De beurtenkaart. Als je je aansluit bij een sportinstelling kun je doorgaans daarvoor kiezen, of voor een abonnement. Een abonnement is zo goed als altijd voordeliger. Op voorwaarde dat je niet zoals de meeste mensen al weer stopt na een paar weken, want dan moet je er naast de prijs die je maandelijks betaalt om niet te gaan sporten ook nog eens de kostprijs van een advocaat genre Jef Vermassen bijtellen om er ooit nog vanaf te geraken.
De beurtenkaart heeft ook een beetje de reputatie van voor slackers te zijn. Oeioei, die neemt maar een beurtenkaart, die zal het wel niet serieus menen met dat sporten. Die zien we hier niet meer dan een keer per week. Om wat te kletsen en af en toe een pedaal rond te draaien. Die verhalen.
Voor mij is 2019 by far het jaar waarin ik besef dat de verhalen in mijn hoofd op dat vlak mijn leven ernstig bepalen. Dat heb ik geleerd van Brooke Castillo, en daar ben ik haar dankbaar voor. Die verhalen. Soms zo subtiel, vaak zo vreselijk bepalend voor van alles en nog wat.
Dat je een sport moet kiezen en dan alleen maar die sport doet. Drie keer per week fitnessen. Drie keer per week bodypump. Zodat je opbouwt. Ergens beter in wordt. RESULTAAT ZIET. :aah:
Het zorgt er al vele jaren voor dat ik gedemotiveerd raak, en snel. Want dat resultaat, daar kun je lang op wachten. Zeker als je hoopt op een strakker lijf en een lager gewicht. Die focus, in combinatie met me snel beginnen vervelen als ik te veel van hetzelfde doe, en het stemmetje in mijn hoofd dat dingen roept als “dit heeft geen zin“, heeft ervoor gezorgd dat ik nog nooit in mijn leven een regelmatige sporter ben geweest. Een paar weken wel, dan weer heel lang niet.
En de verhalen, jongens, de verhalen.
Een greep uit het assortiment:
- sporten is iets voor tijdens het jaar, maar in de vakantie gaat de riem eraf (los van het feit dat ik het sowieso zelden volhield tot in een vakantie maakte ik er altijd iets van dat moest, terwijl de optie dat het ook wel eens leuk of deugddoend kon zijn precies niet bij me opkwam)
- als ik niet én sport én leef als een asceet maakt het allemaal niet veel uit
- als ik geen drie keer per week kan gaan, maakt het allemaal niet veel uit
- als ik niet binnen de maand resultaat begin te zien, dan blijf ik beter gewoon thuis
- als ik altijd de minst sportieve ben van de groep, dan is het gewoon echt niet tof
- sport moet altijd tof zijn
- ik suck gewoon keihard in sporten en daardoor maak ik me alleen maar belachelijk bij de echte sporters. Dat is echt niet tof
- ik hou nooit iets vol
- ik ben geen sporter
- als ze me maar een keer per week zien in de fitness dan zullen ze me vast maar een sukkelaar vinden
- ik vlieg er altijd te hard in in het begin, en dan val ik toch stil. Waarom zou ik dan überhaupt nog beginnen?
- ik heb daar geen tijd voor
- er bestaat gewoon geen enkele sport die ik leuk vind
- je moet focussen op één sport en daar dan goed in worden
- mensen die van alles door mekaar doen weten niet wat ze willen
Ik zal u eens iets vertellen dat ik de laatste maanden heb ontdekt: het maakt wel uit. Het helpt gigantisch als je het minder laat draaien rond resultaat zien in centimeters en kilo’s, en meer rond het doorbreken van patronen en dingen die je jezelf vertelt. Rond leren om te stoppen met keer op keer tegen diezelfde steen te knallen, en dat proberen op te lossen door knal hetzelfde te doen als de vorige keer.
Door te denken dat ik nooit iets volhou in plaats van me af te vragen waaraan dat ligt, hou ik inderdaad nooit iets vol. Door het te zien als een leerproces, in plaats van iets dat ik allemaal direct moet nailen, gaan dingen veel beter. Net als door het feit dat ik het niet direct nail niet te zien als een bewijs van een falende persoonlijkheid, maar deel van het proces.
