Net zoals het jaren heeft geduurd voor ik mezelf een journalist kon noemen zonder me belachelijk te voelen (“Ik schrijf eigenlijk gewoon tekstjes“) vond ik erg lang dat ik geen loper was, ook al liep ik regelmatig. Dat is soms het probleem met een discipline waarin zoveel gradatie zit qua uithouding en moeilijkheidsgraad. Elke keer als ik ongelooflijk trots was dat ik er eindelijk in slaagde om vijf kilometer aan een stuk te lopen zonder dood te vallen zag ik wel ergens een ultrarunner posten dat hij net honderd kilometer door de Alpen had gelopen in een berenpak. Daar sta je dan, met je bijna zestig schamele kilometers van je eigen absolute toploopmaand. Bedankt, berenpakman, en loop ze! (liefst zo ver mogelijk van bij mij vandaan)
Dan maar vergelijken met mensen die nog trager en minder lang konden lopen dan ik, dacht ik. Daarvoor is de couch to 5 K groep op Reddit een godsgeschenk, al was het omdat mensen er durven toegeven dat ze 47 minuten doen over hun eerste 5K, of dat ze eerst een pre-couch to 5K met veel meer wandelen moeten doen omdat hun conditie te slecht is voor de eerste lessen. Zo verfrissend, zo’n groep met verhalen van echte trage stervelingen zoals ik. Andere mensen die paarse selfies online durfden zetten gaven me duizend keer meer moed om door te gaan dan foto’s van mensen die net een marathon hadden uitgelopen. In vergelijking met dat soort patsers lijkt elke kilometer die ik loop zo futiel. Maar in vergelijking met mezelf van drie jaar geleden is het fantastisch wat ik doe. Ik loop. Zie mij lopen, eigenlijk! Ge moet maar mijn Instagramaccount volgen om te weten dat ik niet kan gaan lopen zonder er een foto van te posten. Omdat ik het zelf amper kan geloven, ja. Neem het mij eens kwalijk, na alles van ervoor.
Mijn belangrijkste ontdekking was dat ik wel begon te lopen omdat ik een strakker lichaam wilde, maar dat ik ben blijven lopen omdat ik er een rustiger hoofd van krijg. Omdat ik deugd heb van de mooie stukken natuur waarin ik loop, en van de gouden uurtjes en de geluiden bij de opkomende of ondergaande zon. Omdat ik altijd beter terug naar huis keer. Met minder zorgen, minder angsten, minder stress en minder wanhoop. Omdat ik klaarder zie nadat ik een paar kilometer voetje na voetje op een strook asfalt neer heb geplant.
Runner’s high heb ik nog niet veel gehad. Ik zie vaak af, of vind het lastig, en zelden loop ik echt op wolkjes. Ik heb regelmatig last van mijn heup, waar ik een chronische slijmbeursontsteking heb die kan opgelost worden met een cortisone-inspuiting, maar ik durf nog even niet. En dus heb ik de ene keer veel pijn en de andere keer minder, maar nooit echt geen. Maar dat geeft allemaal niet. Ik kan een paar keer per week sporten, en dankzij het looppaadje aan mijn deur ben ik nooit langer dan vijfenveertig minuten weg. Waardoor ik dus ook kan vertrekken als de kindjes in bed zitten of als de wereld nog in bed zit.
En ja, ik ga nog steeds traag. Dat is zelfs bewust. Ik doe gemiddeld zeven en een halve minuut over een kilometer. Soms zeven minuten, maar dat moet ik vaak bekopen, dus ik probeer mezelf systematisch te pushen om niet al te snel te vertrekken. En ik ga toch nog veel sneller dan iedereen die in zijn zetel zit en andere Pinteresttegeltjes. Ik zie het nu als iets dat ik doe. Ik ontbijt. Ik werk. Ik poets mijn tanden. Ik loop, soms drie keer per week, soms twee keer een iets langer stuk. Ik zie mezelf vooruitgang boeken en ik ben trots. Eerst tot aan 5K, nu soms al eens 6, binnenkort vast eens eentje van 7. Daarnaast is het ook zeer fijn meegenomen dat ik kan eten wat ik wil en toch traag afval. In broeken passen die al jaren op het stapeltje “komt niet meer goed” lagen is ook niet slecht voor mijn enthousiasme.
