expat ver van familie, rekende ik vooral op vrienden – die dan ook mijn baby van jongs af aan goed leerden kennen en er dus ook meer plezier in kregen er mee te spelen. En ik kon een uurtje weer ademen, terwijl zij van het uurtje met krijsbaby echt niet slechter werden.

  14. An

    Mijn man en ik hebben voor de baby er was een 5-delige cursus rond voor- en na de bevalling gevolgd bij de lokale vroedvrouwenpraktijk. Alles kwam aan bod wat je allemaal kon verwachten voor, tijdens en na de bevalling. Het heeft ervoor gezorgd dat eens de baby er effectief was, we niet meer met onze mond vol tanden stonden en redelijk snel wisten hoe, wat en waar. Echt een aanrader. En plezant. Alles is daarna van een leien dakje gelopen, maar da’s misschien ook geluk hebben. http://www.praktijkdebron.be/ons-aanbod/tijdens-je-zwangerschap/#inforeeks

  15. Wij hadden een dochter die ’s nachts weende. Ik stond op maar mijn man kon niet slapen en kwam er dan bijzitten. Dat was één van de enige momenten dat onze dochter ons alle twee samen bij haar had! Wij vonden het verschrikkelijk, zij waarschijnlijk fantastisch! We hadden de raad gekregen – omdat we wisten dat met haar alles ok was (geen vuile luier, geen honger, niet ziek) – haar gewoon in een bedje in de keuken te leggen en te laten wenen. Wat was dat moeilijk voor ons! De volgende nachten heeft ze niet mee geweend…

  16. Die nachten verdelen hoor je dus heel vaak, maar voor ons werkt dat niet. Mijn twee waren ’s nachts gelukkig ook wel direct tevreden met een borst, iets anders wilden ze toch niet en dan was het ook wel gewoon het simpelste om ze dat direct te geven. Met als gevolg dat ik nu de jongste al bijna naar school gaat nog altijd de nachten doe. De wederhelft mag dan wel opstaan ’s morgens vroeg als de oudste wakker wordt, dat eis ik dan wel voor mezelf op. En als ze echt nog mini waren ging ik in de vroege avond enkele uren slapen als de wederhelft thuis kwam van het werk. Dus hij deed zijn deel wel.
    Voor de rest was er weinig dat hier niet kon opgelost worden met borst of draagdoek en soms ook wel eens de mantra ‘het is een fase, het is een fase, het is een fase’. Die laatste doet het nog altijd goed bij momenten trouwens.

  17. Evi

    Het allerbelangrijkste dat ik als mama heb geleerd is “overgave”. Laat het allemaal maar op je afkomen, verzet je er niet tegen en wind je er niet teveel in op, want uiteindelijk komt het toch goed. En dan heb ik het over de situatie waarin er niets fout gaat met je kindje natuurlijk (reflux ed, daar heb ik geen ervaring mee). Maar in ieder geval gewoon je eigen gevoel volgen, dat is het enige en beste advies dat ik mijn zwangere vriendinnen geef.

  18. Als lid van de borstvoedingsmaffia (*wink*) voelen bepaalde dingen die je hier zegt, heel anders aan. Maar dat is niet erg, ieder moedertje zingt zoals het gebekt is. Ik ben gewoon superblij dat je nu een iets “rozere” kraamtijd doormaakt en dat je ook nog eens tante wordt! Coo-hool!

    1. Haha, laat ons eerlijk zijn: het zou wel heel vreemd geweest zijn als mijn tips overeen kwamen met die van jou. :)

      Wij vertrekken vaak vanuit andere principes, en dat is niet erg. De oplossing om niet uit te barsten in de mommy wars die dit soort stukjes altijd dreigen uit te lokken is nochtans simpel: in plaats van “slechte moeder!” denk je gewoon “andere moeder dan ik. En dat mag”. Klaar. :)

      En merci voor de wensen! Cool it is!

