Ik ben geen loper.
Nooit geweest.
Ook al loop ik al meer dan tien jaar.
Wie mij om de twee drie dagen over het jaagpad langs de vaart Ieper-Diksmuide ziet strompelen ziet korte, dikke beentjes en daarop een lichaam dat afziet. De ene keer harder dan de andere, maar echt zweven wordt het nooit.
Ik denk dat ik eerder een lichaam heb om vijanden tegen te houden of hout te sprokkelen dan om achter schichtige hindes aan te zitten. Mijn botten zijn zwaar, ik weeg altijd veel meer dan mensen me inschatten. Ik sta stevig op de dijk, zoals ze zeggen. Dat had mijn moeder ook al, maar zij ging nooit lopen.
Ik wel, en daardoor weet ik dat ik me zelden vederlicht voel. Als mijn voeten neerkomen dan moeten ze wat opvangen aan gewicht. Net als mijn enkels. En mijn knieën.
Dat eindigt dan regelmatig eens bij weer een andere kinesist.
“Niet iedereen is gemaakt om drie keer per week te lopen”, zei de laatste die me onder handen nam, terwijl ze allemaal naalden in mijn bovenbeen prikte. En dat ik ook minder kilometers kon afleggen, als ik echt niet van plan was om eens te gaan fitnessen of te zwemmen in de plaats.
Dat was ik niet van plan. Als ik in mijn auto moet kruipen om te gaan zwemmen heb ik al geen zin meer. Als ik nog maar denk aan de overbevolking in het zwembad van Ieper ook niet. Ik moet mijn tegenzin om te vertrekken verdrijven door mijn loopschoenen aan te trekken en de eerste stap over de drempel te zetten. Als ik weg ben, ben ik weg. Dan is het zo stom om nog terug te keren zonder eerst te lopen. En ik ben altijd weer zo blij en trots en zot van contentement als ik geweest ben.
Ik heb het al geprobeerd, maar het lukt niet: gaan lopen zonder minstens een foto van mijn schoenen te nemen. Niet alleen omdat ik niet kan geloven dat ik het na al die jaren nog steeds vol zie te houden om regelmatig die schoenen aan te trekken, maar ook omdat mijn schoenen zelden het beangstigende rood met paarse vlekken uitslaan dat mijn wangen aannemen na een paar kilometer strompelen. Als de neus van een alcoholieker een pantonekleur heeft, dan hebben mijn wangen die er vlak naast.
Ik ben geen loper, maar deze pluim ga ik op mijn hoed steken: ik loop toch. Ook al kan ik het niet. Ook al weet ik dat het niet mooi is om zien.
Ook al ga ik altijd de laatste en de traagste zijn van iedere loper die ik ken.
Ik ben zo’n loper als Kelly De Ridder.
En damn, wat heb ik massief veel respect voor Kelly De Ridder.
Ik heb een andere Kelly als inspiratie: jij. En Sofie, maar die loopt wat te lang en te snel voor mij ;) Echt, ik ben terug beginnen lopen door jou. En het idee ‘die foto’s zijn eerlijk, zo zie ik er ook uit, we proberen nog eens’. Misschien gewoon massief veel respect voor alle Kelly’s? ;)
ik loop ook echt traag en zie af bij de beesten… Ik zit in het straatje: “waarom gaat dat nu nog altijd niet wat makkelijker???” en dus begin ik af te haken. Misschien moet ik er me gewoon bij neerleggen (HA!) dat het inderdaad niet makkelijk gaat. En content zijn dat ik toch rapper ga dan al degene die in de zetel blijven hangen…
Dit gezegd zijnde ga ik weer lopen! Overmorgen! ;)
Haha, ik voel me dan soms wel zweven en zo als ik over de streep kom. Dat duurt tot ik er een foto van zie. Loopfoto’s van mezelf zijn meestal te vermijden :-)
En ik ben ook geen loper. Van lijf. Ik ben zelfs niet sportief. Ik meen dat serieus. Maar ik weet, al 15 jaar ongeveer nu, dat lopen en sport doet goed is voor mij. Voor mijn lijf, maar vooral voor mijn hoofd. En ja, ik loop marathons nu, maar ik zal nooit een hele rappe worden (snelheid is een relatief begrip hé) . Maar dat moet niet. Ik amuseer me. En dat is al wat telt zeker?
En ik heb massa’s respect voor iedere loper, van de traagste start2runner tot die mannekes die binnenkort de marathon onder de 2 uur gaan proberen lopen. En zeker ook voor u, want gij blijft gaan, ondanks dat uw lijf u al een paar keer in de steek gelaten heeft! :-)
Damn zo herkenbaar!