Ik loop niet uitzonderlijk graag, maar vind weinig dingen leuker dan gelopen hebben.
Elke keer opnieuw.
En dus ben ik een loper.
En ik heb er ZO. ONGELOOFLIJK. VEEL. DEUGD. VAN.
Wie nog? En helpt het ook zo voor jullie mentale gezondheid?
Ik loop ook. Omdat ik daar soms wel zin in heb. Maar je oogt eerlijk gezegd echt scherper, zeker in je gezicht! Goed bezig! (en moet ik mijn bokalen nu steriliseren voor da’k er slaatjes in doe? ;-)
Amai ! Knap ! Ik hoop dit OOIT ook te kunnen zeggen maar ik geraak maar niet begonnen met lopen. Ik ben al aan het beginnen van juni. Met nu in totaal 7 keer gaan lopen. Ik zoek iemand om samen met de sporten, maar vindt niet direct iemand. Alleen lopen lijkt me zo eng….Maar misschien moet ik gewoon de stap zetten en alleen vertrekken…
Maar super knap ! Respect !
Ik heb een half jaar gelopen en nu lig ik een maand stil. Zo jammer eigenlijk.
Ik vind het ook vooral rustgevend in mijn hoofd 😊
Ik! Ik! Ik!
Regelmatig strik ik mijn veters dicht en denk ik ‘waarom toch’ en wanneer ik enkele kilometers later terug de straat in loop denk ik (met een paars hoofd) ‘daarom!’
Oja, ik loop! Ik ben zo eentje die er maar liefst 2 jaar bijna over gedaan heeft, om uiteindelijk die 5 kilometer te kunnen lopen. Ik loop ook heel traag, zelfs nog trager dan jij. Maar ik heb er ongelooflijk veel deugd van, van dat lopen. Ik ben ook de runners’ high al weleens tegengekomen. En die wil ik nog wel een keertje, want wawasda zeg! En daarbovenop begin ik het af en toe ook gewoon zelfs plezant te vinden. OK, understatement. Ik vind het gewoon plezant. Dat ik het kan, dat ik het doe, dat ik loop, quoi! Ik kan het iedereen aanraden!
Ik stap, ik wandel, ik slenter, ik sleep me voort maar ben gelukkig niet jaloers. 😉
Absoluut!
En een ‘pace’ van 7 min 30 is toch meer dan ok! Al voel ik me ook geen toploper als ik dat met trots pist en erna iemand 5 minuten over zen kilometer zie doen! Ach … We lopen! Nu die weegschaal nog naar benden krijgen! :0
Ik heb ongeveer hetzelfde, maar dan met yoga. Al doe ik dat wel graag terwijl ik ermee bezig ben ook, en niet alleen achteraf. In vergelijking met pro’s ben ik natuurlijk ook maar een onnozel beginnelingske dat staat te wiebelen in hoofdstand, maar in vergelijking met mezelf van 5 jaar geleden durf ik nu wel te zeggen dat ik yoga doe (da’s ook al heel wat, in een wereld die denkt dat yoga voor boomknuffelaars en consorten is) én doe ik het toch maar gewoon. Ik doe het nog steeds voor het strakkere lichaam ook, maar de rust in het hoofd is een aangenaam bijkomend voordeel.
2016 is het jaar waarin ik gezonder zou gaan leven en vooral gaan sporten… Januari ben ik begonnen met zumba samen met vriendinnen (iets wat ik dacht te haten.. Allemaal wiebelende en huppelende dames.. Maar het leek een echte conditie opbouwer) nadien gestopt met cola light te drinken, nu ben in al een kleine 3 maand aan het lopen.. Stilletjes aan.. De 5km halen gaf me een euforisch gevoel. Ookal loop ik er een groot halfuur op.. So be it! ik ben trots!? En die trots werd beloofd met deftige loopschoenen en een sportbh! In september hoop ik nog te stoppen met roken…
Ik ben hopeloos. Vorig jaar heb ik het een maand of twee volgehouden. Elke week drie keer gaan lopen. Om eerlijk te zijn vond ik er weinig aan… Máár het is sport en het is dus gezond.
