Je bent altijd een toegewijd luisterend oor voor alle verhalen die ik wil vertellen: toen ik thuiskwam van school en weer honderd voor mij heel wonderbaarlijke dingen had meegemaakt, of als ik tegen de middag opstond na een veel te lange nacht uitgaan, en je moest vertellen wat ervoor had gezorgd dat ik een kater had. Of net terug van een verknald examen Grafische Technieken in Gent, je was altijd de eerste die het hoorde.

En nu ik niet meer thuis woon ben je ook nog altijd meer dan op de hoogte. Want je bent een trouwe lezer van mijn blog, wat ik in tegenstelling tot veel andere bloggers (die dat verschrikkelijk zouden vinden, een moeder die meeleest en al!) gewoon heel erg leuk vind. En je bent nog altijd één van de eersten die hoort hoe het met mij gaat.

Weet je nog toen ik in het tweede leerjaar bij juffrouw Sonja een opstel moest maken over mijn moeder? Toen ik het had ingediend werd ik teruggeroepen door die Sonja, die met grote ogen vroeg: ‘Kelly, waarom schrijf jij dat je moeder dik is?! Jouw moeder is helemaal niet dik!’. Ik was helemaal in de war toen, want ik had het je zelf horen zeggen, dus kon het toch niet anders dan waar zijn?

Ik weet niet of ik het veertien jaar later nog kan goedmaken, maar je bent helemaal niet dik, mama. Je bent nog altijd hipper en moderner en jonger dan alle moeders die ik ken, en daarom en om nog veel andere dingen die je zelf wel weet wil ik je een heel gelukkige moederdag wensen. :)

Je liefste dochter,

Kelly

Ik ben een vat vol nutteloze kennis. Misschien is dat de reden dat ik zo hou van kwissen. Ik ben het soort mens dat het niet kan laten om antwoorden naar de tv te roepen… Zelfs als ik alleen thuis ben, ja. Mocht je je afvragen wat voor mens ik nu eigenlijk ben: ik ben er zo eentje.

Toch zijn er heel weinig kwissen die ik echt leuk vind. Het probleem met kwissen is namelijk dat ze of veel te moeilijk zijn (Wie presenteert het Hongaarse radioprogramma ‘Magyar Musica’ elke vrijdag, maar nooit op woensdag?) of veel te simpel (‘Hoeveel pootjes heeft een forel?’).

Bij tv- kwissen (ik schrijf het als kwissen, omdat ik het mooi vind zo) komt ook altijd het onvermijdelijke babbelmoment ten berde: de presentator stelt oninteressante vragen aan kandidaten die enkel willen kwissen, en niet eens zin hebben om te antwoorden op vragen waar ze geen punten mee kunnen verzamelen. Maar hey, stel je voor dat je in een kwisprogramma heel de tijd zou moeten kwissen, het zou nogal wat zijn..
In ‘Safe’, de om de ÈÈn of andere reden bijster onleuke kwis op VTM, lost presentator Kris dat probleem steevast op met de zin ‘Ach ja, het is eigenlijk toch niet zo belangrijk, volgende vraag!’.

De Slimste Mens Ter Wereld is anders. Niet alleen wordt het gepresenteerd door Erik Van Looy, de meest adorabele kwismaster die ik sinds lang heb gezien, de vragen zijn ook net moeilijk genoeg om indruk te maken met een goed antwoord, zonder over te komen als een freak. De slimste mens (het is hier al zo ingeburgerd dat het niet lang meer kan duren voor we het ‘de slimste’ noemen) is het enige programma dat ik trouw en devoot bekijk. Ik ben zelfs bereid om er vanavond mijn haat tegenover Leen DemarÈ even voor aan de kant te schuiven.

En heel eerlijk: ik ben bereid om de forelvraag te beantwoorden met drie om Erik Van Looy te horen lachen.

* magere tiramisu maken
* reis naar VenetiÎ boeken
* nieuwe kleren kopen voor het huwelijk van volgende week zaterdag
* mijn driving skills perfectioneren op een parking
* gebruik maken van mijn season ticket voor de Six Flags-pretparken
* bloggen
* The Goonies bekijken
* strandwandelen
* gordijnen bestellen
* Youri het leukste containerpark van de streek tonen

Ik heb toekomst. :cool:

Rad van fortuin komt terug. Je leest het goed, Vlaanderen’s bekendste prijzenrad komt terug op VTM. En dat vind ik wel oke. De kans is groot dat ik nooit ÈÈn aflevering zie, maar het gaat om het pricipe. We moeten met zijn allen terug naar de gezellige spelprogramma’s van weleer waarin hele familie’s spelen voor koelkasten, mobilhomes en kaarttafeltjes.

Nu nog Walter’s Verjaardagshow, Waagstuk en De Juiste Prijs terug op de kabel en de wereld zou er al een stuk beter uit zien. Vergeet de oorlog in Irak, vergeet de terroristische aanslagen in het midden oosten, vergeet de klaagzang van Jo Vally over illegale downloadpraktijken. Ik wil gewoon Walter Capiau en Luc Appermont terug.

*gele bloemetjes in de berm van de autostrade
*in de zetel zitten en mijn ogen moeten dichtknijpen omdat de felle zon binnenschijnt in the crib
*mijn winterjas die stof ligt te verzamelen in de kamer-die-dienst-doet-als-kapstok
*zeven crappy versies van Amore Loco van dat Elsie Morais-geval bedenken en
beseffen dat ze allemaal tien keer beter zijn dan het origineel
*op een terrasje fruitsla eten en het gesprek van een motard afluisteren die lijkt op Wim Opbrouck

Het is zomer!