Het zijn drukke tijden achter mijn schermen, en daar heb ik nog niet veel over gedeeld, mede omdat het zo druk is. Misschien moet ik nog eens een fotologdag doen, dacht ik vorige week, en verhip, ik slaagde er gedurende een volledige dag behoorlijk goed in om op regelmatige tijdstippen te denken aan het nemen van een foto. Alleen al om dat te vieren, vind ik dat ik mijn dag moet uitschrijven. En ook omdat ik denk dat ik zo nog eens wat dingen kan delen die er hier niet van gekomen zijn. Allez kom, we zijn weg voor A Day in the Life.

6u11. Ik ben een uur en elf minuten wakker als ik besef dat ik mezelf had voorgenomen om mijn dag fotografisch te documenteren. Ik besef ook dat ik een leeftijd heb bereikt waarop ik zo’n dingen beter op een strategische plek schrijf, wil ik het niet vergeten. Foto’s dus. En een bullet journal van Werk & Leven die tegelijk professioneel overkomt, en doet vermoeden dat ik ergens een dochter heb zitten die haar obsessie met Paw Patrol met de wereld wil delen.

7u16. Die dochter werd vier dagen eerder vier jaar, en dat hebben we geweten. Ze heeft er zeker vier maanden op dagelijkse basis naar afgeteld, en dus kunnen we het ook niet maken om de ballonnen vlak na het feest weg te halen. Ze liggen trouwens nog altijd in mijn weg as we speak. Zonsopgang met ballonnen dus, maar kijk eens wat een schoontje weer. LOVE IT.

7u33. De dochter van vier is wakker en kan al zelf haar kleren aandoen. Als ze geen woedeaanval heeft waarbij de stoom uit al haar lichaamsholtes schiet, heb je daar in principe niet zoveel werk aan. :aah:

7u45. Een foto van een van die zeldzame momenten waarop broer en zus geweldig lief voor elkaar zijn. Hier las Dexter Flo voor uit een van zijn encyclopedieën met zijn “ik ga Flo eens iets leren”-stemmetje dat mijn hart in duizend stukjes breekt in a good way. Geloof me: momenten om stil te koesteren hier, want het is weer een fase van “wat moeten we hier in godsnaam mee?” en “wetegijhet, Youri?”. #thistooshallverzekerwelpass #maarkom

7u49. Dagen die vroeg starten, zorgen er meestal voor dat moeder nog tijd heeft voor een koffietje in de leeszetel voor we naar school vertrekken. Bliss, want in de zon!

8u29. Geen foto’s van aan de schoolpoort, want compleet niet aan gedacht, maar hier ben ik al opgepikt door Anouck, mijn co-host van de podcast Werk & Leven en tevens dikwijls mijn chauffeur als we naar ergens buiten Ieper moeten, want ik mag dan wel tegenwoordig elke dag groot-Ieper doorhotsen, ik maak mezelf blijkbaar nog altijd graag wijs dat autostrades zo mijn ding niet zijn.

9u29. Dit soort heerlijke ontbijten is dan weer wel mijn ding. Misschien een interessant detail: mijn tweede of derde ontbijt van heel 2020, dit. Say whut? Wie de podcast of mijn Facebookpagina volgt, heeft vast al opgevangen dat ik een intermittent faster ben. Daar heb ik zoveel boeiende dingen over te vertellen dat ik er binnenkort eens een digitaal workshopken over plan (who’s in?), maar lang verhaal kort: ik vast elke dag een aantal uur, en meestal zijn dat er 18, soms wat meer, soms wat minder. Klinkt extreem, is het niet, ik leg het graag eens uit, maar alleen aan mensen die met een open geest willen luisteren. Verhalen over mijn vuurtje brandende moeten houden door zes keer per dag te eten zijn niet nodig, ik ben een wandelend bewijs dat dat verhaal veel mensen niet dient. En ik ben nog nooit zo slank geweest in mijn volwassen leven als nu. Ik heb me nog nooit zo gerust gevoeld over eten. All is geweldig well. Maar dus: ik eet doorgaans nooit voor twaalf uur, maar doordat het systeem schuiven met uren keihard toelaat, dacht ik vandaag: awel ja. En #omnomnom. Gent dus. Pain Perdu. Altijd een goed idee.