  19. Louisa

    Ik wil graag Evi bijtreden.
    Mijn grootste ‘raad’ naar nieuwe mama’s is: vertrouw op je instincten. Je moeder, je grootmoeder: allemaal hebben ze kinderen gebaard, vaak zonder alle huidige comfort. En zie: jij loopt er toch ook gezond en wel bij?
    Ik ben zelf nog maar 3 maanden moeder, maar dat fameuse loslaten en vertrouwen, dat heeft me totnogtoe het meest geholpen…

    Dat, en het besef dat de eerste ‘zorgweken’ een fase van voorbijgaande aard zijn. Daar moet je nu eenmaal door…

    Proficiat met het tante-worden! :-)

  20. Draagdoek: check, inbakeren: check, co-sleeper: check, … maar hier pas ontdekt bij de derde spruit http://tantefee.blogspot.be/2015/10/een-eerste-over-eenlaatste-5-magische.html De nachten verdelen hebben we wel elke keer gedaan, zodra er geen sprake meer was van borstvoeding :-). En verder: vertrouwen op je gezond verstand en je buikgevoel, je kent tenslotte je eigen kind het beste, ook al is het nog maar een paar uren, dagen of weken! Believe in your own magic!

  21. Ik moest meteen denken aan het motto van Amy Poehler: Good for her, not for me! want ik zit zowat met hetzelfde gevoel als Sofie. (Is dat motto trouwens niet uitermate van toepassing op ons mama’s? Doen wat naar ons aanvoelen het beste is voor onze koters die wij zelf namelijk het beste kennen?!

  22. Ik heb nog geen kinderen, maar ik kijk nu al op tegen die onderbroken nachten. Kwestie van zeker niet op de feiten vooruit te lopen, haha. Joepie voor het bijna-tante worden! :)

  23. DeHeldin

    Dat elke ouder maar wat doet. Ouderschap is een continu project van trial and error, èn Wat wel of niet werkt verschilt niet alleen per gezin maar ook per kind en fase van jouw leven of die van je kind. Dat trial and error gedoe wordt alleen maar meer als ze ouder worden zelfs. Als je denkt dat een peuter een eigen mening heeft, wacht nog maar een paar jaar dan ;)

  24. Siggi

    Eten! Stop voor de bevalling je diepvriezer vol met porties soep, puree, spaghettisaus,… Bij de geboorte van ons eerste kind lukte het ons de eerste weken niet om de gekochte boodschappen als bereide maaltijd op tafel te krijgen en eindigden we bijna dagelijks met afhaalrommel. Kraamkost krijgen van familie en vrienden is uiteraard ook een fantastische manier om de eerste weken vlotjes je draai te vinden.

  25. Slapen in shorten deden wij hier ook. Dragen was en is hier nog steeds een winnaar. En vergelijken ben ik nooit aan begonnen, want het is toch altijd wat. Mocht ik nog iets toevoegen, dan zou het zijn dat niemand iets te eisen heeft van je in de eerste drie maanden. Geen moeder, geen schoonmoeder, geen buurvrouw, geen tantes… Niemand niet. Ik ben daar van geschrokken hoeveel er geëist / verwacht wordt van een baby (!) en de kersverse mama. 8 dagen na de bevalling om 13u op restaurant aanschuiven, allemaal fris en monter, graag. Op dag 3 in het ziekenhuis netjes gekleed zijn, want er komt bezoek. De baby eens goed laten wenen. De baby die na een week apart hoort te slapen. De buik die nog zichtbaar niet de oude is na 7 weken… Eindeloos is dat eisenpakket en de bijkomende verwachtingen. Allemaal buiten. Iedereen. En alle tijd nemen die je nodig hebt, de rest moet maar het gras gaan afrijden, ofzoiets.

  26. Haha, doorslapen na 2 weken, wie verzint zoiets!? Wat ik na baby 1 pas besefte: maniakaal bijhouden hoeveel minuten ze over een borstvoeding heeft gedaan en hoeveel tijd er tussen zat met de vorige en je wekker ’s nachts zetten voor voedingen (als ze al weer op hun gewicht zijn) hoeft niet echt. Ook geleerd: zeker gsm stilzetten als je mee gaat dutten. En tot slot: als al die andere vrouwen dat gemoeder kunnen, dan kan ik dat ook en hoef ik dus niet zo angstig te zijn! Bij baby 2 heb ik die tips meteen toegepast!