Ik ben ook geen loper. Ik ben er toch weer aan begonnen en na de 4de sessie van 2,5 km (yep), alweer prijs: bekkeninstabiliteit speelt op. Met ook een lumbago tot gevolg. Sessie 4 bij de kine volgende week.
Vorig jaar ben ik na 13 sessies of zo gestopt door mijn knieën, een week pijn gehad.
15 jaar geleden waren het mijn achilespezen, dát doet pijn als die ontstoken zijn.
En toch kriebelt het elk voorjaar en probeer ik het opnieuw.
Het is écht niet van niet willen, het is écht van niet kunnen. Alle fervente lopers mogen prediken wat ze willen, dat ze eens proberen lopen met mijn hyperlaxe lijf en kapotte rug. Zucht.
Mijn kine gaf mij een tip en die ga ik nog eens proberen. Want lopen is zó handig: gewoon je deur uitstappen en je bent vertrokken. Moest ik een sterk en pijnvrij lichaam hebben, ik liep bij wijze van spreken een marathon 😂
Tsjollen naar het zwembad of de fitness is er in mijn overvolle agenda ook gewoon te veel aan. Er is geen tijd voor en als er wel tijd voor is, breng ik het niet op. Ik maak er dus ook geen tijd voor, want eerlijk, het is en blijft saai he 😏
Blij dat ik niet alleen ben! Alle niet-lopers, unite 👊🏻
En dikke chapeau dat jij blijft volhouden, ook na ettelijke blessures!
Ontzettend veel respect voor iedereen die loopt! Ik ben er me heel bewust van dat ik iets van sport zou moeten doen, maar ik ben helemaal niet sportief. Vroeger tenniste ik wel, maar vanwege een hernia kan dat niet meer. Enkele keren ben ik al begonnen met Infraligne, maar ik doe het echt niet graag en na een aantal keren is er altijd wel weer iets waardoor ik ermee stop… Ondertussen begint de rug terug op te spelen, en weet ik dat ik dringend terug moet gaan sporten…
Hier een gebrek aan karakter en goesting om het lopen vol te houden. Knap dat je dit nog steeds meerdere keren per week kan opbrengen. Want blijven lopen als het lastig is…
En lang geleden dat ik zo heb moeten huilen bij een YouTube filmpje! Serieus, de Kelly’s!
Haha, je bent niet alleen. Er zaten allemaal vuiltjes in mijn oog. :'(
Ik loop ook al enkele jaren. Éen, soms twee keer per week. Natuurlijk gaat mijn conditie amper vooruit zo. 4km daar blijf ik steken. Soms doe ik wel eens meer, gedreven door de adrenaline van één of ander loopevenement. Maar ik blijf traag, het blijft lastig en zweven doe ik ook nooit. Maar ik loop en ik blijf lopen en ik moet niets. Het is goed zo 😊
Goed bezig! ik heb mezelf een doel voorgeschoteld: 10 miles van antwerpen en van 5km loopjes zit ik nu aan 15km. Al blijft het met tegenzin en serieus afzien, nog 2 weken en ik ga ervoor!
O, ja, lopen. Ik vind dat ik dat moet doen. Ik leek zelfs even goed bezig te zijn met bijna 5 km op 35 minuten. En toen werd het winter en mijn zetel wel érg aantrekkelijk, zeker met een zak chips ernaast. Maar helemaal opgeven wou ik niet, dus kocht ik een hometrainer. Die ik toch drie keer per week naar de living rolde om me in het zweet te fietsen. (Zweten is goed, neen? Het is een teken dat het werkt, neen?)
Maar ondertussen zijn we april en ik weet dat de koude geen excuus meer kan zijn. Rond me plannen mensen wedstrijden, halve marathons, hele marathons, wat nog allemaal. Een wedstrijd lopen is nooit mijn ambitie geweest en zal dat ook nooit zijn. Maar au fond weet ik dat ik moet lopen. Dus: als deze helse sinusitis voorbij is, start ik weer. Kalmpjes aan en zo opbouwen. Hoe ongraag ik het ook doe: er is altijd dat moment waarop je die schoenen weer mag uittrekken.
Zo schoon!!! En nee, ik ween niet, ge weent zelf!
Respect. Dat je gaat en blijft gaan.
En dank je voor het filmpje. Ook hier vuiltjes in het oog ;-)
Ik ben nooit sportief geweest, op school moesten we 2km lopen, dat was een hel van korte loopstukjes, met veel wandelen tussendoor. Sprintjes trekken daarentegen vond ik geweldig, maar duurlopen, niet mijn ding!
