“What a year this last week has been“, las ik gisteren ergens. Ik las gisteren niet veel (toch niet online), waarover straks meer, maar het deed me glimlachen.
De afgelopen week was voor ons allemaal een van de vreemdste die we ooit hebben meegemaakt, en alle signalen wijzen erop dat dat niet snel zal veranderen. Mensen zetten zich schrap, worden overvallen door angst, hamsteren, weten niet naar wie ze moeten luisteren en naar wie niet. Het minste hoestje gooit planningen door elkaar, de kinderen zijn thuis en wij ook, niemand weet of en hoe ons werk ooit nog zal gedaan geraken en of dat nu überhaupt nog zo belangrijk is.
In mijn omgeving zie ik op dit moment gelukkig nog weinig fysiek zieken, maar wel heel wat mensen die afzien door de chaos in hun hoofd. Chaos die veroorzaakt wordt door hun gedachten over de situatie die voor ons ligt. Niet de situatie maakt ons bang, maar de gedachten die we over de situatie hebben. Angst bestaat nergens, behalve in je hoofd.
Het is iets dat ik heb geleerd van de geweldige Brooke Castillo, en het is een gedachte waar ik iets mee kan: ik heb geen enkele invloed op de evolutie van dit virus, maar wel over wat ik erover denk. Wat je denkt is een keuze, en op dit moment mag je ook kiezen voor kalmte en compassie. Ik zie dat als een belangrijke verantwoordelijkheid, als een vorm van burgerzin ook, dat zoals we weten het nieuwe sexy is. Kalm blijven is op dit moment een van mijn hoogste prioriteiten.
Mijn gezin en de mensen met wie ik leef en werk hebben niks aan een Kelly die zich laat meesleuren door paniek. Ik heb daar zelf ook niks aan. Integendeel: het is nadelig voor mijn gezondheid, en laat gezond blijven nu ook een van mijn prioriteiten voor de komende tijd zijn. Ik ben geen psycholoog en ook geen dokter, ik ben wel een ervaringsdeskundige in het omgaan met mijn gedachten (die, laat ons daar eerlijk over zijn, ook in tijden dat er geen vuiltje aan de lucht is met mij op de loop durven gaan. Op dat vlak ben ik een serieuze kenner, believe you me). De afgelopen jaren heb ik veel tijd gespendeerd aan mijn gedachten zo te kiezen dat ze mij dienen, en niet saboteren. Aan het verschil leren zien tussen wat er is en wat ik denk. Om mijn gevoelens te voelen in plaats van ze weg te duwen (en ze weg te eten of te drinken of te shoppen). Om mild te zijn voor mezelf en anderen, iets waar we de komende tijd ook aandacht voor moeten blijven hebben.
Ik wil hier de komende dagen graag delen hoe ik met dingen probeer om te gaan, in de hoop dat ik mensen die worstelen wat handvaten kan aanreiken. Niet om iemand te zeggen wat hij wel of niet moet doen, laat dat duidelijk zijn. 
Deze tips helpen mij in tijden van chaos:
• beperk je media-intake. Het is belangrijk om op de hoogte te blijven zodat je weet wat je moet en kunt doen om de veiligheid van iedereen te bewaren, maar het is voor de meeste mensen niet nodig om elke nieuwe update mee te krijgen. Integendeel: het zorgt alleen maar voor meer paniek en meer chaos. Ik beperk me tot het nieuws dat binnenkomt via mijn stad. Daar krijg ik updates door die van belang zijn voor mijn leven. Ik zit niet constant op Facebook en Instagram te kijken hoe andere mensen vanuit hun paniek dingen beleven. Ik kijk niet elke avond een uur lang naar het nieuws om te weten hoe erg alles is. Het is ook niet nodig om naar elkaar te kijken om te beslissen hoe jij je moet voelen. Je kiest daar zelf voor. Kalmte komt vanuit jezelf, niet vanuit anderen.
• zorg dat wat je binnenkrijgt minstens in balans blijft. Vijftig procent nieuws dat je angstig maakt (al zou ik dat cijfer nog lager aanraden), vijftig procent dingen die je hoop en courage geven. Boeken, podcasts, wandelen in het bos, praten met je lief, knuffelen met je kinderen. Zorg dat die balans er is. Ik blijf mijn hoofd vullen met van alles en nog wat, en zie dit ook als een tijd van terugplooien en leren. Een virus komt en gaat, en neen, we weten niet hoe lang het zal duren. Maar in die tijd kunnen we wel met intentie kiezen wat we eruit leren. Niets dat zegt dat we in een hoekje moeten zitten refreshen tot we een hoopje ellende zijn.
• oefen jezelf in dankbaarheid. Nog meer dan anders. In zien hoe mooi het is in je tuin, in beseffen dat de natuur gewoon verder doet. Heel wat mensen focussen op schaarste: er is te weinig toiletpapier voor iedereen, te weinig uren om te werken, te weinig informatie, te weinig oplossingen. Er is nog altijd heel veel wel. Zorg dat je niet in een complete tunnelvisie terechtkomt.