  27. Erg fijn, al deze tips, ik leef helemaal mee!
    Timo (nu 16 weken) had vanaf week 3 ook erg veel last van krampen. Ik wist niet wat me overkwam. Het werd met de week erger. Grootouders ook ongerust (dit hadden ze met geen van ons meegemaakt). Ik zakte steeds dieper en dieper weg. Begon alles dat ik erover kon vinden te lezen. Uiteindelijk rond week 9 dan toch een afspraak gemaakt met de kinderarts, een keerpunt! Hij bevestigde wat ik al wist, en hij bevestigde ook dat we het wel juist aanpakten… En op dat moment stortte ik in! Omdat er dus eigenlijk echt geen oplossing leek te zijn… Hij heeft ons dan laten opnemen op de pediatrie, voor wat ze noemen een ‘huilbabyprocedure’. Ze observeren je baby’tje: hoe vaak hij huilt, hoe vaak hij slaapt, hoe vaak hij eet en ze doen ook nog enkele tests om te zien of het toch geen medische oorzaak is… Het is een programma van vier dagen, en jij mag kiezen of je blijft slapen of niet. En plots werd Timo een modelbaby! Goed slapen, goed eten, veel minder wenen,… Ik geloofde mijn ogen en oren niet! Was er nu veel veranderd? Niet echt,… maar het bleken toch kleine aanpassingen die een wereld van verschil maakten!
    – Met stip op 1: inbakeren, zoals zovelen hier ook al aanhaalden. Helemaal in het begin had ik gevraagd aan onze vroedvrouw aan huis om het nog eens voor te doen, maar zij bleek geen voorstander te zijn… (iets met slecht voor de heupen en baby’s zijn pas echt ontspannen als ze met hun armpjes naar boven slapen) Je hoort zoveel verschillende dingen! Maar fin, jammer wel, want hadden we het eerder gedaan, dan had het ons misschien veel miserie uitgespaard.
    – Bij de baby zijn = full-time met de baby bezig zijn. In het begin had ik nogal de neiging om te gaan multitasken. Echt geen goed idee blijkbaar. Ik ben ook zelfstandige, en zat echt in de knoop met mijn tijd te verdelen. Stress die een baby ook voelt blijkbaar. Door hem nu onverdeelde aandacht te geven als hij dat vraagt, ‘beloont’ hij ons met lange dutjes. Ideaal om wat van je werkjes gedaan te krijgen dus. Of zelf een dutje te doen, zalig!
    – Als de baby onrustig is, helpt het bij ons vaak om met hem te gaan wandelen. Soms wordt hij letterlijk rustig (of valt hij zelfs in slaap) op het moment dat je een stap buiten zet. Hem ’tricken’ door te doen alsof je gaat wandelen werkt trouwens niet, een soort van zesde zintuig vermoed ik, de snodaard. Maar fin, ik heb echt ook leren genieten van onze lange wandelingen. Kan geen kwaad na die laatste maanden zwangerschap waar je amper nog 200 meten kan waggelen, win-win!
    – Voeding veranderen + supplementje: Nan Comfort Pro lijkt een groot verschil te maken + Protectis probiotica. Wel enkel op doktersadvies voeding aanpassen of supplementen nemen!
    – Enkele gesprekjes met de kinderpsycholoog. Zat ook mee in de huilbaby’behandeling’. Je hart al eens luchten doet enorm deugd. En je krijgt meteen ook een goede omkadering hoe een baby ‘werkt’. Ook enkele disputen met mijn man zo kunnen uitklaren, zoals het wel/niet laten wenen, te veel verwennen enz…

    En ja hoor, het werkte echt wel voor ons! En eens we de ‘magische kaap’ van 12 weken bereikt hadden, werden de krampen heel wat minder. En als ze er waren, hadden we een brede waaier aan dingen om te proberen, meestal werkte er eentje wel! En na 15 weken lijk ik ein-de-lijk terug op mijn roze wolk te zitten. Sterkte aan iedereen die moeilijke (eerste) weken meemaakt!

  28. Zeker weten het inbakeren. Mijn dochter, een oververmoeide huilbaby, was binnen een dag een ander kind. Sliep ineens lange slaapjes en huilde nauwelijks meer. Dat shiftensysteem hebben wij helaas niet gehanteerd. Ik offerde mij ’s nachts altijd op, omdat ik mijn vriend zijn nachtrust gunde. Hij maakt(e) echt mega lange werkdagen als eigen baas, dus ik vond zijn nachtrust belangrijker dan de mijne.

  29. Leuk om te lezen! Ik kan er op zich niet zoveel aan toevoegen, maar heb zelf echt moeten leren om niet te luisteren naar al die raad en me niet teveel aan te trekken van al die vragen die me deden twijfelen…

  30. Ik wou dat ik wat meer ‘nee’ had gezegd op bezoek. Mama overstuur, baby overstuur, dat is het met niet ng een keer waars. Het bezoek kan wachten. Of een feestje waarbij je ineens iedereen ziet. Ik had non stop bezoek de eerste 5 weken.