Dik 10 jaar geleden ontdekte ik start2run. 1x aan begonnen via een schoenenwinkel, 1x via een atletiekclub, en daarna nog een keer of veeeel begonnen met Evy, maar ik bleef altijd maar steken halfweg de lessenreeks, dus gaf ik telkens weer op.
Dit jaar voor de elvendertigste keer weer begonnen met start2run. Braaf 3x/week, en vandaag les 20 gedaan. Mijn mantra is “een traag tempo is ook een tempo” :-D anders kan ik even goed gelijk die zak chips open trekken en in de zetel ploffen. Dit keer ga ik er gewoon voor, volgende maand loop ik echt wel een half uur aan een stuk! (maar of ik dat ook een keer leuk ga vinden, dat is iets anders!)
Herkenbare post, Kelly! En schitterend omschreven. Merci ×
zalig. Hier ook geen loper. Hoewel ik het ook jarenlang wel regelmatig gedaan heb (ik zou weer eens moeten beginnen bedenk ik net). Ik liep wel nog vrij snel, maar alleen omdat ik dan rapper kon stoppen, douchen en in de zetel gaan liggen. Voor mij werkte ook alleen een grote toer in een lus met mijn huis als startpunt. Rondjes op een piste zijn een slecht idee, want elke keer ik weer de uitgang van de piste passeer moet ik mezelf met veel moeite overtuigen om niet te stoppen. Hels! Neen, niets voor mee. I feel you.
Tiens, blijkbaar heeft nog niemand het dode konijn op de laatste foto opgemerkt. Weird.
Ja, toch even een moment van stilte voor het dode konijn. Bright eyes en al… :-)
Ik heb volgens de kinetische niet de juiste spieren om te lopen en toch doe ik het om dezelfde reden als jij. Nu net wel 8 weken niet gelopen door een blessure en wat meer gefietst om te compenseren
Maar… waarom loopt iedereen als niemand dat leuk vindt? * confused *
schitterend :-) Respect, sowieso.
Dat is toch echt wel knap, dat je dat als niet-loper al 10 jaar volhoudt! Ik heb minder karakter. Veel veel veel minder.
Ik heb dat met fitness. Ik ben daaraan begonnen als vervolg op sessie van de rugschool. Ik hou dat al een jaar 2 x per week vol, maar leuk vind ik het nog altijd niet.
Ik ga er nooit graag naartoe, het is altijd van moeten.
De dochter, een enthousiaste loper, vraagt soms: “En was het leuk in de fitness?”.
Ik zeg dan soms dat ik het zie als een noodzakelijk iets: net zoals je bepaalde medicatie inneemt om erger te voorkomen. Medicatie neem je ook niet omdat je het leuk vindt.
Knap dat je het volhoudt! Ik heb het één keer gedaan en dan een tijdje blijven lopen maar dan ben ik gestopt en nooit meer gelopen. Ik ga wel elke dag wandelen met de honden.
Ik weeg ook meer dan ik er uit zie :) Mensen denken ook altijd dat ik lichter ben.
Omg, ik moest keihard bleiten om dat filmpje.
Ik loop ook al jaren maar ben, net als jij, geen loper. Ik loop traag en plomp. Ik zie knal rood met witte pigmentvlekken.
Net als jij, ben ook ik super trots dat ik ben gaan lopen. Ik woon achter een zwembad maar hou het niet vol. Ik zoek steeds uitvluchten om niet te moeten gaan. Uitkleden, zwemmen, drogen en terug aankleden. Bah!!! Verloren tijd, niets voor mij.
Fitness is al helemaal niets voor mij. Nog verder van huis en nog drukker, te veel show.
Door te lopen maak ik mijn hoofd leeg. Even me-time om daarna vol energie er weer tegenaan te gaan.
Ik ben ook geen loper en toch is het de sport die ik het liefste doe. Keigoede blogpost!
Misschien moet ik dan maar gewoon besluiten dat mensen die met loopschoenen aan de deur uit gaan en een toerke doen al lopend, ook al is het niet helemaal met hun goesting, gewoon wél lopers zijn. Oh my god, dan zou ik ook echt een loper zijn. (Zelfs met mijne 2.5km toer?)
Ik vind lopen niet leuk en ik kan het ook niet. Bovendien gaat mijn hartslag geweldig de hoogte in, ook na 12 weken 3x per week opbouwend lopen.
Geef mij dan maar fietsen.. helaas staat mijn ‘renpaard’ al een jaar op stal wegens zwangerschap en baby dus wordt het nog even zoeken hoe ik daar weer op geraak (note to self: eerst in uw koersbroek kunnen, Kelly).