Dus neem ik me al vijf (!) maanden voor om er opnieuw mee te starten. Maar elke ochtend én avond heb ik wel een of ander belachelijke excuus om het weer uit te stellen… Wat is de truc om te starten én vol te houden? :-)
Een loper durf ik mij nog niet noemen, maar toch doet het mij ook al een paar maanden geweldig veel deugd om regelmatig een rondje te lopen. Aan een vergelijkbaar, of nog iets trager, tempo. Ook helaas soms met pijnlijke heup en het is al zover gekomen dat ik het jammer vind als ik niet vaker kan gaan lopen omdat het te pijnlijk is…
Ik fiets! Dit jaar wel met horten en stoten, maar nu terug 3 à 4 keer per week een uur, thuis op de hometrainer. En ja, ik val dood als ik dan toch eens buiten fiets met tegenwind en al, maar ik doe iets. En dat is altijd beter dan niks.
En ik ben het met je eens: het fietsen zelf kan je niet aangenaam noemen: mijn gat doet altijd zeer, maar gefietst hebben is het leukste gevoel dat er bestaat. Vooral ’s morgens, want dan loopt het altijd vlotter en sneller dan ’s avonds…
Ik ben ook een loper ja. Ik begon destijds, omdat ik mijn conditie wilde verbeteren. Ik was bij de minste inspanning halfdood. Een dik jaar later was ik 10 kilo kwijt dus dat was een leuke bijkomstigheid. Ik heb echt minstens 2 jaar met plezier gelopen. Het laatste anderhalf jaar was het mezelf steeds verplichten. Dan had ik hetzelfde zoals jij achteraf voelde ik me keigoed, soms ook tijdens, maar ik had nooit meer zin om te vertrekken en vaak was het ook tijdens een strijd. Het hielp wel nog steeds om mijn hoofd leeg te maken.
Momenteel ben ik aan het leren crawl zwemmen. Ik heb één keer per week les en één keer per week zwem ik op mezelf, daarnaast loop ik nog één keer per week 5k en bij goed weer doe ik in het weekend ook nog een fietstocht. Al lig ik nu twee weken in de lappenmand door een liesblessure en mag ik enkel nog zwemmen. Ik heb nu terug bij het zwemmen wat ik twee jaar geleden bij het lopen had. Met volle goesting ga ik naar het zwembad, ik geniet ervan. Het is duidelijk dat ik een uitdaging nodig heb om iets leuk te blijven vinden. Al krijg ik een dik uur na het zwemmen zo’n klop dat ik de rest van de dag knock-out ben. Ik zou daar graag dringend iets op vinden :-). Ik heb dat bij lopen nl. nooit, daar krijg ik net energie van.
Ik ben begin juli terug begonnen, na een pauze van 3 jaar (zwanger en dan een baby die tot ze 20 maanden werd elke (!) nacht minstens 2 uren moest “entertaind” worden). Ik begon weer op les 1 van start to run, rustig opbouwen dat leek me een strak plan. En ben ik blij dat ik terug zo begonnen ben. Sommige weken is het verschrikkelijk puzzelen om zelfs maar aan 2 loopdagen te geraken, maar het lukt me (ons) tot nu toe al elke week.
En ik geniet er zo van. Ik zie soms af, meestal gewoon omdat ik op een belachelijke moment (lees ’s middags op een zonnige dag) ga lopen of omdat ik te overmoedig ben, maar zoveel deugd nadien. Ik besef ook weer waarom ik er graag tijd voor maak: mijn hoofd geraakt leeg en sommige olifantproblemen zijn kleine muisjes geworden of zijn gewoon verdwenen nadien. Een helder hoofd krijg ik ervan… zo fijn!
Als je een pluspunt voor het trage lopen zoekt, lees dan eens deze post: http://blog.ycf.be/leave-your-ego-at-the-door/
En doe sowieso zo verder :-) Je loopt sneller dan ik ;-)
Hier ook veel met horten en stoten gelopen. Beginnen, stoppen, opnieuw beginnen. Nog nooit aan 5K geraakt. Momenteel lig ik al meer dan jaar stil wegens zwangerschap en borstvoeding. En geen fatsoenlijke loopschoenen meer. Ik moet van mezelf dringend terug beginnen, Maar ja , die schoenen hé 😉 Welke draag jij?
