“Amme de chance en van leven”.

Het is een zin die ik doorheen mijn jeugd vaak heb gehoord, al leverde graven in mijn geheugen niet meteen een honderd procent zeker antwoord op op de vraag wie hem vooral uitsprak. Mijn mama? Haar ouders? Wij allemaal op gepaste en ongepaste tijdstippen?

Het is West-Vlaams voor als we het geluk hebben om dan nog in leven te zijn. Het is een haast bezwerende zin die werd uitgesproken als de spreker iets zei over een evenement in de toekomst. We gaan dat of dat doen, amme de chance en van leven. Waarop dan deemoedig werd geknikt. Ja, natuurlijk, alleen dan.

Een vorm van hopen en magisch denken door mekaar.
Het uitspreken leek de kans toch een beetje te vergroten, en dat was voldoende.

Gisteren stapte ik voor de zoveelste keer door de herfst.
Die knalt zoals ik het nooit eerder heb gezien.
Omdat ik niet keek, denk ik.
Maar misschien is er meer aan de hand.

Dit jaar heb ik de lente zomer zien worden en dan weer herfst, en hell, wat deden die seizoenen dat goed en met overgave. Als om te compenseren voor alle dood en verderf: hier, we geven u nog wat extra vliegenzwammen, regenbogen, ontroerende zonsopgangen. We weten het, er is veel kak, en ge zit al een tijd veel in uw kot, maar wij, de seizoenen, wij doen dit jaar een extra effort. Gratis en voor niks. Om het op zijn Aalsters te zeggen: weir doeng voesj.

“Hoe gaan wij hierdoor komen?”, lees ik op Instagram.
Hoe lang nog hoe veel hoe erg hoe zwaar hoe lang hoe lang?

Niemand weet het, maar ik weet dat we nu de chance van leven hebben.
Dat doorspoelen niet nodig is.
Dat we het niet voor moeten proberen te zijn.
Dat er veel te zien valt als we willen kijken.
Nu, op dit exacte moment.

En volgens mij is dat ook hoe we erdoor gaan geraken.
Door het te zien.
Door het te pakken.
Door de chance te hebben van leven.
Door te beseffen dat niet iedereen die heeft.
Dat dat de grootste chance van al is.
Door dat niet te vergeten.

Ondertussen hoop ik dat het goed met jullie gaat.
Ik maakte een podcast over angsten, die veel losmaakte.
Ik kan niet alle mails en reacties persoonlijk beantwoorden, maar merci aan wie iets schreef, en weet dat hij hier te beluisteren valt voor wie dat graag wil.