Sinds ik bewegen ben gaan zien als een soort smörgåsbord (ik heb dit gekopieerd uit Google, nvdr.) van mogelijkheden waaruit ik elke week mag kiezen, vind ik het leuker. Ik probeer drie keer per week te bewegen. Lukt niet altijd, maar ook dat is oké. Soms ga ik bodypumpen. Soms waag ik me aan een uur step, met bewegingen die voor een beginneling zo lastig zijn dat ik alleen maar kan hopen dat er nooit video’s surfacen van ik die compleet in een knoop lig met mijn voeten, step en routines. Not a pretty sight, maar zweten doe ik wel. En in de douche achteraf voel ik me wel heel wat.
Ik ga binnenkort weer beginnen met start to runnen. Niet drie keer per week, zoals ik altijd vond dat het moest, zodat ik in week twee als het maar twee keer lukte mijn loopschoenen al over de haag wilde gooien want zie je wel dat lukt allemaal toch nooit. Door mijn falend karakter. Mijn gebrek aan wilskracht. Mijn leven dat dat allemaal gewoon niet toelaat.
Ik wil deze keer niet beginnen lopen om 5 kilometer te kunnen lopen, en daarna tien, en dan misschien wel nog verder. De enige reden is dat ik dan een extra optie heb als ik wil bewegen.
Als ik zin heb in lopen ga ik lopen. Als ik zin heb in iets anders wil dat niet zeggen dat ik de slechtste sporter ooit ben. Ook voor dat lopen heb ik in mijn hoofd een beurtenkaart, net als voor de fitness en het zwembad.
Neen, vast niet het voordeligste (hoewel daar serieus over te discussiëren valt, als je het leven ziet als een smörgåsbord), maar voor mij marcheert het perfect. Vanmorgen ging ik zwemmen. De keer ervoor deed ik een uur cardio in de fitness. Tegenwoordig hangen er uren van verschillende sportinstituten aan mijn frigo, en ik kies uit waar ik zin in heb. Als ik eens een week minder zin heb, dan impliceert dat niet dat ik de beurtenkaart ritueel moet verbranden. Ik blijk een creatieve generalist, maar dan in een sportbroek.
Zo’n eeuwig leerproces dat dat is, het leven.
Waar het op dit moment nog het meest oplevert is in mijn hoofd.
Ik heb me nog nooit niet duizend keer beter gevoeld na een uur sporten dan ervoor.
Het is dat je dat soort dingen niet kunt meten met een Fitbit, maar geloof me als ik zeg dat ik het voel.
Nog niet aan mijn gat, neen, maar wel op een hoop andere plaatsen die misschien essentiëler zijn dan dat.
Als ik je gezicht zie dat sta je bijzonder scherp.
Jouw inzicht moet ik ook eens gebruiken om eindelijk mijn lui sportgat op te heffen.
Sporten…. voor mij een echt probleem. Ik neem ook altijd een beurtenkaart en ben heel blij als ik volhoud tot de kaart vol is!
Ik zit al aan mijn vierde beurtenkaart van het zwembad :) Heel fier op! Jammer genoeg blijf ik sporten verschrikkelijk vinden.
Dank u ! Gewoon dank u ;-)
Yes, super instelling. Heb je al eens krachttraining geprobeerd in de fitness? Zeker eens doen! Daar zie je echt resultaat van, een gespierd lijf verbruikt meer energie, zelfs als je gewoon in de zetel ligt te stinken. En het doet iets met je hoofd, je voelt je alsof je de wereld aankan. Omdat je elke keer een beetje sterker wordt, een herhalingske of kilootje meer kunt. En is er een oefening die je haat, dan is die op 1 2 3 voorbij.