Zonder gekheid, ik herken me in jouw verhaal. Vertrekken met veel moeite, afzien tijdens, maar zo veel deugd nadien… Het psychologische effect is bij mij ook altijd veel groter geweest dan het effect op de weegschaal. Ik denk dat ik het daarvoor nooit lang genoeg heb volgehouden.
Keep up the good work! Je ziet er geweldig uit!
Zo. Hard. Herkenbaar.
Ik was licht allergisch aan sport tot ik een paar jaar geleden op een lief botste met een natuurlijk talent voor sport, en nu ben ik zelf ook helemaal mee, ook zonder natuurlijk talent. *spierbalemoji* Het begon met lopen, maar tegenwoordig wissel ik dat af met fietsen naar het werk en Youtube fitness video’s (tipke: die van Fitnessblender zijn de max).
En ja, ge begint dat lopen met een strak lijf voor ogen, maar het doet fakking zeer en ge hebt geen adem en uw rode kop lijkt een halfuur na thuiskomst nog stééds op ontploffen te staan. Maar! Ook al gaat dat zeer doen inderdaad nooit echt helemaal over, het wordt wel veel minder, of ge went er aan, I dunno. Die adem, die vind je na wat trial en error met afstanden en snelheden wel na een paar maanden terug. En die rode kop, daar moet je u simpelweg gewoon over zetten. En dan komt het moment waarop je niet per sé meer moet gaan lopen voor dat lijf, of voor die tijd, of voor die afstand, maar gewoon omdat uw hoofd vol zit. Ik heb ongelofelijk veel deugd van stille paadjes, van een simpel boerenveld, van bomen over mijn hoofd en gras langs mijn twee zijkanten. Een beetje alleen op de wereld, op 5 km van uw deur in friggin’ Gullegem – zoiets pakt mij. Haha. Misschien ben ik wel rap gepakt, dat zou ook wel kunnen.
Ik moet dringend ook eens een blogpost over lopen schrijven, me dunkt.
Ik ben sinds vorige week ook opnieuw begonnen, en het doet deugd. Hoewel ik op een tempo loop waarbij een stevige stapper me hoogstwaarschijnlijk vroeg of laat voorbijsteekt heb ik toch ook telkens iets van ‘zie mij hier eens bezig’.
(Trouwens: keigoed bezig! Ik vind u superstoer en relatable. High five!)
Vier jaar geleden ongeveer, toen mijn zoontje 10 weken oud was, ben ik beginnen lopen. Vier jaar later loop ik nog steeds, en daar ben ik best trots op. Ik loop elke week 2 keer, telkens een 10 km ongeveer. Dat is volgens sommigen te weinig, maar ik vind het prima. Geen behoefte om halve of hele marathons te doen. Heb me wel aangesloten bij een loopclub, en ik zit bij de amateur joggers. We doen telkens een duurloop en één intervaltraining per week. Ik ga meer wel dan niet, moet ik toegeven, maar het helpt wel om gemotiveerd te blijven en thuis te lopen, ook al ga ik dan niet naar de training. Lopen kost me nog altijd veel moeite hoor, ik moet mezelf telkens weer bijeen rapen om te vertrekken, maar zoals je zegt, de voldoening nadien is enorm. Blijven lopen zou ik zeggen, ik merk aan je blogposts dat dat je enorm goed doet, en niet enkel wat de buitenkant betreft!
Wow Kelly, je ziet er echt supergoed uit op die laatste foto! En dat terwijl je nog maar net bevallen bent van Flo! Echt zo’n gezonde, gelukkige blos! Dikke proficiat’? Je mag echt fier zijn op jezelf.
