Een tijdje geleden schreef ik een stuk voor De Standaard Magazine waarin ik op zoek ging naar vrienden. Dit was de inleiding: “Tot u spreekt geen eenzame. Mijn kennissenkring is de afgelopen jaren zelfs ontploft. Door werk, schoolgaand kind, hobby’s en andere onduidelijke activiteiten kan ik amper door mijn stad lopen zonder regelmatig te zwaaien en halt te houden voor een praatje. Als ik zeg dat ik veel mensen ken dan lieg ik niet. Maar echte vrienden, die maak ik niet bij de vleet. Integendeel: sinds mijn dertigste (bijna zes jaar geleden) geen handvol.”
Het artikel was een goed excuus om een idee uit te testen dat ik enkele maanden eerder voorbij had zien komen op een blog: het second degree dinner, in het Nederlands misschien te vertalen als het tweedegraadsetentje. Wie het volledige idee wil meekrijgen, compleet met tafelopstelling en al, moet zeker eens gaan lezen op de blog van Nat Eliason die het concept bedacht. Kort gezegd ga je als gastvrouw- of heer (in dit geval: yours truly) op zoek naar een collega-gastpersoon die en interessant is, in dezelfde stad woont en een andere vriendenkring heeft dan jij. Dat werd Anouck van Anecdote Anthology, altijd in voor een sociaal experiment.
Anouck en ik mochten telkens nog iemand uitnodigen die ons een interessante toevoeging leek aan het diner. Ik wist niet wie Anouck zou kiezen, maar ik koos voor Louise, iemand die ik amper ken maar wel vaak tegen het lijf loop en waarvan ik dacht: die wil ik wel eens wat beter leren kennen. Louise was onmiddellijk game, dus dat viel ook al mee. Zowel de gast van Anouck als Louise mochten ook elk nog iemand uitnodigen die zij interessant vonden. Liefst allemaal uit Ieper of directe omgeving, dat was ook een voorwaarde. Er werd een doodle opgesteld, er werd een locatie gekozen, en plots had ik een date met vijf vrouwen waarvan ik maar van een zeker wist dat ik haar kende, en van een andere een beetje.
KEISPANNEND.
Met dit soort dingen weet je nooit hoe het zal lopen. Ik was er als eerste, en wist niet op wie ik zat te wachten. Dat wisten de anderen ook niet. Maar we wisten elkaar snel te lokaliseren, en Ieper is zo klein dat sommigen elkaar ook een beetje bleken te kennen.
Het moeilijkste van de hele avond bleek nog de plaatsing aan tafel. Die loopt bij voorkeur volgens een bepaald schema dat ik had afgeprint zodat iedereen aan tafel onmiddellijk kon zien met wat voor een overachiever ze te maken hadden. Ik ben evenwel niet zo goed in plannen lezen (zelfs niet als het maar over een tafel van amper zes personen gaat en ik niet eens heb gedronken), maar na zeven keer missen waren we eruit.
Het werd een bijzonder memorabele avond.
Er werd al een beetje geweend voor het aperitief.
De vragen die Nat Eliason voorstelde om te beantwoorden tijdens de introducties (waar worstel je mee? Waar ben je enthousiast over?) zorgden ervoor dat er van oppervlakkigheid compleet geen sprake was. Het was een geweldig gezellig etentje met mensen die ik amper kende, en aan het einde werd al direct een nieuwe afspraak gemaakt voor binnen enkele weken.
Ik vond het zo’n fijne manier om nieuwe mensen te leren kennen in mijn eigen stad dat ik het binnenkort nog eens opnieuw wil doen, en ik zelfs een lijstje in mijn bullet journal aan het bijhouden ben met potentiële slachtoffers om uit te nodigen. Nog eens een dikke merci aan alle stoere vrouwen die zonder morren deelnamen aan het sociaal experiment!
Lijkt het jou iets? Of heb je zelf tips om boeiend volk te ontmoeten in eigen streek? Mijn reacties zijn jullie reacties!
Klinkt cool. Vroeger ging ik gehuiverd hebben bij de gedachte alleen al, maar door te bloggen is mijn interesse in ‘vreemden’ toegenomen.