11u12. Mijn business buddy en ik zijn er vaneigens niet enkel om te eten, wij hebben een vierde seizoen van onze podcast in elkaar te boksen. Tien afleveringen liggen voor ons, en die zijn nog hagelwit qua invulling. Hier trouwens al niet meer, want ik denk dat we de titels al aan het ingeven waren. Dat ging vlotjes. We weten steeds beter wat we willen doen met onze podcast, en onze luisteraars geven ons op dat vlak zoveel inspiratie dat we een lijst van 30 hadden kunnen vullen, met even veel gemak. Geloof me: seizoen 3 was ons beste tot nu toe, seizoen 4 wordt nog stukken beter. En we hebben er zot veel goesting in, gastjes.

11u14. Nu nog niet waar, zo dadelijk wel. Stay tuned! Heerlyk!

12u08. Kijk hier, onze stagiaire, Eva! De afgelopen maand stond bij Werk & Leven voor een groot deel in het teken van het uitbouwen van ons team, want er is veel werk, en wij kunnen dat niet alleen. Eva komt stage bij ons lopen, en mag voor ons aan de content werken. Episodes researchen, nadenken over SEO en freebies, een plan opstellen voor onze social media, een hoop dingen waar zij geweldig veel zin in heeft en wij ook. Kijk eens hou enthousiast. :)

14:50. Na een copieuze maaltijd (stoemp met worst, I die!) zeggen Anouck en ik Eva vaarwel, en wandelen we door lovely en zonnig Gent naar De Krook, waar we nog een tijd verder werken en plannen en kijken of er geen agendaproblemen zijn en of we alles dat we graag willen doen ook kunnen doen. We hebben zwaar geïnvesteerd in stylo’s in de Fnac, en we plan on using the shit out of them, zoals je ziet.

17u34. Ai, een serieus hiaat in mijn fotorol. Als ik me niet vergis heeft Anouck mij afgesmeten in Ieper, waar ik van plan was om nog wat verder te werken in een koffiehuis, terwijl mijn man thuis de kindjes entertainde. Alleen kwamen er exact op dat moment minstens twintig Britse schoolkinders op hetzelfde idee, wat me dan maar deed terugkeren naar huis, waar ik boven verder travakte terwijl het ook nog eens begon te regenen. Het zijn soms lange dagen, maar als ge uw werk graag doet, dan is dat allemaal minder erg. En geen paniek, dankzij het systeem dat we aanleren met Baas over eigen Tijd is er ook genoeg tijd voor sport en ontspanning.

19u50. Elk verhaal heeft een held nodig, en hier is hij, zie. De man die mij toelaat om de dingen te doen die ik wil doen, omdat hij zich niet te goed voelt om de kindjes even vaak te brengen en op te halen als ik en als eens een paar avondspitsen alleen te draaien zonder morren ever. Even met wat bloemen smijten, want hij is de beste, en ik ben altijd zo blij dat ik ’s avonds naast hem in de zetel mag ploffen. Steun en toeverlaat, en ook sound engineer van Werk & Leven, net als designer van onze fantastische nieuwe website die as we speak in de stellingen staat. #omgyes

Zo van die dagen waarop de basis wordt gelegd voor wat eraan komt, ik hou daar steeds meer van. Ook al zijn ze best pittig, omdat alles goed doordacht moet worden, en op de realiteit van elke dag moet worden gelegd. Hebben wij hier tijd voor? Kunnen we dit maken? Is dit combineerbaar met het leven en de vrije tijd die we hebben? Anouck is daar net zo hard mee bezig als ik, en dat zorgt voor geweldig veel vonken en ook soms wat knarsende hersenen. Maar seizoen 4, echt. Volgende week batchen we onze eerste opnames, en ik kan zo zo hard niet wachten.

Wie gaat luisteren?
RAISE YOUR VOICE!