Zo tof om dit te lezen! Ik loop sinds maart dit jaar, en ben echt als groentje begonnen. Conditie 0!! Maar nu, ik loop 5,5km op 40min tijd. Hoe zot is dat. Oke, dat is best wel traag.. Maar hé, ik ren.. Zoals je zegt, het is sneller dan iedereen die in de zetel zit. Een jaar geleden had ik ook nog niet gedacht dat ik dit zou kunnen! Zo’n runnershigh, nee. Dat ken ik ook nog niet. Het is écht afzien, altijd! Maar als ik dan weer thuis aankom, voel ik me geweldig! Daarvoor doe ik het, en ook om dan dat extra chocolaatje te kunnen permitteren 😉
High five :-) ook van cough naar 5K gegaan en nu op weg naar 10K. Keep running… en tot in Ieper voor de trail run ;-).
Jep! Sinds mei! Nooit gedacht, ik was degene die in LO niet meekon met de coopertest en degene die niet snapte waarom mensen dat in godsnaam voor hun plezier deden. En nu, na drie maand, 5kilometer! In 40 minuten. Zotjes :-) ik hou er niet van, ik denk bijna altijd dat het deze keer niet goed gaat en dat ik eerder zal moeten stoppen,maar ik loop en ik blijf lopen en ik ben zo blij nadien :-)
Nu nog volhouden in de winter. Maar de kilo’s gaan er langzaam maar zeker af, ik koop ineens broeken in maat 40 ipv 2 of 44 en deze week paste ik in de winkel in een 38, dat moet van mijn 12j geleden zijn ofzo :-o
ik loop intussen 2.5 jaar, niet altijd zonder problemen geweest. eventjes kiné nodig gehad en intussen heb ik ook steunzolen, maar ik loop.
Nooit veel meer dan 5 km want daar is mijn lichaam volgens de kinesist niet voor gemaakt, maar het is beter dan niets hé …
Bij mij helpt het vooral om ’s avonds nog wat energie te krijgen ipv gewoon in de zetel te ploffen maar het helpt ook om het hoofd leeg te maken
deze week zal er wel niet gelopen worden want dit weer is gewoon niet gezond en voor het werk lukt het mije cht niet
Hoera voor trage lopers! Ik liep dit jaar voor ’t eerst een wedstrijd van 5 km. Iedereen vroeg welke tijd ik wilde halen, maar ik was al blij als ik het kon uit lopen. Dat is me gelukt (de tijd was achteraf gezien ook niet slecht: 32 minuten!). Een aanrader trouwens, zo’n loopwedstrijd (Dwars door….) van 5 km. De energie die je van (onbekende) supporters langs de weg krijgt, is een enorme boost voor je loopzelfvertrouwen!
Geen loper, en zal het ook nooit worden volgens mij. Want ik doe dat echt niet graag. Maar ik ben wel een paardrijder en een Zumbaer en dat is ook ok.
oh yes! ik loop ook supertraag, nog trager dan jouw 7 wi. Maar sinds mijn bevalling nu al opgebouwd tot 10 km per toertje. BERE!
Zoals jij je beroep als ‘ik schrijf tekstjes’ benoemt, zou ik mijn lopen als ‘ik zet pasjes’ beschrijven. Ik begin daar dus eens met volle moed aan en dan staan die loopschoenen ‘kobbenetten’ te verzamelen op mijn overdekt terras.
Fantastisch dat jij het wel doet!
Ik ben zó blij te lezen dat ik echt niet de enige ben die er een jaar over gedaan heeft om eindelijk 5K te kunnen lopen! En tijdens het lopen denk ik bij elke kilometer die ik verder ben: waarom?, waarom doe ik dit toch?, ik ben gek om dit te doen!
Maar eens ik thuis ben en onder de douche sta, denk ik: yés, ik heb het toch maar weer gedaan!
En ik ben echt niet van plan om ermee te stoppen want ik krijg er zoveel voor terug!
Ik ben ook net beginnen lopen. Ik volg een schema dat me aanraadt deze week telkens 3 minuten te lopen en 1 minuut te wandelen. En zo bouwt het op tot ik een halfuur naeen kan lopen.
Uiteraard is dat niet veel in vergelijking met wat anderen presteren, maar laat mij nu eens totaal niet competitief zijn. Het laat me koud wat anderen doen. Mijn doel is een halfuur naeen lopen, op mijn eigen trage tempo, zonder berenpak, op vlakke paadjes. Om wat conditie te hebben en om mijn hoofd leeg te maken. Dat is alles.