Zo tof! Ik ken geen kat hier in Wevelgem, dus ik zou al eens moeten gaan denken om een eerste ‘invitée’ te vinden. Wie zich geroepen voelt, mail me! :-)
Lijkt me zeer tof!
Maaaaar (en ik wil echt niet de party pooper zijn) ik vind het al zo moeilijk om mijn huidige vriendenkring te onderhouden. Naast een full-time job en huishouden met kind.
En dan spreek ik ook maar over een handvol echte vrienden.
Hoe doen jullie dat? Tips worden ten zeerste gewaardeerd.
@10a: dat was een ander deel van het artikel in De Standaard Magazine. ;) Ik ben er ook niet zo goed in.
Wat een leuk experiment. Lijkt me echt ontzettend boeiend! Maar waarschijnlijk zelf net iets te onzeker en te weinig tijd om zelf zoiets op poten te zetten.
Leuk idee’tje! Waarschijnlijk zeer grote eye-opener.
I’m in! Lijkt me super. Nu de kleine spruit wat zeldstandiger wordt (lees: moeder uit haar winterslaap ontwaakt), realiseer ik mij dat ik te weinig buitenkom. En de vrienden ondertussen ook een leven hadden. Tijd voor een oproepje!
Ik vind het een geweldig idee. Al mijn vriendinnen hebben kinderen en dus zie ik hen een pak minder dan vroeger. Ik wil graag nieuwe vrienden maken, maar dat blijkt moeilijker dan je zou denken. Een initiatief zoals dit is alleszins al een stap in de goede richting om gewoon nieuwe mensen te leren kennen. Toch zie ik mezelf niet meteen zoiets organiseren, ik zou begot niet weten wie uit te nodigen.
Lijkt mij echt een geweldig idee! Ik woon zelf sinds een viertal jaar in Ieper, maar ben oorspronkelijk van ’t zeetje. Hoewel ik mijzelf beschouw als iemand die makkelijk contacten legt, lukt het mij minder goed in Ieper. Als je nog potentiële slachtoffers zoekt in het Ypersche: I’m in!
Topconcept! Al doet het me ook een beetje bibberen van schrik :-) Iemand interesse om dit in Gent eens te proberen?
Hey Ellen, zeker eens doen. Je begint bij een vriendin he. Ik kende Anouck al, en van daaruit ga je verder met iemand die je een beetje kent of beter wilt leren kennen. Succes ermee. ;)
Zo een tof idee zeg! Ik had er nog nooit van gehoord, maar ben helemaal enthousiast! Dus, misschien zijn er hier nog mensen van Izegem en omstreken die zin hebben om dit concept eens te proberen?
Je begint bij een vriendin. Ook aan de mensen die groepjes zoeken om bij aan te sluiten: het groepje ontstaat doordat je met twee mensen die elkaar al kennen elk een ander uitnodigt, die weer een ander uitnodigt. Je hebt dus geen groepje onbekenden nodig. ;)
Precies hetzelfde hier. En wat een tof idee, ga ik onthouden, ijkt me heel leuk!
Kei-eng lijkt mij.
Ik weet niet of ik het nu al zou durven. Toen ik nog blogde, was ik ingeschreven voor een blogmeeting (naar aanleiding van vrouwenweek geloof ik) en liet ik het last minute afweten uit angst. Vreemd, want door enkele blogs te volgen (ook op social media) heb ik soms het gevoel sommigen een beetje ’te kennen’ terwijl dat eigenlijk niet zo is & toch durfde ik toen de kans tot ontmoeting irl niet aangaan. Megamoedig van je als je het mij vraagt!
leuk! ik zou er ook nog voor te vinden zijn als ik het niet zelf moet organiseren :) maar in oudenaarde zou ik echt niet weten wie te vragen.
Ik vind het een fantastisch idee!
Zou het zeker graag uitproberen.
Ellen , ik woon ook in Gent dus bij deze…. ;)
Tof experiment! Al heb ik al een ploegje dat elkaar niet kende en toch een hechte band opbouwde intussen: onze leesclub, die gestart is via jouw blog. :-)
Het zelf organiseren is me ook een brug te ver 😊. Maar meedoen lijkt me keiplezant! Al zal dat er in een gehucht als Zele nooit van komen… Shout-out to the ladies van Zele!