• vergeef anderen. Ik weet het, het voelt als een valabele tactiek om boos te zijn op iedereen die alles verkeerd doet. Zij die pinten gaan drinken in Sluis. Zij die hun handen niet goed wassen. I get it. Tegelijk komt er helemaal niks goeds uit jezelf opdraaien over anderen. Ik ga ervan uit dat iedereen zijn best doet vanuit zijn eigen ervaringen, en dat we allemaal mensen zijn, en mensen zijn menselijk in alles dat ze doen. Liefde boven haat, ik ben misschien een hippie, maar het is makkelijker leven als je niet constant kwaad bent op heel de wereld. We moeten hier samen door, en liefst niet al vechtend en hatend. Geloven dat iemand anders iets verkeerd doet en daar keihard op focussen, zal je niet helpen. Niet. Je zult je alleen maar hulpeloos voelen. Je hulpeloos voelen is een keuze. Geloven dat jij weet wat er moet gebeuren en dat al de rest verkeerd is ook.
• neem je verantwoordelijkheid waar je kunt. Doe wat van je wordt gevraagd. Help waar je kunt. Besef dat je een voorbeeld bent voor je kinderen. Geloof in je eigen veerkracht en die van anderen. Maak het verschil bij de mensen rond je. Focus op wat je wel kunt doen, altijd.
• breng niet te veel tijd door in de toekomst. Die is onzeker en beangstigend. We kunnen de toekomst niet controleren. Onze gedachten wel. Neem het een dag met een keer. Zie de helpers en zij die keihard hun best doen in de vuurlijn. Zie hoe creatief en mooi mensen zijn. Blijf schrijven en dingen maken. Maak jezelf slimmer en sterker. Leer bij. Focus op wat je wel kunt doen.
• schaam je niet voor je angst. Je bent angstig omdat je een mens bent, en omdat je een brein hebt dat niet graag omgaat met onzekerheid. We zijn bang door de gedachten en zinnen in ons hoofd, en die zinnen die zijn op dit moment niet bevorderend voor onze emoties. Het is belangrijk om dat te beseffen. Om allerhande redenen is het de job van je hoofd om nu te flippen. Je hoofd denkt beangstigende zinnen, en die zinnen veroorzaken een emotie. Niet de situatie op zich. En dat is niks om je over te schamen. Maar het is wel handig om te weten wat er gebeurt, en op basis van die kennis te kijken hoe je kunt ingrijpen.
Ik hoop dat het goed met jullie gaat. Ik hoop dat iemand hier iets aan had. Ik ben van plan om hier vaker te bloggen, en deze namiddag vertrekt er een nieuwsbrief van Werk & Leven met tips om de komende dagen wat makkelijker te maken. Ben je nog niet geabonneerd, dan kun je dat hier doen.
Zorg goed voor jezelf en voor anderen. We kunnen dit.
Dank je voor deze mooie post! Net wat ik nodig had vandaag :) take care! xx
Dankjewel, deze had ik nodig vandaag. Ik bemerk bij mezelf onrust, verdriet en ongeluk.. en dat komt alleen maar door mijn eigen gedachten die weer veroorzaakt worden door eindeloos refreshen en teveel mediatijd. De zon schijnt, ik ga zo naar buiten. Dankjewel.
Ik stem voor meer hippies! Want wat ik al voorbij zag komen aan verwijten in de ig stories van dezelfde influencers die oproepen tot zorg, was even schokkerend te noemen als het gedrag dat veroordeeld werd…
Zeer waardevolle blog. Dankjewel!
Dank je wel om je verhaal te delen.
Dank je wel hiervoor! Ook ik ben iemand die vatbaar is voor angst, en met een lichte verkoudheid erbovenop is het hek van de dam.
Ik nam mij ook al voor om niet constant online te zitten om het nieuws te volgen, en zoveel mogelijk rationeel te denken (wat jij noemt “het verschil tussen wat ik denk en wat er is”).
Ik vind het moeilijk om niet te zeggen ‘zie je wel’, ik riep op mijn werk al 2 weken op voor aanpassing van onze werkomstandigheden maar tot op vandaag weinig tot niets. Ik ben dus niet gaan werken vandaag. Geen idee hoe ik het de rest van de week ga doen: mij slecht voelen als ik braaf ga werken of, tja, geen andere mogelijkheid dus.
Dus alle goedbedoelde adviezen van hoe hou ik mijn kinderen bezig voelen wat ambetant op dit moment. Zo van, jullie zijn lekker veilig. Wij minder.
Van mezelf niet echt angstig, supernuchter past eerder bij mij. Maar dat helpt op dit moment niet omdat er anderen beslissen in mijn plaats als werknemer.