En ge ziet er ook ongelofelijk goed uit!
Ik ben volgens mij toch wel écht geen loper hoor, ik word al slechtgezind als ik er nog maar aan denk. Dat komt omdat ik het met pijn associeer door mijn slechte knieën, maar als ik dan lees dat jij het ook niet volledig pijnloos kan, dan moet ik misschien toegeven dat het meer een excuus van mij is… Maar ik ben dan wel weer een echte fietser! :)
En welke guilty Pleasures spelen zoal in de oortjes tijdens het lopen? :-)
Podcasts, vooral! :)
Lopen is zalig! Hier nog een trage maar grage loopster :-) Dat halfuurtje (of zelfs driekwartier) waarnaar ik zo kan verlangen om even van de drukte weg te zijn en aan alles behalve lopen te denken. Het blijft altijd mezelf pushen om te vertrekken, maar na 5 minuten genieten. Keep on running!
Het beste moment blijft toch echt als je mag gaan douchen he. Al geniet ik ook echt van de plekjes die ik ontdek. Hopelijk is het gesukkel met rug/nek/schouders snel van de baan, want ze staan al een paar dagen in een hoekje, de loopschoenen. En ik heb er nood aan! Super van jou!
Ooit heb ik het gepresteerd om? onder begeleiding van een professionele trainer? van 0 tot 11 km te trainen in 6 maand. Helaas kon ik de daaropvolgende 6 maand, 11 km lopen langs dokters, specialisten, kinesisten enz….
De specialisten hebben me toen op het hart gedrukt dat lopen niet voor iedereen is weggelegd en zij veel geld verdienen aan “de slachtoffers’ van de “start to runs” van deze wereld. Het is blijkbaar een running joke: start tot run? start to fill de portemonnee ja!
Dus voor mij blijft het op eigen tempo (lees: traag) 2 of 3x per week een toertje lopen. Zonder daarbij te meten hoe lang, hoe veel, hoe snel. Niet omdat het zo’n deugd doet aan lijf en leden (want dat doet het zelden, de douche erna niet meegerekend) maar voor het heilzaam effect op de moraal.
En aanvaarden dat ik niet gezegend ben met een loopcarrosserie. :)
Ik vind het zo knap dat je het volhoudt! Ik kan mezelf er niet toe zetten om te gaan hardlopen. Ik heb er denk ik de discipline niet voor. Ik ga nu lessen bij de sportschool combineren met workouts thuis.
“Ik loop niet uitzonderlijk graag, maar vind weinig dingen leuker dan gelopen hebben”, et voilà, zo is het :) Dat gevoel achteraf, ook al is het met een knalrooie kop die er een doucheke later nog ontploft uitziet ;)
Ik heb er langer dan de 10 weken van Evy over gedaan om van 0 naar 5 te geraken, of beter gezegd, om een half uur aan een stuk te kunnen lopen, omdat ik geregeld teruggreep naar eerdere lesjes of soms gewoon meer tijd tussen liet :) Ik loop ook nog met zo’n simpele mp3-speler zonder functionaliteiten, dus onderweg geen idee van tijd en afstand en km/u en calorieën en hartslag enzomeer. Nu loop ik al eens 37 minuten aan een stuk en als ik mijn routeke uitteken op internet kom ik aan ongeveer 5,6 – 5,8 km, ik heb geen idee of dat rap of traag is, maar ik vind dat goed genoeg :) Meer, sneller, beter hoeft voorlopig niet.
Ik heb er vooral ongelofelijk veel deugd van op het mentale vlak. Het gevoel van, kijk, ik en mijn lijf dat op allerlei fronten hapert en gehaperd heeft, wij kunnen ook nog iets goeds! Het helpt ook gigantisch om te stoppen met denken en piekeren, want daar heb ik tijdens het lopen nu eens echt geen fut voor. (Het enige waar ik onnozel van werd bij S2R, Evy die elke les tien keer het mantra van de praat- of zingtest herhaalt: als ik gezellig wil praten met mezelf of met iemand anders, zal ik wel gaan wandelen, denk ik ;) )
Ik herken het helemaal, maar dan met sloeproeien. Kan er alles in kwijt, krijg een sterker en slanker lichaam en kom altijd helemaal opgepept uit de boot.
