Woesh gaat het hier. En plots zit Dexter al een maand in de tweede kleuterklas, zit het meisje al eens een minuut rechtop zonder omvallen want is ze bijna zeven maanden, en heb ik alleen maar het gevoel dat ik achter de feiten aanhol omdat het -daar kom ik weer in eeuwige herhaling- zo geweldig druk is en nog wel even blijft. Ironisch genoeg komt er van hollen voor de rest niet veel in huis: ik kreeg een injectie voor mijn slijmbeursontsteking die niks deed, en laat volgende week in het ziekenhuis een tweede poging uitvoeren om me zo snel als mogelijk weer aan het lopen te krijgen. In drukke tijden als deze waarin mijn hoofd weinig rust krijgt mis ik het des te harder.
Mijn grootvader is overleden, in de nacht van zondag op maandag. Het was niet helemaal onverwacht maar dat maakt het allemaal niet minder doodjammer voor mijn hart. Ik zeg het niet omdat het mijn grootvader was, maar het was zo’n fijne, fantastische mens. Zo’n verhalenverteller, ook. Ik ga even mijn broer quoten, ook al gaan de tranen weer in mijn ogen springen als ik lees hoe hij het op Facebook schreef: “Vaarwel, jij die met één arm dubbel zo handig was als de andere grote mensen. Vaarwel, oorlogskind van de zee en het strand en alles dat eronder kroop en erachter zwom. Vaarwel, warme bakker van een miljoen pistolets in de gouden jaren van de 20ste eeuw. Vaarwel, bevlogen verteller van het alsmaar kleiner wordende verleden. Vaarwel, eeuwig lachende witte snor.”
Dju toch. Snirf.
Ik zit wat gewrongen tussen zo vaak mogelijk buiten willen zijn als het weer het toelaat en me toch ook alweer wat beginnen instellen op huiselijkheid. Ik heb pompoensoep gemaakt al, en cake gebakken. Ik lees It van Stephen King onder een sarzeke met een kop thee. Het heeft allemaal ook zijn charmes he hasten. Het is alleen dat het zo ellendig lang duurt voor het weer warm wordt, als de nazomer echt gedaan is.
Het is razend druk wat werk betreft. Ik weet hoe het komt en wanneer het normaal weer wat kalmer zou moeten worden (pakt binnen een week of drie, met wat geluk), maar ik weet ook dat ik mezelf dan wel zal moeten toelaten om mijn agenda weer niet bomvol te duwen. Ik krijg zoveel leuke voorstellen, en ben gelukkig wel al veel beter geworden in neen zeggen, maar toch. Ik doe het gelukkig ook nog allemaal graag, dus het geeft niet zo erg, maar laat ons zeggen dat telefoontjes vanop school en de crèche waarin de woorden “koorts” en “ophalen” zitten mijn bloeddruk nog sneller omhoog jagen dan anders. “We lossen het wel weer op” is mijn mantra. Ook soms “MAAAAAAR HOE GAAN WIJ DAT NU WEER DOEN?!”, als ik eerlijk ben.
Maar kijk zeg, ik heb wel nog eens geblogd. Wat een gigantisch succes op zijn eigen!
Hopelijk kon je afscheid nemen van je grootvader en biedt dat wat troost. En eigenlijk ben ik ook blij dat de herst eraan komt, want ik hou van die gezelligheid, maar dat slechtere weer duurt helaas altijd net een maand te lang. Maar voorlopig ga ik vooral heel hard van genieten.
Veel sterkte met het verlies van je grootvader. Ik mis de mijne al 20 jaar en kan hun geweldige verhalen nog altijd missen en glimlach nog altijd als er weer eentje opduikt…
En daarnaast: cake check, dekentje check, laat de herfstgezelligheid maar komen, al heb ik nu al last van kouwelijkheid. Bij 21 graden!
Sterkte met het verlies van je grootvader…
En wat het bloggen betreft: wij lopen niet weg, als het een keer niet lukt, dan zijn er geen potten gebroken. Dat komt wel weer, als jij het minder druk hebt. Neem je tijd, verzorg jezelf en de jouwen.
Helemaal fan van je outfit op de eerste foto! En die Flo van jullie… wat een schatje, om op te vreten gewoon, niet te doen. Veel sterkte met het verlies van je opa.
Hopelijk kon je afscheid nemen van je grootvader en biedt dat wat troost. En eigenlijk ben ik ook blij dat de herst eraan komt, want ik hou van die gezelligheid, maar dat slechtere weer duurt helaas altijd net een maand te lang. Maar voorlopig ga ik vooral heel hard van genieten.
Veel sterkte met het verlies van je grootvader. Ik mis de mijne al 20 jaar en kan hun geweldige verhalen nog altijd missen en glimlach nog altijd als er weer eentje opduikt…
En daarnaast: cake check, dekentje check, laat de herfstgezelligheid maar komen, al heb ik nu al last van kouwelijkheid. Bij 21 graden!
Wat een schattig stinkdier.
Mooie woorden voor de grootvader.
Herfst, het mooiste seizoen van het jaar. Ik omarm de warme dekentjes, de mooie kleuren en de zuurstof in de lucht…
Sterkte met het verlies van je grootvader! :(
Wat een schattige foto van Flo <3 Ze kijkt er ook zo guitig bij :)
Oh de herfst, ik hou van de kleuren en pompoensoep en zo maar ik hou niet van de donkere en grijze dagen en heb nu last van een najaarsdip :(
Sterkte en succes. Die Flo is echt zo geweldig schattig!
Veel sterkte met het verlies van je grootvader!
Flo is echt super super super super in dat pakje. :)
Je verwoordt mijn gevoelens ivm nazomer en komende herfst heel goed. ‘k ben precies voor beide in de mood op hetzelfde moment
Sterkte met het verlies van je grootvader…
En wat het bloggen betreft: wij lopen niet weg, als het een keer niet lukt, dan zijn er geen potten gebroken. Dat komt wel weer, als jij het minder druk hebt. Neem je tijd, verzorg jezelf en de jouwen.
Gecondoleerd met je opa. Veel sterkte gewenst. Wat een prachtige foto van je dochter!
Gecondoleerd, eens diep ademhalen en op tijd en stond de ketel opzetten voor een cuppa tea :-)
Jouw broer schrijft al even mooi als jijzelf!
Sterkte met het verlies voor heel de familie.
Helemaal fan van je outfit op de eerste foto! En die Flo van jullie… wat een schatje, om op te vreten gewoon, niet te doen. Veel sterkte met het verlies van je opa.