Fave con menta e olio.

Even wat duiding: in de geschiedenis van Tales from the Crib heb ik nog maar één keer gastposts gepubliceerd. Dat was met Blogpop, in de week dat ik op vakantie was in Venetië en internet enkel onder de toog van groezelige internetcafé’s te verkrijgen was in ruil voor je ziel. Internetcafés die altijd een naam hadden waar ergens compleet ongepast een @ instond. Intern@cafe. Never forget. Toen vond ik het dus behoorlijk handig dat andere mensen het vullen van mijn blog voor zich namen. Maar daarna deed ik het vullen dus altijd helemaal zelf.

Terwijl ik mijn Blogboek aan het schrijven was begon ik evenwel het nut in te zien van posts geschreven door anderen. Sommige mensen hebben iets te vertellen over een onderwerp dat best interessant kan zijn voor jouw lezers, maar waar je zelf weinig kennis over hebt. En als anderen het in jouw plaats vertellen, dan heb jij meer tijd om op je gemak koffie te drinken en na te denken over een volgende blogpost.

Enter Thomas Siffer, de u welbekende biobloggerboer uit Puglië. Thomas beweert aan al wie het horen wil dat hij vanaf dit najaar de beste olijfolie ter wereld verdeelt, samen met Vincenzo, de rastaboer die ik leerde kennen toen ik een tijdje geleden bij Thomas en Els was. Ik heb geen idee of dat klopt, van die beste olie ter wereld, maar ik heb wel instant een fles besteld om volgende redenen:

•  ik geloofde nooit in de ophemeling van olijfolie tot ik ergens in de hak op een hete dag echte goede Italiaanse kreeg voorgeschoteld met wat brood, en niet meer wist of mijn smaakpapillen aan het flippen waren van de hitte of de smaak die niet eens in de buurt kwam van wat ze hier olijfolie noemen
• ik heb zelden zo lekker en tegelijk zo simpel gegeten als die keer dat ik bij Thomas en Els op bezoek was in Puglië, (home of het lelijkste plein van Italië) en als de kwaliteit van het eten ook maar iets met hun olie te maken heeft dan kook ik vanaf november, als Thomas zijn olie er is, met niets anders meer
• Thomas en ik go back a long way en hij kent veel mafiosi naar mijn goesting, waardoor ik snel moest handelen
•  Thomas is razend enthousiast en trots en blij over zijn product, dat hij tegelijk vloeibaar goud als ecologische extra vergine olijfolie van uitzonderlijke kwaliteit noemt

En omdat ik dat enthousiasme niet wilde laten wegzinken in een linkpost zei ik: “schrijf anders eens een gastpostje. Leer mijn lezers iets over olijfolie, misschien met een recept bij.”

Het fijne is dat ik op die manier eindelijk eens aan de andere kant zit met mijn rode stiftje, zoals hij dat jaren deed als ik mijn teksten moest indienen. HA. Alleen al daarvoor.

Wordt dus later deze week verwacht: een gastpost, helemaal vanuit de hak van Italië, met twee plaatselijke recepten die er overheerlijk uitzien, foto’s, en een link naar de website van wat misschien wel de beste olijfolie ter wereld is. Ik zit al een half uur kwijlend naar de foto hierboven te kijken, dus volgens mij kan dat allemaal alleen maar meevallen.