  31. Klara

    Aansluitend op wat hier vlak boven staat, herinner ik me wat een vriendin zei na baby 1. “Bij baby 2 laat ik mijn bezoek op vaste dagen komen horen! Zoals woensdagavond en zondagnamiddag, punt uit. De mensen (en jijzelf) denken dat je toch altijd thuis bent dus dat zal altijd kunnen langslopen.” Toch wel eentje die ik blijven onthouden ben!

    En Romina, hihi, geweldig gelachen en zo waar! “het gras afrijden of zoiets” :o)

  32. Edna

    Herkenbaar wederom!
    Gouden tip is inderdaad het shiftensysteem ’s nachts en zo proberen toch enkele uurtjes na elkaar te slapen. Ook na 2 jaar zijn er hier nog zeer regelmatige periodes van wisseldiensten, maar dan nachtje slaapbank in de logeerkamer of nachtje onrustige slaap met peuter in bed.
    Andere onmisbare hulp was kraamzorg. Niet alleen omwille van de huishoudelijke taken, maar ook omwille van de psychologische ondersteuning. De kraamhulp was mijn lichtpunt van de dag. Ik was enorm dankbaar voor de erkenning die ik kreeg en voor de uitspraak dat ik als moeder het best mogelijke deed in een uitzonderlijke situatie (wat toch een zeker waarde heeft van iemand die zoveel moeders en baby’s ziet) en voor het feit dat ze mij tijdens de donkerste momenten met lichte dwang het huis uit stuurde om een koffieke te gaan drinken.
    Draagzak was hier het beste babygeschenk ever! zowat het enige dat rust gaf en het krijsen deed stoppen (inbakeren hielp helaas niet. Ons meisje bleek eveneens een echte Houdini)
    Ander iets dat ik had willen weten op voorhand: volg je eigen gevoel en intuïtie als moeder. De waarheid staat niet in de boekjes, noch zijn de pedagogische adviezen toepasbaar op elk kind. Doe wat goed voelt voor jou en je baby en wat het meeste rust biedt voor iedereen (al houdt dat in dat je kind bijvoorbeeld met periodes bij je in bed slaapt). Niemand kent je kind beter dan jezelf!!!

  33. Sabine

    Goeie tips en altijd geschreven zonder ook maar enig oordeel naar anderen toe! Wat ik er nog zou willen bijvoegen: aanvaard de manier waarop JIJ zelf bestaat :en koppel je acties daar aan. misschien ben je gewoon niet in to zulke kleine hulpeloze wezentjes… Ikzelf heb veel meer met volle teugen genoten van mijn kinderen toen ze kleuters, lagere schoolkinderen en pubers waren/zijn. In de babyperiode had ik er dringend nood aan om weer aan het werk te gaan. Maar eens ze op school zaten, wou ik wel heel vaak aan de schoolpoort staan. Ouderschapsverlof dan ook pas opgenomen eens ze naar school gingen. Gaf ik bij de eerste 2 een halfjaar borstvoeding en hing ik vaak diep ongelukkig aan de kolf , nummer 3 kreeg meteen de fles en ik had veel meer energie en positiviteit. Maar natuurlijk kan het ook omgekeerd, dat je wegsmelt bij je kleine baby en er niet mag aan denken om hem weg te doen, of dat de borstvoeding, hoe zwaar en lastig ook, voor jou niet weg te denken valt, en dat er geen haar op je hoofd is die er aan denkt om dat op te geven. Doe vooral waar je je zelf gelukkig bij voelt!

  34. Els

    hallo,
    altijd zo fijn en herkenbaar om je blogs te lezen!
    sorry, geen tips, maar nog wat vraagjes, misschien heb ik er over gelezen: heb je bij Flo geen borstvoeding gegeven? ik overweeg dat immers ook sterk bij mijn volgende baby (heb ook al een parcours van paniekaanvallen en pilletjes en therapie) om direct met flesjes te starten, omdat ik hoop dat ik dan wat meer energie zal hebben en mijn man ook een nachtshift kan doen; hoop alleen dat ik dan niet teveel schuldgevoelens ga hebben naar de nieuwe baby toe (maar ik zeg dan tegen mezelf: beste wat je baby kan geven is een moeder die goed in haar vel zit).
    Hadden jullie dan kraamkost als cadeau gevraagd? en werkte dat een beetje goed? brachten mensen dat effectief mee?