Die eerste zin. Zo herkenbaar! Ik heb ook een tijd gelopen, maar eens de kindjes er waren kwam ik echt niet meer aan drie keer per week toe. En dat was voor mij het minimum om genoeg conditie op te bouwen dat het lopen zelf ook plezant bleef. Nu ga ik twee keer per week naar de fitness: een keer voor een strakker lijf (X55, ik vind persoonlijk dat dat echt helpt), een keertje om me eens echt uit te leven (Ubound of Zumba of Bokwa, al naargelang wat mijn agenda toelaat). Werkt voor mij perfect: ik verlang echt om te kunnen vertrekken, en baal als ik een lesje moet overslaan. Dat lopen is dus, bij nader inzien, niet zo aan mij besteed. Succes met het lopen!
Ik woon in Ieper en in maart kreeg ik ook net mijn 2e kindje. Toen ik voor het eerst jouw blog las, vermeldde je net dat je je compleet buiten je comfortzone had ingeschreven voor de Ieper Trail. Ik dacht: ‘Dat wil ik ook kunnen.’ Lopen was voor mij iets van de turnlessen, ondertussen zo’n dikke 10 jaar geleden. De eerste kilometers gingen ook meer al wandelend dan iets anders, maar ik vond steun bij jouw vooruitgang. Nu liep ik tijdens de zomermaanden altijd rond de 5-6 km (helaas moeten we er binnenkort 8 afmalen!), maar gisteren liep ik eens eens een heel ander parcours. Achteraf bleek dan dat ik 7.89 km heb gelopen! Zomaar! ‘Plots’ kon ik het!
Nog een beetje en jij bent daar ook: volhouden!
Top, keep running!
Ik heb mijn laatste poging moeten staken wegens te veel pijn in mijn knieën. Dat kan misschien opgelost worden door eens nieuwe steunzolen te voorzien, maar er is op dit moment weinig tijd over om die moeite te doen voor iets waarvan ik niet weet of het de moeite is :-) Tijd maken, I know, en dat komt wel. Langzaam maar zeker. Eerst dat hoofd wat op orde krijgen en opkuisen, zodat er wat plaats komt. Ik begin binnenkort opnieuw met wat yoga, ook heel goed voor lichaam én geest.
O ja, ik heb lang chronisch ontstoken slijmbeurzen gehad in beide heupen. Dat ging op en af, kan heel pijnlijk zijn hé. Ik kreeg dat onder controle door lang (echt lang: weeeeeken) diclofenac te nemen. Inspuiting was een optie als dat niet hielp, maar het is nooit zover gekomen. Tegenwoordig heb ik er minder last van maar ik moet wel opletten. Ik kan bijvoorbeeld nog altijd niet volledig pijnloos op mijn zijkant liggen op een harde ondergrond terwijl ik druk uitoefen op die plek (bijvoorbeeld bij beenspieroefeningen). Verzorg je!
Fijn dat je er toch van kan genieten! 2,5 jaar geleden startte ik ook de 5km, ik heb het volgehouden maar eens ik de 5 km liep, vond ik het wat saai… Ik moest wel op een Finse piste gaan lopen anders had ik last van mijn enkels. Misschien start ik ooit eens opnieuw…
Vooral doen! Ikzelf fiets, of doe daartoe toch pogingen. Lang (jaren) met van alle kwaaltjes gesukkeld (knie, rug nek, hoofdpijn, elleboogbreuk,…) en niet echt vooruit geraakt maar de laatste maand rij ik weer verder en vooral sneller en dat doet deugd. Leeg hoofd en me-time. Ondanks dat mijn facebook-feed me verhalen brengt van Ventoux-beklimmers en gemiddelde snelheden van +35km/u bij “een avondtochtje” ben ik blij met mijn vorderingen.
Bedankt voor deze blogpost :) mijne frank is eindelijk gevallen: ik liep te snel! en was daardoor te snel buiten adem en vond lopen daarom niet leuk. Net mijn eerste kwartier kunnen lopen zonder te wandelen en dat voelt inderdaad zo goed!