Dit is écht wel cool.
Leuk idee, want ook ik ben een dertiger met weinig vrienden. Ofwel wonen ze vrij ver, ofwel ben ik ze een beetje ontgroeid. Misschien moet ik dus ook eens een tweedegraadsetentje organiseren. Al weet ik niet of het in een boerengat even goed gaat lukken, dan in een stad. Misschien ook geweldig leuk om eens met een paar bloggers te organiseren.
Dit lijkt me echt top, ik vond je stuk in De Standaard ook al zo inspirerend. Alleen, voelt het niet een beetje als een sollicitatie, die selectie van met wie je afspreekt?
Soit, als er kandidaten zijn om dit in Berchem eens te doen: ik ben kandidaat!
Goh, niet echt. Ik heb gewoon aan twee mensen gevraagd of ze zin hadden om eens met mij te gaan eten, en of zij nog iemand wilden uitnodigen en aan een iemand vragen om ook nog iemand uit te nodigen. Dat was niet eens zo awkward, vond ik. :)
Lijkt me leuk! De meeste van mijn vrienden wonen ‘ver’ weg dus doordeweeks of spontaan afspreken zit er meestal niet in. Dus dit lijkt me een leuke manier om meer mensen in Aalst te leren kennen. Want hoewel ik daar vroeger enthousiaste ideëen over had, is de schoolpoort blijkbaar toch ook niet zo geschikt voor het maken van vrienden…
Na alle nieuwe leesclubs in Vlaanderen binnenkort overal second degree dinners, en dat allemaal dankzij jou Lilith!
Heel leuk idee! Alleen iets moeilijker als je niet in een stad woont, maar in een dorp van drie straten. Sinds ik je bericht heb gelezen, ben ik in gedachten constant mogelijke ‘slachtoffers’ aan screenen. :-D
Leuk idee zeg! Sinds onze verhuis naar Antwerpen al wel leuke mensen ontmoet, oude bekenden weer meer tegengekomen maar zou leuk zijn om zo nog wat meer mensen te leren kennen. Wel al “ex” lid van een leuke leesclub (ook al door deze blog) maar helaas door de verhuis moeilijk om er nog te geraken. Mensen die zin hebben om dit in Antwerpen eens te organiseren, I’m in!
Amaai, das tof! dat moet ik ook eens proberen :-) eerst al m’n moed bijeen rapen!
Keicool
sinds ik in de voorbije jaren enkele bloggers al ontmoet heb, heb ik zo wel al wat nieuwe vrienden gemaakt. Toch worstel ik zelf met het kwalitatief onderhouden van vriendschappen (in real life ontmoetingen en niet enkel chat and social media berichtjes) dat ik me ook wel dezelfde bedenking maak als 10a.
Mogen venten ook meedoen?
Tuurlijk! Het was toevallig dat elke vrouw een andere vrouw vroeg, ik heb venten op mijn lijst staan voor de volgende keer. ;)
wat een top idee, ik probeer het sowieso! nog kandidaten uit Eeklo?? : )
Dit klinkt als blind date meets networking :-)
Een vriendin van mij heeft al een paar keer iets dergelijks gedaan: een paar vrienden/kennissen en kennissen van dié kennissen uitgenodigd voor een etentje. Tot nu toe altijd een succes. Maar die vraagjes zou ik overslaan, maakt dat het niet wat raar?
@Claire: neen, helemaal niet. Je moet mensen wel de mogelijkheid geven om zich voor te stellen, en dit ging onmiddellijk wat weg van “hallo, ik ben 35 en journalist en heb twee kindjes”. Wat de gesprekken deugd deed, vond ik. Dus net pro. :)
Wat een interessant project! Al weet ik niet of ik het zou durven om zo iets zelf te organiseren.
Topidee! De eerste Oostendse editie is in de maak :) Zo spannend!
Dat lilith,
Een eindje deze blog gepost. Ondertussen nog zulke diners gehad ?
Groetjes
Gian