Ik heb jaren een abonnement gehad en vond dat heerlijk. Maar hoe groter de kroost werd én hoe moeilijker het werkleven, hoe lastiger het werd om daar te geraken. Zo blij met lopen, dat kan ik doen waar en wanneer ik wil. Toen kwamen de verdomde blessures. Op 7 weken zwanger heb ik er nog 7km uitgeperst, maar het voelde elke meter alsof mijn blaas ging springen, dus ik heb het opgeven. MAAR ik fiets elke dag naar mijn werk (in combo met de trein), wat goed is voor 12km. Ik breng de kinderen altijd te voet/met de fiets naar school (kan ook moeilijk anders zonder auto :)) én die hele verbouwing is ook pure fitness. Vorig weekend nog eens de volledig zolder geschilderd, dat valt kei hard onder bewegen. En zolang ik beweeg, is het goed. Ik mis het intensief sporten op zich wel een beetje, maar ik weet ook wel dat het terugkomt wanneer het zal gaan. En dat is goed. Ondertussen beweeg ik veel. Dat is nog altijd beter dan in de zetel te hangen.
Ik ben totaal niet sportief. Ik vind gewoon niks leuk. En dan al dat zweten, bah. Maar een bewegingscoach heeft mij geleerd dat het niet gaat om het sporten, maar om het bewegen. Ik kom ook niet graag buiten voor sport. Dus, een hometrainer. Ik moest van hem noteren met plusjes en minnetjes hoe ik me voelde voor, tijdens en na het sporten. Erna waren altijd, maar dan ook echt altijd plusjes. Dat is wat mij motiveert. Dat, en een tablet voor mijn neus waarop ik vinnige standupcomedy bekeek :-)
Ik ben al jaren aanhanger van deze sport-ingesteldheid en voor mij werkt dat ook het beste: lopen, wandelen, zwemmen, fietsen… als je maar beweegt, toch?
Ik heb een tijdje hetzelfde gedaan, kon me niet schelen of het een bepaalde maand voordeliger was om abonnement te nemen, andere maanden compenseerden. Dan nam ik een duur abonnement en dat bleek ook te helpen als motivatie. Het zijn eigenlijk de goedkope abonnementen die vaak moneysuckers zijn…
Ja, ik ben er ook aan uit, denk ik. Mijn lief gaat fitnessen maar ik heb dat al lang opgegeven: die gewichten en die saaie herhalingen zijn niks voor mij. Soms gaan we toch samen, maar dan ga ik op de loopband: stevig doorstappen op heuvels, niet meer lopen. Tenzij het mooi weer is, dan ga ik wel buiten wandelen. MAAR: sinds januari ontdekte ik de Zumba. Ik dacht nog eerst, dat is zo 1998, maar ik doe dat grààg! ’t Is met een beurtenkaart, ik kan kiezen maandag, dinsdag of donderdag of alle drie (haha!) en ’t is verdorie drie straten ver, dus ik kan er naartoe wandelen. Ik dans graag, dus dit is echt wel mijn ding. En ik ben voor de verandering eens niét het kneusje van de groep.
Ik begin binnenkort ook weer aan start to run…ook om mijn hoofd leeg te maken en me-time te creëren, maar ook vooral voor mijn gezondheid.
Ik stond net in decathlon met wel 10 badpakken en geen enkel dat me pastte of ik mooi vond..dat wil ik natuurlijk ook nooit meer…want met zo een gevoel naar huis rijden..dat doet énorm pijn.
Sporten durf ik nog amper..tenzij lopen want dat is alleen en daar wordt je niet bekeken of beoordeeld
Dus binnenkort wordt het lopen voor mij en hopelijk voel ik mezelf ooit weer eens gelukkig met mijn lichaam
Ik heb lang basket gespeeld en hield van het team-gevoel. Maar met de komst van de kroost ben ik gestopt en niet meer herbegonnen. Mijn schema en dat van mijn kinderen laat geen 2 trainingen en een match in het weekend meer toe. Ik moet nog eens wat vinden…
Ah misschien is dat het… ik klasseer mezelf ook bij de creatieve generalisten. Maar nooit doorgedacht dat dat ook wel es op beweging zou kunnen slaan. Who knew!
Mjah, dat sporten. Ik heb er ook heel lang tegenaan gehinkt. Ik had dan geen beurtenkaart maar een abonnement. En dat ging goed voor een paar maanden, tot ik dan eens geen goesting had, en op de duur die geen goesting nogal lang duurde in ik bijgevolg al 3 jaar abonnement aan het betalen was voor niets.