Ik ben een beetje het tegenovergestelde – ik blijf in tijden van crisis meestal hardnekkig ontkennen dat er iets verandert aan day to day life en ik erger mij dan een beetje aan mensen die in complete panic mode gaan. Dus je post helpt vooral om mij in te leven in anderen hun hoofd ;-)
Misschien een tip voor een onderwerp waar ik veel aan zou hebben: hoe maak je thuis werken comfortabel en afwisselend. Ik doe dat namelijk niet zo graag en mis mijn collega’s nu al (jaja, dat is een luxeprobleem, I know). Maar ik mis vooral de interactie en ook een beetje de sociale controle van de werkomgeving. Ik weet dat ik best een werkplanning maak, maar als ik niet oplet kan ik makkelijk een uur rondzwalpen op het world wide web. Alleen is maar alleen – sprak de extravert.
Dankjewel. Ik ben ook zonder corona een bang saapje en kon tot mijn verbazing lang het hoofd koel houden. Sinds de lock down is mijn hoofd full continue aan het werken. Kwestie van het evenwicht te bewaren…
Ik ben een bange, ik schrijf hele series thrillers, ik denk, ik denk nog wat, ik draai het eens om, ik denk nog steeds…
Wat me opvalt is dat er 2 kampen zijn, de believers en de non believers. Terwijl er mijns inziens niets te geloven valt. Feiten zijn feiten. Wat mij in normale omstandigheden helpt bij angst zijn feiten, deze keer lukt dat uiteraard niet. Want de feiten zijn niet zo vrolijk. Dus zoeken we andere kapstokken.
Bij deze wil ik graag een oproep doen aan de niet bange medemens. Blijf de kalmte bewaren maar heb ook begrip voor het overwerkte brein van de angsthazen onder ons. We doen ons best. We hebben er veel last van. En nee, zeggen “overdrijft zo ies nie” helpt NIET.
Echt niet.
Dankjewel voor de post!
Zo een mooie positieve post.
dank je!
Dit artikel bevat ook goede tips: https://www.theguardian.com/society/2020/mar/16/coronavirus-health-anxiety.
Zelf vind ik Karrewiet geweldig: het nieuws samengebald tot de essentie en helder uitgelegd bovendien! En zonder bang-makerij.
prachtig ! dank je wel !
Fijne tips Kelly, dankjewel.
Fijne tips inderdaad. Dank!
Mooi en wijs – dank om het met ons te delen!
Ik zit zelf in de zorg en voel me zelf met momenten angstig over wat komen gaat. Jouw blogpost deed me inzien dat ik mijn blik terug kan verruimen en gaf me bijgevolg op 1 of andere manier rust. Dikke merci voor deze mooie post! X
Deze ga ik nog een paar keer opnieuw lezen de komende weken…
Dank je wel!
Hartjes voor jou.
Dankjewel hiervoor! Exact wat ik nodig had!!
Dikke merci. Deze post had ik nodig.
Heel hartelijk bedankt voor deze blog!
Dank je Kelly…. Ik heb er veel aan. Blijf schrijven aub
Merci merci merci!
Mooi geschreven! Het zijn rare tijden voor ons allemaal. Ik zorg ook voor voldoende afleiding en probeer mijn gedachten te temmen als ze op hol slaan, niet mijn sterkste kant. Buiten in de natuur biedt me nog de meeste rust en lekker lezen! Sterkte!
Mooi!
Zo’n fijne optimistische post. In het begin van deze periode merkte ik dat ik me ging ergeren in het gedrag van mensen die niet bepaald solidair reageerden. Maar ik merkte al snel dat ik me beter kon focussen op positieve zaken. Dat doe ik anders ook dus waarom zou ik nu in de valkuil trappen om het negatieve te laten overheersen? Dat heeft zoals je zelf al aangaf niet het effect waar ik naar op zoek ben. Dus niet teveel naar het nieuws kijken/luisteren maar wel het gezond verstand blijven gebruiken, relativeren en solidair zijn door van thuis uit te zien of ik mensen kan opmonteren (ik mag nu echt niet buiten vermits ik in de risicogroep zit) of kleine zelfstandigen kan steunen door iets te bestellen.
Mooi! Dit is exact hoe ik ook door deze periode probeer te navigeren. Soms is het wat moeilijker. En soms heb ik het gevoel dat ik de touwtjes niet even goed in handen heb als anderen. Soms denk ik dat ik meer moet werken en minder met mijn kinderen en huishouden bezig moet zijn. Soms denk ik dat ik gewoon even een break moet nemen in het werk en volop moet focussen op mijn gezin. En dan denk ik FOERT, vandaag is het zo, morgen is het anders. En ik ga nu eens mild zijn voor mezelf. De situatie is nu eenmaal zoals ze is en we proberen er gewoon het beste van te maken naar ons eigen gevoel.