  35. FEMKE

    Leve de gedeelde nachtshiften! Heeft ervoor gezorgd dat ik na een keizersnede tenminste weer wat op adem kon komen.
    Dat en kraamhulp 2 dagen in de week, in de voormiddag laten komen, en schaamteloos terug in je bed kruipen!

  36. Beregoeie tips hierboven.

    Moest ik nu onverhoeds toch van een tweede zwanger geraken, dan zou ik het zo aanpakken:

    * iedereen de eerste weken op afstand houden en eerst zelf bekomen
    * bezoek dat toegelaten wordt enkel binnenlaten als ze een warme maaltijd bijhebben
    * meteen samenslapen en blijven samenslapen

  37. Phoe tips… Zoveel, maar ik wil ook weer niet overdonderend zijn. En laten we eerlijk zijn, tegenover iedere tip, staat een omgekeerd evenredige tip. Er is altijd wel iemand die precies het tegenovergestelde aangeeft.
    Maar wat wij deden was de zondag t/m donderdag nachten waren voor mij en de vrijdag en zaterdag deed hij, inclusief uitslapen voor mama. Zo kon hij toch uitgerust naar zijn werk en kreeg ik ook nog af en toe wat nachtrust.
    En verder…. Owja!
    Alle adviezen de deur uitdoen! Gewoon naar je eigen gevoel luisteren, dat zit bijna altijd goed.

  38. Ellen

    Proficiat Kelly en co met cutie pie Flo!
    Als nieuwe mama van een 2 weken oude baby lees ik met veel plezier de posts en alle reacties. Eerlijk gezegd voelde ik me al nogal onzeker bij het volgen van je Instagram, waar leuke uitstapjes, maaltijden en knutselactiviteiten op getoond worden terwijl ik deze week voor het eerst gekookt heb en zelf de auto naar de slager genomen heb. Ergens toch wel opgelucht dat er buiten Instagram ook krampjes en slapeloze nachten bestaan, sorry ;) Een eerste baby brengt veel onzekerheid mee: op vaste tijdstippen wakker maken voor de voeding, heeft ze krampjes of heeft ze net nog honger, … en de tsunami va hormonen na de bevalling… Ik heb op deze korte tijd ook al geleerd om niet de hele tijd van gedacht te veranderen omdat anderen zus of zo zeggen maar te proberen zelf een weg te zoeken en te vinden. En dat we moeten vertrouwen op onze natuur en ons instinct, die ervoor zorgt dat onze baby troost vindt in de knuffels van mama en papa ongeacht krampjes en andere moeilijkheden :)

    Mijn tip voor toekomstige mama’s? Ik organiseer geen babyborrel meer de volgende keer, werkelijk bijna iedereen wil thuis op bezoek komen en liefst het eerste weekend na thuiskomst. Vreselijk vervelend, maar blijkbaar onvermijdbaar en ik vind het moeilijk om vlakaf te zeggen dat ze moeten wachten tot de babyborrel. Gevolg: dubbel bezoek en veel gedoe want die babyborrel moet ook nog georganiseerd worden.

    En als extra uitsmijter: Ik was niet overtuigd van een vroedvrouw aan huis tot mijn verblijf op de materniteit. Een goede vroedvrouw is GOUD waard! Ik heb veel traantjes gelaten in het ziekenhuis na een zware keizersnede en oververmoeidheid, maar ben dankzij de moederlijke zorgen van alle vroedvrouwen (Maria Middelares Gent, bedankt!!) toch met een gerust gemoed en veel kennis naar huis vertrokken. De geruststelling dat de vroedvrouw aan huis de dag na mijn thuiskomst voor het eerst kwam, zorgde er voor dat ik de nacht zonder al te veel gepieker tegemoet zag. In het slechtste geval kon ik de dag nadien uithuilen bij de vroedvrouw :)

    Succes aan alle mamaatjes!! xx

  39. Eline

    Ik vind mijn Stokke draagzak niet zo leuk. Vooral een lomp geval. En absoluut niet vlug aan en af. En een gesukkel om de baby erin vast te steken. Misschien doe ik het verkeerd…

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>