Wij waren dus begonnen met bouwen.
In het begin ging het snel.
Achteraf bekeken misschien te snel.
Weet ik het, wat ken ik van bakstenen op elkaar zetten?
Ondertussen heb ik al veel geleerd:
- hoe je een aannemer in gebreke moet stellen
- dat er aannemers zijn die liever voor de tactiek “met de noorderzon verdwijnen” kiezen dan hun miserie op te lossen
- dat dat allemaal niet om te lachen is, dat gerucht dat bouwen een gigantische berg stress met zich kan meebrengen. En dat je dat wel kunt weten op voorhand, maar als je in de fase komt dat je elke ochtend aan elkaar moet vragen of er überhaupt iemand is die er nog van heeft kunnen slapen, dat de fun er toch snel af is
Anyway.
Ik durf het bijna niet schrijven omdat ik bang ben om het te jinxen, maar onze ramen zijn gisteren opgemeten. Dat zou normaal in juli gebeuren, nog voor het bouwverlof, en ik zou hier een verslag kunnen opstellen met alles dat ervoor zorgde dat dat dus pas gisteren gebeurde, maar het heeft weinig zin.
“Don’t treat a gift like a burden“, zegt Gretchen Rubin dan in haar Happier podcast. En het begint weer te lukken. Nadat ik van “hoera, ik mag hier komen wonen” naar “ik wil niks meer over die werf horen laat mij gerust” ging op een paar weken tijd gaat het nu weer wat beter. De fouten lijken hersteld. We kunnen weer vooruit. En ik hoop dat het ergste nu echt achter de rug is.
Om maar te zeggen dat ik al over veel dingen slaap heb gelaten, maar niet over geld.
Ik ben zo blij dat ik YNAB heb om me te zeggen dat we nog altijd op schema zitten, en een man die wat essentiële dingen bijhoudt in numbers. Als we op vlak van geld ook in onzekerheid hadden gezeten, ik zweer het u, ik had gezegd dat ze hun huis mochten houden.
Omdat ik zo content ben over mijn financiële gemoedsrust en er nog altijd erg vaak vragen over krijg. Omdat ik merk dat zoveel mensen blijven steken in de opstart van YNAB omdat ze er niet aan uit kunnen. Omdat ik nog altijd overtuigd ben van het feit dat het nog veel meer mensen zou kunnen helpen.
Daarom lanceer ik nog voor het eind van het jaar mijn eerste online cursus, “YNAB voor beginners“. Schrijf je in voor de wachtlijst (dan heb je ook recht op een early bird-korting), en je krijgt de komende tijd af en toe een mail met meer info en praktische zaken als de prijs en de lanceringsdatum.
Doen! Al was het omdat ik me er al keihard op heb gesmeten om maar niet aan mijn onbestaande ramen te moeten denken.
Dankzij jou al 3 jaar YNAB’er en het heeft mijn leven zo ongelofelijk veel verbeterd. Ik raad iedereen die af en toe wat buikpijn krijgt om naar de brievenbus te lopen omdat er misschien een grote factuur in zit, of iedereen die zich bij elke aankoop voor zichzelf schuldig voelt en daarom niet van die aankoop kan genieten of iedereen die grootse plannen heeft maar gelijk nooit het geld om die trip te maken… aan om die cursus te volgen. Je ‘future self’ dankt je alvast!
Een leien dak is prachtig maar o zo duur …
Waar zal die workshop voor YNAB juist door gaan?
Hey Cindy, het is een online cursus, dus je kunt hem op je eigen tempo volgen.
‘k wens je een vervolg van de bouwwerken met minder zorgen toe
Dankjewel! :)
Wij hebben een nieuwbouw gekocht waar we in principe niets zelf meer voor moesten regelen en toch was er miserie. Als je zelf bouwt moet dat nog een pak erger zijn. Ik hoor van overal dergelijke verhalen. Het is misschien een magere troost, maar je bent niet alleen!
good luck!
Het lief en ik moeten ergens het gouden lot getrokken hebben. Het huis werd bij aankoop compleet gestript. Alleen de buitenmuren stonden er nog. Stallen moesten woonruimte worden… Een typisch Vlaams verhaal.
Maar daar eindigt het typische ook. Ik herinner me alleen dat we veel ‘vrees’ hadden dat de verwarming er niet zou zijn tegen de tijd dat we er zouden intrekken( 18 december, de datum staat in mijn geheugen gegrift). En wonder boven wonder : alles was klaar.
Dit jaar deden we een renovatie van 3 maand. Ook hier liep niets mis maar zelfs dat vond ik heel stresserend. Wat moet het dan niet zijn als het inderdaad misloopt ?
Ho, ik vind het zo erg voor jullie. Zeker met klein mannen.
Dus blaas ik vanuit het verre Vlaams Brabant wat ‘good constructionvibes’ richting Ieper. Ge weet nooit dat het helpt.
Ik ben er ook lichtjes verslaafd aan… voelt goed om iets te hebben waar je controle over hebt als al de rest wat chaotisch en buiten uw wil om is ;-)
Wij zijn ook aan het bouwen (wel sleutel-op-deur concept) en bij elke nieuwe fase denk ik opnieuw oh neen wat gaat er nu weer niet juist zijn. Bouwen, dat doe ik 1 keer en daarna nooit meer :-)
Ik word zo weer terug gekatapulteerd naar die keer dat we zelf in die miserie zaten. En we riepen toen keihard “nooit nie meer” hé. Maar 5 jaar later: nieuw huis gekocht, jaren ’70 fermettestijl met verouderde badkamer enzo. We kunnen dus weer beginnen sparen voor een nieuw avontuur met aannemers… (En misschien toch es die YNAB checken.)
Hier al jarenlang een trouwe YNAB’er :-) Als ik mijn spreadsheets, mijn “boekhouding” van vroeger nog eens opendoe om iets op te zoeken, en uiteraard NIKS terugvind want hoe heb ik daar in ’s hemelsnaam ooit mee kunnen werken, dan ben ik zo blij dat YNAB bestaat.
Na honderden liters water (en ook een paar tranen) van de werf te hebben gedweild, zie ik het nu terug een beetje zitten. Altijd “fijn” om te horen dat ik er niet alleen voor sta en dat iedereen zijn eigen brandjes te blussen heeft. :) Dat er na het bouwverlof schone ramen mogen staan en dat ze stuk voor stuk goed mogen opgemeten zijn!