#lockdownlessen over vanzelfsprekendheid en voetjes op de grond

“Ik ben zo blij om je te zien”, zeg ik tegen twee vriendinnen die ik random los van elkaar tegenkom terwijl ik onderweg ben naar een winkel, en waarmee ik op anderhalve meter zo lang blijf tetteren dat we plots de winkel achter ons horen sluiten.

En dat niet erg vinden, want we waren net al in die andere winkel, waar we al jaren vaste klant zijn, en iedereen terugzagen en zeiden dat we zo blij waren om elkaar te zien. Van ver, maar toch. Zo fijn.

Doordat we elkaar weigeren te kruisen in zeven haasten, zijn de gesprekken op straat anders dan anders. Ik vind het goed. Er is tijd en er is goesting. Minder gehaast, een gesprek op straat is plots niet een van de vele dingen die op een dag moeten gebeuren. Een gesprek op straat voelt haast als een kleine vakantie.

“Ik heb er deugd van om mijn papa te zien”, zeg ik tegen Youri, nadat die buiten in onze tuin een koffie is komen drinken, als enige in onze bubbel. De kindjes zijn ook blij als ze hem zien, en ook dat doet deugd aan mijn hart. Elke week een uur gaan wandelen voelt als iets geweldigs, terwijl we daar vroeger nooit tijd voor maakten. Het moest altijd meer zijn dan dat, dan zomaar wandelen. Waardoor het niks was, want weer een etentje organiseren en iedereen zijn agenda op elkaar afstemmen leek soms wat te veel werk.

Gewoon is plots minder gewoon, en dat is zo goed. Het is Dexter zien thuiskomen na zijn eerste vier uur op school, en merken hoeveel deugd een paar uur rond kinderen van zijn leeftijd hem heeft gedaan. Het is mijn dochter horen smachten naar weer spelen met haar vriendin, en dat zo mooi vinden. Zien hoe ze genieten van de zoom-calls waarbij ze maar speelgoed blijven bijhalen om aan de camera van de laptop te tonen.

De hoogmoed is weg. De appreciatie en ontroering zijn terug.
Misschien maar even, maar ik hoop voor veel langer.

Weer mogen, al is het iets kleins.
Hoe speciaal is dat?

Honger is de beste saus, en een semi-lockdown is voetjes op de grond.

Ik merk dat ik dat absoluut kon gebruiken.

Reacties

  1. Sandra

    Zo waar! Het is genieten en blij zijn met andere dingen. Behoeften zijn veranderd. En ook ik geniet ervan, van die wandeling, het joggen, de extra tijd met mijn zoon,…

  2. Klopt deels. Deze week heb ik verlof: ik ben thuis met mijn kleuter van bijna 4 en ik moet niet werken. Zij heel blij, ik eigenlijk ook wel blij want ik heb de tijd om met haar buiten te spelen. Dit en de voorbije weekends (als die er al waren) zijn tot nu toe wel de enige momenten waarbij ik dat gevoel heb. Op werkdagen staan de voetjes niet op de grond, maar zakt de grond eerder langzaam weg. But I get your point.
    Geniet ervan, ’t zal wel nog een tijdje duren. ;-)

  3. Voor mij is het dubbel. Ik ben blij dat ik niet meer hoef te pendelen, dat ik thuis ben minuten na het stoppen met werken in plaats van anderhalf uur later. Dat ik mijn kinderen veel meer zie dan normaal. Dat we veel samen fietsen en wandelen.
    Maar ik mis vrienden en familie, grootouders hebben de kinderen al meer dan twee maanden niet meer gezien, vrienden ook niet. Mijn oudste mag niet naar school en begint behoorlijk down te worden omdat hij nooit kan buiten spelen of andere kinderen ziet; wij wonen in de stad en hebben geen tuin, in de parken wordt je nog altijd weggejaagd als je er te lang blijft. Hij mag ook niet meer gaan voetballen dit jaar, de zwemles ligt stil, de jeugdbeweging. Ik heb een actief kind dat zo’n dingen nodig heeft. En wij moeten blijven werken dus kunnen maar enkele uren per dag met hem bezig zijn en dat is voor huiswerk. Dus ik zie zijn welbevinden achteruit gaan en dat doet pijn…

  4. Zo waar Kelly ❤️. Ik geef grif toe dat ik het absoluut ook weer ne keer kon gebruiken. Want toen mijn zoontje Luca 12 jaar geleden overleed, beloofde ik hem om voortaan van élke dag te gaan genieten 🤞🏻. En toen mijn grote broer Guy 8 jaar geleden verongelukte, vroeg ik aan de aanwezigen op zijn begrafenis letterlijk ‘om even met z’n allen op de rem te gaan staan en die verdomde drukte van elke dag een halt toe te roepen’ 🙏🏻. En toch … misschien moest alles inderdaad toch dringend eens een keer stilvallen … #coronabesef #voetjesterugopdegrond

  5. Ja helemaal waar. Even op de pauzeknop drukken, het is zo slecht nog niet. Dan komen de dingen die echt belangrijk zijn naar boven.

  6. Da’s het leuke aan alles eh.

    En ja mijn zoontje had ook zo zichtbaar deugd na die eerste lessen terug op school. meer dan ik verwacht had en dat was zo schoon.

    Ik heb mijn huis weer leren appreciëren en er rust in vinden.

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>