Maar… knap dat je het volhoudt (en bij het typen van deze zin realiseer ik me hoe onbeleefd ik ben geweest door hier over mezelf te beginnen ;-)). Al kan ik me niet van de indruk ontdoen dat het niet 100% je ding is. Waarom niet op zoek naar iets dat dat misschien wel is?
Haha, omdat ik niks vind dat minder tijd kost en waarbij ik kan vertrekken en een half uur later al terug kan zijn. Ik krijg het anders niet gecombineerd, op dit moment. Als ik een zwembad thuis had, dan zou ik inderdaad veel liever zwemmen.
Of fietsen, ja, maar daar heb je veel meer tijd voor nodig. :)
Ik zou beginnen lopen om dan jou als voorbeeld te hebben. Go go go!
Ik neem me al anderhalf jaar voor om terug te beginnen lopen. Maar dan lees ik deze blogpost en zakt de moed me weer in de schoenen. Want ik herken me er zo in. Ook al ga ik vaker na elkaar lopen, ik doe het niet graag. en ik ben er niet goed in (waarschijnlijk niet eens omdat ik het niet zou kunnen, maar vooral omdat ik er altijd tegenop zie en het écht écht saai vind)
Goed bezig jij!
Hier ook geen lopers, maar zwemmen vinden we wel super! Zolang we maar iets dan van sport hé!
Ik kan zelf jammer genoeg niet lopen dankzij enkele vervelende aandoeningskes maar mijn jonger broertje heeft blijkbaar mijn portie sportiviteit gewoon doorgeschoven gekregen. Die loopt marathons en als je dan zijn aankomstfoto’s ziet dan lijkt hij effectief te zweven. Echt hé. Op vrijwel elke foto die er getrokken wordt terwijl hij aan het lopen is raken zijn voeten zelden de grond.
Oh lieve deugd dat gaat hier over MIJ!
Op aanraden van de kine beginnen lopen na een knieblessure, SUPER traag opgeklommen naar 16km (echt, dino’s maken meer vooruitgang), rugoperatie – lopen echt zot gemist (vuil kijken naar elke jogger omdat ik niet kon), nu een max van 5 km opgelegd gekregen. Heb een jaar over die start2run gedaan maar nu weer aan 5km. Hoe kan het toch dat ik geen loper ben, elke keer een lijf heb dat schreeuwt WHYYYY! en het toch ga missen als ik het niet doe?
Jij mag terecht een heel pak pluimen in je hoed steken. We zijn hier met veel. Dit stuk gaat ook over mij. Na een kilometer ben ik knalrood en loopt het zweet in straaltjes over mijn rug. Mijn voeten komen telkens net iets te hard neer en hebben het zwaar met mijn gewicht. Het gaat wel iets makkelijker dan toen ik begon, maar snel word ik nooit. En als hoogtepunt kreeg ik twee weken geleden een schop van een paard tijdens mijn rondje.
“Iedereen is een held.” Zo schoon!
Maar zo voelt het voor mij ook niet altijd, hoor. Vaak loopt mijn innerlijke saboteur mee ipv mijn innerlijke bondgenoot. Ik schreef er al eens over op https://sprankelcoaching.wordpress.com/2017/04/05/de-wedstrijd-of-hoe-je-je-eigen-beste-vriend-kan-worden/
Knap van je!!! En weerom, zo schoon geschreven zeg!
Ik kan mezelf er maar zelden toe motiveren. Heel soms, als de lucht schoon is, en fris, dan kan ik branden van goesting. Maar neen. Meestal heb ik toch net niet genoeg goesting :-) Ik ben meer Zumba-fan. Vooral omdat ik een zumba-docent heb gevonden die eigenlijk totaal geen Zumba geeft, maar gewoon vette muziek oplegt(van Amerikaanse rap tot pure Bollywood) en ons daarop laat zweten op een manier dat ik vergeet dat ik eigenlijk aan het sporten ben. Niet dat ik niet ook écht sport hoor: ik probeer wekelijks een uurtje militair getinte TRX-dril te volgen, wat ik na het lezen van jouw blog plots ook heel sterk van mezelf vind :-) Want in vergelijking met de afgetrainde lijven die daar aan de touwen hangen, voel ik me echt wel vaak de drilpudding van de klas :-) Maar ik hang er toch maar hé!
Prachtige post, schitterend filmpje!
Misschien vreemde vraag maarre… alles ok? Je bent hier al eventjes geen loopster? :-)
Ja, hier ook bezorgdheid. Ik hoop oprecht dat alles goed gaat met jullie…
Ik zag dit op Reddit en moest aan jou denken. You’re still going faster than anyone sitting on the couch!
https://np.reddit.com/r/running/comments/68id2i/i_ran_a_7k_yesterdayand_was_dead_last/