Schoon he, mijn crew? Ik vind het ook. Soms kan ik naar foto’s als die hierboven kijken en niet geloven dat dat allemaal bij mij hoort. Die man en die schone kindertjes.
Over of ik een perfecte moeder ben voor die schone kindertjes maak ik me weinig tot geen illusies. Ik geloof niet in perfecte moeders, en ben al blij als ik een moeder ben die aan het einde van de dag kan zeggen dat ze haar best heeft gedaan. Op de meeste dagen is dat zeker zo. Maar perfect is het allemaal niet. De eeuwige spreidstand tussen de moeder die ik ben en de moeder die ik zou willen zijn is op sommige dagen behoorlijk confronterend. De combinatie tussen werk en leven is ook bij mij een rommeltje. Ik heb vaker een ontploffend hoofd dan ik zou willen, waardoor een omgegooide drinkbeker of een kindje dat hysterisch wordt omdat ik het niet binnen de anderhalve seconde weet te voorzien van wat hij of zij op dat moment nodig heeft soms voor zenuwslopende momenten zorgen.
Keeping it real, dat doen Anouck en ik graag in onze podcast Werk & Leven, en oh, dat doen we dus ook in de vierde episode waarin het dogma “De perfecte moeder is er altijd voor haar kinderen” luidt. Ik heb het over hoe ik dan wel zo vaak mogelijk aan de schoolpoort sta, maar hoe dat niet wil zeggen dat de uren die ik met mijn bloedjes spendeer ook uren zijn waarin ik alleen maar met hen bezig ben. En ja, dat zou ik graag wat beter regelen, alleen moet ik nog zien uit te vogelen hoe exact. Anouck heeft het dan weer over hoe zij zelden aan de schoolpoort staat, en de geweldige Anne van Mamavanvijf giet er een serieus sausje relativeringsvermogen overheen.
Kortom: een aflevering die je volgens ons niet mag missen.
Heb je geluisterd? Laat het zeker weten in de reacties hieronder!
(onderste foto: Ellen van den Bouwhuysen)
Ik heb zeker geluisterd, terwijl mijn baby aan de borst in slaap aan het vallen was. Ik denk vaak dat ik beter mijn best moet doen en niet zo goed bezig ben, en dan doet het oh zo’n deugd om jullie bezig te horen. Instant goed gevoel.
Dit is voor mij de eerste kennismaking met podcasts en ik vind het heel fijn. Enig minpunt zijn de luide jingles, die maken mijn baby wakker ;-)
Super, Stefanie. Ik heb aan onze sound engineer gevraagd om ze wat stiller te zetten. ;)
Gewoon je best doen, is toch al heel goed he. Bij mij juist hetzelfde, ook al ben ik op tijd op school, moet er daarna nog gekookt worden en de was en plas. Dus veel tijd voor spelen zit er dan niet in. Maar ik ben al blij als ik met elk kind even heb kunnen knuffelen en ze rustig in bed heb gestoken.
het is een voortdurende strijd en struggle; opvoeden en werken…. en af en toe lukt het perfect en af en toe is het fameus balen… heel herkenbaar
Het enige wat ik onthouden heb is dat het OK is om geen spelende-vingerverf-moeder te zijn. Ik heb dan andere capaciteiten. Zeker ik kan heel goed veters strikken bvb.
Ik ben een lezer, en de post boven deze, over hoe s i m p e l podcasts zijn, is waarschijnlijk speciaal voor (mensen als ik) mij bedoeld. Dus ik ben eindelijk eens een kijkje/oortje gaan nemen, en terwijl ik wat luister een reactie:
1. die onderste foto is echt supermooi!
2. alleenstaande moeder zijn is een uitdaging, maar nu iedereen thuis met de kinderen zit, ben ik zo ontzettend content met de vruchten die ik nu volop pluk van een jarenlang hardvochtig beleid van vechten voor mijn slaap op zaterdagochtend en de boodschap ‘hou uzelf keer bezig, jongen, laat deze moeder die u elke dag op school afzet en kookt voor u, eens wat bijslapen!’ (allez, hij mag me dan komen storen hé, en elk knutselwerkje komen tonen, maar ik weiger om 7.30 uur op te staan voor alles wat kan wachten tot 10.00 uur)
De getuigenis van Anne Cornut, mama van 5 en in koppel, doet me verrassend veel denken aan onze situatie (maar 1 kind en geen partner). Wij zitten ook vaak zonder wc-papier :) En ik heb ook een hartelijke relatie met onze poetsvrouw, die hier vrij spel krijgt want veel beter dan ik kan organiseren.