En toen ontdekte ik het lopen. Allez ja, niet zomaar van de ene dag op de andere, maar toch… ik startte met spierversterkende oefeningen, ging over naar een vertraagde start-to-run (12 weken? Ik deed er 26 ;) ) en vond daarna dat ik teveel moeite gedaan had om het te kunnen, en dus bleef en blijf ik lopen.
De winst die ik daaruit haalde en nog steeds haal… onbetaalbaar!
Zalig om te lezen Lilith! Blij voor jou!
ik sport sinds 1 maart weer, na zo’n jaar of 13 pauze (..)
mij helpt het dat ik met mezelf heb afgesproken dat ik in de 10 resterende maanden van 2019 in totaal 100x zou sporten in de sportschool, alle lesjes en trainingen tellen mee, dus ook de yinyoga.
ik hou dat bij op een turflijstje aan de binnenkant van de kast en dat werkt enorm motiverend. zijn weken geweest dat ik helemaal niet ging en weken dat ik 4 keer ging. ik zit al op 42, dus het gaat super goed :)
ik val er ook niet van af, maar dat ik me aan deze afspraak met mezelf hou is al enorm bevredigend.
Wauw. Dit artikel heeft mij aan het denken gezet. Ik ben al mijn hele leven redelijk sportief en heb er tot voor kort ook altijd heel veel plezier aan beleefd. Ook mijn wederhelft spendeert ettelijke uren op zijn koersfiets, waardoor ik vaak mezelf het gevoel aanpraatte dat wat ik deed, niks was in vergelijking met hem.
Ik ben een persoon met nogal dwangmatig gedrag, moeilijk tevreden met mezelf en mijn prestaties. Waardoor 4u30 sporten per week voor mij een norm werd. Behaalde ik dit niet, vond ik dat ik gefaald had. Ook moesten allerlei andere toffe activiteiten wijken, opdat ik toch maar zou kunnen gaan sporten en een deel van mijn objectief voor die week kon bereiken. Al de rest (i.e. quality time met al wie ik liefheb, huishouden, maar ook pure rust) moest in een haastje gebeuren. De perfectionist in mezelf wil natuurlijk àlles gedaan krijgen en niets of niemand teleurstellen. Wat dan weer resulteert in constant opgefokt en onrustig zijn, niet meer capabel zijn om 100% van de ‘free time’ te genieten. Sporten en het objectief van 4u30 per week halen werd een obsessie.
Dankzij jouw artikel (en heel wat van jouw vorige) sta ik terug met mijn beide voeten op de grond. Ga ik enkel sporten als ik dat écht wil en er geen andere noodzakelijke dingen voor moeten wijken. Daardoor kan ik er terug van genieten. En probeer ik trots te zijn op mezelf en te aanvaarden dat het oké is om geen 4u30 per week te sporten :)
Ik ben altijd heel hard voor mezelf, behalve als het op sport aankomt. Gewoon omdat ik dat ook effectief zie als iets leuks dat ik nodig heb. Het is ‘me-time’. Want enkel zo is het vol te houden. Ik daag mezelf graag uit. 10km meer met de fiets, of iets dieper stretchen in de yoga, het geeft me een goed gevoel. Maar omgekeerd werkt het ook. Als ik niet kan bewegen word ik ambetant. 3 maanden niets doen door een schouderoperatie, het was de hel! Gelukkig kon ik de kindjes wel nog te voet naar school brengen, toch een beetje beweging. Sindsdien is sport precies nog belangrijker geworden voor mij. En de ene keer heb ik zin in yoga, de andere keer in fietsen of als ik tijd heb in de week komt er nog een zwemsessie bij. En ja, ondertussen zijn 2 van de 3 ‘vast’ deel van mijn agenda. Gewoon omdat ik er de tijd voor wil maken (meestal, ik heb natuurlijk ook periodes dat ik 2 weken niets doe 😆) en ik er mij goed bij voel. Maar ook met een beurtenkaart voor yoga en een eigen schema met de fiets. Maar ik mis het dansen ook wel. En zwemmen is ook zo leuk. Dus wie weet gooi ik mijn agenda binnenkort weer eens om. Waarom 1 ding kiezen als er zoveel leuks is?! 😁