Ik ben geen vrouw van parabels. Ik ben eerder van de statistiek en de wetenschap dan dat ik vatbaar ben voor dromenvangers en te lang in mijn kracht blijven staan. En toch. De laatste weken hangt er een parabel rond in mijn hoofd. De laatste zin ervan, eigenlijk. Een parabel die sommigen onder jullie vast al hebben gehoord of gelezen, maar ik kwam hem recent pas tegen. Twee keer op enkele weken. Mocht ik in tekens geloven, ik dacht: het is een teken!
An old Cherokee is teaching his grandson about life. “A fight is going on inside me,” he said to the boy.
“It is a terrible fight and it is between two wolves. One is evil – he is anger, envy, sorrow, regret, greed, arrogance, self-pity, guilt, resentment, inferiority, lies, false pride, superiority, and ego.” He continued, “The other is good – he is joy, peace, love, hope, serenity, humility, kindness, benevolence, empathy, generosity, truth, compassion, and faith. The same fight is going on inside you – and inside every other person, too.”
The grandson thought about it for a minute and then asked his grandfather, “Which wolf will win?”
The old Cherokee simply replied, “The one you feed.”
The one you feed.
Het is een zin waar ik de laatste tijd vaak aan denk.
Als ik duidelijk weer te veel horrorshownieuws in mijn hoofd heb toegelaten en ten onder ga aan de gedachte dat we allemaal doomed beyond repair zijn. Als ik op Google zit te zoeken naar symptomen van alvleesklierkanker. (Don’t ask) Als ik maar blijf zagen over wat niet goed gaat en vergeet wat wel goed gaat. Dan denk ik dat ik mijn zwarte wolf dringend eens een paar dagen op regime moet zetten.
The one you feed.
Blijkt er zelfs een podcast te bestaan met die naam.
Keigoed gevonden, vind ik.
En checkt die hast zijn tattoo.
Cherokee friday, zou dat hier niks zijn?
Heel herkenbaar, heel mooi, heel erg waar …
Ja, dat is zo.
Maar ik moest wel hard lachen met deze zin: “Ik ben eerder van de statistiek en de wetenschap dan dat ik vatbaar ben voor dromenvangers en te lang in mijn kracht blijven staan.”
Heel herkenbaar. :-D
“We all need help feeding our good wolf”. Helemaal waar. Ik weet het ook wel dat ik twee stemmetjes heb en vooral naar dat ene stemmetje moet luisteren. Maar op sommige dagen schreeuwt dat andere stemmetje nu eenmaal harder. Misschien moet ik ook maar een tattoo laten zetten, wie weet helpt dat? Of een dromenvanger naast mijn bed hangen? ;-) Of gewoon nog eens aan deze blog denken (want je bent er toch maar weer in geslaagd om me aan het denken te zetten).
Good luck with the cherokee Friday!
Mooie parabel!
Fijn dat je hem deelt.
Blogs lezen zorgt toch wel voedsel voor de witte wolf :-)
Ik kende hem al, maar het is zo eentje waarbij het goed is dat je hem af en toe nog eens opnieuw hoort.
Ik heb als tiener eens een meerdaagse “leadership” workshop mogen volgen en wat me daar meest van is blijven hangen is
“attitude is everything”.
Het is niet hetzelfde als The one you feed maar ze zijn wel gelinkt. “Attitude is everything ” slaat op het feit dat we allemaal goeie en slechte dingen meemaken, vallen en opstaan , maar het verschil tussen mensen is hoe we ermee omgaan, waar we op focussen. the one we feed dus.
Ja krachtige zinnen om over na te denken
Schoon! Nu gaat dat hier ook blijven hangen he…
Horrorshownieuws. Dat is een mooi alternatief voor mijn worst case scenario’s. We doen het allemaal weleens denk ik. Ik roep ook altijd dat ik stevig op de grond sta, dat ik helemaal van de realiteit ben. Tot er ergens iets in mij (mijn gevoel dat verstoppertje speelde met mijn verstand en mijn verstand gewoon verstopt heeft laten zitten) met mij op de loop gaat. Op dat moment heb ik iemand nodig om tegen te ventileren, iemand die mij ook keihard even weer op mijn plaats durft te zetten. Dat werkt. Voor mij. Ik ga in het vervolg aan jouw wolven denken. Txs! :)
Ik kende het ook al én wat ik al afgeleerd heb, is om te googelen naar ziektes en symptomen.
Keischoon! Ik kende hem nog niet, bedankt om te delen :-)
Die hast zijn tattoo is seriously scary :-)
Deze parabel hangt uit op mijn werk, groot en duidelijk zodat het in ieders oog springt. Ik werk met mensen met psychische problemen (voornamelijk depressie), dus het is erg toepasselijk, hoewel het soms ook voor nieuwelingen wat cru overkomt. Na verloop van tijd snappen ze wel dat het niet zo bedoeld is en er heel veel waarheid in schuilt. Zien wat ze wél hebben en wél kunnen, is voor hen vaak niet makkelijk en dan is deze parabel helpend om het hen uit te leggen.
Ge oogst wat ge zaait…
Ik had die parabel nog niet gehoord, maar ik ga hem nu wel onthouden want het is een hele mooie.
Das een tof verhaal! Heel herkenbaar
Herkenbaar :-) Ik heb mezelf al een paar keer een bijna-doodervaring gegoogled :-) Ik doe mee, op vrijdag gaan we die ene wolf keihard uithongeren. Dat worden zalig positieve weekends zeg!
Geweldig! Ik kende deze parabel wel, hij komt eens in de zoveel tijd voorbij. En nu dus weer dankzij jouw blog. Heel waardevol en bijzonder en ook nog eens ontzettend van belang, deze dagen! Dank voor de reminder!
Deze tekst nu pas gelezen naar aanleiding van je nieuwsbrief.
En wat een goeie wake up call om de dag mee te starten.
Eigenlijk weten we dit wel allemaal. Maar soms hebben we eens iemand nodig die ons er terug bewust van maakt ;-)
Merci Kelly!
Graag gedaan!